توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسد (سوره) ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسد (سوره) ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسد (سوره) ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

سوره تبت

تَبَّت، صد و یازدهمین سوره از قرآن کریم ، دارای ۵ آیه ، ۲۴ کلمه و ۸۱ حرف می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – نام
۲ – معرفی اجمالی
۳ – ‌ شأن نزول
۴ – نامها
۵ – ترتیب نزول
۶ – مضمون
۷ – وجه تشابه با سوره هُمَزه
۸ – وجه قرار گرفتن بین دو سوره اخلاص و نصر
۹ – از دیدگاه محققان
۱۰ – فضیلت
۱۱ – فهرست منابع
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

۱ – نام

این سوره از دیرباز با نام‌هایی چون «تبت یدا ابی لهب»،

[۱] ابن‌ندیم، الفهرست، ج۱، ص۲۸.

[۲] ‌سیوطی، الدر المنثور، ج۶، ص۷۰۱، بیروت، ۱۴۱۱ق/۱۹۹۰م.

ابی‌لهب،

[۳] یحیی فراء، معانی القرآن، ج۳، ص۲۹۸، به کوشش عبدالفتاح اسماعیل شلبی، قاهره، ۱۹۷۲م.

والمسد

[۴] فضل طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۴، به کوشش هاشم رسولی محلاتی، داراحیاء التراث العربی.

شناخته بوده، و شهرت داشته است.
در مصاحف ایرانی و به تبع آن در شبه قاره هند و افغانستان، نام تبت؛ در مصحف امیری، المسد؛ و در مصحف سلطانی، اللهب آمده است.

۲ – معرفی اجمالی

سوره مسد، از سوره‌های مکی قرآن کریم، صد و یازدهمین سوره به ترتیب کتابت و ششمین سوره به ترتیب نزول است. این سوره زمانی نازل شد که ابولهب، در پاسخ دعوت پیامبر اکرم (ص)، ایشان را دشنام گفت. سوره با لعن و سرزنش ابولهب (که از ائمه الکفر و دشمنان همیشگی پیامبر (ص) بود) آغاز می‌شود و با توبیخ و تحقیر همسر او که حماله الحطب (هیزم کش و آتش بیار معرکه) بود، پایان می‌پذیرد. این سوره به تبت و ابولهب نیز نامگذاری شده است.

۳ – ‌ شأن نزول

در کتاب اسباب النزول در بیان شأن نزول این سوره آمده است:
«احمد بن حسن حیرى با اسناد از ابن عباس روایت می کند که پیامبر صلی اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم (ص) روزى به تپه صفا بر شد و بانگ زد یا صباحاه! (اعلام خطر!) قریش گرد آمدند و گفتند چه شده است؟ فرمود به من بگویید که اگر با خبرتان کنم دشمن صبح یا شب بر شما فرود مى‌ آید از من باور مى‌ دارید؟ گفتند آرى. فرمود اکنون به راستى شما را بیم مى‌ دهم که یک عذاب سخت در پیش دارید. ابولهب گفت تبّا لک! (یعنى زیانت باد!) براى این ما را جمع کردى؟
آیه در جواب نازل شد که «دو دست ابو لهب زیان زده باد، و هست! که مال و دستاوردش او را بى ‌نیاز نکند و کارساز نتواند بود. به زودى در آتشى شعله ‌ور گرفتار آید با زنش، آن هیزمکش که در گردن ریسمانى از لیف خرما دارد».
همچنین گفته اند که پیغمبر (ص) بر پا خاست و بانگ زد: یا آل غالب، یا آل لؤى یا آل مره، یا آل کلاب، یا آل عبد مناف، یا آل قصى! من هیچ خیرى از جانب خدا براى شما تضمین نمى‌ کنم تا نگویید لا اله الا الله. ابو لهب گفت تبا لک براى همین ما را فرا خواندى؟ سوره در جواب او نازل گردید.
نیز روایت شده است که چون آیه ۲۱۴ سوره شعراء آمد: «وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ» پیغمبر (ص) از بلندى صفا بالا رفت و بانگ زد:
یا صباحا! قوم گرد آمدند و برخى نماینده فرستادند. آنگاه پیغمبر (ص) فرمود: یا بنى عبدالمطلب، یا بنى‌فهر، یا بنى‌لؤى! اگر به شما خبر دهم در دامنه همین کوه سوارانى قصد هجوم بر شما دارند باور مى ‌کنید؟ گفتند آرى. فرمود اکنون به راستى شما را بیم مى‌ دهم که عذابى سخت در پیش دارید. ابولهب گفت: «تبا لک سایر الیوم» یعنى: تمام روز زیان کنى! ما را براى این فرا خواندى؟ خداى تعالى «تَبَّتْ یَدا أَبِی لَهَبٍ وَ تَبَّ» را در پاسخ او فرستاد.»

