پاورپوینت کامل سکوت حضرت مریم و سکوت زکریا برای تولد فرزند ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سکوت حضرت مریم و سکوت زکریا برای تولد فرزند ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سکوت حضرت مریم و سکوت زکریا برای تولد فرزند ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سکوت حضرت مریم و سکوت زکریا برای تولد فرزند ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

سکوت حضرت مریم و سکوت زکریا برای تولد فرزند

کلیدواژه: حضرت مریم (سلام‌الله‌علیها)، حضرت زکریا (علیه‌السّلام)، سوره آل عمران، سکوت، حضرت عیسی (علیه‌السّلام)، سوره مریم.

پرسش: چه ارتباطی میان سکوت حضرت مریم (سلام‌الله‌علیها) در معرفی حضرت عیسی (علیه‌السّلام) به مردم و قضیه حضرت زکریا (علیه‌السّلام) که ایشان هم نشانه متولد شدن فرزندش را در سکوت غیر اختیاری مشاهده کرد وجود دارد؟

پاسخ: به نظر می‌رسد توانایی‌ نداشتن حضرت زکریا (علیه‌السّلام) برای سخن‌گفتن بعد از مژده ولادت فرزندش یحیی (علیه‌السّلام)، امری غیرعادی و غیرطبیعی و جهت اطمینان قلبی حضرتشان بود، تا یقین پیدا کند که آن وعده و ندایی که شنیده، ندایی رحمانی بود، نه توهم و خیال. بنابراین، ارتباط بین دو موضوع «ولادت فرزند در پیری» و «سلب موقت توانایی سخن‌گفتن» در غیرعادی و غیر‌طبیعی‌ بودن این هر دو پدیده است. و …
اما در مورد حضرت مریم (سلام‌الله‌علیها) و دستور به سکوت، ظاهر آیات این است که این دستور برای دادن آرامش به آن‌حضرت بود که نگران دفاع از خود نباشد، آن‌کس که این فرزند را به تو داده، وظیفه دفاع از او را نیز بر عهده گرفته است. بنابر‌این، باید از هر نظر آسوده‌خاطر باشد و غم و‌ اندوه به دل راه ندهد.
سکوت زکریا (علیه‌السّلام) و مریم (سلام‌الله‌علیها) از این جهت مشترک‌اند که هر دوی آنها آرامشی را برای آنان به دنبال داشت.

فهرست مندرجات

۱ – بررسی دو حادثه
۱.۱ – سخن نگفتن حضرت زکریا
۱.۲ – چگونگی بر طرف شدن موانع تولد
۱.۳ – دلیل درخواست نشانه
۱.۴ – یک پرسش
۲ – سکوت حضرت مریم
۳ – پانویس
۴ – منبع

بررسی دو حادثه

برای روشن‌شدن ارتباط سخن‌نگفتن حضرت مریم (سلام‌الله‌علیها) هنگام معرفی حضرت عیسی (علیه‌السّلام) به مردم، و سخن نگفتن حضرت زکریا (علیه‌السّلام) به عنوان نشانه تولد فرزندش یحیی‌ (علیه‌السّلام)، باید ابتدا این دو حادثه را جداگانه بررسی کرد.

سخن نگفتن حضرت زکریا

در ارتباط با سکوت حضرت زکریا (علیه‌السّلام) بعد از مژده فرزند، می‌توان گفت ظاهراً مقصود از سکوت زکریا (علیه‌السّلام)، سلب توانایی سخن‌گفتن از ایشان بود تا با مشاهده این امر غیر عادی و غیر طبیعی به این اطمینان قلبی و یقین دست‌یابد که آن وعده و ندایی که شنیده، ندایی رحمانی بود، نه القای شیطانی و همان‌گونه که خداوند می‌تواند به صورت غیر طبیعی، توانایی سخن‌گفتن را از او بگیرد، در روند غیر طبیعی دیگری می‌تواند به او و همسر پیر و نازایش فرزندی هدیه نماید.
توضیح این‌که زکریا (علیه‌السّلام) بعد از مشاهده کراماتی از مریم (سلام‌الله‌علیها)؛ مانند وجود غذا و رزق غیر متعارف نزد او؛ «وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ یا مَرْیمُ اَنَّی لَک هذا». مثل میوه تابستانه در زمستان یا میوه زمستانه در تابستان؛ از خداوند درخواست فرزندی پاکیزه کرد؛ «هُنالِک دَعا زَکرِیا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْک ذُرِّیهً طَیبَهً». یعنی هنگامی که زکریا (علیه‌السّلام) یقین کرد که این طعام‌ها کرامتی از خدا نسبت به مریم است، دلش از امید پر شد و اختیار از دستش ربوده شد و او نیز به کرامت الهی طمع کرده، از حضرتش درخواست فرزندی پاکیزه نمود.
سپس هنگامی که فرشتگان، مژده اجابت دعا و اعطای فرزند را به او دادند، و این بشارت به صورت ندا و ایجاد صدا تبلور نمود؛ «فَنَادَتْهُ الْمَلَئکهُ وَ هُوَ قَائمٌ یصَلی‌ فی الْمِحْرَابِ اَنَّ اللَّهَ یبَشِّرُک بِیحْیی‌ مُصَدِّقَا بِکلَمَهٍ مِّنَ اللَّهِ وَ سَیدًا وَ حَصُورًا وَ نَبِیا مِّنَ الصَّلِحِین». او با تعجب پرسید: چگونه این امر ممکن است؟! در حالی که هم من پیر شده‌ام و هم همسرم نازا است؟! «قالَ رَبِّ اَنَّی یکونُ لِی غُلامٌ؟ وَ قَدْ بَلَغَنِی الْکبَرُ، وَ امْرَاَتِی عاقِرٌ» گویا وی هنگام مشاهده کرامات مریم (سلام‌الله‌علیها) از خود بی‌خود شد، به یاد فرزند نداشتن خود افتاد، و غیر از درخواست فرزند به یاد هیچ چیز دیگری نبود، و در دعای خود توجه به دو مانع (پیری خود و نازایی همسرش) نداشت؛ اما بعد از آن‌که از ناحیه خدا بشارت یافت که صاحب فرزند خواهد شد، گویا به خود آمد و حالت انقلاب روحی او برطرف شد، آن‌گاه متعجب شد، که چگونه بعد از پیری، و از زنی نازا صاحب فرزند می‌شود؟!
به هر حال، بشارت الهی وضعش را از یأس و‌ اندوه به تعجبی آمیخته با مسرت دگرگون ساخت.

