توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرار داد ترکمان چای ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرار داد ترکمان چای ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرار داد ترکمان چای ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

عهدنامه ترکمانچای

‌قرارداد ترکمانچای، عهدنامه‌ای که پس از دوره دوم جنگ‌های‌ ایران و روسیه در دوره قاجار، در اول اسفند ۱۲۰۶ شمسی مطابق با پنجم شعبان ۱۲۴۳ در روستای ترکمانچای بین‌ ایران و روسیه منعقد شد.‌
این عهدنامه در دو بخش سیاسی و بازرگانی به ترتیب در شانزده و نُه مادّه، تنظیم شده بود. این عهدنامه در زمان فتحعلی شاه قاجار پس از عهدنامه گلستان و به دنبال شکست ایران در جنگ در قفقاز جنوبی و آذربایجان امضا شد و طی آن برخی قلمروهای دولت قاجار، از حکومت ایران سلب و به روسیه واگذار شد. اصل عهدنامه، به همراه دو طومار، در اداره کل اسناد و خدمات پژوهشی وزارت امور خارجه ‌ایران موجود است.‌ این عهدنامه در تاریخ دیپلماسی، روابط بین المللی و اوضاع داخلی‌ ایران نقطه عطف تلقی می‌شود. دو دوره جنگ‌ ایران و روسیه،‌ ایران را بیش از گذشته به عرصه سیاست‌های جهانی کشاند و فضای جدیدی در‌ ایران‌ ایجاد کرد که برای تحولات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی‌ ایران زمینه مساعدی فراهم آمد.

[۱] مفتون دنبلی، عبدالرزاق بن نجف‌قلی، مآثر سلطانیه: تاریخ جنگهای‌ ایران و روس.

فهرست مندرجات

۱ – فضای منجر به قرارداد
۱.۱ – فضای سیاسی‌ ایران و روسیه
۱.۲ – مذاکرات‌ ایران و روسیه
۱.۳ – شکست مذاکرات
۱.۴ – تلاش نافرجام برای مذاکرات
۱.۵ – آغاز جنگ‌ ایران و روسیه
۱.۶ – سقوط تبریز و تقاضای صلح
۱.۷ – پیش شرط‌ها عهدنامه
۲ – زمان امضا
۳ – محتوا
۳.۱ – بخش سیاسی
۳.۲ – بخش تجاری
۴ – محل نگهداری عهدنامه
۵ – منابع
۶ – پانویس
۷ – منبع

۱ – فضای منجر به قرارداد

فضای سیاسی و دیپلماسی بین‌ ایران و روسیه طی مذاکرات و تنش‌هایی در زمان قاجاریه منجر به قرارداد ترکمن چای شد.

۱.۱ – فضای سیاسی‌ ایران و روسیه

با تأسیس سلطنت قاجار (۱۲۱۰-۱۳۴۴)، قفقاز اهمیت ویژه‌ای یافت. رشد و گسترش سرمایه‌های تجاری روسیه، که از زمان پتر کبیر آغاز شده بود، سیاست نظامی خاصی در پی داشت که از یکسو گرایش به تسلط بر دریای سیاه برای تفوق بر عثمانی و از سوی دیگر، سلطه بر دریای خزر را برای نفوذ به هند، از طریق خلیج فارس و سرزمین‌های شرق دریای خزر، در اولویت قرار می‌داد. الحاق گرجستان به روسیه در ۳ جمادی الاولی ۱۲۱۶/ ۱۲ سپتامبر ۱۸۰۱

[۲] گوگوشویلی و زورابیشویلی، ص۶۱

و خودمختاری برخی حکام محلیِ تحت حمایت روسیه، موضوع مهم دیگری بود که حکومت قاجار را به تسلط بر قفقاز و دستیابی به مرزهای صفوی تحریک می‌کرد. پیش از‌ این، دو اردوکشی نظامی آقا محمدخان به قفقاز در ۱۲۰۹ و ۱۲۱۱،

[۳] ساروی، محمد فتح‌اللّه بن محمدتقی، تاریخ محمدی (احسن التواریخ)، ج۱، ص۲۶۸.

