پاورپوینت کامل پدیدارشناسی نمای ساختمان‌های مسکونی x 24 اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پدیدارشناسی نمای ساختمان‌های مسکونی x 24 اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پدیدارشناسی نمای ساختمان‌های مسکونی x 24 اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پدیدارشناسی نمای ساختمان‌های مسکونی x 24 اسلاید در PowerPoint :

دانلودپاورپوینت کامل پدیدارشناسی نمای ساختمان‌های مسکونی x 24 اسلاید در PowerPoint

نما به عنوان محافظ
 
ابتدایی ترین و حتی از لحاظ قدمت نخستین وظیفه ای که نما عهده دار گردید، وظیفه ی حفاظت از انسان ها در مقابل تهدیدهای بیرونی بود. انسان ها برای حفاظت از عوامل جوی و اقلیمی از یک سو، و حیوانات موذی و انسان های مزاحم از سوی دیگر، برای خود فضایی را به نام خانه ایجاد کردند.
خانه های اولیه یا به صورت چادر طرح گردیند و یا به صورت کلبه ای ساده. در مناطقی که طبیعت زندگی کوچ روی را تحمیل می کرد، چادر خود را ماندگار گرداند و در مناطقی که اسکان و کشاورزی حاکم شد، کلبه به سیر تکوینی خود ادامه داد. کلبه ی اولیه از تک فضایی به نام اتاق تشکیل شده بود که یا گرد بود، یا چهارگوش. امتیاز فرم چهارگوش، قابلیت توسعه ی آن بود و از زمانی که صاحب خانه نیاز به فضایی بیش از یک اتاق پیدا کرد، این فرم گوی سبقت را از فرم مدور ربود.
عوامل اقلیمی نیز فرم سقف ها را شدیداً تحت تاثیر قرار داده و به طور غیرمستقیم شکل جدار بیرونی ساختمان را تعیین نمود. در مناطقی باران خیز سقف ها بالاجبار شیب دار ساخته شدند و در مناطق خشک سقف ها صاف یا گنبدی احداث گردیدند.
 
 
 
تا زمانی که خانه برای ساکنان آن یک حفاظ بود و آن را برای محافظت در مقابل تهدیدهای بیرونی می ساختند، نماسازی مفهومی نداشت. به عبارتی دیگر، می توان گفت که ساختمان دارای نما نبود، بلکه دارای دیوارهای ستبر و یکپارچه ای بود که با حداقل منفذ به بیرون، شکل گرفته بود. نبود منفذ در نما گرچه جلوی باد و باران و گرما و سرما و نفوذ عوامل انسانی و حیوانی مزحم را می گرفت، ساختمان را از نور و تهویه ی لازم محروم می کرد. هر چه نیاز به مواهب فوق بیش تر شدو در نتیجه نیاز به ایجاد روزنه در دیواره ی ساختمان افزایش یافت،
نیاز به پوسته ی سومی برای حفاظت بیش تر گردید. بدین منظور انسان دیواری به دور خانه یا آبادی خود کشید. گسترش فضاهای مسکونی در داخل «چهار دیواری اختیاری» و بدون پنجره به فضای عمومی شکل گرفت. افزایش تعداد واحدهای مسکونی نیز به تراکم در داخل باروی شهر یا روستا انجامید. خانه ها به اصطلاح درون گرا طراحی شدند و آبادی ها تمرکزگرا و حول یک فضای اجتماعی میدان گونه ای به نام «محل تجمع» (۴). با گوشه نگاهی به تاریخ تمدن های نخستین، از چین و هند گرفته، تا ایران، بین النهرین، مصر، یونان و روم، به درون گرایی خانه های مسکونی پی می بریم. (تصاویر۱، ۲، ۳، ۴ و ۵) از قدیمی ترین خانه های حفاری شده در سومر (اور) گرفته، تا خانه های سنتی امروزه، نشان از این درون گرایی ناشی از نبود امنیت است. هر چند درون گرایی یکی از اصول معماری در خانه سازی کشورهای مسلمان نشین است، ره آورد اسلام نبود و فقط توسط آن تثبیت و ماندگار شده است.
 
