پاورپوینت کامل فتح الباقی بشرح الفیه العراقی ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فتح الباقی بشرح الفیه العراقی ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فتح الباقی بشرح الفیه العراقی ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فتح الباقی بشرح الفیه العراقی ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

فتح الباقی بشرح ألفیه العراقی، نوشته قاضی زین‌الدین ابویحیی زکریا محمد بن زکریا انصاری سُنیکی (متوفای ۹۲۶ق) شافعی‌مذهب است. او کتاب «التبصره و التذکره» نوشته زین‌الدین عراقی را که خود، الفیه‌ای است که در آن، عبارت‌های کتاب «معرفه أنواع علم الحدیث» نوشته ابن صلاح (۶۴۳-۵۷۷ق) را به نظم درآورده، شرح نموده است. این اثر با تحقیق، تخریج حدیث‌ها و پاورقی‌های «عبداللطیف همیم» و «ماهر یاسین فحل» در دو جلد عرضه گردیده است.

برای علوم حدیث، دوره‌هایی برشمرده می‌شود که دوره پنجم آن، دوره کمال ‌یافتن نگارش‌های مصطلح الحدیث است؛ این دوره از آغاز سده هفتم تا دهمین سده را در بر می‌گیرد. در این دوران، فن تصنیف به کمال خود می‌رسد و کتاب‌هایی به نگارش درمی‌آید که انواع مصطلح الحدیث را به‌طور مستوفی و با تحریر دقیق مسائل و نگارش مهذب عبارت‌ها بحث نموده است. آغازگر این حرکت علمی، ابن صلاح و تکامل‌بخش آن، دانشمندان مبتکری چون نووی (متوفای ۶۷۶ ق)، عراقی (م ۸۰۶ ق) و ابن حجر (متوفای ۸۵۲ ق) هستند[۱]‏. این کتاب (فتح الباقی)، در زمره نگارش‌های مصطلح الحدیث و شرح نسبتاً جامعی از الفیه عراقی است؛ به‌طوری‌که کلمه‌به‌کلمه اشعار الفیه را توضیح داده است. ازاین‌رو، شرح بسیار نفیسی بر الفیه شمرده می‌شود که مسئله‌های لغوی، صرفی، عروضی، ضرورات شعری و شماری از نکات مهم و ممتاز، در آن آمده است[۲]‏.

محققان این کتاب درباره کار نویسنده (انصاری)، می‌گویند که او، در روش خود، وارد مناقشه‌های درازدامن و عمیق علمی نشده است. کارهایی که وی به آن‌ها اهتمام داشته، بدین شرح است که او گاه وجوه اِعراب واژه‌هایی را که در ابیات آمده است، توضیح می‌دهد و گاه واژه‌ها و عبارت‌هایی را که از موضوع کتاب بیرون است، آورده و شرح می‌کند. او تنبیه‌هایی را در کتاب خود گوشزد کرده و فوائدی را از نوشته‌جات دیگران نقل می‌کند و به ضبط گوناگونی که واژه‌ها دارند توجه دارد. همچنین، برخی اقوال را به متن اصلی، که از ابن صلاح است، استناد می‌دهد. او گاه، واژه‌هایی را متناسب با وزن بیت جابه‌جا کرده و به وجوه بلاغی شرح توجه می‌‎کند[۳]‏.

انصاری خود به اختلاف نسخه‌ها نیز می‌پردازد و به برخی از نوشته‌جاتش مانند «شرح البهجه» و «شرح