[۴] ساروی، محمد فتح‌اللّه بن محمدتقی، تاریخ محمدی (احسن التواریخ)، ج۱، ص۲۹۷.

روس‌ها را برای تسلط بر‌ این ناحیه تحریض کرده بود؛ از این‌رو، در ۱۲۱۸/ ۱۸۰۳ نخستین دوره جنگ‌های‌ ایران و روسیه آغاز شد که ده سال ادامه یافت و به شکست‌ ایران و عقد عهدنامه گلستان انجامید. اقدامات سیاسی‌ ایران برای پس گرفتن مناطق اشغال شده طی سال‌های پس از انعقاد‌ این قرارداد، بی‌نتیجه ماند.

[۵] خاوری شیرازی، فضل‌الدین عبدالنبی، تاریخ ذوالقرنین، ج۱، ص۴۳۸-۴۳۹.

[۶] خاوری شیرازی، فضل‌الدین عبدالنبی، تاریخ ذوالقرنین، ج۱، ص۳۸۶.

[۷] هدایت، رضاقلی بن محمدهادی، ملحقات تاریخ روضه الصفای ناصری، ج۹، ص۵۳۳-۵۳۴، در میرخواند، تاریخ روضه الصفا، تهران ۱۳۳۹ ش.

[۸] هدایت، رضاقلی بن محمدهادی، فهرس التّواریخ، ص۳۷۶، تهران ۱۳۷۳ ش.

۱.۲ – مذاکرات‌ ایران و روسیه

افزون بر مسائل منجر به قرارداد گلستان، برخوردهای نظامی‌ ایران و عثمانی در فاصله سال‌های ۱۲۳۶ تا ۱۲۳۸ در غرب و شمال غرب، که منجر به عقد قرارداد هفت مادّه‌ای صلح شد،

[۹] مفتون دنبلی، عبدالرزاق بن نجف‌قلی، مآثر سلطانیه: تاریخ جنگهای‌ ایران و روس، ج۱، ص۳۳۹.

[۱۰] مفتون دنبلی، عبدالرزاق بن نجف‌قلی، مآثر سلطانیه: تاریخ جنگهای‌ ایران و روس، ج۱، ص۳۷۱.

[۱۱] مفتون دنبلی، عبدالرزاق بن نجف‌قلی، مآثر سلطانیه: تاریخ جنگهای‌ ایران و روس، ج۱، ص۳۶۷.

[۱۲] مفتون دنبلی، عبدالرزاق بن نجف‌قلی، مآثر سلطانیه: تاریخ جنگهای‌ ایران و روس، ج۱، ص۳۸۱.

و توجه سیاست خارجی‌ ایران به مسائل مرزی با عثمانی، برای رفع اختلافات مرزی‌ ایران و روسیه فرصتی باقی نگذاشت و به استقرار روس‌ها در مناطق تصرف شده قفقاز استحکام بخشید. با اشتغال‌ ایران به مسئله عثمانی و قطع نسبی مذاکرات، روس‌ها مالکیت سه منطقه مهم و راهبردی (مَحالّ بالغ لو/ بالقلو، گونی/ اَرْوَنَق و گوگجه دنگیز/ گوگچه تنگیز/ سوان) را مطرح کردند. با‌ این‌حال، در ۱۲۴۰ مازاروویچ نماینده دولت روسیه درباره تعیین مرزهای دو کشور با عباس میرزا و الله یارخان آصف الدوله و حسن خان ساری اصلان در چمن سلطانیه به مذاکره پرداخت.

[۱۳] خاوری شیرازی، فضل‌الدین عبدالنبی، تاریخ ذوالقرنین، ج۱، ص۶۰۰.

[۱۴] سپهر، محمدتقی بن محمدعلی، ناسخ التواریخ، ج۱، ص۳۵۷.

‌این مذاکرات، که ادعاهای تازه روس‌ها را مبنی بر مالکیت محالّ سه‌گانه در برداشت، بی‌نتیجه ماند. تنها نتیجه، احاله مذاکرات به تفلیس با حضور یرمولوف، فرمانده کل نظامی قفقاز، بود که به زعم هیئت سیاسی‌ ایران، وی با انصاف بود.

