پاورپوینت کامل کمال‌الدین بن نصوح شیرازی ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کمال‌الدین بن نصوح شیرازی ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کمال‌الدین بن نصوح شیرازی ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کمال‌الدین بن نصوح شیرازی ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

ابن ‌نَصوح، شاعر پارسی‌گوی (متوفای ۷۹۳ق/۱۳۹۱م). نام وی به درستی معلوم نیست و در آثار مورخان و تذکره‌نویسان همزمانش ذکری از او نیامده است، ولی بعضی از متأخران نام وی را فضل‌ الله، کمال‌الدین و یا محمود نوشته‌اند. با این همه، در این منابع نیز آگاهی‌های اندکی درباره زندگانی و احوال شاعر وجود دارد.

زادگاه

اصلش از شیراز بوده و پدرش از بزرگان شیراز بود به همین سبب به ابن ‌نصوح فارسی یا شیرازی شهرت داشته است و شاعر خود نیز همه جا ابن ‌نصوح تخلص کرده است.

تحصیلات

چنانکه تقی‌‌الدین کاشی نوشته است، ابن ‌نصوح از کودکی نزد مشایخ و اهل معرفت پرورش یافت. وی در صوفی‌آباد به خدمت شیخ علاءالدوله سمنانی رسید و در تصوف و سیر و سلوک مدتها شاگرد او بود و شیخ به خواهش ابن ‌نصوح رساله‌ای در اسرار حالات نبوت برای وی نوشت. تقی‌‌الدین قسمتی از این رساله را عیناً آورده است، اما آنچه او نقل کرده، فصلی از رساله «بیان الاحسان لاهل العرفان» علاءالدوله سمنانی است که برای یکی از مریدانش به نام محسن‌‌الدین محمد نوشته است و در آن نامی از ابن ‌نصوح دیده نمی‌شود. این رساله در حدود ۷۱۲-۷۱۳ق/۱۳۱۲-۱۳۱۳م تألیف شده و ابن ‌نصوح که پس از این زمان ۸۰ سال زنده بوده، در این تاریخ اگر هم به دنیا آمده بوده، کودکی بیش نبوده است. بنابراین مطالب تقی‌الدین در این مورد درست به نظر نمی‌آید و احتمالاً ابن ‌نصوح در سالهای آخر عمر علاءالدوله سمنانی (متوفای ۷۳۶ق/۱۳۳۶م) محضر وی را درک کرده است.

تخصص

آغاز شاعری ابن ‌نصوح را در روزگار ابوسعید بهادرخان ایلخانی (۷۳۶ق) دانسته‌اند و به گفته تذکره‌نویسان، وی مثنوی مشهور ده‌نامه خود را به نام غیاث‌الدین محمد بن ‌رشید‌الدین (متوفای ۷۳۶ق) وزیر نامور و ادب‌پرور این سلطان به نظم کشید. ابن ‌نصوح در شاعری خود را شاگرد سلمان ساوجی (متوفای ۷۷۸ق) دانسته و بدین امر افتخار کرده است. وی ظاهراً مدتها در مصاحبت سلمان به سر می‌برده است. پس از فروپاشی حکومت ایلخانان و بنیان نهادن حکومت جلایریان به دست شیخ حسن ایلکانی (۷۴۱-۷۵۷ق/۱۳۴۰-۱۳۵۶م)، ابن ‌نصوح به دربار جلایریان راه جست و نزد سلاطین این سلسله ارج بسیار یافت. ابن ‌نصوح را باید شاعر عهد جلایریان دانست، زیرا تقریباً تا آخر عمر در خدمت پادشاهان این سلسله و مداح آنان بود، با این‌ همه تنها قصیده‌ای چند از وی در ستایش سلطان حسین بن ‌شیخ اویس و سلطان احمد جلایر باقی مانده است. ابن ‌نصوح در مرگ سلطان حسین جلایر که در تبریز به دست برادرش احمد کشته شد، مرثیه‌ای مؤثر سروده و عجیب آنکه در انتهای همین مرثیه جلوس احمد را نیز تهنیت گفته است. ابن ‌نصوح غیر از سلاطین جلایری، کمال‌الدین علی یعنی کمال‌الدین علی یلغز، وزیر سلاطین جلایری و عبدالرحمن نامی را که ظاهراً از وابستگان دولت ایلکانی بوده، مدح کرده است. همچنین وی قصیده‌ای در ستایش خواجه غیاث‌الدین محمد معروف به شیخ کججی (متوفای ۷۷۸ق/۱۳۷۶م)، از اکابر عرفا و بزرگان تبریز، دارد. ابن ‌نصوح چنانکه از اشعارش بر می‌آید، بیشتر عمر را در تبریز گذرانده و زمانی که به ناچار در خدمت سلاطین جلایری در بغداد به سر می‌برده، همواره اشتیاق فراوان خود را به بازگشت به تبریز اظهار می‌کرده است. با اینهمه از وی قصیده‌ای غرّا در ستایش بغداد باقی مانده که در آن بغداد با بهشت مقایسه شده است.
از نظر تقی‌الدین گرچه شعر ابن ‌نصوح مرتبتی ندارد، اما پیش از این شهرت تمام داشته و مستعدان می‌پسندیده‌اند. به نظر می‌آید که داوری تقی‌الدین به مقتضای سلیقه مردمان روزگار وی و رواج سبک هندی ــ که با سبک عراقی معارضه می‌کرده ــ بوده باشد. به هر حال اگرچه مقدار کمی از قصاید و غزلیات وی باقی مانده، ولی همین اندک نیز نمودار استادی و مهارت او در سرودن قصاید استوار و غزلهای روان است. شیوه او در سخن همان شیوه استادش سلمان است و چون اغلب شاعران سده ۸ق، در اشعار وی مضامین عاشقانه و افک