توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمدعلی چهاردهی ۹۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمدعلی چهاردهی ۹۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمدعلی چهاردهی ۹۳ اسلاید در PowerPoint :

محمدعلی مدرس چهاردهی

یکی از عالمان نامدار حوزه کهن سال نجف اشرف (قرن ۱۳- ۱۴ هـ. ق.) که همه عمرش را صرف خدمات دینی و علمی کرد، آیت‌الله میرزا محمدعلی مدرس چهاردهی گیلانی رحمه ‌الله‌ علیه است.

فهرست مندرجات

۱ – تولد و زادگاه
۲ – نیاکان
۳ – مراحل تحصیل
۴ – شاگردان
۵ – تواضع و فروتنی
۶ – بر مسند تدریس
۷ – اقامه جماعت و زیارت
۸ – زیارت مساجد سهله و حنانه
۹ – از دیدگاه صاحب نظران
۱۰ – جرعه‌های جان بخش
۱۱ – تبلیغ برای کودکان
۱۲ – غواص ماهر در دریای احادیث
۱۳ – استخاره یا کرامت
۱۴ – ماجرای ازدواج میرزا
۱۵ – تالیفات و آثار
۱۶ – فرزندان
۱۷ – داماد
۱۸ – نوادگان
۱۹ – رحلت
۲۰ – پانویس
۲۱ – منبع

۱ – تولد و زادگاه

میرزا محمد در شب جمعه ۲۶ ربیع الثانی ۱۲۵۲ در خاندانی علمی در قریه « چهاردهی »

[۱] لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۵، ص۷۳۳۸.

[۲] فرهنگ جغرافیایی ایران، ج۲.

– ۱۵کیلومتری آستانه اشرفیه – دیده به جهان گشود. از روستاهای خوش آب و هوا و بسیار سرسبز گیلان است. این روستا که در قسمت شرقی سفید رود قرار دارد، شامل چهار محله «شیرکوه»، «کاچا»، «کاچرا» و «لات محله» است و در قسمت شرقی رودخانه معروف سفید رود واقع شده است.

۲ – نیاکان

پدر میرزا محمد، آیت‌الله ملا محمدنصیرالدین مدرس چهاردهی از عالمان موجه و متقی آن سامان، تحصیلات خود را در اصفهان به پایان برد و همزمان با رحلت پدر، برای ارشاد مردم و اقامه جماعت به «چهارده» برگشت.
پدربزرگش شیخ زین العابدین از اعیان علمای گیلان و ساکن چهارده بود. وی ضمن تبلیغ معارف از طریق کشاورزی امرار معاش می‌کرد و اموال زیادی را که در اختیار داشت، به فقراء و مستمندان می‌داد. او از نوادگان دختری ملا عبدالرزاق فیاض لاهیجی (م: ۱۰۷۲ق) بود. به همین لحاظ خاندن مدرس چهاردهی نزد عالمان گیلان موقعیت ویژه‌ای داشتند.
وقتی « امین دیوان » حاکم ستمگر گیلان اموال موروثی ملانصیر را تصرف کرد، وی تلاش فروانی کرد تا حق را باز پس گیرد و چون موفق نشد، زادگاهش را برای همیشه ترک گفت و در رشت سکونت گزید و به کارهای علمی و امور عبادی اشتغال ورزید. او به جهت بیان شیرین و ملاحت در سخن، در میان عالمان و فقیهان رشت به «مدرس چهاردهی» ملقب شد. البته عمر مرحوم چهاردهی بسیار کوتاه بود و او در سال ۱۲۷۰ق در پنجاه و چند سالگی در رشت وفات یافت. بدن میرزا توسط میرزا محمدعلی به نجف اشرف منتقل و در « وادی السلام » به خاک سپرده شد. آثار علمی ملا محمدنصیر چهاردهی:
۱- حاشیه بر شرح تجرید ملاعبدالرزاق فیاض لاهیجی.
۲- حاشیه بر معالم الاصول.
۳- دست نویس کامل کتاب شرح تجرید الاعتقاد حکیم لاهیجی.
مرحوم چهاردهی در ایام اقامت در اصفهان شرح تجرید الاعتقاد جدمادری خود را به صورت کامل استنساخ کرد.

