توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اعراف (مفردات‌قرآن) ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اعراف (مفردات‌قرآن) ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اعراف (مفردات‌قرآن) ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اعراف (مفردات‌قرآن) ۶۴ اسلاید در PowerPoint

منبع: اعراف (قاموس قرآن (جلد ۴))

مقالات مرتبط: أعراف (لغات‌قرآن)، اعراف.

اَعْراف (به فتح الف و سکون عین) از واژگان قرآن کریم به معنای یال اسب، کاکل خروس، و قسمت‌های بلند کوه و تپّه است. در آیاتی از قرآن کریم بحثی درباره اهل اعراف به کار رفته که ابتدا آیات را ذکر کرده و سپس روایات ائمه (علیهم‌السلام) و اقوال مختلف در این خصوص بیان خواهد شد.

فهرست مندرجات

۱ – معنای اَعْراف
۲ – کاربردها
۲.۱ – اهل اعراف‌
۲.۱.۱ – در آیات قرآن
۲.۱.۲ – بررسی روایات‌
۲.۱.۳ – نقل اقوال‌
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای اَعْراف

اَعْراف

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۳۲۸.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۶۱.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۹۳.

جمع عُرْف (بر وزن قفل) به معنی یال اسب، کاکل خروس، و قسمت‌های بلند کوه و تپّه است. در اقرب الموارد گفته: «اَعْرَافُ‌ الرِّیاحِ و السّحابِ: اَوَائِلُهَا وَ اَعَالِیهَا».

[۴] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ج۳، ص۵۲۵.

۲ – کاربردها

در آیه‌ (وَ بَیْنَهُما حِجابٌ وَ عَلَی‌ الْاَعْرافِ‌ رِجالٌ)

[۵] اعراف/سوره۷، آیه۴۶.

«میان اهل بهشت و آتش حائلی است و بر بلندی‌های آن حائل مردانی است.»

[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۳۲.

[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۱۵۲.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۵۲.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۱۵.

الف و لام عوض از مضاف الیه است تقدیرش چنین می‌باشد: «و علی اعراف الحجاب رجال»

۲.۱ – اهل اعراف‌

در اینجا ابتدا آیاتی که در آنها این کلمه واقع است نقل و سپس مطالب آنرا بررسی کرده و آنگاه بعضی از روایات و اقوال را نقل خواهیم کرد:

۲.۱.۱ – در آیات قرآن

(وَ بَیْنَهُما حِجابٌ وَ عَلَی‌ الْاَعْرافِ‌ رِجالٌ‌ یَعْرِفُونَ‌ کُلًّا بِسِیماهُمْ وَ نادَوْا اَصْحابَ الْجَنَّهِ اَنْ سَلامٌ عَلَیْکُمْ لَمْ یَدْخُلُوها وَ هُمْ یَطْمَعُونَ. وَ اِذا صُرِفَتْ اَبْصارُهُمْ تِلْقاءَ اَصْحابِ النَّارِ قالُوا رَبَّنا لا تَجْعَلْنا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ. وَ نادی‌ اَصْحابُ‌ الْاَعْرافِ‌ رِجالًا یَعْرِفُونَهُمْ‌ بِسِیماهُمْ قالُوا ما اَغْنی‌ عَنْکُمْ جَمْعُکُمْ وَ ما کُنْتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ. اَ هؤُلاءِ الَّذِینَ اَقْسَمْتُمْ لا یَنالُهُمُ اللَّهُ بِرَحْمَهٍ ادْخُلُوا الْجَنَّهَ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ)

[۱۰] اعراف/سوره۷، آیه۴۶- ۴۹.

(و در میان آن دو بهشتیان و دوزخیان‌، حجابى است؛ و بر «اعراف» مردانى هستند که هر یک از آن دو گروه را از چهره‌هایشان مى‌شناسند؛ و بهشتیان را صدا مى‌زنند که: «درود بر شما باد!» امّا داخل بهشت نمى‌شوند، در حالى‌که امید آن را دارند. و هنگامى که چشمشان به دوزخیان مى‌افتد مى‌گویند: «پروردگارا! ما را با گروه ستمکاران قرار مده.» و اصحاب اعراف، مردانى از دوزخیان را که از سیمایشان آنها را مى‌شناسند، صدا مى‌زنند و مى‌گویند: « دیدید که نه جمع‌آورى مال و ثروت شما و نه تکبر ورزیدن شما، به حالتان سودى نداد!» آیا اینهااین واماندگان بر اعراف‌، همانان هستند که سوگند یاد کردید خداوند، هرگز رحمتش را شامل حال آنها نخواهد کرد؟! ولى خداوند به خاطر ایمان و کارهاى نیکشان، آنها را بخشید؛ هم‌اکنون به آنها گفته مى‌شود: داخل بهشت شوید، که نه ترسى بر شماست و نه اندوهگین مى‌شوید.)

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۵۶.

[۱۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۲۱.

[۱۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۱۵۲.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۵۲.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۱۵.

آنچه از این آیات مستفاد می‌شود به قرار ذیل است:
۱- میان اهل جنّت و نار حایلی است. آیا این حایل همان است که در قرآن آمده‌ (فَضُرِبَ بَیْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بابٌ باطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَهُ وَ ظاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذابُ)

[۱۶] حدید/سوره۵۷، آیه۱۳.

(در این هنگام دیوارى میان آنها زده مى‌شود که درى دارد، درونش رحمت است و از طرف برونش عذاب.)

