پاورپوینت کامل روش‌هاى تربیت اسلامى ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روش‌هاى تربیت اسلامى ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روش‌هاى تربیت اسلامى ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روش‌هاى تربیت اسلامى ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

برای دیگر کاربردها، روش (ابهام زدایی) را ببینید.

برای دیگر کاربردها، تربیت اسلامی (ابهام زدایی) را ببینید.

روش‌‌های تربیت اسلامى، تألیف محسن شکوهى یکتا با همکارى سید محمدباقر حجتی و دیگران، دربردارند شمارى از روش‌های پرشمار تربیت اسلامى است که بیشتر بر اساس کتاب، سنت، اجماع و عقل سامان گرفته است(ص ۵).

گزیده سخن چنین است:

در پیشگفتار از اهمیت روش در تربیت اسلامى و پویایى روش‌های آن مى‌گوید. آنگاه به شرح روش‌های زیر مى‌نشیند.

۱-روش الگویى: تقلید، از غرایز نیرومند آدمى است و در تربیت او حتى از پند و اندرز مؤثرتر مى‌افتد. تقلید در ساختار رفتارى آدمى دخیل است و مى‌تواند به خودباختگى یا رهیافتگى انسان انجامد. کودک نیازمند الگوست تا از او تقلید کند. کودک از راه الگو بهتر و زودتر مى‌آموزد. در تربیت اسلامى به این مهم توجه شده است.

در محیط‌های آموزشى، عوامل گوناگون مى‌تواند نقش الگویى داشته باشد؛ اما هیچ‌یک نمى‌توانند آن‌مایه که معلم مى‌تواند، الگوساز یا الگوسوز باشند. علماى تعلیم و تربیت اسلامى با توجه به نقش الگویى شدید و بسیار حساس معلم، همه وظایف معلم را مشخص کرده‌اند.

از آنجا که ارائه الگو، کاراترین و پیروزمندترین روش تربیتى است؛ خداوند بزرگ، رسول اکرم(ص) را بهترین سرمشق جهانیان و آن جناب نیز امامان معصوم(ع) را پس از خود سرمشق معرفى کرده است. رسول خدا(ص)و امامان(ع)در عمل مردم را به تهذیب مى‌خوانده‌اند و به گفتار بسنده نمى‌کرده‌اند و این از اصول تربیتى است و مسبوق بر خودسازى و پرهیز از دوگانگى در رفتار و گفتار است که اسلام به شدت با آن مبارزه کرده است.

عواملى که مى‌توانند الگوى کودک باشند باید داراى تساوق رفتارى باشند تا کودک دچار سردرگمى نشود؛ بمثل، اگر میان رفتار معلم با پدر و مادر، یا میان ارزش‌های خانوادگى با ارزش‌های اجتماعى ناسازگارى باشد، کودک بر سر دو راه مى‌ماند و به دشوارى در تصمیم‌گیرى گرفتار مى‌آید و حتى دور نمى‌نماید که نسبت به الگوها بى‌اعتماد شود و یا بنابر اقتضا، گاه به این الگو و گاه به آن الگو اقتدا کند. لازمه پیشگیرى از بروز چنین بى‌تعادلى روانى، هماهنگى الگوهاست.

الگوها باید از لغزش‌های فکرى و عملى در امان باشند چه هرگونه لغزش در آنها به کژروى مقلدان خواهد انجامید این است که اسلام به پاکى و فضیلت الگوها بسیار توجه کرده است و سخنانى از پیامبر اکرم(ص)و امامان معصوم(ع)در این باره در دست است.

اهمیت و نقش داستان‌سرایى در پرداخت الگو، امت الگو و مسئولیت امت الگو، دیگر بحث‌های آمده در شرح این روش است.

۲-روش محبت: محبت نیاز اساسى و طبیعى انسان و بویژه کودک است. بررسیها نشان داده است که محبت مهمترین عامل سلامت روح کودک است و بى‌محبتى به ناهنجاری‌های روانى در او مى‌انجامد و در ن‌‌هایت زمین آشفتگی‌های اجتماعى را فراهم مى‌کند. در آموزش‌های اسلامى به مربیان توصیه اکید شده است براى رشد شخصیت متربیان به آنها محبت شود. یکى از راز‌های توصیه‌‌های اسلام دربار یتیمان همین است.

