فایل ورد کامل مبانی نظری و پیشینه پژوهش کمالگرایی ۴۷ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل مبانی نظری و پیشینه پژوهش کمالگرایی ۴۷ صفحه در word دارای ۴۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل مبانی نظری و پیشینه پژوهش کمالگرایی ۴۷ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مبانی نظری و پیشینه پژوهش کمالگرایی ۴۷ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل مبانی نظری و پیشینه پژوهش کمالگرایی ۴۷ صفحه در word :

دانلود ورد با موضوع مبانی نظری و پیشینه پژوهش (فصل دو)کمالگرایی دارای ۴۳ صفحه و با فرمت .docx و قابل ویرایش و آماده برای ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس می باشد.

تعداد صفحه : ۴۳ صفحه
فرمت فایل: ورد .docx و قابل ویرایش
آماده برای : ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس

قسمتی از متن نمونه:

مبانی نظری کمال گرایی
تعریف کمال در فرهنگ های لغت چنین است: «عالیترین درجه ی صحت و کامل بودن که قابل پیشی گرفتن نیست (فرهنگ لغت مریام – وبستر، ۱۹۹۳)۱. کمال گرایی مفهومی است که تاریخچه ی نسبتا طولانی دارد و توسط عده ای از روان شناسان تأثیرگذار و بزرگ دنبال شده است. در این قسمت تعدادی از نظریه های کمال گرایی به اجمال بررسی میگردد:

فروید: فروید در سال ۱۹۵۷ در توصیف افراد کمال گرا بیان می دارد که محرک اصلی در زندگی این افراد رسیدن به خوشبختی نیست، بلکه تکامل و برتری یافتن است. آن ها باید در هر کاری به کمال دست یابند و به بهترین نحو آن را انجام دهند، در غیر این صورت راضی نخواهند شد. نرسیدن به کمال آن ها را دچار اضطراب و افسردگی و احساس گناه شدید می کند (وردی، سهرابی زاده هنرمند و نجاریان، ۱۳۸۷؛ به نقل از سرو،۱۳۸۷).
آدلر: آدلر تلاش برای برتری را به عنوان واقعیت اساسی زندگی توصیف کرد. منظور او از برتری، انگیزه ای برای کمال بود. واژه ی کمال از کلمه ی لاتین به معنی کامل بودن گرفته شده است. بنابراین، نظر آدلر این بود که ما برای برتری تلاش می کنیم تا خود را کامل کنیم و خود را به صورت یکپارچه در آوریم (شولتز و شولتز۱،۲۰۰۱). آدلر کمال گرایی را هم به صورت سالم (تلاش افراد سالم برای بهتر کردن خودشان و جامعه شان و با هدف خلق یک جامعه ی آرمانی و مترقی) و هم روان رنجور (فرار از بی اعتباری و بی آبرویی به دلیل احساس حقارت) مفهوم سازی کرد (جونز، ۲۰۰۷؛ به نقل از سرو، ۱۳۸۷).

هورنای: هورنای ۱۰ نیاز روان رنجور را برای انسان برشمرد که نیاز به کمال نیز در بین آن ها دیده می شود. به نظر هورنای کمال گرایی افراد ناشی از خود انگاره ی آرمانی غیر واقع بینانه است که بر پایه ی آرمان دست نیافتنی کمال مطلق استوار است. داشتن این خودانگاره، روان رنجورانه است و این افراد را برای تحقق بخشیدن به این آرمان دست نیافتنی، به چیزی که هورنای آن را استبداد بایدها نامید می پردازند. آن ها به خودشان می گویند باید بهترین یا عالی ترین دانشجو، همسر، والد، معشوق، کارمند، دوست یا فرزند باشند. چون از نظر آن ها خودانگاره ی واقعیشان ناخوشایند است تصور می کنند که باید مطابق با خود آرمانی خیالی خود عمل کنند و به موجب آن خود را به صورت بسیار مثبت می بینند (شولتز و شولتز، ۲۰۰۱).