[۳] سیمای بزرگان، مرتضی مدرسی چهاردهی، ص۱۵۹-۱۶۰.

۳ – مراحل تحصیل

میرزا محمدعلی یک سال بعد از رحلت پدر در حالی که قرآن و مقداری از مقدمات علوم دینی را نزد پدر در رشت آموخته بود، به مدرسه صالحیه قزوین رفت و سه سال به تحصیل پرداخت و برای تکمیل تحصیلات رهسپار عتبات عالیات گردید. وی دو سال در مدرسه هندی کربلا تلمذ کرد. متاسفانه از اسامی اساتید وی در قزوین و کربلا اطلاعی در دست نیست.
اساتید نجف میرزا محمدعلی مدرس چهاردهی

[۴] طبقات اعلام الشیعه (نقباءالبشر)، شیخ آقابزرگ طهرانی، ج۴، ص۱۵۴۸.

[۵] ریحانه الادب، میرزا محمد علی مدرسی تبریزی، ج۳، ص۵۰۷.

[۶] اعیان الشیعه، محسن امین جبل عاملی، ج۹، ص۴۴۳.

[۷] مصفی المقال، شیخ آقا بزرگ طهرانی، ص۳۱۴.

[۸] علماء معاصرین، ملاعلی خیابانی، ص۱۱۰.

[۹] زندگانی و شخصیت شیخ انصاری، مرتضی انصاری، ص۳۷۸.

[۱۰] فوائدالرضویه، شیخ عباس قمی، ص۶۲۸.

[۱۱] کتاب گیلان، گروهی از پژوهشگران گیلان، ج۲، ص۷۱۹.

[۱۲] نام‌ها و نامدارهای گیلان، جهانگیر سرتیپ پور، ص۵۳۱.

[۱۳] مشاهیر گیلان، رضا مظفری، ج۱، ص۲۷.

[۱۴] پیشینه تاریخی فرهنگی لاهیجان و بزرگان آن، محمد علی قربانی، ص۷۵۶.

[۱۵] دانشوران و دولتمردان گیل و دیلم، صادق احسان بخش، ص۶۶۷.

[۱۶] تاریخ علما و شعرای گیلان، حسن شمس گیلانی، ص۳۳.

[۱۷] سیمای بزرگان، مرتضی مدرسی چهاردهی، ص۱۵۹-۱۷۲.

[۱۸] مقدمه کتاب حسین و یارانش، مرتضی مدرسی چهاردهی.

[۱۹] مقدمه شرح صحیفه سجادیه، مرتضی مدرسی چهاردهی.

[۲۰] مقدمه شرح و ترجمه مصائب النواصب.

[۲۱] خاطرات معطر، مرتضی رئوفی چهاردهی.

بعد از مدتی توقف در کربلای معلی رهسپار نجف اشرف گردید و توانست از خرمن دانش اساتید پرآوازه شیعه خوشه‌های فروانی بچیند. اسامی اساتید نامداری که مدرس چهاردهی از وجود علمی آنان بهره برد، چنین است:
۱ ـ شیخ مرتضی انصاری

[۲۲] گلشن ابرار، ج۱، ص۳۳۱.

(م: ۱۲۸۱ق)
سال آخر عمر پر برکت جناب شیخ از محضر گرم و پر فایده وی بهره مند شود و نام خویش را در شمار شاگردان برجسته و نامدارش به ثبت برساند.

[۲۳] زندگانی و شخصیت شیخ انصاری، مرتضی انصاری، ص۳۷۸.

۲ ـ آیت‌الله العظمی سید حسین کوه کمره‌ای

[۲۴] سیمای فرزانگان، رضا مختاری، ص۱۳۸.

[۲۵] سیمای بزرگان، مرتضی مدرسی چهاردهی، ص۱۷۰.

(م: ۱۲۹۹ق)
میرزا پاورپوینت کامل محمدعلی چهاردهی ۹۳ اسلاید در PowerPoint در بیشتر تحصیلات از حوزه درسی آیت‌الله کوه کمره‌ای بهره برد و تقریرات اصول وی را در دو مجلد بزرگ نوشت.
۳ ـ آیت‌الله العظمی میرزا حبیب الله محقق رشتی (م: ۱۳۱۲ق)
مدرسی چهاردهی تقریرات درس اصول این استاد عظیم الشان را نوشت.

