پاورپوینت کامل مهمانی و مهمانداری ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مهمانی و مهمانداری ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مهمانی و مهمانداری ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مهمانی و مهمانداری ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ اهمیت و فضیلت مهمانداری
۲ مهمانی و مهماندارى در روایات
۳ آداب میهمانى و مهماندارى

۳.۱ آداب مهماندارى
۳.۲ آداب مهمان

۴ پانویس
۵ منابع

اهمیت و فضیلت مهمانداری

ثواب مهمانی بسیار و پاداش آن نیکو و عالى است. در فرهنگ دینى ما، مهمان حبیب خدا و مایه برکت است، هدیه اى از سوى پروردگار و عامل افزایش رزق و سبب آمرزش گناهان صاحبخانه و سبب نزول مغفرت الهى است. همه اخبارى که در فضیلت طعام دادن مؤمن وارد شده، بر فضیلت میهمانى نیز دلالت دارد. مهمانى سنتى اسلامى است که دلها را به هم مهربان تر و صفا و صمیمیت میان جامعه را بیشتر مى کند و اقوام و دوستان، یکدیگر را مى بینند، روح ها شاداب تر وزندگی ها بانشاط تر مى شود.

کسى که خانه اى وسیع، امکاناتى فراوان و دستى سخاوتمند دارد، شکرانه نعمت هاى الهى را گاهى باید با انفاق و صدقه، گاهى با اطعام و مهمانى، هدیه، دستگیرى از بینوایان، کمک به محرومان و… ادا کند، و گرنه شهرت و ثروت و مال، وبال او خواهد شد. رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: کسى که مهمانى نمى کند خیرى در او نیست.

در روایات اسلامى، حتى فصلى به عنوان باب «اقراء الضیف و اکرامه»[۱] وجود دارد که به تکریم و گرامى داشتن و احترام و پذیرایى از مهمان سفارش مى کند و مهمان دوستى را خوش مى دارد و خوشحال شدن از آمدن مهمان را بسیار نیکو مى شمارد و خانه بى مهمان را دور از فرشتگان مى داند.

براى کریمان بلند همت، اطعام لذتى بیش از طعام خوردن دارد و حظ روحى آنان از این رهگذر است. چه زیباست این کلام مولا على علیه السلام که فرمود: قوت الاجساد الطعام، و قوت الارواح الاطعام؛[۲] قوت و غذاى جسم، غذا خوردن است، ولى غذاى روح، اطعام و غذا دادن.

هاشم، جد بزرگ رسول خدا، همیشه سفره اى باز داشت و غذاى آماده او و خانه مهیایش براى عامه مردم، او را به سیادت و آقایى قریش رسانده بود. حاتم طایى، سخاوتمند معروف عرب، خانه اى داشت که ملجأ مردم و محل امید بینوایان و مسافران و مهمانان مختلف بود.

امام حسن مجتبى علیه السلام مهمان خانه اى در منزل داشت که به طور معمول، از طبقات مختلف، بویژه افراد غریب و بى خانه و بینوا و مسافران و یتیمان و محرومان، پیوسته از آن بهره مند مى شدند.

با همه ستایشى که از پذیرایى شایسته از مهمان شده، اگر جنبه تعادل رعایت نشود و به مرز اسراف و ولخرجی هایى برسد که اغلب، روى چشم و هم چشمى است، یا ریشه در خودنمایى و تفاخر دارد، ناپسند است و همین کار مقدس و خداپسند، از قداست و محبوبیت نزد خدا مى افتد. اطعام، با همه ارزشى که دارد، آنجا است که فى الله و لله باشد و به قصد سیر کردن شکمى گرسنه یا شاد کردن برادرى مؤمن یا تقویت رابطه هاى خویشاوندى و صله رحم باشد.