[۱۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۳۹.

[۱۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۵۶.

[۱۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۷۵.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۵۵.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۲۲۰.

به قولی مراد از «سور» همان اعراف است شاید اینطور باشد ولی فرق این آیه با آیه اعراف آن است که این درباره حایل میان مؤمنین و منافقین است، چنانکه از ما قبل و صدر آیه معلوم می‌شود و اعراف درباره مطلق مؤمنان و کفّار می‌باشد.
۲- در ارتفاعات آن حائل مردانی است که همه را با علامت آنها می‌دانند، آن مردان خطاب به اهل بهشت گویند: سلام بر شما، این سخن آنگاه گویند که اهل بهشت هنوز به بهشت داخل نشده‌اند ولی طمع آنرا دارند که داخل شوند، در صورتی‌که‌ (لَمْ یَدْخُلُوها وَ هُمْ یَطْمَعُونَ)

[۲۲] اعراف/سوره۷، آیه۴۶.

( امّا داخل بهشت نمى‌شوند، در حالى‌که امید آن را دارند.)

[۲۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۵۶.

[۲۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۲۱.

[۲۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۱۵۲.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۵۲.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۱۵.

هر دو حال باشند از «اَصْحابَ الْجَنَّهِ» و اگر حال باشند از ضمیر «نادَوْا» آن وقت معنی چنین می‌شود که مردان اعراف در حالی ندا می‌کنند که داخل بهشت نشده‌اند ولی طمع آنرا دارند.
با قرینه آیات ما قبل می‌توان گفت که دو جمله فوق حال اصحاب‌ اعراف است زیرا ملاحظه آیات ما قبل نشان می‌دهد که گفتار اهل اعراف بعد از استقرار اهل بهشت در بهشت و اهل دوزخ در دوزخ است مثلا در آن آیات چنین آمده: (وَ نادی‌ اَصْحابُ الْجَنَّهِ اَصْحابَ النَّارِ اَنْ قَدْ وَجَدْنا ما وَعَدَنا رَبُّنا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ ما وَعَدَ رَبُّکُمْ حَقًّا قالُوا نَعَمْ.)

[۲۸] اعراف/سوره۷، آیه۴۴.

(و بهشتیان دوزخیان را صدا مى‌زنند که: «آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود، همه را حق یافتیم؛ آیا شما هم آنچه را پروردگارتان به شما وعده داده بود حق یافتید؟!» مى‌گویند: «آرى».)

[۲۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۵۶.

[۳۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۱۸.

[۳۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۱۴۸.

[۳۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۵۰.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۱۱.

ولی گفته‌اند: دو جمله‌ «لَمْ یَدْخُلُوها وَ هُمْ یَطْمَعُونَ» حال است از «اَصْحابَ الْجَنَّهِ».
و این حق است زیر در آیه ۴۹ می‌خوانیم:(ادْخُلُوا الْجَنَّهَ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ)

[۳۴] اعراف/سوره۷، آیه۴۹.

(داخل بهشت شوید، که نه ترسى بر شماست و نه اندوهگین مى‌شوید.)

[۳۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۵۶.

[۳۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۳۲.

[۳۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۱۶۴.

[۳۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۵۵.

[۳۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۲۱.

آیه صریح است که هنوز داخل نشده‌اند در این‌صورت آیه‌ (وَ نادی‌ اَصْحابُ الْجَنَّهِ…)

[۴۰] اعراف/سوره۷، آیه۴۴.

(و بهشتیان دوزخیان را صدا مى‌زنند.)

[۴۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۵۶.

[۴۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۱۸.

[۴۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۱۴۸.

[۴۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۵۰.

[۴۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۱۱.

که گذشت مطلب مستقلی است که ترتیب وقوعی با آیات بعدی ندارد.
۳- مردان اعراف چون متوجّه اهل آتش شوند گویند: (رَبَّنا لا تَجْعَلْنا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ)

[۴۶] اعراف/سوره۷، آیه۴۷.

(پروردگارا! ما را با گروه ستمکاران قرار مده.)

[۴۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۵۶.

[۴۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۳۰.

[۴۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۱۵۵.

[۵۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۵۳.

[۵۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۱۸.

ایضا آنها به عده‌ای از بدکاران که با علایم آنها را می‌شناسند می‌گویند: جمع مال و غیره و تکبر از بندگی حق شما را کفایت نکرد و از عذاب رها ننمود، آیا اینان (اشاره به مؤمنین) آنهایند که قسم خوردید خدا رحمتی به ایشان نمی‌رساند (ای مؤمنان) داخل بهشت شوید برای شما دیگر خوفی و‌ اندوهی نیست.
ظاهر «ادْخُلُوا الْجَنَّهَ…» آن است که اهل اعراف به اهل بهشت دستور می‌دهند که: داخل بهشت شوید بعضی در آن «قیل» یا «یقول اللّه» یا «یقول الملائکه» مقدّر کرده‌اند ولی همه بر خلاف ظاهر است.
با ملاحظه آنچه گفته شد: پر روشن است که اهل اعراف مردان ممتازی هستند از قبیل انبیاء، اوصیاء، ائمه، صدیقین و اشهاد، زیرا آنها همه را با علامت می‌شناسند و در آن روز حق سخن گفتن دارند، به اهل بهشت فرمان دخول می‌دهند، آنها را به رخ اهل جهنّم می‌کشند، اهل بهشت را سلام می‌گویند. با آنکه در آن روز کسی حق سخن گفتن ندارد جز به