توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمد بن هشام سعدی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمد بن هشام سعدی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمد بن هشام سعدی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل محمد بن هشام سعدی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: پاورپوینت کامل محمد بن هشام سعدی ۲۶ اسلاید در PowerPoint (دائره‌المعارف‌مؤلفان‌اسلامی).

اَبوُمُحَلْم، محمد بن هشام بن عوف (۱۴۸-۲۴۵ یا ۲۴۸ق/۷۶۵-۸۵۹ یا ۸۶۲م)، راوی ، ادیب و شاعر عصر عباسی می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – نسب
۲ – تحصیل
۳ – کسوت درباری
۴ – قدرت حافظه
۵ – آثار
۶ – دیدگاه سایرین
۷ – فهرست‌منابع
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – نسب

نام پدر او را به اختلاف، سعد، شیبان و احمد گفته اند.

[۱] ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۵۱.

[۲] ابن حجر عسقلانی احمد، لسان المیزان، ج۵، ص۴۱۵، حیدرآباد دکن، ۱۳۳۱ق.

تبار او را ایرانی و زادگاهش را اهواز نوشته اند.

[۳] ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۵۱.

[۴] ابوعبید بکری عبدالله، سمط اللّالی، ج۳، ص۷۸، به کوشش عبدالعزیز میمنی، قاهره، ۱۳۵۴ق/۱۹۳۶م.

[۵] ابن حجر عسقلانی احمد، لسان المیزان، ج۵، ص۴۱۵، حیدرآباد دکن، ۱۳۳۱ق.

با این همه، وی به بنی سعد منتسب بود و لقب «سعدی» او از همین جاست.
ظاهراً بر این انتساب اصرار هم می‌ورزید، چه، روایت کرده‌اند که وی از قبول ارثی که از پسر عمش خلیل بن اوس به وی رسیده بود، به این سبب که او را خویشاوند خود نمی‌دانست، سرباز زد.

[۶] ابوحیان توحیدی علی، البصائر و الدّخائر، ج۲، ص۳۵۲-۳۵۳، به کوشش ابراهیم کیلانی، دمشق، ۱۹۶۴-۱۹۶۶م.

[۷] ابن حجر عسقلانی احمد، لسان المیزان، ج۵، ص۴۱۵، حیدرآباد دکن، ۱۳۳۱ق.

۲ – تحصیل

ابومحلم بارها به مکه ، بصره ، کوفه و دیگر شهرها سفر کرد و نزد مشاهیری چون ابن عینیه ، وکیع ، جریر بن عبدالحمید ، خالد بن حارث و محمد بن فضیل دانش آموخت.

[۸] ابن حجر عسقلانی احمد، لسان المیزان، ج۵، ص۴۱۵، حیدرآباد دکن، ۱۳۳۱ق.

[۹] سیوطی، بغیه الوعاه، ج۱، ص۲۵۷، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۸۴ق/۱۹۶۴م.

یک چند نیز در بادیه اقامت گزید تا دانش لغوی و ادبی خود را نزد بدویان کمال بخشد.

[۱۰] ابن حجر عسقلانی احمد، لسان المیزان، ج۵، ص۴۱۵، حیدرآباد دکن، ۱۳۳۱ق.

[۱۱] سیوطی، بغیه الوعاه، ج۱، ص۲۵۷، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۸۴ق/۱۹۶۴م.

۳ – کسوت درباری

آنگاه که آوازه ای یافت، به بارگاه خلفاء و امیران راه پیدا کرد و در زمره ادیبان خاص آنان درآمد.
در روایتی آورده‌اند که واثق عباسی (حک۲۲۷-۲۳۲ق) او را به داوری میان شعرهای ابوالعتاهیه و ابونواس برگزید و حتی در روایتی دیگر گفته‌اند که وی به دربار فرا خوانده شد تا خواب خلیفه را که همگان از تعبیرش درمانده بودند، تعبیر کند.

[۱۲] ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۷، ص۱۷۶-۱۷۷، قاهره، ۱۳۸۳ق/۱۹۶۳م.

[۱۳] یغموری یوسف، نورالقبس، ج۱، ص۲۱۱، مختصرالمقتبس محمد بن عمران مرزبانی، به کوشش رودلف زلهایم، بیروت، ۱۳۸۴ق/۱۹۶۴م.

سیوطی

[۱۴] سیوطی، بغیه الوعاه، ج۱، ص۲۵۷، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۸۴ق/۱۹۶۴م.

در روایتی از مرزبانی ، از حضور ابومحلم در بارگاه منتصر (حک:۲۴۷-۲۴۸ق) نیز خبر داده که البته در صورتی می‌توان آن را پذیرفت که تاریخ وفات شاعر ۲۴۸ق بوده باشد. نیز او خود روایت کرده که چون عبدالله بن طاهر به خراسان می‌رفت، با او در یک کجاوه نشست و در ری، شعری هم برایش سرود.

[۱۵] ابن خلکان، وفیات، ج۳، ص۸۶.

۴ – قدرت حافظه

حافظه نیرومند ابومحلم، پیوسته زبانزد بزرگان بوده است و داستان‌هایی نیز در این باره آورده اند.

[۱۶] ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۵۲.

[۱۷] یغموری یوسف، نورالقبس، ج۱، ص۲۱۱-۲۱۲، مختصرالمقتبس محمد بن عمران مرزبانی، به کوشش رودلف زلهایم، بیروت، ۱۳۸۴ق/۱۹۶۴م.

[۱۸] ابن حجر عسقلانی احمد، لسان المیزان، ج۵، ص۴۱۵، حیدرآباد دکن، ۱۳۳۱ق.

[۱۹] سیوطی، بغیه الوعاه، ج۱، ص۲۵۷-۲۵۸، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۸۴ق/۱۹۶۴م.

همین حافظه نیرومند و اندوخته های گسترده او در شعر ، لغت ، ادب و ایام العرب از او راوی و منتقدی برجسته ساخته بود.
نمونه های متعددی از روایات ادبی و تاریخی او را در منابع کهن می‌توان دید.

[۲۰] مبرد محمد، الکامل، ج۱، ص۵۱، به کوشش محمد احمد دالی، بیروت، ۱۴۰۶ ق/۱۹۸۶م.

[۲۱] مبرد محمد، الکامل، ج۱، ص۵۸،