پاورپوینت کامل محمد بن عبدالله بن مالک اندلسی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمد بن عبدالله بن مالک اندلسی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمد بن عبدالله بن مالک اندلسی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمد بن عبدالله بن مالک اندلسی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

ابن مالک، محمد بن عبدالله

نام
ابن مالک، محمد بن عبدالله

نام‌های دیگر

اب‍ن م‍ال‍ک‌، اب‍وع‍ب‍دال‍ل‍ه ج‍م‍ال‌ال‍دی‍ن م‍ح‍م‍د ب‍ن ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌

اب‍ن‌م‍ال‍ک‌، ج‍م‍ال‌ال‍دی‍ن اب‍و ع‍ب‍دال‍ل‍ه م‍ح‍م‍د

ابن‌ مالک طایی، محمد

طائی جیانی، جمال‌الدین محمد

جیانی، ابوعبدالله محمد

نام پدر

عبدالله

متولد

۶۰۰ق

محل تولد

جیّان اندلس

رحلت

۶۷۲ ق

اساتید

ثابت بن خیار

ابوعلى شلوبین

برخی آثار

شرح ابن عقیل

أوضح المسالک إلی ألفیه ابن مالک

شرح الکافیه الشافیه

إیجاز التعریف فی علم التصریف

ترکیب، ترجمه و تلخیص مطالب ألفیه ابن مالک

کد مؤلف

AUTHORCODE07783AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، ابن مالک (ابهام زدایی) را ببینید.

اِبْن مالِک، ابوعبدالله جمال‌الدین محمد بن عبدالله بن مالک طائى جَیّانى (۶۰۰-۶۷۲ق)، نحوى، لغوى، ادیب و ناظم عصر موحدون در اندلس و اواخر عصر ایوبیان و اوایل عصر ممالیک در مصر بود.

ولادت

وى در سال ۶۰۰ق از قبیله طى برخاست، که پس از فتح اسلامى، به اندلس کوچیده و در حوالى قُرطُبه، اشبیلیه و مرسیه متوطن شده بودند.

با این‌که درباره وى اطلاعات نسبتاً فراوانى در دست است، هنوز گوشه‌هایى از زندگى او بر ما پوشیده مى‌باشد، از جمله از دوران کوتاه زندگى او در اندلس اطلاع چندانى نداریم و نیز از افراد خاندان او جز فرزندش، بدرالدین، معروف به ابن ناظم، اطلاعى در دست نیست.

ابن مالک در یکى از بحرانى‌ترین دوران‌هاى تاریخ اندلس، در جیّان زاده شد و به همین جهت علاوه بر طائى، نسبت جیانى نیز یافت.

تحصیلات

قرائت قرآن و نحو را در جیان نزد ثابت بن خیار فراگرفت. مدت کوتاهى نیز از محضر ابوعلى شلوبین بهره برد. در جوانى راه مشرق پیش گرفت و به مصر رفت. از میان تمام منابع، تنها ملوى گفته است که وى مدتى در قاهره عهده‌دار منصب قضا بوده، اما بعید به نظر مى‌رسد که وى در این دوره از زندگى به چنین مقامى دست یافته باشد. در هر حال احتمال مى‌رود که آشفتگى‌ها و بحران‌هاى سیاسى اواخر حکومت موحدون که شیرازه امور اندلس را از هم پاشیده و عرصه را بر مردم تنگ کرده بود، یکى از عوامل مهاجرت او بوده باشد.

در آن روزگار، مشرق زمین نیز اوضاع و احوال مناسب‌ترى نداشت، جنگ‌هاى صلیبى و هجوم تاتارها از یکسو و برخوردهاى داخلى و اختلافات بین فرزندان صلاح‌الدین ایوبى بر سر تقسیم حکومت از دیگر سو، امنیت و آسایش از مردم ربوده بود. احتمالاً از همین روى ابن مالک جوان، مصر را برای تکمیل دانش خود و کسب مدارج علمى، مناسب نیافت و عازم حجاز شد و از آن‌جا راه شام را در پیش گرفت و در دمشق رحل اقامت افکند. او که ظاهراً سخت تحت تأثیر شرق قرار گرفته بود، مذهب خود را که قبل از مهاجرت مانند بیشتر اهالى اندلس مالکى بود، به شافعى تغییر داد. شاید سبب این امر آن باشد که وى از همان ابتدا قصد ماندن در شرق را داشته است، گرچه برخى برآنند که پذیرفتن مذهب شافعى ضرورتى بوده که جوّ حاکم بر مدارس عادلیه و سلطانیه اقتضا مى‌کرده است. وى در دمشق نزد چند تن از مشاهیر به ادامه تحصیل و تکمیل دانش خود پرداخت، سپس راهى حلب شد و در آن‌جا با اهل علم، از جمله ابن عمرون همنشین گشت و از محضر درس استادان و دانشمندانى چون ابن یعیش نیز بهره برد و ضمن آن در مدرسه سلطانیه به تعلیم و تدریس نحو و قرائات پرداخت. وى پس از طى مدارج علمى، تلاش خود را صرف زبان و نحو عربى کرد و تدریس را پیشه خود ساخت و در کنار آن، به تألیف نیز روى آورد. به زودى آوازه‌اى بلند یافت و بر همگنان پیشى جست. مدتى را نیز در حماه به سر برد و در آن‌جا هم به تدریس و تألیف پرداخت و کتاب «الخلاصه» را نوشت، سپس به دمشق بازگشت و امامت مسجد و پس از ابوشامه، کرسى استادى در مدرسه عادلیه را که تبحر در قرائات و نحو از شروط آن بود، برعهده گرفت.

از جمله شاگردان او مى‌توان پسرش بدرالدین محمد، ابن جماعه، ابن عطار، ابن نحاس، ابن منجى، ابوبکر بن جعوان، ابوبکر ابن یعقوب و نیز هبهالله بن ابراهیم بارزى را که از کودکى در خدمت وى بوده، نام برد. علاوه بر اینان، ابوبکر مزى، ابوعبدالله صیرفى و شهاب‌الدین ابن غانم نیز از او روایت کرده‌اند.

وى در سال ۶۷۲ق در دمشق درگذشت و در دامنه کوه قاسیون به خاک سپرده شد. مقام علمى او در لغت، قرائات، حدیث و شعر و به خصوص نحو، مورد ستایش بسیار قرار گرفته، تا آن‌جا که مقا