[۲۶] گلشن ابرار، ج۱، ص۳۷۸.

۴ ـ آیت‌الله شیخ علی خلیلی تهرانی فرزند میرزا خلیل رازی (۱۲۲۶-۱۲۹۷ق)
وی از شاگردان صاحب جواهر و شیخ انصاری بود و در نجف اشرف حوزه درسی داشت و جمعی از فرزانگان علمی و نامدار نجف مانند میرزای چهاردهی از محضرش بهره‌ها بردند.
شیخ به رغم کهولت و اشتغال علمی از برنامه منظم حضور و عبادت در مسجد کوفه و سهله غافل نبود. میرزا محمدعلی از او اجازه روایت داشت و بر اساس آن برای دیگران اجازه نقل روایت می‌داد.

[۲۷] اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج۲، ص۴۷۲.

۴ – شاگردان

استقبال شاگردان از درس او و دغدغه رشد کیفی دانشجویان علوم دینی موجب شد دروس سطح حوزه (مقدمات، سطح و خارج) را به گونه‌ای ژرف بیان کند.
وی ۶۰ سال صاحب کرسی تدریس بود و شاگردان فروانی را به جامعه اسلامی تحویل داد. علاوه بر آن، بسیاری از مشاهیر و آیات از وی اجازه اجتهاد ، روایت و امور حسبیه دارند. اسامی تعدادی از شاگردان وی چنین است:
۱ ـ آقا ضیاءالدین عراقی (م: ۱۳۶۱ق)
۲ ـ محمد جواد بلاغی (م۱۳۵۲ق)
۳ ـ محمدکاظم شیرازی (م۱۳۶۱ق)
۴ ـ محمد حسین غروی اصفهانی (م۱۳۶۱ق)
۵ ـ سید شهاب الدین مرعشی نجفی (م۱۳۶۹ق)
۶ ـ آقا بزرگ تهرانی (صاحب الذریعه م۱۳۸۹ق)
۷ ـ سید شمس الدین محمود مرعشی نجفی (پدر آیت‌الله مرعشی نجفی)
۸ ـ سید حسین اشکوری (۱۳۴۹ق)
۹ ـ سید حسن معصومی اشکوری (۱۳۷۴ق)
۱۰ ـ حیدر قلی خان سردار کابلی (م۱۳۷۲ق)
۱۱ ـ محمد زاهد گیلانی (م۱۳۸۰ق) داماد معظم له
۱۲ ـ سید صادق حسینی رشتی (م۱۳۵۴ق)
۱۳ ـ سید محمد تقی رودباری (م۱۳۵۹ق)
۱۴ ـ میرزا محمد تهرانی عسگری (زندگینامه وی در ستارگان حرم آمده است.)
۱۵ ـ سید محمد باقر قزوینی (م۱۳۶۵ق)
۱۶ ـ میرزا حسن علیاری تبریزی (م۱۳۵۸ق)
۱۷ ـ علی مازندرانی
۱۸ ـ ابوالحسن مرندی
۱۹ ـ یوسف نجفی جیلانی (م۱۳۶۸ق)
۲۰ ـ سید عبدالله ثقه الاسلام اصفهانی
۲۱ ـ محمد انصاری دزفولی
۲۲ ـ سید علی نوری مازندرانی
۲۳ ـ عبدالحسین رشتی (م۱۳۷۳ق)
۲۴ ـ مهدی لاکانی رشتی
۲۵ ـ علی علم الهدی فومنی
۲۶ ـ حسین وحید آستانه
۲۷ ـ سید العلماء سید حسین لکنهوئی
۲۸ ـ سید ناصر حسین ابن میرحامد حسیناز علمای هندوستان
۲۹ ـ سید محمد خلخالی
۳۰ ـ عبدالحسین صادقی لاهیجی (رئیس العلماء) (م۱۳۷۰ق)
۳۱ ـ عبدالله لنگرودی (م۱۳۷۱ق)

