توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمد حسین نایینی ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمد حسین نایینی ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمد حسین نایینی ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

میرزای نائینی

میرزا محمدحسین نائینی مشهور به میرزای نائینی (۱۲۷۶-۱۳۵۵ق/۱۲۴۰-۱۳۱۵ش)، از فقهاء، مراجع تقلید و اصولیون شیعه در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری قمری و از علمای طرفدار نهضت مشروطه بود.
وی در اصفهان، سامراء، کربلا و نجف تحصیل کرده و از شاگردان میرزای شیرازی، آخوند خراسانی، محمدباقر ایوانکی، جهانگیر خان قشقایی، سید محمد طباطبایی فشارکی و سید اسماعیل صدر بود. شهرت علمی آیت الله نائینی بیشتر به خاطر اصول فقه بود که او را نوآور و مجددالاصول خوانده‌اند. ایشان علاوه بر مرجعیت و فعالیت‌های علمی در زمینه مسائل سیاسی هم نقش موثری داشت که از جمله این فعالیت‌ها، همراهی با میرزای شیرازی در نهضت تنباکو، همکاری با آخوند خراسانی در نهضت مشروطه، و مخالفت با حضور و فعالیت انگلیس در عراق را می‌توان نام برد. کتاب معروف تنبیه الامه و تنزیه المله یا حکومت در اسلام را در دفاع از مشروطیت و مبانی اسلامی آن نوشته است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تحصیلات
۲.۱ – در اصفهان
۲.۲ – در عتبات
۳ – شاگردان
۴ – خصوصیات اخلاقی
۴.۱ – مناجات با خدا
۴.۲ – شرط شرکت در درس
۴.۳ – نوآوری در اصول
۵ – نقش میرزا در نهضت مشروطیت
۶ – مبارزه با استعمارگران
۷ – تألیفات
۸ – از دیدگاه شهید مطهری
۹ – وفات
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

محمدحسین نائینی در سال ۱۲۴۰ش/۱۲۷۷ یا ۱۲۷۶ق. در شهر نایین به دنیا آمد.

[۱] امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۵۴.

پدر او شیخ الاسلام میرزا عبدالرحیم، از خاندان بزرگ منوچهری بود که در شهر اصفهان پدرانش – پشت به پشت – لقب شیخ الاسلامی داشتند. خاندان نایینی در اصفهان به بهره‌مندی از خوبی‌ها، شهره عام و خاص و از نظر علم و دینداری زبانزد همگان بودند و خانه ایشان در زمان بروز مشکلات پناه مستمندان بود.
محمدحسین نائینی تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود، نائین اصفهان، در محضر پدرش حاج میرزا عبدالرحیم آغاز کرد.
پس از فراگیری مقدمات علوم و برای تحصیل سطوح عالیه و خارج، به حوزه نجف رهسپار گردید و در ردیف شاگردان نامدار آیت‌ الله حاج میرزا محمدحسن شیرازی بزرگ و مرحوم آیت‌ الله سید محمد اصفهانی قرار گرفت و در درس آیت‌ الله آخوند ملا محمدکاظم خراسانی به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند.
آیت‌ الله نائینی، یکی از بزرگترین و نامورترین مراجع عصر خویش و یکی از محققین نامی در اصول و فقه است. او را مجدد علم اصول و نوآور آن نامیده‌اند و اغلب مراجع و فضلای معاصر از افاضات علمی و رشحات فکری او، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم بهره برده‌اند.
میرزای نائینی در اثر اطلاعات وسیع در علومی همچون ریاضی، حکمت، فلسفه و عرفان و احاطه به کلیات فقه، امتیازات خاصی میان علمای نجف اشرف داشت.
ایشان علم اصول را با دقت و جدیت خاص، طوری منظم کرد و پیچیدگی‌های آن را بر طرف نمود و آن را تهذیب و تنقیح کرد که همگان وی را در این امر ستوده و استادی او را در این فن تایید کرده‌اند.

۲ – تحصیلات

میرزا محمدحسین تحصیلات ابتدایی حوزوی خود را در زادگاه خویش گذراند.

۲.۱ – در اصفهان

نائینی پس تحصیل در زادگاه خود، در هفده سالگی (۱۲۹۳ق) به شهر اصفهان هجرت کرد و در آن حوزه علمی بزرگ تحصیل علوم دینی را ادامه داد و دروس عالی فقه، اصول، فلسفه و حکمت را از اساتید فرهیخته ذیل آموخت.
۱. ابوالمعالی فرزند حاج محمدابراهیم کلباسی (۱۲۴۷-۱۳۱۵ق).
۲. شیخ محمدباقر ایوانکی فرزند شیخ محمدتقی اصفهانی (۱۲۳۵-۱۳۰۱ق).
۳. جهانگیر خان قشقایی (۱۲۴۳-۱۳۲۸ق).

[۲] مجله حوزه، دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، ش ۳۰، ص۳۹-۴۰.

[۳] مهدوی، مصلح‌الدین، تذکره القبور اصفهان، ص۱۶۰.

