پاورپوینت کامل علی بن محمد آمدی ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علی بن محمد آمدی ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علی بن محمد آمدی ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علی بن محمد آمدی ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

آمدی، علی بن محمد

نام
آمدی، علی بن محمد

نام‌های دیگر

سیف‌الدین آمدی

نام پدر

محمدبن سالم

متولد

۵۵۱ق- ۱۱۵۶ م

محل تولد

آمد (دیاربکر)

رحلت

۶۳۱ ق یا ۱۲۳۴ م- دمشق

اساتید

ابوالفتح نصربن فتیان، ابوالفتح عبیدالله بن عبدالله بن محمدبن شابیل، ابوالقاسم بن فضلان، اسعدمیهنی، شهاب‌الدین سهرودی

برخی آثار

المبین فی اصطلاحات الحکماء و المتکلمین

غایه المرام فی علم الکلام

کد مؤلف

AUTHORCODE01683AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، آمدی (ابهام زدایی) را ببینید.

علی بن محمد آمدی (۵۵۱-۶۳۱ق)، طبیب، فیلسوف، متکلم و اصولى، معاصر النّاصرلدین الله (۵۷۵-۶۲۲ق) خلیفه عباسى

ولادت

آمِدى، سیف‌الدّین ابوالحسن على بن ابى على بن محمد بن سالم تَغْلِبى (یا ثَعْلَبى) در سال ۵۵۱ ق مطابق با ۱۱۵۶م. در آمد متولد گردید.
نام این شهر در منابع مختلف به صورتهاى آمِد، آمِدا، امیدا، ایمد، حامد، قره آمد و قره حامد آمده است. نام این شهر در سال ۱۳۵۶ق (۱۹۳۷م) به دیار بکرتغییر یافت.

تحصیلات

او نخست قرآن مجید را فرا گرفت و کتابى در فقه بر مذهب امام احمد بن حنبل (۱۶۴-۲۴۱ق) خواند. پس از آن به بغداد آمد و انواع قرائات قرآن کریم را فرا گرفت. آنگاه فقه حنبلى را نزد ابوالفتح نصر بن فتیان، معروف به ابن المَنّى (۵۰۱-۵۸۳ق)، تکمیل کرد و به سماع حدیث از ابوالفتح عُبَید الله بن عبدالله محمدبن شابیل (متوفای ۵۸۱ق) پرداخت، ولى دیرى بر نیامد که به مذهب شافعى گروید و با ابوالقاسم بن فضلان (واثق بن على) (متوفای ۵۹۵ق) مصاحبت نموده و نزد وى فنّ خلاف را آموخت و در آن براعت یافت. در جدل، طریقه علماى پیشین و از آن جمله طریقه امام ابوالفتح اسعد بن محمّد ابن ابى نصر میهنى (متوفای ۵۲۷ق) را حفظ کرد. آنگاه به شام رفت و در آنجا به تحصیل علوم معقول پرداخت و در آن علوم ورزیده شد، چنان شد که به قول سیوطى «کسى در این علوم در زمانه او داناتر از او نبود». پس از آن به مصر رفت و در محله قرافه الصّغرى، مجاور قبر امام شافعى به «اِعاده» (تکرار درس استادان) پرداخت و مدتى نیز در جامع ظافرىِ قاهره به تدریس مشغول شد. اندک اندک آوازه فضل و کمال او فزونى یافت، اما گروهى از فقیهان بر او حسد بردند و تعصب کردند و او را به فساد عقیده و پیروى از فلاسفه و حکما و اعتقاد به مذهب معطّله نسبت دادند. کم‌کم کار بدان‌جا کشید که مخالفانش محضرى نوشتند و در آن ریختن خون او را مباح شمردند و برای امضا به علماى شهر دادند. آمدى از بیم جان، شبانه از قاهره بیرون آمد و به شام رفت و در شهر حماه اقامت گزید و به گفته ابن ابى اصیبعه، که خود در نزد او فلسفه خوانده بود، به خدمت پادشاه ایّوبى المللک المنصور ناصرالدین درآمد و او حقوق سالانه‌اى برای آمدى مقرر کرد. آمدى دو سال در خدمت ملک منصور ماند و در همان جا آثار خود را در اصول دین، فقه، منطق، حکمت و خلاف نوشت. در سال ۶۱۶ق به دمشق آمد. در آنجا مدتى اقامت داشت و الملک المعظم عیسى بن محمد ایوبى (متوفای ۶۲۴ق) تدریس در مدرسه عَزیزیّه دمشق را به او واگذار کرد، اما چون برادرش، الملک الاشرف موسى بن محمد (متوفای ۶۳۵ق)، حکومت یافت، وى را از آن مقام برکنار کرد و دستور داد که در مدارس اعلام کنند که هر کس جز