پاورپوینت کامل رشیدالدین فضل‌الله همدانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رشیدالدین فضل‌الله همدانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رشیدالدین فضل‌الله همدانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رشیدالدین فضل‌الله همدانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

رشیدالدین فضل‌الله

نام
رشیدالدین فضل‌الله

نام‎های دیگر

همدانی، رش‍ی‍دال‍دی‍ن‌ ف‍ض‍ل‌ال‍ل‍ه‌

رش‍ی‍د طب‍ی‍ب‌، ف‍ض‍ل‌ال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ اب‍وال‍خ‍ی‍ر

ه‍م‍دان‍ی‌، رش‍ی‍دال‍دی‍ن‌ ف‍ض‍ل‌ال‍ل‍ه‌

عالی ه‍م‍دان‍ی‌، رش‍ی‍دال‍دی‍ن‌ ف‍ض‍ل‌ال‍ل‍ه‌

Rashid-al-Din Hamadani

نام پدر

ابوالخیر

متولد

بین ۶۳۸ تا ۶۴۵ق

محل تولد

همدان

رحلت

۷۱۸ ق

اساتید

برخی آثار

جامع التواریخ (تاریخ اسماعیلیان)

اسئله و اجوبه رشیدی

جامع التواریخ (تاریخ اغوز)

جامع التواریخ (تاریخ افرنج، پاپان و قیاصره)

کد مؤلف

AUTHORCODE01690AUTHORCODE

رشیدالدین فضل‌الله همدانى (متوفی ۷۱۸ق)، وزیر، مورخ و پزشک دوره ایلخانیان.

ولادت

او پسر ابوالخیر بن عالى بود. سال تولدش در منابع ذکر نشده است و فقط از اشاره‌اش در کتاب بیان الحقایق که سنّش را ۶۲ سال ذکر کرده است و با توجه به تاریخ نسخه، می‌توان سال تولد وى را ۶۴۸ دانست. رشیدالدین در همدان به دنیا آمد.

لقب

لقب وى را رشیدالدین و رشیدالدوله ذکر کرده‌اند. او خودش را رشید طبیب همدانى خوانده است. رشیدالدین لقبى بوده که پس از مسلمان شدن به وى داده‌اند.

خاندان

او یهودى‌الاصل بود. جدش، موفق‌الدوله، پزشک بود و به همراه دیگر پزشکان و نصیرالدین طوسى، نزد خورشاه (از رهبران اسماعیلى) در قلعه‌های اسماعیلیان بود. با حمله هولاکوخان مغول به قلاع اسماعیلیه، موفق‌الدوله و برخى دیگر از خورشاه خواستند اطاعت هولاکو را بپذیرد و خورشاه در ۶۵۴ از هولاکو اطاعت کرد. موفق‌الدوله و خانواده‌اش نیز به خدمت هولاکو درآمدند. احتمالاً، رشیدالدین فضل‌الله در کودکى به همراه خانواده‌اش در قلعه اسماعیلیان بوده است.

