پاورپوینت کامل سید الشریف جرجانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سید الشریف جرجانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سید الشریف جرجانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سید الشریف جرجانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

مرقد میر سیدشریف جرجانی در شیراز

نام
جرجانی، علی بن محمد

نام‎های دیگر

ج‍رج‍ان‍ی‌، ش‍ری‍ف

س‍ی‍د ش‍ری‍ف

س‍ی‍د م‍ی‍ر ش‍ری‍ف

ش‍ری‍ف‌ ال‍ج‍رج‍ان‍ی

م‍ی‍ر س‍ی‍د ش‍ری‍ف‌ ج‍رج‍ان‍ی

م‍ی‍ر ش‍ری‍ف‌

نام پدر

محمود

متولد

شعبان ۷۴۰ق

محل تولد

روستای طاغو نزدیک استرآباد

رحلت

ربیع‌الثانی ۸۱۶ق

اساتید

قطب‌الدین رازى

برخی آثار

تحریر القواعد المنطقیه

التعریفات

کلمات المحققین

المواقف

کد مؤلف

AUTHORCODE00745AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، جرجانی (ابهام زدایی) را ببینید.

برای دیگر کاربردها، استرآبادی (ابهام زدایی) را ببینید.

برای دیگر کاربردها، میر سید شریف (ابهام زدایی) را ببینید.

على بن محمد استرآبادى (۷۴۰-۸۱۶ق)، معروف به میر سید شریف جرجانى، از نامداران علم کلام، حکمت و ادب و منطق و از عالمان پرآوازه سده هشتم هجرى است.  وی حنفی مذهب و اشعری مسلک است که بیشترین آوازه اش به دلیل شروح و حواشی ارزشمند وی بر آثار پیشینیان است.

ولادت

در شعبان سال ۷۴۰ قمرى در روستاى طاغو[۱]نزدیک استرآباد دیده به جهان گشود و در همان‌جا به کسب علوم پرداخت و براى تکمیل تحصیلات خود به شیراز و هرات و قاهره رفت.

دوران تحصیل، تدریس و اساتید

درباره دوران تحصیل او برخى منابع از بهره‌گیرى وى از دانش قطب‌الدین رازى (۶۹۴ -۷۶۶ قمرى) سخن به میان آورده‌اند و چنین مى‌نگارند که وى شرح شمسیه و شرح مطالع را نزد قطب‌الدین رازى فراگرفته است.[۲]، اما گزارش دیگرى نیز حاکى از آن است که به دلیل ضعف پیرى و سالخوردگى قطب‌الدین، بهره‌گیرى از دانش وى براى جرجانى امکان پذیر نشد و او به راهنمایى این حکیم نامور، از هرات راهى قاهره مى‌شود تا در آنجا از مجلس درس میرمحمد بن مبارک شاه بخارى، معروف به میرک بخارى (متوفاى ۷۷۵ قمرى)، که از شاگردان برجسته قطب‌الدین بود، بهره‌مند شود و شرح شمسیه، شرح مطالع، و مواقف عضدالدین ایجى را از او فراگیرد.[۳]

وى در سفر دراز خود به قاهره از مجلس درس اکمل‌الدین محمود بن محمود بابرتى (۷۱۴ – ۷۸۶ قمرى) نیز بهره برد و نزد او حاشیه الهدایه مرغینانى را فراگرفت و در میان راه با شمس‌الدین فنارى (۷۵۱ – ۸۳۴ قمرى) آشنا شد و او جرجانى را در این سفر همراهى کرد.

جرجانى پس از ۴ سال تحصیل در قاهره، راهى زادگاه خود شد و سال ۷۷۹ قمرى، یعنى هنگامى که ۳۹ سال از عمر خویش را پشت سر نهاده بود، زمینه سفر به شیراز و تدریس در مدرسه دارالشفاى این شهر براى او فراهم شد.

