فایل پی دی اف کامل مقاله با موضوع پارامترهای ایمونولوژیک به عنوان نشانگرهای زیستی PDF

توجه : این فایل به صورت فایل PDF (پی دی اف) ارائه میگردد

 فایل پی دی اف کامل مقاله با موضوع پارامترهای ایمونولوژیک به عنوان نشانگرهای زیستی PDF دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در PDF می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

لطفا نگران مطالب داخل فایل نباشید، مطالب داخل صفحات بسیار عالی و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

فایل پی دی اف فایل پی دی اف کامل مقاله با موضوع پارامترهای ایمونولوژیک به عنوان نشانگرهای زیستی PDF  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی فایل پی دی اف کامل مقاله با موضوع پارامترهای ایمونولوژیک به عنوان نشانگرهای زیستی PDF،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل پی دی اف کامل مقاله با موضوع پارامترهای ایمونولوژیک به عنوان نشانگرهای زیستی PDF :

دانلود فایل پی دی اف کامل مقاله با موضوع پارامترهای ایمونولوژیک به عنوان نشانگرهای زیستی PDF

در قالب pdf و در ۱۲ اسلاید،قابل ویرایش، شامل:

موضوع انگلیسی:Immunological parameters as biomarkers of
response to MicroCrystalline Tyrosineadjuvanted
mite immunotherapy

بخشی از متن:علیرغم اثربخشی ایمونوتراپی آلرژن (AIT)، برخی از بیماران چنین هستند
به دلایلی که هنوز ناشناخته است پاسخ نمی دهد. هنوز بیومارکرهای پاسخ تایید شده در دسترس نیستند.
هدف: تجزیه و تحلیل پارامترهای ایمنی به عنوان نشانگرهای زیستی برای پایش و پیش‌بینی بالینی
پاسخ به یک کنه گرد و غبار خانگی با تیروزین کمکی میکروکریستالی (HDM) AIT در بیماران مبتلا به
رینیت آلرژیک (AR).
روش ها: مطالعه مشاهده ای، آینده نگر، چند مرکزی شامل بیماران بزرگسال (۶۵-۱۸ سال)
سال) با AR، با و بدون آسم، حساس به HDM Dermatophagoides pteronyssinus
(DP) و Acarovac Plus DP 100% را در تمرین معمول تجویز کرد. غلظت سرمی از
IgE کل، IgE اختصاصی، IgG4 اختصاصی، IL-4، IL-5، IL-10، IL-13 و IFN-g بین
پایه و ۱۲ ماه پس از AIT. رابطه بین پایه ایمونولوژیک بیماران
پروفایل ها و طبقه بندی به عنوان کم، زیاد و غیر پاسخگو و بین پروفایل حساسیت آنها
به آلرژن های DP و اثربخشی آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: از ۱۴۱ بیمار انتخاب‌شده، ۱۱۸ نفر (میانگین [SD] سن ۳۳.۶ [۹.۵] سال) قابل ارزیابی بودند. یکی
سال بعد از درمان، IgE اختصاصی Der p 1، IgG4 اختصاصی DP و IL-10 با میانگین (SD) افزایش یافت.
۳.۴ (۱۳.۶) kU/L (p ¼ 0.016)، ۰.۴۳ (۰.۵۵) mg/L (p <0.0001) و ۱.۳۵ (۷.۵۶) pg/mL (p ¼ 0.033)،
به ترتیب. افرادی که پاسخ ندادند، سطوح پایه IL-13 را در مقایسه با پاسخ دهندگان بالا افزایش دادند
(p ¼ 0.037). تغییرات در متغیرهای اثربخشی بین پایه و بعد از AIT بود
مشابه بدون توجه به مشخصات حساسیت.