توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مجتبی لنکرانی نجفی ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مجتبی لنکرانی نجفی ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مجتبی لنکرانی نجفی ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

مجتبی لنکرانی

آیت‌الله حاج شیخ مجتبى لنکرانى از مجتهدین و عالمى محقق و فاضلى مدقق و فقیهى متبحر است. ایشان گذشته از مقام علم و فضل عالمى پارسا و موصوف به تقوا و داراى ملکات فاضله اخلاقى و محامد آداب و محاسن اخلاق و مبرا از تظاهرات و بسیار متواضع و خلیق بود. وى در سال ۱۳۲۰ ق متولد شده و پس از مدت کوتاهی بیماری در بیست و چهارم فروردین سال ۱۳۶۵ در اصفهان دار فانی را وداع نمود و به جوار قرب الهی پر کشید.

فهرست مندرجات

۱ – شخصیت‌شناسی
۲ – اساتید مجتبی لنکرانی
۳ – مهاجرت به سامرا
۴ – هجرت به ایران
۵ – شاگردان
۶ – آثار
۷ – اخلاق و سلوک
۸ – وفات
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

۱ – شخصیت‌شناسی

اگر چه اینک قامت استوار، سرافراز و پر شکوه حوزه هزار ساله نجف اشرف با جنایات و فشار جاهلان متعصب و بوجهلیان شب‌پرست خمیده‌تر و هجوم بر این پایگاه قداست و معرفت فزون‌تر شده است، ولی ستارگان درخشنده آن شهر دانش و دانایی هرگز در آسمان فضیلت غروب نخواهند کرد؛ همان مردان بزرگی که علم و عمل را با رنگ و بوی ولایت آمیختند و در جوار بارگاه امام امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در راه هدایت و معرفت و دستگیری از ایتام آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) لحظه‌ای آرام نگرفتند.
یکی از تربیت یافتگان مکتب علوی، عالم عامل، فقیه گرانقدر و استاد فرزانه آیت‌الله حاج شیخ مجتبی لنکرانی می‌باشد. آن بزرگوار، در سالیان متمادی تدریس و تبلیغ در سامرا، نجف و اصفهان همواره سرچشمه برکت و هدایت بود.
پدر ایشان آیت‌الله آقا شیخ حسن بن شکور بن حاتم بن احمد لنکرانی نجفی، از دانشمندان محترم و صاحب نام حوزه نجف اشرف بود. وی در سال ۱۲۸۰ ه. ق. در قریه «الوادی» در منطقه لنکران قفقاز متولد شد ودر نهم جمادی‌الاول سال ۱۳۶۱ درگذشت. در اوان جوانی برای کسب علوم اسلامی، راهی نجف اشرف شد و در محضر اساتید و بزرگان به تحصیل پرداخت و به مقام بلند اجتهاد نایل شد.
علامه آقا بزرگ تهرانی در خصوص وی آورده است: «او از صالحین، پرهیزکاران و نیکان بود و از جمعی از اساتید و مشایخ ما روایت می‌کرد؛ همچون: میرزا حسین خلیلی، سیدمحمدعلی‌شاه عبدالعظیمی و سیدحسن صدر و از او روایت می‌کند شیخ علی اردوبادی.»

[۱] تهرانی، آقابزرگ، نقباءالبشر، ج۱، ص۴۶۵.

ایشان تالیفات و تقریرات و حواشی بسیاری داشت و دارای رساله عملیه نیز بود. از تالیفات او می‌توان: «نتایج الافکار فی فهم کلمات الائمه الاطهار.»

[۲] تهرانی، آقابزرگ، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۴، ص۴۵.

را نام برد. در این خاندان و در مهد تربیت چنین پدری دانشمند، آقا مجتبی لنکرانی به سال ۱۳۱۵ قمری در نجف اشرف پا به عرصه گیتی نهاد. ایشان در سایه هدایت و ارشاد پدر فرهیخته‌اش، مقدمات و مراتب تحصیل و رشد را طی نمود و وارد دریای مواج دانش و تقوا در حوزه علمیه نجف اشرف گردید.

۲ – اساتید مجتبی لنکرانی

حاج شیخ مجتبی لنکرانی، علاوه بر استفاده از محضر نورانی پدر گرامیش، در خدمت تنی چند از بزرگان حوزه نیز بوده است که مختصراً به معرفی آنان می‌پردازیم.
۱- حاج میرزا ابوالهدی کلباسی: ایشان فرزند آیت‌الله ابوالمعالی محمد بن ابراهیم کلباسی اصفهانی و از شاگردان برجسته صاحب «عروه» و صاحب «کفایه» است. در فقه و اصول، صاحب نظر و در رجال، متبحر بوده است و در سال ۱۳۵۶ قمری درگذشت. از آثار اوست: «البدر‌التمام»، «الصراط المستقیم»، «الدرالثمین» و «حاشیه بر کفایه».

[۳] تهرانی، آقابزرگ، نقباءالبشر، ج۱، ص۸۱.

۲- آیت‌الله آقا سید ابوتراب خونساری: او از بزرگ‌ترین مدرسان حوزه نجف اشرف به شمار می‌رود و از محضر اساتیدی چون: شیخ محمدحسین کاظمی، مولی لطف‌الله مازندرانی و شیخ حبیب‌الله رشتی استفاده برده است و آثاری مانند: «سبیل الرشاد فی شرح نجاه العباد»، «قصد‌السبیل»، و «مصباح‌الصالحین» از او به یادگار مانده است. در جمادی‌الاول ۱۳۴۶ قمری در گذشت و در وادی‌السلام مدفون شد.

[۴] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۲، ص۱۸۷.