[۵] اسباب النزول، واحدی نیشابوری، ترجمه علیرضا ذکاوتی قراگزلو،نشر نی، تهران، ۱۳۸۳، جلد ۱، صفحه ۲۴۸

۴ – نامها

مَسَد
این سوره را به خاطر آخرین کلمه‌اش «‌مسد‌» می‌نامند. چند سوره دیگر هم در قرآن هست که با کلمه پایانی نام گذاری شده‌اند.

[۶] نک: قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه نامه: بهاءالدین خرمشاهی، ص۶۰۳، توضیحات پانویس.

تَبَّت
چند سوره در قرآن هستند که با سرآغاز خود نامگذاری شده‌اند. مسد نیز از آن سوره‌هاست (آیه آغازین: تبت یدا ابی لهب و تب؛ زیانکار باد دستان ابولهب، و خود او هم زیانکار شد). و از این رو به «‌سوره تبت‌» نیز نام گذاری شده است.

[۷] نک: قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه نامه: بهاءالدین خرمشاهی، ص۶۰۳، توضیحات پانویس.

أبولَهَب
نام دیگر این سوره «‌ابولهب‌» است، زیرا ابی لهب در همین آیه به کار رفته و سوره در مورد او (یعنی در دشنام نسبت به حضرت رسول که وی و عده‌ای از بزرگان قریش را به اسلام دعوت کرد.)

[۸] دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، بهاء الدین خرمشاهی، ج۲،ص۲۱۴

، نازل شده است

[۹] نک: دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، بهاء الدین خرمشاهی

۵ – ترتیب نزول

سور تبت در ترتیب نزول مشهور و متداول در سرزمین‌های اسلامی ، ششمین سوره از سوره‌های مکی است که پس از سوره حمد و پیش از سوره تکویر نازل شده است.

[۱۰] محمدعزت دروزه، التفسیر الحدیث، ج۱، ص۱۴، قاهره، ۱۳۷۶ق/۱۹۵۶م.

دیگر روایات ترتیب نزول نیز ردیف‌های ۵ تا ۷ را به این سوره اختصاص داده‌اند

[۱۱] علی خازن، تفسیر، ج۱، ص۸، بیروت، دارالمعرفه.

[۱۲] محمود رامیار، تاریخ قرآن، ج۱، ص۶۸۲-۶۸۳، تهران، ۱۳۴۶ش.

که آشکارا نشانگر نزول این سوره در آغاز بعثت است؛ چنان‌که آهنگ و مضامین آیات آن نیز با نخستین سوره‌های مکی قرآن همخوانی فراوان دارد.

[۱۳] محمدعزت دروزه، التفسیر الحدیث، ج۱، ص۱۲۲، قاهره، ۱۳۷۶ق/۱۹۵۶م.

اما روایات مشهور اسباب نزول

[۱۴] علی واحدی، اسباب النزول، ج۱، ص۳۴۴-۳۴۵، قاهره، ۱۳۱۵ق.

[۱۵] ‌سیوطی، الدر المنثور، ج۶، ص۷۰۱، بیروت، ۱۴۱۱ق/۱۹۹۰م.

[۱۶] ‌ سیوطی، لباب النقول، ج۱، ص۲۱۹، به کوشش احمد عبدالشافی، بیروت، دارالکتب‌العلمیه.

[۱۷] محمد قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج۲۰، ص۲۳۴-۲۳۵، قاهره، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.

از نزول سور تبت به دنبال نزول آی «وَ اَنْذِرْ عَشیرَتَکَ الْاَقْرَبین» ــ آی ۲۱۴ از سور شعراء، چهل و هفتمین سوره در ترتیب نزول مشهور

[۱۸] محمدعزت دروزه، التفسیر الحدیث، ج۱، ص۱۴، قاهره، ۱۳۷۶ق/۱۹۵۶م.

ــ حکایت دارند.

[۱۹] ابوالاعلی مودودی، تفهیم القرآن، ج۶، ص۵۲۳-۵۲۴، لاهور، ۱۹۸۳م.

