پاورپوینت کامل فرق علم الکتاب با علم من الکتاب ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرق علم الکتاب با علم من الکتاب ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرق علم الکتاب با علم من الکتاب ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرق علم الکتاب با علم من الکتاب ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

فرق علم الکتاب با علم من الکتاب

کلیدواژه: آصف بن برخیا، امام علی (علیه‌السّلام)، علم الکتاب، علم من الکتاب.

پرسش: در قرآن کریم هر دو تعبیر «علم الکتاب» و «علم من الکتاب» وجود دارد. این دو تعبیر چه تفاوتی با یکدیگر دارند و چه افرادی دارای این دانش‌ها می‌باشند؟

پاسخ: برخی روایات گویای آن است که تفاوت این دو نوع دانش، مانند تفاوت قطره در برابر دریا است؛ و گویا «علم من الکتاب» قطره‌ای است در برابر دریای «علم الکتاب». چنان‌که مصداق علم من الکتاب را «آصف بن برخیا» و مصداق علم الکتاب را نیز «امام علی (علیه‌السّلام)» تعیین کرده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – آیات و روایات
۲ – بررسی ادبیاتی
۳ – علم من الکتاب
۴ – علم الکتاب
۴.۱ – روایات
۵ – پانویس
۶ – منبع

آیات و روایات

قرآن کریم در داستان حضرت سلیمان (علیه‌السّلام) و دستور وی به حاضر کردن تخت ملکه سبا می‌فرماید:
«قَالَ الَّذِی عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ اَنَا ءَاتِیکَ بِهِ قَبْلَ اَن یَرْتَدَّ اِلَیْکَ طَرْفُک؛ کسی که دانشی از کتاب داشت (خطاب به سلیمان) گفت: پیش از آن‌که چشم برهم زنی، آن‌ تخت را نزد تو خواهم آورد!»
همچنین در بیان گفت‌وگوی پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با کفّار قریش می‌فرماید:
«وَ یَقُولُ الَّذینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ کَفی‌ بِاللَّهِ شَهیداً بَیْنی‌ وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ؛ آنها که کافر شدند می‌گویند: تو پیامبر نیستی! با آنان بگو: این‌که خداوند، و کسی که علم کتاب نزد او است، میان من و شما گواه باشند، برایم کافی است.»
روایاتی که به تفسیر این دو آیه پرداخته‌اند به تفاوت معنایی میان آنها اشاره‌ کرده‌اند که بر اساس برخی از آنها دانشی که از آن با عنوان «علم من الکتاب» یاد شده است، در برابر دانشی که برای معرفی آن از عبارت «علم الکتاب» استفاده شده است، مانند قطره‌ای در برابر دریا است.
«عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ‌ الَّذِی‌ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ‌ هُوَ اَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ سُئِلَ عَنِ‌ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ‌ مِنَ‌ الْکِتابِ‌ اَعْلَمُ- اَمِ الَّذِی‌ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ‌ فَقَالَ مَا کَانَ عِلْمُ‌ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ‌ مِنَ‌ الْکِتابِ‌ عِنْدَ الَّذِی‌ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ‌ اِلَّا بِقَدْرِ مَا تَاْخُذُ الْبَعُوضَهُ بِجَنَاحِهَا مِنْ مَاءِ الْبَحْرِ، فَقَالَ اَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ اَلَا اِنَّ الْعِلْمَ الَّذِی هَبَطَ بِهِ آدَمُ مِنَ السَّمَاءِ اِلَی الْاَرْضِ وَ جَمِیعَ مَا فُضِّلَتْ بِهِ النَّبِیُّونَ اِلَی خَاتَمِ النَّبِیِّینَ فِی عِتْرَهِ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ.»

بررسی ادبیاتی

از نظر ادبی نیز می‌توان گفت:
«عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَاب»، علم جزئی است، ولی «عِلْمُ الْکِتاب» علم کلی است؛ زیرا ظاهراً «مِن» در «عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَاب» به معنای «بعض» است؛ بنابراین علم من الکتاب به معنای علم به بخشی از کتاب است؛ اما ظاهر «عِلْمُ الْکِتاب»، علم به کل کتاب می‌باشد.

علم من الکتاب

مفسران در تعیین مصداق افرادی که از این نوع دانش‌ها برخوردارند، نظرات متفاوتی مطرح کرده‌اند؛ در مورد مصداق فردی که دارای «عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ» بود، بیشتر روایات به ویژه روایاتی که از ائمه (علیه‌السّلام) در این‌باره نقل شده، ناظر به آن است که شخص دارای این دانش، «آصف بن برخیا»، وزیر و وصی حضرت سلیمان (علیه‌السّلام) می‌باشد. البته مصادیق دیگری نیز برای این آیه در تفاسیر مطرح شده است.

علم الکتاب

اما نظرات در تعیین مصداق آیه «عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» نیز متفاوت است که جهت اختصار، بیشتر از یک تفسیر نقل می‌کنیم که در آن تا حدودی به اختلاف دیدگاه‌ها نیز اشاره شده است:
کفار قریش، منکر آسمانی و نشانه الهی بودن قرآن بودند؛ از‌این‌رو از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) درخواست نشانه‌ای غیر از قرآن می‌کردند، و هنگامی که از آمدن نشانه‌ای غیر از قرآن ناامید شدند، ناگزیر اصل رسالت را انکار کردند، و گفتند: تو اساساً پیامبر نیستی: «لَسْتَ مُرْسَلًا». و جمله: «قُلْ کَفی‌ بِاللَّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» پاسخی برای این انکار است‌ و خداوند با این جمله به پیامبر خود تلقین می‌کند که علیه کفار اقامه حجت کند، و این جمله حجتی قطعی است، نه خطابی، و نه حواله به چیزی که راهی برای تحصیل علم به آن نباشد.
در جمله اوّل «قُلْ کَفی‌ بِاللَّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ»، استشهاد به خود خدای متعال است که خود، ولی امر رسالت است و شهادت در این‌جا به معنای تحمل شهادت، یعنی مشاهده صحنه جهت گواهی‌دادن در آینده نیست؛ بلکه به معنای ادای شهادت، و گواهی‌دادن است؛ و خداوند با اعمال اعجاز در قرآن، در واقع به صورت عملی، گواهی به رسالت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) داده است.
اما شهادت به معنای تحمل در