توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الأجلین ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الأجلین ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الأجلین ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

أَجَل (لغات‌قرآن)

مرجع: أَجَل (لغات‌قرآن)

مقالات مرتبط: اجل – به فتح جیم (مفردات‌قرآن)، اجل – به فتح جیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)، اجل.

اَجَل: (ثُمَّ قَضَی‌ اَجَلًا)

[۱] انعام/سوره۶، آیه۲.

«اجل» از مادّه‌ «اجْل» در اصل، به معنای‌ «مدت معین» است. و «قضاء اجل» به معنای تعیین مدت و یا به آخر رساندن مدت است؛ اما بسیار می‌شود، که به آخرین فرصت نیز «اجل» گفته می‌شود؛

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۵.

مثلًا می‌گویند: «اجلِ دَیْن» فرا رسیده است؛ یعنی آخرین موقع پرداخت بدهی رسیده است و این که به فرا رسیدن مرگ نیز، «اجل» می‌گویند؛ به خاطر آن است که آخرین لحظه عمر انسان در آن موقع است.
«اجل» دو گونه است: «حتمی» و «مشروط یا معلق». اجل حتمی، زمان پایان قطعی عمر شخص یا قوم یا چیزی است که هیچ گونه دگرگونی در آن‌ امکان ندارد؛ ولی اجل مشروط یا معلق، زمانی است که با دگرگون شدن شرائط و موانع، ممکن است کم و زیاد بشود؛ قبلًا در این زمینه به قدر کافی صحبت کرده‌ایم.

[۳] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۵، ص۱۸۷.

[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۵، ص۵۴۲.

[۵] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۲۶۵.

فهرست مندرجات

۱ – ترجمه و تفسیر آیات
۱.۱ – آیه ۲ سوره انعام
۱.۲ – آیه ۱۲۸ سوره انعام
۱.۳ – آیه ۴۳ سوره مؤمنون
۲ – پانویس
۳ – منبع

۱ – ترجمه و تفسیر آیات

ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با أَجَل:

۱.۱ – آیه ۲ سوره انعام

(هُوَ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن طِینٍ ثُمَّ قَضَى أَجَلًا وَأَجَلٌ مُّسمًّى عِندَهُ ثُمَّ أَنتُمْ تَمْتَرُونَ)

[۶] انعام/سوره۶، آیه۲.

(او کسى است که شما را از گل آفرید؛ سپس مدتى مقرّر داشت تا انسان تکامل یابد؛ و اجل و مرگ حتمى نزد اوست و فقط او از آن آگاه است؛ سپس شما در یگانگی و قدرت او، تردید مى‌کنید).

[۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۲۸.

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: تسمیه اجل به معنى تعیین آن است، چون خود مردم نیز عادتشان بر این است که در معاهدات و قرض‌ها و سایر معاملات اجل را که همان مدت مقرر در معامله و یا سر رسیدن آن است ذکر مى‌کنند و به همین دو معناى عرفى در کلام خدای تعالی نیز آمده است؛ مثلا در آیه شریفه: (إِذا تَدایَنْتُمْ بِدَیْنٍ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَاکْتُبُوهُ)

[۸] بقره/سوره۲، آیه۲۸۲.

، اجل به معناى آخر مدت است، و همچنین در آیه شریفه: (مَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ)

[۹] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۵.

و لیکن در آیه شریفه: (قالَ إِنِّی أُرِیدُ أَنْ أُنْکِحَکَ إِحْدَى ابْنَتَیَّ هاتَیْنِ عَلى‌ أَنْ تَأْجُرَنِی ثَمانِیَ حِجَجٍ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْراً فَمِنْ عِنْدِکَ‌) تا آنجا که مى‌فرماید: (قالَ ذلِکَ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ أَیَّمَا الْأَجَلَیْنِ قَضَیْتُ فَلا عُدْوانَ عَلَیَّ)،

[۱۰] قصص/سوره۲۸، آیه۲۸.

أجل به معنى تمامى مدت مقرر آمده است و ظاهرا استعمال اجل در تمامى مدت، استعمال اصلى و استعمال آن در سررسید، فرع آن است، چون بیشتر اوقات در همان معناى اول به کار مى‌رود، حتى در اثر کثرت استعمال در آن گاهى مى‌شود که احتیاجى به ذکر وصف (مقضى) ندیده و به ذکر موصوف (اجل) به تنهایى اکتفاء مى‌کنند، بنا بر این هر جا که این کلمه استعمال شده باشد باید گفت به معنى اجل مقضى و تمام مدت است مگر قرینه‌اى در کلام باشد و دلالت کند بر اینکه به معناى سررسید است.
راغب در مفردات مى‌گوید: مدت مقرره زندگى انسان را اجل مى‌گویند مثلا گفته مى‌شود: اجلش نزدیک شده، یعنى مرگش فرا رسیده، لیکن اصل معنى آن استیفاء مدت است.

[۱۱] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۵.

به هر تقدیر، ظاهر کلام خداى تعالى در آیه مورد بحث این است که منظور از اجل و اجل مسمی آخر مدت زندگى است نه تمامى آن، هم چنان که از جمله‌ (فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ)

[۱۲] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۵.

به خوبى استفاده مى‌شود.

[۱۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۸.

[۱۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۸.

(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۸.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۲۳.

)

۱.۲ – آیه ۱۲۸ سوره انعام

(وَیَوْمَ یِحْشُرُهُمْ جَمِیعًا یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَکْثَرْتُم مِّنَ الإِنسِ وَقَالَ أَوْلِیَآؤُهُم مِّنَ الإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَبَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِیَ أَجَّلْتَ لَنَا قَالَ النَّارُ مَثْوَاکُمْ خَالِدِینَ فِیهَا إِلاَّ مَا شَاء اللّهُ إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلیمٌ)

[۱۷] انعام/سوره۶، آیه۱۲۸.

(در آن روز که خدا همه آنها را جمع و محشور مى‌سازد، مى‌گوید: اى گروه جنیان و شیاطین! شما افراد زیادى از انسان‌ها را گمراه ساختید! دوستان و پیروان آنها از میان انسان‌ها مى‌گویند: «پروردگارا! هر یک از ما دو گروه [پیشوایان و پیروان گمراه‌] از دیگرى بهره بردیم؛ ما به لذات زود گذر رسیدیم و آنها به حکومت بر ما و به پایان مهلتى که براى م