جالب توجه آن که نه فقط خانه های یونانی و روم باستان درون گرا بوده و پیرامون یک حیاط مرکزی شکل گرفته اند، یک ویلای رومی و کوشک های تمدن های دیگر که دارای چهار جبهه (یا به قول امروزی ها، چهار نما) می باشند، در پشت دیواری بلند از دید و دستبرد غریبه ها محفوظ نگاه داشته می شدند.
تنها نمونه هایی از ساختمان های برون گرا که تا قرون وسطا در غرب مشاهده می کنیم، تک کلبه های بسیار ابتدایی و ساده ی مستقر در مزارع اروپایی، یا برخی ساختمان های عمومی تک افتاده در شهرها و روستاها می باشند.
 
حتی قاعده ی برون گرایی را نمی توان به معماری بناهای عمومی همه ی تمدن ها اعصار تعمیم داد. زیرا هم مصریان و هم تمدن های بین النهرین و ایران باستان پیرامون معابد خود بارویی ستبر و بلند می کشیدند، آن ها حتی در مقال معابد صخره ای خود حیاطی محصور ایجاد می کردند. فقط یونانی ها و تا حدی رومیان، معابد خود را با الهام از کلبه های چوبین به صورت منفرد بنا می کردند، ولی آن ها نیز با ایجاد مفصلی میان فضاهای بسته و باز، با ردیف ستون هایی فضایی نیمه باز ایجاد می کردند که جدار آن ها را به سختی می توان به مفهوم امروزین، «نما» نمامید. (تصویر۶)
 
بسیاری می پندارند که اطراف کلیساهای اروپایی سبک رمانسک تا رنسانس نیز باز بوده و دارای چهار «نما» می باشند، ولی در واقع آن ها نیز فقط دارای یک یا دو جبهه ی باز بوده، کلیساهای آنان نیز مانند مساجد شیعیان، از اطراف به بافت مسکونی و شهری متصل بوده اند (تصویر ۷ و ۸) کامیلوزیته (۵) با برداشت آماری خود از ۲۵۵ کلیسای شهر رُم، ثابت کرده است که ۱۱۰ کلیسا از سه طرف و ۹۶ کلیسا از دو طرف به بافت شهری وصل شده اند، و فقط ۶ کلیسا از هیچ جبهه ای به بافت شهری متصل نبوده اند. این شش کلیسا نیز جدید یا متعلق به کلیسای پروتستان بوده اند که پس از قرن هفدهم ساخته شده اند. موریس (۶) نیز در کتاب «تاریخ شکل شهر» خود اذعان می دارد که کلیساها، صحن یا جلوخانی مستقل به نام پارویس در جلوی سر در خود داشتند. از این رو، نمای اصلی آن ها فقط برای مراجعان قابل مشاهده بود.
 
نما به عنوان رابط
 
با آن که نما موظف بود حائلی میان انسان و تهدیدات خارجی باشد، ولی می بایست نقش رابط میان درون و بیرون، خصوصی و عمومی، خلوت و شلوغ، مصنوع و طبیعی را نیز ایفا نماید. انسان نیاز به نور و تهویه داشت و محتاج ارتباط با طبیعت و جامعه بود. او می خواست گردش زمان و تغییر و تحولات اطراف خود را دنبال کند. به همین خاطر، نما تبدیل به رابط میان درون و بیرون شد، و می بایست امکان استقبال از نور و نسیم گرفته تا میهمان را برای ساکن فراهم می کرد، و امکان دید خوبی به بیرون را برای ساکن پدید می آورد. روزنه ها (درها و پنجره ها) به عنوان عناصری از نما این نقش رابط فیزیکی یا بصری و .. را به عهده گرفتند.
 
در طول تاریخ اروپا، پنجره نقش قابی را برای دیدن منظره ی بیرون به عهده گرفت و از بیرون نیز چشمان ساختمان و ساکنان آن به فضای شهری شد. تبدیل پنجره به رابط بصری میان درون و بیرون با خود مشکل دیگری را به ارمغان آورد و آن تبدیل پنجره به مهم ترین عنصر انتقال مزاحمت ها از فضای بیرونی (سر و صدا و مشرف بودن به بیرون، به ویژه برای طبقه ی همکف) گردید.