[۵] تهرانی، آقابزرگ، نقباءالبشر، ج۱، ص۲۸.

۳- علامه محمدجواد بلاغی: او را پایه‌گذار علم کلام نوین در حوزه نجف اشرف دانسته‌اند. از اساتید بزرگی مثل حاج آقا رضا همدانی، سیدمحمد هندی، شیخ محمود طه نجف و صاحب کفایه بهره جست. پس از چندی به سامرا هجرت نمود و ضمن استفاده از محضر میرزای شیرازی دوم، در رکاب ایشان در نهضت استقلال‌طلبی علمای عراق حضور یافت.
او قلمی روان و سبک نویسندگی شیوایی داشت. رقم تالیفات علامه بلاغی، بیش از چهل جلد می‌باشد. این دانشمند پر تلاش، در شعبان ۱۳۵۴ قمری به ملا اعلی پرواز کرد.

[۶] تهرانی، آقابزرگ، نقباءالبشر، ج۱، ص۳۲۳.

آیت الله حاج شیخ مجتبی لنکرانی، فلسفه و کلام را از خرمن انبوه دانش علامه بلاغی، فرا گرفت و تعلیمات این استاد در شکل‌گیری شخصیت علمی او اثری به سزا داشته است.
۴- آیت‌الله العظمی آقا سیدابوالحسن اصفهانی: از مراجع بزرگ شیعه (م ۱۳۶۵ق).
۵- آیت‌الله العظمی آقا ضیاء‌الدین عراقی: از مدرسین معروف و مشهور (م ۱۳۶۱ق.).
۶-آیت‌الله العظمی میرزا حسین نائینی: از اصولین بزرگ (م ۱۳۵۵ ق).
۷- آیت‌الله العظمی شیخ محمدحسین کمپانی: از مدرسین مبرز و مشهور (م ۱۳۶۱ ق).
حاج شیخ مجتبی در محضر چهار استاد اخیر، فقه و اصول را به کمال فرا گرفت و خود به مقام بلند استادی نایل آمد.
۸- آیت‌الله العظمی سیدمحمد فیروز آبادی. (بقیه اساتید آیت‌الله لنکرانی را فرزند ایشان از قول آن مرحوم ذکر کرد.)
۹- آیت‌الله آقا میرزا علی ایروانی.
۱۰- آیت‌الله شیخ محمود شیرازی.
۱۱- آیت‌الله شیخ عبدالحسین رشتی.
۱۲- آیت‌الله شیخ کاظم شبستری تبریزی.
۱۳- آیت‌الله شیخ مرتضی محلاتی.
۱۴- آیت‌الله شیخ مرتضی طالقانی.
۱۵- آیت‌الله سیدحسین بادکوبه‌ای.
۱۶- آیت‌الله حاجی فاضل نیشابوری.
۱۷- آیت‌الله شیخ محمدصادق نحوی بروجردی.
حاج شیخ مجتبی علاوه بر تسلط به مبانی فقه و اصول، در حدّ عالی به علومی چون تاریخ، ادبیات، شعر، لغت و کلام آشنا و دارای تبحر و تخصص بود. محقق ارجمند، مرحوم آقا سید عبدالعزیز طباطبایی، که خود از شاگردان ایشان است، درباره او نوشته است: «او دانشمند ادیبی بود که در بسیاری از علوم دست داشت.»

[۷] طباطبایی، عبدالعزیز، الغدیر فی التراث الاسلامی.

ایشان در ایام تحصیل، مدتی با مرجع عالیقدر شیعه، مرحوم آیت‌الله العظمی خوئی (رحمه‌الله‌علیه) و مرحوم آیت‌الله العظمی سیدعبدالهادی شیرازی (رحمه‌الله‌علیه) هم‌بحث بود و با افرادی همچون حضرات آیات: حاج شیخ علی محمد بروجردی، حاج شیخ ابوالفضل خوانساری و صامت قزوینی (آیت الله آقا میرزا عبدالرحیم صامت قزوینی از شاگردان مکتب اساتیدی چون آقا ضیاء عراقی، میرزا حسین نائینی و آقا سیدابوالحسن اصفهانی بود که در قزوین به تدریس و تبلیغ مشغول بود و اخیراً به رحمت ایزدی پیوست.) دوستی و الفت مخصوص داشت.

۳ – مهاجرت به سامرا

شهر سامرا و حرم ملکوتی عسکریین (علیهماالسّلام)، از دیر باز به علت سکونت اهل تسنن و کمی شیعیان، همواره محیطی غربت‌افزا و حزن‌آور برای دوستداران این دو امام همام داشت. از این رو میرزای بزرگ شیرازی (رحمه‌الله‌علیه)، در سال ۱۲۹۱ ه. ق با هجرت به این شهر و تاسیس حوزه بزرگ درسی، گرد مظلومیت و غبار غربت را از رخسار آن زدود؛ ولی بعد از درگذشت میرزا و انتقال مجدد پایگاه مرجعیت شیعه به نجف اشرف، باز هم شهر سامرا و حوزه آن از وجود و حضور دائم علما و فضلا خالی شد.
پس از سال‌ها در زمان مرجعیت مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی (رحمه‌الله‌علیه) ایشان تصمیم به اعزام نماینده‌ای قوی به سامرا گرفتند تا ضمن تدریس و تبلیغ و اداره حوزه این شهر، پایگاه شیعه را تقویت کند. بدین منظور آیت‌الله حاج شیخ مجتبی لنکرانی را انتخاب کردند که ضمن برخورداری از وجاهت و موقعیت مطلوب بین علما و فضلای نجف اشرف، خود مدرسی زبردست و صاحب کرسی تعلیم و