۵ – تواضع و فروتنی

علامه چهاردهی مجتهدی والامقام و استادی نامدار در معقول و منقول و از چهره‌های ارزشمند علمی و استوانه‌های کم نظیر حوزه علمیه نجف اشرف به شمار می‌رفت و با اینکه مراحل عالی علم و معرفت را نزد جمعی از اعاظم طی کرده و لیاقت و زعامت دینی شیعیان را به دست آورده بود، برخلاف سیره معمول بزرگان آن عصر -تدریس خارج فقه و اصول- با کمال فروتنی تا آخر عمر به تدریس متن کتب درسی متداول حوزه در فقه، اصول، کلام و ریاضیات پرداخت و توانست شاگردان ارزشمندی تحویل دهد. لذا سیره عملی او می‌تواند به عنوان الگویی مناسب در سرلوحه برنامه علمای حوزه علمیه قم نیز قرار بگیرد. مرتضی مدرسی چهاردهی در این باره می‌نویسد:
«آقا میرزا محمدعلی در زمان تحصیل خود متوجه شد که اکثر طلاب علوم دینی بدون تکمیل دروس سطح و بدون استعداد لازم علمی به درسهای خارج حاضر می‌شوند و زحمات و عمرشان هدر می‌رود و از طرفی دیگر اساتید عالی مقام نجف اشرف هم حاضر نبودند متون کتب درسی حوزه را تدریس نمایند. و به همان عنوان خارج در مباحث فقه و اصول می‌پرداختند و غالب طلبه‌ها از فهم و درک مطالب دروس عالی عاجز بودند لذا میرزای چهاردهی بعد از تکمیل مراتب علمی نذر شرعی نمودند که تدریس خود را منحصر به کتب درسی حوزه نموده و هرگز اقدام به تدریس خارج نکنند. وی بر همین اساس تا آخرین ساعات زندگانی خود، وفای به نذر شرعی خود نمود و بیشتر کتب درسی شامل فقه، اصول، کلام ، ریاضیات را که متداول آن عصر حوزه بود تدریس می‌کردند و به همین جهت به مدرس شهرت یافت و طلاب و فضلای مشتاق علم وقتی دیدند که یک مجتهدی بزرگ و معروف مبادرت به تدریس کتب سطح نموده است به درس او هجوم آوردند و مجلس درس وی همواره مملو از فضلاء و طلاب بود.»

[۲۸] سیمای بزرگان، مرتضی مدرسی چهاردهی، ص۱۶۲.

۶ – بر مسند تدریس

«میرزا محمد علی اکثر ساعات شبانه روز را به تدریس و مطالعه اشتغال داشت. درس وی در میان فضلاء و طلاب مشتاقان فروان داشت و جلسات درس وی به اعتراف شاگردان وی از شلوغ‌ترین و پر جمعیت‌ترین حوزه درسی نجف اشرف به شمار می‌رفت. میرزا به خاطر اینکه جلسات تدریس وی باعث تعطیلی و یا کم رونق شدن سایر دروس نشود و از طرفی طلاب و فضلای درس وی بتوانند از محضر درس سایر اساتید بزرگوار بهره مند شوند در ساعات خلوت همانند ساعات بین الطلوعین و بعد از اقامه نمازهای ظهر و عصر و نماز مغرب و عشاء اقدام به تدریس می‌فرمودند و به همین دلیل طلاب و فضلاء حوزه نجف موفق می‌شدند از محضر علمی وی بهره مند شوند. این گونه عمل کردن نشان دهنده اخلاص و صفای باطن میرزا و تواضع و احترام عملی وی نسبت به سایر بزرگان است. محل تدریس وی در یکی از حجرات فوقانی قسمت جنوب شرقی صحن حضرت امیر علیه‌السّلام بود.»

[۲۹] مشاهیر گیلان، رضا مظفری، ج۱، ص۲۶.

۷ – اقامه جماعت و زیارت

«میرزا علاوه بر تدریس و تالیف بخشی از اوقات عمر خویش را به عبادت و راز و نیاز با پروردگار خویش اختصاص داده بود. معظم له در سه وعده صبح و ظهر و مغرب در رواق بالای سر حضرت امیر علیه‌السّلام نماز جماعت را اقامه می‌کرد و غالب زهاد و پرهیزکاران و طلاب و علمای مقیم نجف اشرف در نماز به ایشان اقتدا می‌کردند. آن بزرگوار در بیشتر ساعات در حرم مطهر مشغول خواندن نمازها و نوافل و ادعیه و زیارات خصوصا زیارات جامعه کبیره ، امین الله و نماز جعفر طیار بود و هر ساله چندین بار با پای پیاده به زیارت حضرت سیدالشهداء به کربلامی رفت.»

