توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرزا مهدی اصفهانی خراسانی ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرزا مهدی اصفهانی خراسانی ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرزا مهدی اصفهانی خراسانی ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

میرزا مهدی اصفهانی

پاورپوینت کامل میرزا مهدی اصفهانی خراسانی ۴۶ اسلاید در PowerPoint (1303-1365ق)، از عالمان شیعه قرن چهاردهم هجری قمری و بنیانگذار مکتب معارفی خراسان بود.
میرزا مهدی در اصفهان و نجف علوم دینی را نزد بزرگانی چون سید اسماعیل صدر، میرزای نائینی، سید محمدکاظم یزدی و راه‌های سیر و سلوک را از محضر سید احمد کربلایی، شیخ محمد بهاری همدانی، سید علی قاضی و سید جمال‌الدین گلپایگانی بهره‌مند شد. وی در مشهد اقامت کرده و به تدریس خارج اصول، نشر معارف، تربیت شاگردان، دادن دید اجتهادی در مسائل عقلی و معارفی و تشجیع بر اظهارنظر و داشتن درک استقلالی و انتقادی از فلسفه و عرفان پرداخت. از ایشان آثار متعددی برجای مانده که مجموعه تقریرات و ابواب الهدی از آثار اوست. میرزا در ذی الحجه سال ۱۳۶۵ق درگذشت و در حرم امام رضا (علیه‌السلام) دفن شد.

فهرست مندرجات

۱ – ولادت و نسب
۲ – تحصیلات
۳ – راه‌یابی به معرفت علم
۴ – اقامت در مشهد و فعالیت‌ها
۵ – شاگردان
۶ – آثار
۷ – ویژگی‌های اخلاقی
۸ – وفات
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

۱ – ولادت و نسب

پاورپوینت کامل میرزا مهدی اصفهانی خراسانی ۴۶ اسلاید در PowerPoint در اوایل سال ۱۳۰۳ق، در اصفهان به دنیا آمد. پدرش میرزا اسماعیل اصفهانی از نیکان اصفهان بود.

۲ – تحصیلات

میرزا مهدی اصفهانی در ۹ سالگی پدرش را از دست داد، ولی همچنان به تحصیل علم ادامه داد و مقدمات، ادبیات، فقه و اصول را در حوزه علمیه اصفهان آموخت و در ۱۲ سالگی، برای ادامه تحصیل عازم نجف اشرف شد. وی بنا به سفارش آیت الله حاج آقا رحیم ارباب، نزد آیت الله العظمی سید اسماعیل صدر (متوفا: ۱۳۳۸ق) رفت و شاگردی کرد.
ایشان علاوه بر تحصیل علوم متعارف حوزه، مبانی سیر و سلوک را فرا گرفت.
وی علوم اصول را نزد میرزای نائینی و فقه را نزد سید محمدکاظم یزدی آموخت.
او پس از آشنایی با مبانی سیر و سلوک، راه‌های سیر و سلوک را از محضر سید احمد کربلایی (متوفا: ۱۳۳۲ق)، شیخ محمد بهاری همدانی، سید علی قاضی و سید جمال‌الدین گلپایگانی بهره‌مند شد.
میرزا مهدی پس از تکمیل دروس متعارف حوزوی، همراه آیت الله سید محمود شاهرودی، آیت الله سید جمال الدین گلپایگانی و چند نفر دیگر که جمعاً بیش از هفت نفر نبودند، در اولین دوره درس خارج میرزای نائینی ـ که درباره اصول فقه بود ـ شرکت می‌کنند. در این درس، دیدگاه‌های اصولی و فقهی شیخ انصاری نقد می‌شود. این درس که گاهی سه ساعت طول می‌کشید. نزدیک به ۵ سال ادامه یافت.
میرزای اصفهانی در آن ایام، به موازات تلاش‌های علمی، به بعد عملی و اخلاقی خود نیز ادامه می‌دهد و درجات سیر و سلوک را نزد استادانی مانند آقا سید احمد کربلایی به خوبی می‌گذراند و مراحلی چون «معرفت نفس» و «خلع بدن» (میرزا مهدی اصفهانی می‌توانست روح خود و دیگران را از بدن خارج سازد. علامه محمدرضا حکیمی به نقل از آمیرزا علی‌اکبر معلم دامغانی فرمود: میرزای اصفهانی سفری به دامغان آمد و چند روزی در منزل ما بود. روزی صحبت از خلع بدن شد، درخواست کردیم نمونه‌ای را به ما ارائه دهد. برادرم در مجلس حاضر بود. قرار شد ایشان را خلع بدن کند و چنین کرد، و به حالت مرده در آمد. بعد روحش را برگرداند. پرسیدم: چگونه بود؟ گفت: خودم را روی رف می‌دیدم و بدنم را افتاده کف اطاق. من خواستم تقاضا کنم مرا هم خلع بدن کند که مهمانانی رسیدند و نشد.) (تجرید) را پشت سر می‌گذارد.

