پاورپوینت کامل المدخل إلی موسوعه الحدیث النبوی عند الإمامیه (دراسه فی الحدیث الإمامی) ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل المدخل إلی موسوعه الحدیث النبوی عند الإمامیه (دراسه فی الحدیث الإمامی) ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل المدخل إلی موسوعه الحدیث النبوی عند الإمامیه (دراسه فی الحدیث الإمامی) ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل المدخل إلی موسوعه الحدیث النبوی عند الإمامیه (دراسه فی الحدیث الإمامی) ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

المدخل إلی موسوعه الحدیث النبوی عند الإمامیه، نوشته حیدر محمد کامل حب‌الله(متولد ۱۳۵۲ش) فقیه، اصولی و رجالی معاصر است. او در این جلد از مقدم موسوعه‌‎اش خواسته است از اِشکال‌های اساسی که به حدیث و رجال امامیه (به‌ویژه اخیراً) در باب حدیث نبوی (ص) از حیث سند و متن می‌شود، پاسخ گوید.[۱]‏

حب‌الله در خوانش خود از حدیث امامی، سه رویکرد را در نظر گرفته است؛ رویکرد نخست، در یقینی دانستن صدور حدیث‌هایی است که در کتاب‌های مهم روایی شیعی مانند «کافی» آمده است؛ رویکرد دوم، تردید نمودن مطلق (از حیث نوشتار، نقد و ارزش‌گذاری) در حدیث امامی است؛ و رویکرد سوم، رویکرد میانه در تعامل با این نوع حدیث است.[۲]‏او باتوجه‌به این سه رویکرد، فرایند کار خود را در تألیف کتاب توضیح می‌دهد؛ حب الله کتاب «کافی» اثر محمد بن یعقوب کلینی(درگذشته ۳۲۸ یا ۳۲۹) را در جایگاه اصل نشانده و حدیث‌های نبوی را از آن تخریج کرده است. او دیگر احادیث معصومان (ع) را از سه کتاب دیگر از کتب اربعه و منبع‌های روایی دیگر تخریج نموده است و پس از فراغت از این تخریج، کار خود را با کتاب «من لایحضره الفقیه» و کتب اربعه، بدون تکرار تخریج‌ها ادامه می‌دهد.

حب‌الله چنانچه یک حدیث مصدرها، إسنادها و ساختار گوناگونی داشته باشد، اختلاف ساختارها و متن را در میان منابع روایی یافته و نمایان می‌کند. در این روند، گاهی کار به تقسیم حدیث می‌انجامد و جداگانه به هر یک از ساختارهای حدیث می‌نگرد. پس در جایی‌ که درستی سند برخی از ساختارها و صورت‌های یک حدیث یافت شده باشد، به همان توجه کرده و از تکرار بقیه پرهیز می‌کند.

او گاهی نیاز می‌بیند که حدیثی را با حدیث دیگر که با هم مشابهت متنی داشته‌اند، پیوند داده تا گواه یکدیگر در إسنادشان باشند. البته، گاهی آن «حدیث گواه» در مصادر امامیه یافت گردیده و گاه در مصادر عامه پیدا می‌شود.[۳]‏

حب‌الله معیارهایی را در نقد متن ارائه می‌دهد؛ او می‌گوید یک روایت نباید با آیه‌ای از قرآن مخالفت کند چراکه، قرآن از تحریف مصون بوده و اثبات نسخ در یک آیه به دلیل قطعی نیازمند است. دیگر اینکه، یک روایت با روایت دیگری که درست‌تر از آن به نظر می‌رسد، مخالفت نورزد و سوم اینکه، آن روایت با حکم آشکار عقل و با رخدادهای واقعی تاریخی مخالف نباشد؛ همچنین، با قاعده‌های کلی قطعی در اسلام و با آنچه که تخصیص‌پذیر نیست و از آنچه امت اسلام به آن اهتمام دارند، جدا نباشد؛ یک روایت نبوی نباید اصطلاح‌هایی را که پس از دوره پیامبری رسول اکرم (ص) پدید آمده‌اند و با سبک گفتاری ایشان شکاف دارند، در برداشته باشد.

او شرح‌حال راویان را از منابع رجالی شیعی، از عالمان قدیم مانند «رجال طوسی، فهرست طوسی، رجال کشی، رجال نجاشی، طبقات برقی، رساله ابی غالب زراری، خلاصه الأقوال و ایضاح الاشتباه علامه حلی، فهرست منتجب الدین رازی، معالم العلماء ابن شهرآشوب و رجال ابن داوود حلی» و نیز از برخی عالمان متأخر همچون «معجم رجال الحدیث خویی، مستدرکات علم رجال الحدیث نمازی، قاموس الرجال تستری، تنقیح المقال مامقانی، أمل الأمل حرّ عاملی و دیگران» برگرفته است. او چنانچه توثیقی از یک راوی را نزد طوسی، نجاشی و کشی یافته باشد، به آن‌ها بسنده نموده و توثیق‌ها و تعدیل‌های دیگران را نقل نمی‌کند مگر آنکه پای آرای متعارضی در میان باشد.

حب‌الله در بسیاری از جاها، از آرای عالمان اهل‌سنت در جرح‌وتعدیل راویان و بررسی روایت‌ها بهره می‌‌جوید و در تعارض نگاه‌های شیعی و اهل‌سنت، به ملاک‌های صحت حدیت رجوع کرده و یکی را برمی‌گزیند و یا هر دو از چشم او افتاده و آن‌ها را کنار می‌نهد. او هرگاه، به حال یک راوی دست نیافته است، فقط نام او را می‌آورد و هرگاه عالمان رجال، یک راو