پاورپوینت کامل کتاب ثوره التنزیه ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کتاب ثوره التنزیه ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کتاب ثوره التنزیه ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کتاب ثوره التنزیه ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۱
سید محسن امین و تلاش برای اصلاح شعائر حسینی۲
علت نگارش۳
محتوای رساله۳.۱
برشمردن انحرافات سوگواری۳.۲
ادله تحریم و مخالفت۳.۳
پاسخ به انتقادات سیماء الصلحاء۴
پیامدها۵
پانویس۶
یادداشت۷
منابع

از ویکی شیعه

(تغییرمسیر از کتاب ثوره التنزیه)

اطلاعات کتابنویسنده

سید محسن امین

تاریخ نگارش

محرم۱۳۴۶ق

موضوع

انحرافات در سوگواری سیدالشهداء

زبان

عربی

اطلاعات نشرتاریخ نشر

۱۳۴۷ق

اَلتّنْزیه لِاَعْمالِ الشّبیه رساله‌ای مختصر از آثار سید محسن امین در نقد رفتارهای غیردینی در سوگواری سید الشهداء. در این رساله برخی از شیوه‌های سوگواری مانند قمه‌زنی نقد شده و سید محسن امین آن‌ها را غیرشرعی و حرام می‌داند. چاپ این رساله با واکنش‌های فراوانی مواجه شد و تأییدیه و ردّیه‌‎هایی بر آن نوشته شد. جلال آل احمد این رساله را به زبان فارسی ترجمه و با عنوان «عزاداری‌های نامشروع» در ایران منتشر کرد.

سید محسن امین و تلاش برای اصلاح شعائر حسینی

مقاله اصلی: سید محسن امین

سید محسن امین برای اصلاح شعائر حسینی، کتب مختلفی تألیف کرد و اقدامات عملی به‌کار برد؛ از لواعج الاشجان، تاریخ توابین، اشعاری در رثای سیدالشهدا، اقناع اللائم. او همچنین المجالس السنیه را در پنج جلد در مصائب و مناقب اهل بیت نوشت. با فتوای او بسیاری از سوگواری‌های نادرست در دمشق جمع شد. پس از اعتراض‌هایی که به او شد، کتاب التنزیه لأعمال الشبیه را نگاشت.[نیازمند منبع]

این رساله مختصر که حجم آن، در حدود بیست صفحه است، در سال ۱۹۲۷م نگاشته شده اما تا پایان سال ۱۹۲۸م منتشر نشد. علّت این تأخیر، تردید مؤلّف درباره پیامدهای انتشار آن یا بیم ناشر از عکس‌العمل‎ها بوده است. مجله العرفان از نشر آن استقبال کرد و نوشت که این رساله، ردّیه استواری است بر ضدّ بدعت‌هایی که برخی از عالمان در نبطیه و جبع لبنان منتشر ساخته و موجب ریشخند شیعه شده‌اند و مستند به دلایل استوار دینی و عقلی.[۱]

علت نگارش

رساله التنزیه دفاعیه سید محسن امین از دیدگاه خود است. این رساله واکنشی به مباحث مطرح در باب سوگواری در آن زمان و پاسخ و نقدی بر رساله سیماء الصلحاء است. نقطه آغاز این مباحث[۲] نوشته‌ای در سال ۱۳۴۵ق در «صحیفه الاوقات العراقیه» است.[۳] این نوشته خلاصه‎ای از گفتگو با سید محمدمهدی موسوی قزوینی (۱۲۷۲ – ۱۳۵۸ق) است و بدون اجازه وی منتشر شده است. در این مقاله، او قمه‌زنی را رفتاری خشن و وحشی می‌شمرد و آن را حرام می‌داند. پس از آن اعتراض‌هایی به او می‌شود. قزوینی مقاله «صوله الحق علی جوله الباطل»[۴] را در توضیح و تفصیل آن نوشته منتشر می‌کند.[۵] همزمان با یادداشت موسوی قزوینی، سید محسن امین در نشریه «العهد الجدید» لبنان، درباره اصلاح سوگواری سیدالشهدا می‌نویسد.[۶]

