فایل کامل و عالی نقشه های اتوکد معماری مرکز حفاظت از گونه ها، گیاهان و آبزیان

توجه : این پروژه فقط به صورت فایل AutoCAD (اتوکد) ارائه میگردد

 فایل کامل و عالی نقشه های اتوکد معماری مرکز حفاظت از گونه ها، گیاهان و آبزیان دارای ۲۲ فایل می باشد و دارای تنظیمات کامل در AutoCAD می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل AutoCAD (اتو کد) فایل کامل و عالی نقشه های اتوکد معماری مرکز حفاظت از گونه ها، گیاهان و آبزیان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

فایل کامل و عالی نقشه های اتوکد معماری مرکز حفاظت از گونه ها، گیاهان و آبزیان

پروژه حفظ گونه ای که دارای محوطه اداری، سالن نمایش، موزه، کلاس های درس، منطقه سرویس دهی، کتابخانه، باغ گیاه شناسی، آکواریوم، باغ وحش و بیمارستان است.
باغ‌های گیاه‌شناسی، به معنای امروزی، از باغ‌های فیزیکی که هدف اصلی آن‌ها کشت گیاهان دارویی برای مصارف پزشکی و همچنین تحقیق و آزمایش بود، ایجاد شد. چنین باغ هایی قدمت طولانی دارند. به عنوان مثال، در اروپا، ارسطو (۳۸۴ قبل از میلاد – ۳۲۲ پ. ، توسط شاگردش تئوفراستوس، “پدر گیاه شناسی”. در میان مورخان علم بحث هایی وجود دارد که آیا این باغ به اندازه کافی سفارشی و علمی بوده است که “گیاه شناسی” تلقی شود، و پیشنهاد می کند که قدیمی ترین باغ گیاه شناسی شناخته شده در اروپا را به گیاه شناس و داروشناس آنتونیوس کاستور، که توسط پلینی بزرگ در نام برده شده است، نسبت دهیم. قرن اول.
اگرچه این باغ‌های باستانی برخی از ویژگی‌های باغ‌های گیاه‌شناسی امروزی را به اشتراک می‌گذاشتند، پیش‌روهای باغ‌های گیاه‌شناسی مدرن عموماً باغ‌های فیزیکی صومعه‌ای قرون وسطایی در نظر گرفته می‌شوند که پس از افول امپراتوری روم در زمان امپراتور شارلمانی (۷۴۲-۷۴۲) به وجود آمدند. ۷۸۹ پس از میلاد). اینها شامل یک هورتوس، باغی بود که بیشتر برای سبزیجات استفاده می‌شد، و بخش دیگری که برای گیاهان دارویی با برچسب خاص در نظر گرفته شده بود و به آن هربولاریس یا hortus medicus می‌گفتند – که به طور کلی به عنوان باغ فیزیکی، و ویریداریوم یا باغ شناخته می‌شود. احتمالاً زمانی که شارلمانی یک کاپیتولاری به نام Capitulary de Villis را صادر کرد که ۷۳ گیاه دارویی را برای استفاده در باغ‌های فیزیکی قلمروهای خود فایل کامل و عالی نقشه های اتوکد معماری مرکز حفاظت از گونه ها، گیاهان و آبزیان
فهرست می‌کرد، به این باغ‌ها انگیزه داده شد. بسیاری از این ها در باغ های بریتانیا یافت می شوند، حتی اگر به طور طبیعی در اروپای قاره ای وجود داشته باشند، که نشان دهنده معرفی گیاهان اولیه است. پاپ نیکلاس پنجم در سال ۱۴۴۷ بخشی از محوطه واتیکان را برای باغی از گیاهان دارویی که برای ترویج آموزش گیاه شناسی مورد استفاده قرار می گرفت، کنار گذاشت، و این پیشرو برای باغ های دانشگاه در پادوآ و پیزا بود که در دهه ۱۵۴۰ تأسیس شد. مسلماً تأسیس بسیاری از باغ‌های گیاه‌شناسی اولیه توسط اعضای حرفه پزشکی تحریک شد.