هاماچک: هاماچک (۱۹۷۸؛ به نقل از محمودی کهریز، ۱۳۸۸) مانند آدلر میان کمال گرایی بهنجار و روان آزردگی تفاوت قائل شد. وی معتقد است، کمال گراهای بهنجار افرادی هستند که عزت نفسشان را از طریق عملکرد خوب، ارتقا می دهند. آن ها کار خوبشان را تحسین می کنند و از تلاش هایشان نتیجه ی خوشایندی می گیرند. به علاوه، کمال گرایان بهنجار، اهداف مناسب و دست یافتنی برای عملکردشان تعیین می کنند، زیرا آن ها درک واقع بینانه ای از تواناییهایشان دارند. هاماچک مشاهده کرد که کمال گرایان روان رنجور، به جای تمایل به پیشرفت، به وسیله ی ترس از شکست برانگیخته می شوند. آن ها نیازهای خود را در سطح بالاتری از تواناییهایشان قرار می دهند و به علت انتظارات غیر واقع بینانه، هیچ رضایتی از پیشرفتشان کسب نمی کنند. کمال گرایان روان رنجور، درگیر چرخه ی بی پایانی از رفتارهای متناقض خود هستند. در تلاش برای غلبه کردن بر حس قویشان از حقارت می کوشند تا از طریق دستیابی به اهدافشان به مقبولیت برسند و تأیید شوند. با این حال این اهداف، غیر واقع بینانه و غیر قابل دسترس هستند و آن ها هرگز نمی توانند به آرمان خود درباره ی کمال دست یابند.

سورتزکین: سورتزکین (۱۹۸۵؛ به نقل از محمودی کهریز، ۱۳۸۸) میان کمال گرایی خود دوستدار۱ و کمال گرایی روان رنجور تمایز قائل شد. او کمال گرایی خود دوستدار را به عنوان تلاشی برای اجتناب از احساس گناه در نظر گرفت. کمال گرایان خود دوستدار تلاش می کنند تا تصویر خود را بزرگ نمایی کنند و روان رنجورها می کوشند، در جهت درخواست های یک فرامن خشن رفتار کنند. سورتزکین، همچنین چندمین سبک شناختی افراد کمال گرا را مورد بحث قرار داد. او معتقد بود افکار کمال گراها دو بخشی است و رویدادها را تنها، به صورت سیاه و سفید می بینند. آن ها ارزش خود را به وسیله ی دستیابی به اهدافشان اندازه گیری می کنند و با توجه به اینکه این اهداف، غیر واقع بینانه هستند، هر گونه انحراف از آن ها به خود – انتقادی و عزت نفس پائین منتهی می شود.

پاتچ: پاتچ۱ (۱۹۸۴؛ به نقل از محمودی کهریز، ۱۳۸۸) معتقد بود که کمال گرایی، تنها یک هدف ناسالم را ارائه می دهد. آنان در تلاشند تا به عنوان راهی برای مواجه شدن با احساس عدم محبوبیت، کامل باشند. کمال گراها باور دارند که احتمالا نمی توانند موفق شوند در نتیجه، دایما در حال ناامید شدن به وسیله ی شکست هایشان هستند. حتی دستیابی ۹۵ یا ۹۹ درصدی از هدفشان، به عنوان شکست تلقی می شود که منجر به احساس های منفی نسبت به خود می گردد. کمال گراها معتقدند یا انسان های شگفت آوری هستند و یا انسان های مهیب و ترسناک؛ حد وسطی وجود ندارد.

پیروت: پیروت (۱۹۸۶؛ به نقل از محمودی کهریز، ۱۳۸۸) معتقد بود که کمال گراها در چرخه ی تضاد با خود درگیرند. وی اعتقاد داشت، آنان از طریق تمرکز بر روی خود به دنبال جبران عزت نفس پائین خویش هستند. هنگامی که کمال گراها تصور می کنند شکست خورده اند یا نالایق هستند، متحمل عزت نفس پائین می گردند که اضطراب یا افسردگی را در پی دارد.
هولنور: هولنور (۱۹۸۷) کمال‏گرایی را ضرورت افزایش کیفیت عملکرد شاخصی از آن چه که در یک موقعیت مورد نیاز است، می داند (به نقل از شفران و منسل ۲۰۰۱)، برنز (۱۹۸۰) کمال‏گرایی را شبکه گسترده ای از شناخت ها می داند که شامل انتظارات، تفسیر حوادث و ارزیابی خود می باشد. او این اصطلاح را با جزئیات بیشتری بیان می‏کند: افرادی که معیارهای بسیار بالایی دارند، به طور مداوم و وسواس گونه به سوی اهداف ناممکن در تلاشند و ارزش خود را برحسب سودآوری و کامل بودن می سنجند.