۲.۲ – در عتبات

نایینی بعد از چندین سال کسب علم از محضر عالمان اصفهان در سال ۱۳۰۳ق آن حوزه را ترک گفت و راهی نجف اشرف شد. او پس از زیارت حرم امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) به شهر سامراء رفت، زیرا آن دیار با حضور میرزا محمدحسن شیرازی و دیگر اساتید، رونق علمی یافته و دانش‌پژوهان بسیاری را به سوی خود جلب کرده بود.
نایینی در آغاز ورود به حوزه سامراء در درس دو استاد فرزانه ذیل شرکت جست:
۱. سید محمد طباطبایی فشارکی (متوفی ۱۳۱۶ق).
۲. سید اسماعیل صدر (۱۲۵۸-۱۳۳۸ق).
او سپس در محفل درس میرزا محمدحسن شیرازی (۱۲۳۰-۱۳۱۲ق) حضور یافت و مدت نه سال از دانش استاد خویش بهره برد و علاوه بر آن، محرم خاص میرزا گردید.

[۴] امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۵۴.

[۵] مجله حوزه، دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، ش ۳۰، ص۴۰.

میرزای نایینی همچنین با سفر به نجف اشرف از درس اخلاق آخوند ملا حسینقلی همدانی استفاده کرد.

[۶] مجله حوزه، دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، ش ۳۰، ص۴۰.

او پس از رحلت میرزای شیرازی به همراه استاد دیگر خویش سید اسماعیل صدر راهی کربلا شد و در جوار مرقد امام حسین (علیه‌السلام) از این استاد سود جست و اقامتش در آن شهر دو سال به طول انجامید و سپس در سال ۱۳۱۶ق راهی نجف شد و در آنجا اقامت گزید.

[۷] امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۵۴.

[۸] آقا بزرگ تهرانی، نقباء البشر، ج۲، ص۵۹۳.

او در کنار تدریس، در جلسه علمی آخوند خراسانی حاضر می‌شد و در کمترین زمان از یاران و محرمان اسرار او گردید.

[۹] حائری، عبدالهادی، تشیع و مشروطیت در ایران، ص۱۵۶.

آقا بزرگ تهرانی می‌نویسد: «میرزای نایینی در جلسه درس عمومی آخوند شرکت نمی‌کرد. چون او غنی از آن بود. و اگر هم شرکت می‌نمود به خاطر احترام و ادب شرکت می‌کرد نه برای تعلیم و تلمّذ.»

[۱۰] آقا بزرگ تهرانی، نقباء البشر، ج۲، ص۵۹۴.

۳ – شاگردان

میرزای نایینی با مقام والای علمی، سیاسی و معنوی خویش شاگردان فاضل و آگاهی را به عالم اسلام عرضه کرد که هر یک محور فکری و علمی در جامعه شدند. در مورد شاگردان برجسته ایشان می‌توان به شخصیت‌های ذیل اشاره کرد:
۱. شیخ محمدعلی کاظمی خراسانی (۱۳۰۹-۱۳۶۵ق)؛
۲.سید محسن طباطبایی حکیم (۱۳۰۶-۱۳۹۰ق)؛
۳. سید جمال‌الدین گلپایگانی (۱۲۹۵-۱۳۷۹ق)؛
۴. سید محمود حسینی شاهرودی (۱۳۰۱-۱۳۹۴ق)؛
۵. سید محمد حجت کوه کمری (۱۳۱۰-۱۳۷۲ق)؛
۶. سید محمدهادی میلانی (متوفی ۱۳۹۵ق)؛
۷. شیخ محمدتقی آملی (۱۳۰۴-۱۳۹۱ق)؛
۸. سید ابوالقاسم خویی (۱۳۱۷-۱۴۱۳ق)؛
۹. سید محمدحسین طباطبایی (۱۳۲۱-۱۴۰۲ق)؛
۱۰. میرزا هاشم آملی (۱۳۲۲-۱۴۱۳ق)؛

[۱۱] امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۵۵.

[۱۲] مجله حوزه، دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، شماره ۳۰، ص ۲.

[۱۳] مجله نور علم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، شماره ۱۰، ص۸۹.

[۱۴] مجله نور علم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، شماره ، شماره ۱۱ و شماره ۵۲ – ۵۳.

۱۱. شیخ محمدرضا طبسی نجفی (۱۳۲۲-۱۴۰۵ق)؛
۱۲. سید محمد حسینی همدانی (متولد ۱۳۲۲ق).

۴ – خصوصیات اخلاقی

از میان خصلت‌ها و فضیلت‌های میرزا، تنها چند نمونه آن را مرور می‌کنیم:

۴.۱ – مناجات با خدا

میرزا هنگام مناجات چنان گریه می‌کرد که قطرات اشک بر محاسنش جاری می‌شد و در قنوت نماز شب دعای ابوحمزه ثمالی را می‌خواند و در موقع نماز آشکارا رنگ رخسارش زرد می‌شد و لرزه بر اندامش می‌افتاد.

[۱۵] عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، فقهای نامدار شیعه، ص۴۰۶.

آقای حسینی همدانی – شاگرد میرزا‌ – به نقل از پدر ارجمندش می‌گوید: گاهی یک ساعت به اذان صبح مانده می‌رفتیم به حرم، هنوز در حرم را باز نکرده بودند مرحوم نایینی در شب مشغول نماز و دعا بود. بعد از نماز و دعا به منزل برمی‌گشت تا به درس و بحث خود برسد.

[۱۶] مجله حوزه، دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، ش ۳۰.

۴.۲ – شرط شرکت در درس

استاد در هنگام بیان درس، توصیه‌های متعددی به شاگردان داشتند. از جمله اینکه اعتدال و خوشرویی را پیشه خود قرار دهند و پا را از اعتدال فراتر نگذارند. ایشان همچنین خواندن نماز شب و شب زنده‌داری کردن را شر