جایگاه، مشاغل و مناصب

او پزشکى و علوم دیگر را نزد پدر، خویشاوندان و علما و حکماى زمانش فراگرفت. در دوره اَباقاخان (۶۶۳-۶۸۰)، موردتوجه وى قرار گرفت و در دوره اَرغون‌خان (۶۸۳-۶۹۰)، بزرگان دیوان و امرا در امور مملکتى با وى مشورت می‌کردند. او به‌عنوان سفیر ارغون به هندوستان فرستاده شد و شرح این سفر را در کتاب سوانح الافکار آورده است. در دوره گیخاتوخان (۶۹۰-۶۹۴)، به وى مقام وزارت پیشنهاد شد، اما به سبب مصلحت وقت نپذیرفت. با به حکومت رسیدن غازان‌خان، تصدى امور مهمى همچون ملازمت غازان و مباشرت برخى ولایات ممالک ایلخانى، به وى سپرده شد. نفوذ سیاسى رشیدالدین فضل‌الله هنگامى بیشتر شد که در ۶۹۷ صدرالدین احمد زنجانى مشهور به صدرجهان (وزیر غازان) به سبب توطئه‌ای که برضد او انجام شده بود، به رشیدالدین فضل‌الله بدگمان شد و شکایت نزد غازان برد؛ اما رشیدالدین در آن امر دخالت نداشت و صدرالدین با خشم غازان مواجه شد و در همان سال به قتل رسید. به نوشته رشیدالدین فضل‌الله، میان او و صدرالدین دوستى برقرار بود و برخى خواستند میان آن دو نفاق ایجاد کنند. در برخى منابع، از واگذارى مقام وزارت به‌طور مشترک به رشیدالدین فضل‌الله و سعدالدین محمد ساوجى خبر داده شده است. به‌طوری‌که کار وزارت در اختیار رشیدالدین و نشان وزارت و آلْتَمْغَا در دست سعدالدین باشد؛ اما رشیدالدین خود از واگذارى وزارت به سعدالدین در همان سال یاد کرده است. وَصّاف الحَضره، معاصر با رشیدالدین، از سپردن صاحب‌دیوانی به سعدالدین و نیابت و وزارت به رشیدالدین خبر داده است. به نوشته او، چون رشیدالدین معتمد غازان‌خان بود، اداره امور خزانه و مالى به وى سپرده شد. روشن است که اداره امور دیوان و وزارت بر عهده هر دوى آنان بوده و گویا، مقام رشیدالدین برتر از وزارت بوده است. در ۷۰۲، برخى از اعیان دولت با رشیدالدین و سعدالدین دشمنى می‌کردند و هنگامى که غازان از این امر آگاه شد، دستور قتل آنان را صادر کرد. در دوره غازان، اصلاحات بسیارى انجام گرفت. از نوشته‌های وصّاف الحضره، درباره اقدامات اصلاحى رشیدالدین در امور مالى و ادارى، می‌توان دریافت که اصلاحات دوره غازان مرهون خدمات رشیدالدین بوده است. غازان سه بار به مصر و شام حمله کرد. رشیدالدین در نبرد سوم (سال ۷۰۲)، در محاصره قلعه رَحبَه، به‌عنوان نماینده ایلخان مأمور شد تا اهالى قلعه را به پذیرش اطاعت از غازان وادارد، که این امر با موفقیت انجام شد. جایگاه رشیدالدین نزد غازان بسیار رفیع و فراتر از مقام وزارت بود، به‌طوری‌که او همنشین، پزشک و آشپز غازان نیز بود. پس از مرگ غازان در ۷۰۳، اولجایتو معروف به سلطان محمد خدابنده، رشیدالدین را به صدارت منصوب کرد و وزارت و صاحب‌دیوانی را به سعدالدین سپرد. در ۷۰۵، برخى از امرا برضد آن دو توطئه چیدند. اولجایتو از سوءنیت آنان آگاه شد و توطئه خنثی گردید. دوستى میان رشیدالدین و سعدالدین تا ۷۱۰ برقرار بود. در این سال، میان آن دو اختلاف پیدا شد. یکى از علل آن حمایت رشیدالدین از تاج‌الدین علیشاه (وزیر اولجایتو) بود. از سویى، اطرافیان آن دو دیگرى را به کارهاى مخالف نظر اولجایتو و تصرف در اموال، متهم می‌کردند و به اطلاع اولجایتو می‌رساندند. اولجایتو فرمان داد این موضوع پیگیرى شود و گناه سعدالدین ثابت شد و او را با برخى از هوادارانش در ۷۱۱ کشتند. کاشانى که دشمنی‌اش را با رشیدالدین به صراحت بیان کرده، درباره نقش رشیدالدین در قتل سعدالدین با قطعیت مطلبى نگفته است، اما در برخى منابع از دست داشتن دوستان رشیدالدین در این واقعه خبر داده شده است. به نظر آقسرایى، رشیدالدین در پى تدبیرى براى مقابله با سعدالدین بوده است؛ اما در مجموع، از منابع نمی‌توان دریافت که رشیدالدین در قتل سعدالدین دست داشته است. حافظ ابرو رشیدالدین را به سبب علم و فضل برتر دانسته است. رشیدالدین در همان سال مشاور و امین اولجایتو شد و از جانب وى مأموریت یافت تا کتابش (به‌احتمال‌زیاد جامع التواریخ) را بنویسد. اولجایتو، تاج‌الدین علیشاه را به وزارت منصوب و مقرر کرد که وى وزارت را زیر نظر رشیدالدین فضل‌الله به عهده گیرد و بدین ترتیب، زمام امور جزئى و کلى در اختیار رشیدالدین قرار گرفت. در ۷۱۲، اولجایتو به رحبه شام لشکر کشید و درصدد تسخیر قلعه آنجا برآمد. چند قاضى از رحبه نزد اولجایتو رفتند و رشیدالدین (به رغم میل سرداران) از سوى اولجایتو با آنان وارد مذاکره شد و شفاعت آنان را نزد اولجایتو کرد. در پى آن، مقرر شد لشکریان مغول وارد قلعه نشوند و امراى مصرى نیز به اطاعت غازان درآیند. ظاهراً، رشیدالدین از ابتدا با این حمله مخالف بوده است.

در ۷۱۵، میان رشیدالدین فضل‌الله و تاج‌الدین علیشاه براثر عوامل متعدد، ازجمله مسائل مالى، اختلاف افتاد. اولجایتو هر دو را در وزارت شریک کرد و از آن پس، رشیدالدین حق مداخل