الگوی یادگیری اجتماعی: الگوی یادگیری اجتماعی بر نقش تقلید کمال گرایی که احتمالا در والدین وجود دارد تأکید دارد. کودکانی که والدین کمال گرا دارند گرایش به تقلید از والدین خود را خواهند داشت. بندورا به نقش یادگیری اجتماعی در داشتن عقاید کمال گرایانه اشاره کرد و روان شناسان اجتماعی نیز نشان دادند که کودکان گرایش دارند از معیارهای ارزش های دیگران تقلید کرده و آن ها را بپذیرند. این الگو، تقلید از گرایش های خودارزیابانه بزرگسالان را نیز شامل می شود (محمودی، ۱۳۸۴؛ به نقل از سمائی، ۱۳۸۹).

الگوی واکنش اجتماعی: از طرفی، الگوی واکنش اجتماعی بیان می کند کودکانی کمال گرا می شوند که در معرض محیطی خشن قرار دارند. این محیط به شکل های مختلف چون سوء استفاده ی جسمی، بدرفتاری روانی، محرومیت از عشق و رؤیارویی با شرم یا محیط خانوادگی مغشوش دیده می شود. کودک احتمالا با گرایش به کمال گرایی به این محیط پاسخ می دهد و از آن به عنوان ساز و کاری دفاعی استفاده می کند. کودک می تواند برای گریز از سوء استفاده های بعدی یا کاهش احساس شرم و تحقیر کمال گرا شود (مثلا: اگر من کامل باشم کسی به من صدمه نخواهد زد). همچنین ممکن است کودک از کمال گرایی به عنوان ابزاری جهت ایجاد احساس کنترل و پیش بینی بر محیط غیرقابل پیش بینی استفاده کند (هویت و فلت، ۱۹۹۱).
الگوی تربیت اضطراب انگیز: تمرکز اساسی الگوی تربیت اضطراب انگیز نیز بر روی والدینی است که در تربیت اضطراب انگیز خود به صورتی اشتباه با خطای فرزندان روبرو می شوند. حمایت بیش از حد، ممکن است شکل خاصی از فرزندپروری باشد که به طور مداوم به کودک یادآوری می کند مراقب خطای اجتماعی در آینده باشد و این می تواند تهدیدی برای سلامت جسمانی و هیجانی کودک شود. این تربیت اضطراب انگیز رشد گرایش های کمال گرایانه را موجب می شود و جهت گیری آتی را شامل می شود که شامل نیاز به اجتناب از تهدید مرتبط با خطاهای قابل پیش بینی است. پژوهش های زیادی نشان داده اند که افراد مبتلا به اختلال های اضطرابی، فقدان مراقبت والدین یا حمایت زیاد والدین را گزارش کرده اند. اما پژوهشگران اخیرا به طور خاص بر نقش تربیت اضطراب انگیز در ترویج رشد شناخت های مضطربانه متمرکز شده اند (هویت۲۰۰۹ ).

فروست و لهارت (۱۹۹۶): کمال‏گرایی را مجموعه ای از معیارهای بسیار بالا در عملکرد تعریف کنند. که با ارزشیابی انتقادی افراطی همراه است. این معیارهای بالا با ترس از شکست مرتبط می باشد. (فلت۱، هویت، بلانک اشین، موشر ۱۹۹۱، تامپسون۲، دیوید سون، ۱۹۹۸)کمال‏گرایی یک ویژگی شخصیتی است. فلت و هویت (۱۹۹۱) کمال‏گرایی را چنین تعریف کرده اند: افراد کمال‏گرا معیارهای بسیار عالی دارند، به طور مداوم در حال تلاش اند (اسلتی و اشبی۳، ۱۹۹۶، به نقل از یریور، ۲۰۰۱) و خواستار کیفیت بالایی از عملکرد در یک موقعیت تعیین شده هستند. (ستوبر، اوتو، پیشک، یکرواستول، ۲۰۰۶)