پس از چاپ مقاله قزوینی، اهالی بصره استفتائاتی از علمای نجف کردند. بیشتر این استفتائات، مخالف نظر قزوینی بود. برخی از علما مانند عبدالله مامقانی، محمدحسین کاشف الغطاء، حسن مظفر، مرتضی آل یاسین، محمدجواد حچامی رسائلی در پاسخ به قزوینی نوشتند.[۷]

پس از این مباحثات، سید محسن امین، رساله التنزیه را در محرم ۱۳۴۶ق نگاشت. او در این رساله اشکالاتی بر سوگواری محرم طرح می‌کند و پس از آن به انتقادات رساله سیماء الصلحاء پاسخ می‌گوید.[نیازمند منبع]

محتوای رساله

رساله کوتاه التنزیه از چند بخش تشکیل شده است.

امور نادرست سوگواری‌ها را برمی‎شمرد و ادله‌اش بر حرمت قمه‌زنی و دیگر رفتارهای نادرست را بیان می‌کند.
به اشکالاتی که نویسنده «سیماء الصلحاء» بر او کرده، پاسخ می‌گوید.

برشمردن انحرافات سوگواری

امور نادرستی که به عزاداری‌ها وارد شده است:

کذب و نقل امور نادرستی که در نقل‌ها و اخبار نیست و در منابر و محافل گفته می‌شود.
غناء در لحن.
آزار نفس و ضرر رساندن به بدن؛ مانند اینکه با قمه و شمشیر به سر بزنند تا خون جاری شود.
استعمال آلات لهو مانند طبل و دمام و سنج.
تشبیه مردان به زنان.
سوار کردن زنان بر هودج در حالی که رویشان باز است و آنان را به دختران رسول خدا تشبیه می‌کنند.
فریاد زنان که به گوش مردان می‌رسد.
داد و فریاد زدن با نعره‌های منکر.
و هر آنچه به نام دین در این مجالس وارد شده و موجب آبروریزی و هتک حرمت دین است و بر اساس عرف‌ها متغیر است.[۸]
حتی اگر این امور حرام نباشند، موجب عار و ننگ مذهب و متدینان است و موجب تنفر مردم است و ترکش -بر فرض اباحه- موجب ضرری نیست و اقتضای اصلاح و به دلیل محافظت از مذهب، ترک و اجتناب از آن است.[۹]

سید محسن امین این امور را از افسون‌های شیطان، موجب غضب خدا و رسولش، و همچنین منافی هدف سید الشهداء در احیاء دین و نهی از منکر می‌داند.[۱۰]

ادله تحریم و مخالفت

او قمه زنی و خراشیدن بدن را حرام می‌داند و برای ادعای خود استدلال و مؤیدهایی ذکر می‌کند:

این کار وهن و عار شیعه و موجب تنفر از مذهب است.[۱۱] با «کونوا لنا زیناً و لاتکونوا علینا شیناً» منافات دارد؛ زیرا موجب هتک دین است.[۱۲]
ایذاء و آزار رساندن به بدن و موجب امراض است.[۱۳]
وجوب حفظ نفس.
مخالفت با شریعت سهله و سمحه.[۱۴]
مخالف ادب است.[۱۵]
عدم نقل در روایات برای انجام چنین اموری و عدم نقل چنین رفتاری در رفتارهای معصومین. حتی در زمان آزادی شیعیان –زمان مأمون و اوائل بنی عباس-، چنین امری نیست.[۱۶]
اصل در اموری که ضرری هستند حرمت است و دفع ضرر واجب است عقلا و نقلا.[۱۷]

سید محسن امین در نقد کسانی که این عمل را مستحب می‌دانند، می‌گوید اگر چنین بود علما باید خود پیشگام این حرکت بودند، اما از هیچ عالمی تاکنون دیده نشده است که خون خود را جاری کند یا چنان ضربه بزند که به سرخی گراید.[۱۸] او در پاسخ عدم جلوگیری علما از این عمل، تأثیر نکردن نهی علما را دلیل عدم منع علما می‌داند. اگرچه اصل عدم نهی علما هم نادرست است و کسانی مانند سید ابوالحسن اصفهانی صریحاً از قمه‌زنی نهی کرده‌اند.[۱۹]

سید محسن امین در این رس