مهمانی و مهماندارى در روایات

الف ـ اجابت دعوت مهمانی

عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ علیه السلام قَالَ إِنَّ مِنْ حَقِّ الْمُسْلِمِ الْوَاجِبِ عَلَى أَخِیهِ إِجَابَهَ دَعْوَتِهِ؛ امام صادق علیه السلام: قبول دعوت از حقوق مسلمان بر برادر مسلمانش است.[۳]
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ کانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم یجِیبُ الدَّعْوَهَ؛ امام باقر علیه السلام فرمود: پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم دعوت را اجابت مى کرد.[۴]
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله و سلم لَوْ دُعِیتُ إِلَى ذِرَاعِ شَاهٍ لَأَجَبْتُ؛ پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم: اگر به خوردن پاچه گوسفندى دعوت شوم حتما اجابت مى کنم.[۵]

ب ـ مهمان دوستى

عـَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یسْمَعُ بِهَمْسِ الضَّیفِ وَ فَرِحَ بِذَلِک إِلَّا غُفِرَتْ لَهُ خَطَایاهُ وَ إِنْ کانَتْ مُطْبَقَهً بَینَ السَّمَاءِ والْأَرْضِ؛ امام على علیه السلام: هیچ مؤمنى نیست که صداى پاى مهمان را بشنود و خوشحال شود الا اینکه خداوند گناهانش را بیامرزد اگر چه به اندازه فاصله بین زمین و آسمان باشد.[۶]
عـَنْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ علیه السلام قَالَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یحِبُّ الضَّیفَ إِلَّا وَ یقُومُ مِنْ قَبْرِهِ وَ وَجْهُهُ کالْقَمَرِ لَیلَهَ الْبَدْرِ فَینْظُرُ أَهْلُ الْجَمْعِ فَیقُولُونَ مَا هَذَا إِلَّا نَبِی مُرْسَلٌ فَیقُولُ مَلَک هَذَا مُؤْمِنٌ یحِبُّ الضَّیفَ وَ یکرِمُ الضَّیفَ وَ لَا سَبِیلَ لَهُ إِلَّا أَنْ یدْخُلَ الْجَنَّهَ؛ امام على علیه السلام: هر مؤمنى که مهمان را دوست بدارد بیرون میاید از قبرش در حالى که صـورتش مانند ماه می درخشد همه نگاه می کنند و می گویند این پیامبر است اما ملکى می گوید این مؤمنى است که مهمان دوست بوده و او را اکرام می کرده و راه او به بهشت است.[۷]
عـَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ حُبِّبَ إِلَی مِنْ دُنْیاکمْ ثَلَاثٌ إِطْعَامُ الضَّیفِ وَ الصَّوْمُ بِالصَّیفِ وَ الضَّرْبُ بِالسَّیفِ؛ امام على علیه السلام: از دنیاى شما سه چیز را دوست دارم، غذا به مهمان دادن، روزه گرفتن در تابستان، شمشیر زدن در راه خدا.[۸]

ج ـ نیکى کردن به مهمان (اقراء الضیف)