چگونگی بر طرف شدن موانع تولد

دلیل این‌که بعد از بشارت فرزند، از چگونگی بر طرف شدن موانع ‌پرسید، این بود که خصوصیات افاضه الهی و انعام او را بفهمد و در نتیجه از درک آن لذت ببرد و قدر خداوند را بیشتر بشناسد. خداوند برای اطمینان و یقین قلبی حضرت زکریا (علیه‌السّلام) فرمود:نشانه‌اش این است که سه روز با مردم نمی‌توانی سخن بگویی. «قَالَ رَبّ‌ اجْعَل لی‌ ءَایهً قَالَ ءَایتُک اَلَّا تُکلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَهَ اَیامٍ اِلَّا رَمْزًا وَ اذْکر رَّبَّک کثِیرًا وَ سَبِّحْ بِالْعَشی‌ وَ الْابْکار».

دلیل درخواست نشانه

در خصوص دلیل درخواست نشانه و علامت از سوی زکریا (علیه‌السّلام) میان مفسران اختلاف است:
عده‌ای بر این باورند که دلیل درخواست نشانه از سوی حضرت زکریا (علیه‌السّلام) به این جهت بود که می‌خواست بفهمد که آن ندای بشارت فرزند، آیا از ناحیه خدای تعالی بود، یا از ناحیه شیطان؟
این گروه در برابر این پرسش که زکریا (علیه‌السّلام) با توجه عصمت و مصون بودن از نفوذ و تصرف شیطان، چگونه در رحمانی یا شیطانی بودن این ندا دچار شک شده و به دنبال نشانه و علامت می‌گردد؟ می‌گویند: در پاسخ چند نکته را باید در نظر داشت:
• انبیا (علیه‌السّلام) عصمت و قدرت شناخت حق از باطل را از ناحیه خداوند دریافت می‌کنند نه از ناحیه خودشان، در این صورت چه محذوری دارد که حضرت زکریا (علیه‌السّلام) همین شناخت را از خدا بخواهد، و نشانه‌ای برایش طلب کند.
• ویژگیِ علامتی که به حضرت زکریا (علیه‌السّلام) داده شد؛ یعنی قدرت نداشتن بر سخن گفتن در مدت سه روز، مؤید همین ادعا است که درخواست نشانه برای اطمینان قلبی است؛ زیرا نشانه‌ای که به حضرت زکریا (علیه‌السّلام) از سوی خدای متعال داده شد، تصرفی در نفس ایشان بود، نه تصرف در جسم؛ از ظاهر معنای آیه شریفه «آیتُک اَلَّا تُکلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَهَ اَیامٍ اِلَّا رَمْزاً، وَ اذْکرْ رَبَّک کثِیراً وَ سَبِّحْ بِالْعَشِی وَ الْاِبْکارِ»، چنین برمی‌آید که آن‌حضرت در آن سه روز قادر به سخن گفتن با کسی نبود و زبانش از هر سخنی غیر از ذکر خدا و تسبیح او بسته بود. چنان‌که در برخی روایات نیز چنین آمده است: و این تصرفی خاص است که بر جان پیامبر و زبان او واقع می‌شود و شیطان قادر بر چنین تصرفی در نفوس انبیا نیست؛ و شیطان می‌تواند فقط در جسم انبیا تصرف کند، بنابراین تصرف در روح و نفس پیامبر می‌تواند دلیلی بر رحمانی بودن آن باشد.
آیاتی از قرآن نمونه‌ای از این تصرفات را ذکر نموده است:
درباره تصرف شیطان در جسم ایوب (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «وَ اذْکرْ عَبْدَنا اَیوبَ اِذْ نادی‌ رَبَّهُ اَنِّی مَسَّنِی الشَّیطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ».
در مورد جلوگیری شیطان از ترویج دین می‌فرماید: «وَ ما اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِک مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِی اِلَّا اِذا تَمَنَّی اَلْقَی الشَّیطانُ فِی اُمْنِیتِهِ، فَینْسَخُ اللَّهُ ما یلْقِی الشَّیطانُ ثُمَّ یحْکمُ اللَّهُ آیاتِهِ»؛ قبل از تو هیچ رسول و نبی‌ای نفرستادیم مگر آن‌که هر وقت قرائت کرد، شیطان در قرائت وی دسیسه کرد، در نتیجه خدای تعالی آنچه را شیطان القا کرده بود نسخ نموده، آن‌گاه آیات خود را تحکیم