محبت به کودک باید داراى ویژگی‌های زیر باشد: راستین باشد، نمود عملى داشته باشد، ملاک محبت باید خود کودک باشد نه ویژگی‌‌هایى چون زیبایى و هوشیارى و پرکارى، در محبت به کودکان تبعیض روا نیست، هیچ‌یک از عوامل تربیتى نباید محبت به کودک را منحصر به خود شمارد، محبت باید درخور سن فرد باشد، محبت در سال‌های نخستین زندگى و نیز دوران بلوغ بیشتر اهمیت دارد، محبت نباید از امر و نهى به کودک پیش گیرد، مدرسه باید ادامه‌دهند محبت پدر و مادر به فرزند باشد.

بسیارى از دانشمندان، آبشخور فراوانى از عقده‌‌های روانى را بى‌محبتى به کودک مى‌دانند، بى‌محبتى به کودک پى‌آمد‌های ناگوار فراوانى دارد از جمله کمرویى، ناسازگارى اجتماعى، خودکشى، ناکامى در امور زندگى، فرار از خانه، بى‌اشت‌‌هایى، بدبینى، پرتوقعى، یأس، زودرنجى، انزواطلبى و خیالبافى.

یکى از مصداق‌های محبت که تأثیر تربیتى آن بسیار است این است که مربى رفتار ناخوشایند متربى را به نیکى پاسخ دهد. این روش و آثار تربیتى مثبت آن در سیر معصومان(ع)بسیار دیده شده است.

زیاده‌روى در محبت به کودکان، آنها را لوس و از خود راضى بارمى‌آورد و به احساس حقارت و روى‌آوردن به رفتار‌های ناشایست وامى‌دارد و حتى گاه به خودکشى آنها مى‌انجامد. اسلام پدر و مادر و مربیان از زیاده‌روى در محبت به فرزند برحذر داشته است.

۳-روش تکریم شخصیت: انسان داراى غریزه حب ذات است. این غریزه اگر هدایت شود به سعادت آدمى مى‌انجامد و اگر هدایت نشود بدبختى بار مى‌آورد. یکى از راه‌های ارضاى این غریزه، تکریم کودک و توجه به شخصیت اوست. اگر کودک به اندازه کافى احترام نبیند در خود، احساس پستى و حقارت خواهد کرد و این حالت روانى او را به نابهنجاری‌های رفتارى سوق خواهد داد.

در سیر پیامبر اکرم(ص)و امامان معصوم(ع)احترام به شخصیت مردم موج مى‌زند.

این روش رفتارى آن بزرگواران از عوامل مؤثر در پیشرفت اسلام بوده است.

مسلمانان نیز مکلفند به پیروى از رهبران گرانمای خویش با مردم-از هر طبقه که باشند-به نیکى و احترام رفتار کنند.

احترام به کودک و حسن معاشرت با او یکى از اساسى‌ترین عوامل ایجاد شخصیت مطلوب در کودک است پدر و مادرى که علاقه دارد فرزندى این‌چنین داشته باشد باید از آغاز زندگى کودک، با او به مهر رفتار کنند و شخصیت او را پاس دارند.

سیر جناب پیامبر(ص)و حضرات معصومان(ع)سرشار از نمونه‌‌های برجسته تکریم شخصیت کودک است که درس عملى مربیان مسلمان در رفتار‌های تربیتى آنها تواند بود.

از روش‌های مهم احترام به کودک، یکى همبازى شدن با اوست، روشى که در سیر تربیتى پیامبر اکرم(ص)بارها دیده شده است و حضرت امیر نیز بدان توصیه کرده‌اند.

روش دیگر سلام کردن به کودک است. این روش نیز برگرفته از سیر پیشوایان بزرگوار اسلام است. سلام به کودک دو اثر روانى دارد: یکى پرورش روحیه فروتنى در سلام‌کننده و دیگرى احیاى شخصیت کودک و ایجاد استقلال در او.

کاوشى کوتاه در برخى علل عقده حقارت چون: نقص عضو و استهزا و اهانت به دیگران، نام زشت و نامناسب، محرومیت از وسایل درخور زندگى، نتایج سوء احساس حقارت و آثار ناپسند افراط‍‌ در تکریم شخصیت کودک و دیدگاه معصومان(ع)دربار این امور فراز‌های فرجامین این جستار است.

۴-روش موعظه و نصیحت: موعظه، سخنى است که به دل نرمى مى‌دهد قساوت را از دل مى‌برد خشم و شهوت را فرومى‌نشاند هوا‌های نفسانى را آرام مى‌کند و به دل صفا مى‌دهد. هیچ‌کس از موعظه بى‌نیاز نیست، ممکن است کسى از آموزش دیگرى