[۲۰] محمدطاهر ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، ج۳۰، ص۶۰۰، تونس، دارالکتب الشرقیه.

۶ – مضمون

در روند سنتی از تفسیر ترتیبی قرآن کریم و در نگاه نخستین، سخن سور تبت تنها دربار مرد و زنی خاص از میان ستیزه‌گران با پیامبر اکرم (ص)، و نیز سراسر طعن و نفرین است

[۲۱] محمد تقی شریعتی، تفسیر نوین، ج۱، ص۳۸۸-۳۹۴، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی.

و از این‌رو، از نظر محتوا و مضمون چهره‌ای کاملاً متفاوت با دیگر سوره‌های قرآن کریم می‌نماید.
بر این پایه، مفسران با تأیید و تأکید بر دو ویژگی یاد شده، درصدد توجیه و احتجاج و دفاع از حریم کلام‌الله برآمده‌اند.

[۲۲] محمود زمخشری، الکشاف، ج۴، ص۸۱۴، بیروت، دارالکتاب العربی.

[۲۳] محمد قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج۲۰، ص۲۳۶-۲۳۷، قاهره، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.

[۲۴] محمدعزت دروزه، التفسیر الحدیث، ج۱، ص۱۲۲-۱۲۴، قاهره، ۱۳۷۶ق/۱۹۵۶م.

[۲۵] احمد فهری، دروس فی التفسیر، ج۱، ص۲۲۹-۲۳۱، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۷م.

[۲۶] احمد فهری، دروس فی التفسیر، ج۱، ص۲۳۳، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۷م.

اما اگر از سویی سور تبت به عنوان حلقه‌ای از ۲۲ سور پایانی قرآن کریم مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد و از سوی دیگر از نظر موضوعی به ویژه با سوره‌های مکی مقایسه شود، می‌توان آیات پنج‌گان این سوره را جملاتی خبری، و نه انشایی و دعایی، و حاکی از نفرین و دشنام در نظر آورد.
بر همین اساس، به نظر می‌رسد برخی همانندی‌ها همچون همخوانی تعبیر آغاز سوره با تعبیراتی از قبیل «تبّاً لَکَ»، «تبّاً لَکُما» و «تبّاً لِهذا مِن دین» دربار ابولهب و نیز فرجام ابولهب و همسرش،

[۲۷] محمد طوسی، التبیان، ج۱۰، ص۴۲۷، به کوشش احمد حبیب قصیر عاملی، بیروت، داراحیاء التراث العربی.

[۲۸] محمد قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج۲۰، ص۲۳۴-۲۳۵، قاهره، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.

[۲۹] ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج۷، ص۴۰۲، بیروت، ۱۳۸۹ق/۱۹۷۰م.

[۳۰] محمود آلوسی، روح المعانی، ج۳۰، ص۲۶۰، تهران، انتشارات جهان.

اسباب این زمینه را فراهم کرده است که سور تبت از آغاز تا انجام، مجموعه‌ای همگون از طعن، لعن و نفرین قلمداد شود.

[۳۱] یحیی فراء، معانی القرآن، ج۳، ص۲۹۸، به کوشش عبدالفتاح اسماعیل شلبی، قاهره، ۱۹۷۲م.

[۳۲] طبری، تفسیر، ج۳۰، ص۲۱۷-۲۲۱.

[۳۳] محمد طوسی، التبیان، ج۱۰، ص۴۲۷، به کوشش احمد حبیب قصیر عاملی، بیروت، داراحیاء التراث العربی.

افزون بر این‌ها، در سخن از کنی ابولهب باید گفت که وی در زمان خویش با کنی ابوعتبه هم شناخته می‌شده است،

[۳۴] ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج۷، ص۳۹۹، بیروت، ۱۳۸۹ق/۱۹۷۰م.

[۳۵] ‌سیوطی، الدر المنثور، ج۶، ص۷۰۱، بیروت، ۱۴۱۱ق/۱۹۹۰م.

و این‌که بعدها بیش‌تر با عنوان ابولهب شهرت یافته، زمینه‌ای همانند کاربرد رایج عنوان ابوجهل (ه‌ م) داشته است.

[۳۶] محمدعزت دروزه، التفسیر الحدیث، ج۱ ص۱۲۲، قاهره، ۱۳۷۶ق/۱۹۵۶م.

بنابراین مبانی، آی نخست با توجه به تفسیر آن در همین سوره با عبارت«سَیَصْلی ناراً ذاتَ لَهَب» و آیات نظیر آن در دیگر سوره