[۳۰] سیمای بزرگان، مرتضی مدرسی چهاردهی، ص۱۶۳.

حجه الاسلام شیخ محمد علی زاهد به نقل از پدر بزرگوارش آیت‌الله شیخ محمد زاهد گیلانی (داماد معظم له) در این باره می‌گوید:
«میرزای چهاردهی مقید بودند هر ساله چندین مرتبه با پای پیاده برای زیارت سیدالشهداء به کربلا مشرف شوند خصوصا مقید بود حتما جناب حر را هم زیارت کند. در یکی از زیارت‌ها بعضی از مقلدین ایشان را دیدند با کهولت سن و نیز با پای پیاده درحالی که نعلین اش را در زیر بغل داشت به طرف قبر جناب حر ریاحی میروند به جهت رعایت ایشان درشکه‌ای را آوردند تا سوار شوند ولی معظم له امتناع ورزید وقتی اصرار کردند در جواب آنان فرمود: من باید به احترام آن حضرت پیاده بروم بروید از آن حضرت سؤال کنید که شما در نیم ساعت چه کار کردی که سزاوار است ما با این کهولت سن و بیماری به احترام تو پیاده به سر قبر بیائیم؟»

[۳۱] خاطرات معطر، مرتضی رئوفی، ص۹۵.

۸ – زیارت مساجد سهله و حنانه

«میرزای چهاردهی مقید بودند به برخی از مساجد معروف همانند مسجد سهله و حنانه بروند. آن بزرگوار هر هفته در شب‌های چهارشنبه حدود دو ساعت قبل از غروب آفتاب به طرف مسجد سهله مشرف می‌شدند و جمعیت مشتاق مسجد از فیض نماز جماعت ایشان بهره مند می‌شدند. مسجد حنانه نیز همانند مسجد سهله مورد توجه میرزا بود. وی نیز عقیده داشت که عضوی از اعضای مطهره مقدس حضرت سیدالشهداء در مسجد حنانه مدفون است. توجه و رفت و آمد آن بزرگوار باعث گردیده تا این مسجد از حالت متروکه و خرابی بیرون آمده و به وضع مطلوبی برسد.»

[۳۲] خاطرات معطر، مرتضی رئوفی، ص۹۷.

۹ – از دیدگاه صاحب نظران

آیت الله شیخ ضیاءالدین عراقی (قدس سره) استاد بسیاری از مراجع و فقهای معاصر، فرموده است:
«هر طلبه‌ای با استعدادی که به نجف اشرف می‌آمد. هرگاه می‌خواست درس خارج بخواند به درس آخوند خراسانی می‌رفت و نیز هرگاه می‌خواست دروس سطح را بخواند به درس آقا میرزا محمدعلی مدرس رشتی چهاردهی می‌رفت و کمتر فاضل دانشمندی را سراغ دارم که از محضر این دو بزرگوار تلمذ نکرده باشند. این استاد بزرگوار نکات ظریفی را در طی مباحثات علمی خود بیان می‌نمود که بیشتر بر حلاوت درس وی می‌افزود. او شاگردان فروانی از شهرهای ایران ، عراق ، هندوستان ، افغانستان ، قفقاز و ترکستان داشت که در درس وی حضور می‌یافتند. وی به مناسبت، امثال، حکم و حکایات شیرینی از آن نواحی در طی مباحثه خود می‌گفت که برای همگان مفید و آموزنده بود و هنوز من آن‌ها را به یاد دارم.»

[۳۳] سیمای بزرگان، مرتضی مدرسی چهاردهی، ص۱۶۷.

۱۰ – جرعه‌های جان بخش

آیت الله سید علی مجتهدی نوری مازندرانی می‌گوید: میرزای مدرس چهاردهی وقتی می‌دید برخی طلاب در حوزه نجف به جای تحصیل و کسب کمالات، به دنبال کسب عنوان هستند و ارزشی برای جوانی قایل نیستند و آن را به بطالت می‌گذرانند سخت ناراحت می‌شد و گاهی در خلال مباحثات، مواعظ و نصایح یا حکایات پندآموزی را نقل می‌کردند.
آقا بزرگ تهرانی در تجلیل از استاد