عـَنْ أَبِی عبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ الْمَکارِمُ عـَشْرٌ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَکونَ فِیک فَلْتَکنْ فَإِنَّهَا تَکونُ فِی الرَّجُلِ وَلَا تَکونُ فِی وَلَدِهِ وَ تَکونُ فِی الْوَلَدِ وَ لَا تَکونُ فِی أَبِیهِ وَ تَکونُ فِی الْعَبْدِ وَ لَا تَکونُ فِی الْحُرِّ قِیلَ وَ مَا هُنَّ قَالَ صِدْقُ الْبَأْسِ وَ صِدْقُ اللِّسَانِ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَهِ وَصِلَهُ الرَّحِمِ وَ إِقْرَاءُ الضَّیفِ وَ إِطْعـَامُ السَّائِلِ وَ الْمُکافَأَهُ عـَلَى الصَّنَائِعِ وَ التَّذَمُّمُ لِلْجَارِ وَ التَّذَمُّمُ لِلصَّاحِبِ وَ رَأْسُهُنَّ الْحَیاءُ؛ امام صادق علیه السلام: مکارم اخلاق ده چیز است اگر می توانى آن ها را داشته باش زیرا گاهى شخصى آن ها را دارد و فرزندش ‍ ندارد و گاهى در فرزند هست در پدر نیست گاهى در برده هست در آزاد نیست، عرض شد آن ها چه هستند؟ حضرت فرمود: نومیدى حقیقى از آن چه در دست مردم است، راستى زبان و اداء امانت و صله رحم و پذیرائى از مهمان و غذا دادن به سائل و جبران نیکى ها و مراعات حق همسایه و رفیق و عالی تر از همه شرم و حیا است زیرا کسی که در برابر خدا شرم داشته باشد همه این مکارم را انجام می دهد.[۹]
وَ بِالْإِسْنَادِ أَنَّ رَجُلًا أَتَى النَّبِی صلى الله علیه و آله و سلم فَقَالَ إِنِّی أُحْسِنُ الْوُضُوءَ وَ أُقِیمُ الصَّلَاهَ وَ أُوتِی الزَّکاهَ فِی وَقْتِهَا وَ أُقْرِئُ الضَّیفَ طَیبَهً بِهَا نَفْسِی فَقَالَ (رَسُولُ اللَّهِ) مَا لِجَهَنَّمَ عَلَیک سَبِیلٌ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَرَّأَک مِنَ الشُّحِّ إِنْ کنْتَ کذَلِک ثُمَّ نَهَى عَنِ التَّکلُّفِ لِلضَّیفِ بِمَا لَا یقْدِرُ عَلَیهِ إِلَّا بِمَشَقَّهٍ وَ مَا مِنْ ضَیفٍ نَزَلَ بِقَوْمٍ إِلَّا وَ رِزْقُهُ مَعَهُ؛ مردى آمد خدمت رسول خدا عرض کرد من زیبا وضو می گیرم و نماز می خوانم و زکات می پردازم و به مهمان نیکى می کنم رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم: جهنم بر تو راهى ندارد و از فقر و تنگدستى دور هستى اگر این چنین هستى سپس نهى فرمودند از تکلف و مشقت بخاطر مهمان و فرمودند هر مهمانى وقتى بر کسى وارد شود روزى خود را همراه می برد.[۱۰]
عـَنْ عـَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله و سلم إِنَّ مِنْ مَکارِمِ الْأَخْلَاقِ إِقْرَاءَ الضَّیفِ؛ امام على علیه السلام: از رسول خدا: یکى از مکارم اخلاق، پذیرائى و احترام مهمان است.[۱۱]
عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه و آله و سلم أَنَّهُ قَالَ لَا یضِیفُ الضَّیفَ إِلَّا کلُّ مُؤْمِنٍ وَ مِنْ مَکارِمِ الْأَخْلَاقِ قِرَى الضَّیفِ؛ رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم: پذیرائى نمی کند از مهمان مگر مؤمن و از جمله مکارم اخلاق، پذیرائى از مهمان است.[۱۲]

د ـ بکار نگرفتن مهمان

مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُوسَى عَنْ ذُبْیانَ بْنِ حَکیمٍ عَنْ مُوسَى النُّمَیرِی عَنِ ابْنِ أَبِی یعـْفُورٍ قَالَ رَأَیتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام ضَیفاً فَقَامَ یوْماً فِی بَعْضِ الْحَوَائِجِ فَنَهَاهُ عـَنْ ذَلِک وَقَامَ بِنَفْسِهِ إِلَى تِلْک الْحَاجَهِ وَ قَالَ علیه السلام نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله و سلم عَنْ أَنْ یسْتَخْدَمَ الضَّیفُ؛ ابن ابى یعفور می گوید روزى نزد امام صادق علیه السلام دیدم مهمانى بلند شد تا کارى انجام دهد حضرت او را نهى کردند و خود اقدام کردند و فرمودند رسول خدا نهى فرمودند از بکار گماشتن مهمان.[۱۳]
الْحُسَینُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ السَّیارِی عَنْ عُبَیدِ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْبَغْدَادِی عَمَّنْ أَخْبَرَهُ قَالَ نَزَلَ بِأَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا علیه السلام ضَیفٌ وَ کانَ جَالِساً عِنْدَهُ یحَدِّثُهُ فِی بَعْضِ اللَّیلِ فَت