پاورپوینت کامل شارع مقدس ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شارع مقدس ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شارع مقدس ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شارع مقدس ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۱
تعریف و جایگاه۲
کاربرد در فقه و اصول فقه۳
مصادیق۳.۱
شارع، صفت خاص خداوند۳.۲
استدلال به آیه ۷ سوره حشر و آیات دیگر در شارع بودن پیامبر۳.۲.۱
نقد۳.۳
اذن داشتن پیامبر از طرف خداوند در ایجاد حکم۳.۳.۱
نقد و بررسی۳.۴
واگذاری حکم تشریع از پیامبر به امامان معصوم۳.۴.۱
مخالفان۴
پانویس۵
یادداشت۶
منابع

شارِعْ یا شارع مُقدس وضع‌کننده حکم شرعی است و بر خداوند اطلاق می‌شود. درباره نسبت دادن عنوان «شارع» به پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) اختلاف نظر وجود دارد. عده‌ای از پژوهشگران دینی با تمسک به برخی از آیات قرآن و روایات که طبق آن پیامبر چند حکم شرعی وضع کرده، اطلاق عنوان «شارع» را بر او صحیح دانسته‌اند. قائلان به شارع بودن پیامبر، معتقدند این مقام به امامان معصوم نیز واگذار شده و اطلاق عنوان «شارع» بر امامان معصوم نیز صحیح دانسته‌اند.

در مقابل، گروهی از عالمان با استناد به آیه ۵۷ سوره انعام که براساس آن، حکم منحصر در حکم خداوند دانسته شده، گفته‌اند اصطلاح «شارع» اختصاص به خداوند دارد. آنان همچنین با استناد به برخی آیات و روایات گفته‌اند پیامبر در تعیین هیچ‌حکمی مستقل از وحی و الهام نبوده و به اراده خودش حکمی وضع نکرده است و وظیفه امامان معصوم، نه وضع و تعیین حکم شرعی؛ بلکه بیان و تبلیغ احکام موجود در قرآن و سنت پیامبر بوده است.

«شارع» از اصطلاحات پرکاربرد در فقه و اصول فقه است و بدون آنکه در آیات و روایات آمده باشد، در سخنان فقیهان، در ضمن بسیاری از مسائل و موضوعات فقهی و اصولی به کار رفته است.

تعریف و جایگاه

به وضع‌کننده حکم شرعی، شارع گفته می‌شود.[۱] «شارع»، اصطلاحی پرکاربرد در علم فقه و اصول فقه است.[۲] اگر چه در معمول کتاب‌های فقهی، اصولی و حتی کلامی بحث مستقلی درباره بیان ماهیت شارع و این که بر چه کسانی اطلاق می‌شود، انجام نشده است؛ اما مباحث مرتبط با آن در کتاب‌های کلامی با موضوع اراده تشریعی (اراده شارع بر انجام کاری از سوی مکلفان از طریق ایجاد حکم شرعی) و بحث درباره ثبوت یا عدم ثبوت آن برای خداوند، پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع)، مطرح شده است.[۳]

همچنین در برخی آثار فقهی و اصولی مباحثی درباره «شارع» آمده است؛ از جمله محمدتقی اصفهانی (فقیه و اصولی شیعه، متوفای: ۱۲۴۸ق) در کتاب هدایه المسترشدین ذیل بحث از حقیقت شرعیه به بررسی اصطلاح شارع و این که شارع بر چه کسانی اطلاق می‌شود، پرداخته است.[۴]

آخوند خراسانی در کتاب کفایه الاصول ذیل بحث از طلب و اراده به بررسی اراده تشریعی شارع پرداخته است.[۵] اراده تشریعی از نظر آخوند، علم شارع به مصالح فعل و عمل مکلفین است.[۶]

میرزا جواد تبریزی (درگذشت: ۱۳۸۵ش) و ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید شیعه و از اساتید حوزه علمیه قم، در کتاب‌های ارشاد الطالب الی تعلیق المکاسب و بحوث فقهیه هامه، ذیل بحث از ولایت فقیه به بررسی ولایت تشریعی پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) و اطلاق لفظ شارع بر آنان پرداخته‌اند.[۷]

خود اصطلاح «شارع» در آیات قرآن و روایات نیامده؛ اما ریشه آن یعنی «شَرْعْ» در قرآن با عبارات «شَرَعَ»،[۸] «شَرَعوا»،[۹] «شِرْعَه»[۱۰] و «شَریعَه»[۱۱] آمده است.[۱۲]

کاربرد در فقه و اصول فقه

برخی از نمونه‌های کاربرد اصطلاح «شارع» در کتاب‌های فقهی و اصولی عبارت‌‌اند از:

از نظر برخی اصولیان، امر و نهی شارع یا به عبارتی، احکامی که شارع وضع می‌کند ناشی از مصالح و مفاسدی است که در متعلق این احکام وجود دارد.[۱۳] مثلاً در نماز مصلحتی وجود دارد که شارع به آن امر کرده و در ربا مفسده‌ای وجود دارد که از آن نهی کرده است.[۱۴]
به گفته اصولیان برای اثبات صلاحیت سیره عقلا به عنوان دلیلی برای استنباط حکم شرعی، لازم است که شارع این سیره را امضاء کرده باشد[۱۵] و امضای شارع به این است که منعی نسبت به این سیره نداشته باشد.[۱۶]
در اصول فقه بحثی با عنوان قاعده اشتراک در خطابات شارع مطرح شده و براساس آن، خطابات صادر شده از سوی شارع فقط برای حاضرین در مجلس خطاب نیست؛ بلکه برای همه مکلفین است.[۱۷]
یکی از اصطلاحاتی که در کلمات فقهای متأخر به کار می‌رود و از آن برای کشف حکم شرعی بهره می‌برند، اصطلاح مذاق شارع است.[۱۸] منظور از مذاق شارع، کشف روش و نظر شارع از مجموعه احکام و مبانی او است که برای پی بردن به حکم اموری که نظر شارع درباره آنها به ما نرسیده، به آن تمسک می‌شود.[۱۹]

مصادیق

در شارع بودن پیامبر اسلام(ص) و امامان معصوم(ع) اختلاف نظر وجود دارد.[۲۰]

شارع، صفت خاص خداوند

از نظر بسیاری از عالمان، تنها یک شارع وجود دارد و آن هم خداوند است.[۲۱] آنان برای این دیدگاه به آیاتی همچون «إِنِ الحُکْمُ إِلَّا لِله؛ هیچ حکمی جز حکم خداوند نیست.»[۲۲] و همچنین آیه «وَلَا یُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَدًا؛ (خداوند) هیچ‌کس را در حکم خود شریک نمی‌سازد.»[۲۳] استناد کرده‌اند.[۲۴] برای اثبات شارع بودن خداوند به آیات ۱۳ و ۲۱ سوره شورا و آیه ۴۸ سوره مائده نیز استناد شده است.[۲۵]

فقیهانی همچون میرزا صادق آقا تبریزی (درگذشت: ۱۳۱۱ش) فقیه، اصولی و ادیب شیعه، در کتاب المقالات الغریه و نیز صاحب هدایه المسترشدین بر این نظرند که «شارع» از اسماء خداوند است و فقط به او اختصاص دارد.[۲۶]
در مقابل این دیدگاه، برخی معتقدند اسماء الهی توقیفی‌اند و لفظ شارع به عنوان یکی از اسماء خداوند در جایی وارد نشده است.[۲۷