درباره این سفر منابع تاریخى چنین مى‌نگارند که چون شاه شجاع بن مظفر خوافى (۷۳۳ – ۷۸۶قمرى) در قصر زرد (زر) استرآباد فرود آمد، میر سید شریف براى شناساندن پایگاه علمى خود، به اردوگاه او رفت و در آنجا با کمک سعدالدین مسعود بن عمر تفتازانى (۷۱۲ – ۷۹۳ قمرى) به حضور شاه رسید و شاه در نخستین نشست و گفتگو با او از دانش فراوان وى به شگفت آمد و او را سخت گرامى داشت.

پس از این جریان شاه شجاع، میر سید شریف را همراه خود به شیراز آورد و در مدرسه دارالشفاى این شهر که خود بنیان نهاده بود به تدریس گمارد.

جرجانى به مدت ۱۰ سال در این مدرسه به تدریس و پرورش طالبان علم و دانش همت گمارد و سال ۷۸۹ قمرى، یعنى زمانى که امیر تیمور (۷۶۳ – ۸۰۷قمرى) استان فارس را به تصرف خود درآورد، به دستور او راهى سمرقند شد و در آنجا نیز به تدریس اشتغال ورزید.

این سفر بنا به نوشته قاضى نورالله شوشترى (۹۵۶ – ۱۰۱۹ قمرى چندان با میل و رغبت علامه جرجانى همراه نبود و او رفتن به ماوراالنهر را از جمله بلاهاى روزگار و عذاب صحبت اشرار آن دیار شمرده است.[۴]

گفتنى است که پیش از آمدن میر سید شریف به سمرقند، سعدالدین تفتازانى در صدر مجالس تیمور جاى داشت، ولى آمدن جرجانى به این شهر، زمینه مناظره و مباحثه را میان این دو دانشمند نامدار فراهم کرد که در نتیجه آن، میر سید شریف توانست بیش از پیش برترى علمى خویش را بخصوص در مباحث کلامى به اثبات رساند و تفتازانى را مغلوب دانش گسترده خویش کند،[۵]تا جایى که برخى منابع چنین نگاشته‌اند که شکست تفتازانى در برابر جرجانى، چنان او را سخت آمد که مرگش را سرعت بخشید و موجب شد او چندى پس از این مناظره، در سال ۷۹۳ قمرى جهان فانى را وداع گوید.[۶]

جرجانى مدتى که در سمرقند مى‌زیست، به تدریس و از جمله تدریس شرح کافیه، اشتغال داشت و در همین شهر، نگارش شرح مواقف ایجى را آغاز کرد و آن را سال ۸۰۷ قمرى اندکى پس از مرگ تیمور به پایان رساند. او تا سال ۸۱۲ قمرى در سمرقند ماند[۷]و پس از آن به شیراز بازگشت و تا پایان عمر در این سامان زیست.

گفته مى‌شود در همین دوران است که شاه نعمت‌الله ولى (۷۳۰ – ۸۳۴ قمرى) به شیراز آمد و جرجانى از وى به گرمى استقبال کرد[۸]در همین دوران است که وى در مسیر سیر و سلوک عرفانى گام برداشت و به طریقه نقشبندیه انتساب یافت.

عبدالرحمان جامى (۸۱۷ -۸۹۸ قمرى) در نفحات الانس، درباره انتساب جرجانى به طریقه نقشبندیه، ضمن آن که وى را از اصحاب علاالدین عطار (درگذشته به سال ۸۰۲ قمرى)، داماد و مرید بهاالدین نقشبند (متوفاى ۷۹۰ قمرى)، دانسته است، مى‌گوید: این فقیر از بعضى عزیزان شنیده است که قدوه العلما المحققین و اسوه الکبرا المدققین، صاحب التصانیف الفائقه و التحقیقات الرائقه، السید الشریف الجرجانى، رحمه‌الله تعالى که توفیق انخراط در سلک اصحاب ایشان یافته بوده است و نیاز و اخلاص تمام به خادمان و ملازمان ایشان داشته، بارها مى‌گفته که تا من به شرف صحبت شیخ زین‌الدین على رحمه‌الله تعالى نرسیدم از رفض نرستم، و تا به صحبت خواجه