۳ – راه‌یابی به معرفت علم

کم کم پژوهش در «فلسفه» وی را به سوی «عرفان» کشانده و در باب عرفان هم به بالاترین مرحله آن دست یافت، امّا با همه اینها، دلش آرام نگرفت و اضطراب درونی‌اش روز به روز بیشتر می‌شد، زیرا می‌دید که مفاهیم و مصطلحات فلسفی و عرفانی (مثل وحدت وجود، چگونگی علم و اراده، خلق از عدم محض، حدوث زمانی عالم، خلقت ارواح قبل از ابدان، معاد کامل جسمانی عنصری، حقیقت خلود، حقیقت نفس، بداء و سعادت و شقاوت) با محکمات اسلامی و مبانی قرآنی و معارف معصومین (علیهم‌السلام) ـ چنان‌که علامه طباطبایی در تفسیر المیزان

[۱] علامه طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۳۰۵ – ۳۰۶.

تصریح کرده‌اند ـ تطابق تامّ ندارد. نگرانی روحی، او را به وادی دیگری می‌کشاند، راه مسجد سهله را پیش می‌گیرد و به حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) توسل کامل می‌جوید و سرانجام دیدار امام نصیبش می‌شود. با ارائه لوحی روشن به این عبارت: «طلب المعارف من غیر طریقنا اهل البیت مساوق لانکارنا (این مضمون در روایات بسیاری نیز رسیده است.) و قد اقامنی الله و انا الحجه بن الحسن»

[۲] میرزای اصفهانی، مهدی، ابواب الهدی، ص۴۶.

[۳] مجله نگاه حوزه، شماره ۵۲ و ۵۱، ص۱۲۲.

تشویق و نگرانی از او زدوده می‌شود، و به او القاء می‌شود که حقیقت معرفت را از کجا و چگونه باید طلب کرد. او به سختی معتقد می‌شود که علمی که به برکت قرآن کریم، در لیله القدر نازل گشته، همان حقیقت «علم مصبوب» (اشاره است به جمله‌ای معروف از زیارت آل یس و مقصود از آن علمی است که از ناحیه معصوم (علیه‌السلام) به فردی عنایت می‌شود.) است که باید آن‌را برتر از آن دانست که در سطح انطباق با تأویل علوم بشری قرار گیرد. این علم، علمی است الهی و بی‌نیاز از همه چیز و همه‌جا و همه کس. و میزان شناختی است مستقل و جامع و برتر و بالاتر از همه میزان‌ها و دستگاه‌های شناختی که در تاریخ بشر عرضه گشته است.
مکتب معارفی میرزای اصفهانی که باید به اعتباری ایشان را در سده چهاردهم هجری، مؤسس آن دانست، از این طرز فکر مایه می‌گیرد و شکل می‌پذیرد، زیرا وی موفق به شناخت‌های غنی و مستقل در ابواب مختلف معارفِ «مبدء و معاد» و «آفاق و انفس» و «قرآن و حدیث» می‌گردد و از آن بهره‌مند می‌شود.

۴ – اقامت در مشهد و فعالیت‌ها

میرزا مهدی اصفهانی در سال ۱۳۴۰ق به ایران بر می‌گردد و در مشهد اقامت می‌کند. وی از سال ۱۳۴۰ق تا سال ۱۳۶۵ق به تدریس تحقیقی خارج اصول، نشر معارف، تربیت نفوس و عقول، و دادن دید اجتهادی در مسائل عقلی و معارفی و تشجیع بر اظهارنظر و داشتن درک استقلالی و انتقادی از فلسفه و عرفان پرداخت.
بیش‌تر شاگردان ایشان از بزرگان حوزه علمیه خراسان بودند که سال‌ها در درس آقا بزرگ حکیم شهیدی، (محمدتقی میرزا عسکری معروف به آقا بزرگ حکیم از شاگردان میرزا ابوالحسن جلوه، میرزا هاشم گیلانی اشکوری و حکیم کرمانشاهی بود. وی استاد فلسفه حوزه علمیه مشهد مقدس بود. حاج شیخ مجتبی قزوینی (۱۳۱۸- ۱۳۸۶ق) و شیخ غلامحسین محامی بادکوبه‌ای (متوفا: ۱۳۳۳ق) که از عالمان مکتب تفکیک بودند، سال‌ها در درس او شرکت کردند و با آمدن میرزای اصفهانی به مشهد، به مکتب وی پیوستند. شرح‌حال این عالم فرزانه در مجله نگاه حوزه

[۴] مجله نگاه حوزه، سال اول، شماره ۳.

آمده است.) حاجی فاضل خراسانی، شیخ اسدالله عارف یزدی و دیگر استادان فلسفه و عرفان، شرکت کرده بودند. پیش از آوردن شرحی درباره این دوره از زندگانی میرزای اصفهانی، ‌باید اشاره کنیم به اجازه اجتهادی که میرزای نائینی برای ایشان نوشته است؛ اجازه‌ای بسیار تجلیل‌آمیز، آن هم از کسی که کم‌تر اجازه اجتهاد نوشته است. میرزای نائینی در این اجازه، درباره میرزای اصفهانی که ۳۵ سال بیش نداشت، نوشت:
« … العلم العلّام، و المهذّب الهمام، ذو القریحه القویمه، و ال