[۱۵] هدایت، رضاقلی بن محمدهادی، ملحقات تاریخ روضه الصفای ناصری، ج۹، ص۶۳۳، در میرخواند، تاریخ روضه الصفا، تهران ۱۳۳۹ ش.

۱.۳ – شکست مذاکرات

طبق مولکول شدن مذاکرات به تفلیس، میرزا محمدصادق مروزی به نمایندگی‌ ایران، و مازاروویچ عازم تفلیس شدند، ولی مازاروویچ در تبریز بر میرزا محمدصادق پیشی گرفت و قبل از او به تفلیس رسید. با تحریک وی، سپاه روسیه محالّ بالغ لو را اشغال کرد و مذاکرات میرزا محمدصادق با ولیامینوف، معاون یرمولوف، در تفلیس نیز بی‌نتیجه ماند. با مرگ الکساندر اول (تزار روسیه) در ۱۲۴۱/ ۱۸۲۵، مذاکرات متوقف شد و میرزا محمدصادق به‌ ایران بازگشت.

[۱۶] خاوری شیرازی، فضل‌الدین عبدالنبی، تاریخ ذوالقرنین، ج۱، ص۶۰۲.

مرگ الکساندر اول و شکست مذاکرات تفلیس، برای کارگزاران سیاسی‌ ایران‌ این توهم را به وجود آورد که راه هرگونه مذاکره سیاسی برای رفع اختلافات مرزی، بخصوص درباره نواحی اشغال شده، مسدود شده و تنها راه ممکن، آغاز مخاصمات نظامی است.

[۱۷] هدایت، رضاقلی بن محمدهادی، ملحقات تاریخ روضه الصفای ناصری، ج۹، ص۶۴۰ـ۶۴۱، در میرخواند، تاریخ روضه الصفا، تهران ۱۳۳۹ ش.

۱.۴ – تلاش نافرجام برای مذاکرات

نیکلای اول، امپراتور روسیه، برای حل نهایی مسائل‌ ایران و روسیه، پرنس منشیکوف را به تهران فرستاد. منشیکوف زمانی به‌ ایران رسید که به سبب نقض مُفاد عهدنامه گلستان از سوی سپاه روس، زمینه نبرد در‌ ایران فراهم شده بود. در ۱۲۴۱، فتحعلی شاه و شاهزادگان و سران دربار و علمای بزرگ‌ ایران و عتبات عالیات در چمن سلطانیه مجمعی تشکیل دادند.

[۱۸] خاوری شیرازی، فضل‌الدین عبدالنبی، تاریخ ذوالقرنین، ج۱، ص۶۱۶.

[۱۹] اسناد رسمی در روابط سیاسی‌ ایران با انگلیس و روس و عثمانی، ج۱، ص۳۴۳.

[۲۰] رابرت گرانت واتسون، تاریخ‌ ایران از ابتدای قرن نوزدهم تا سال ۱۸۵۸، ج۱، ص۲۰۱.

۱.۵ – آغاز جنگ‌ ایران و روسیه

پیش از تشکیل مجمع در چمن سلطانیه، در پی درخواست‌های مرزنشینان مسلمان و غیرمسلمان از علما و گزارش‌های رسیده درباره ستم روس‌ها بر مردم‌ این ناحیه، علمای بزرگ و در صدر آنان، سید محمد طباطبایی اصفهانی معروف به سید محمد مجاهد، به مجتهدان و فضلای سرزمین‌های اسلامی نامه نوشته و عموم مسلمانان را به جهاد دعوت کرده بودند.

[۲۱] خاوری شیرازی، فضل‌الدین عبدالنبی، تاریخ ذوالقرنین، ج۱، ص۶۱۳.

[۲۲] جهانگیر میرزا، تاریخ نو، ج۱، ص۶-۸.

[۲۳] تنکابنی، محمد بن سلیمان، قصص العلماء، ج۱، ص۱۲۸-۱۲۹.

منشیکوف هنگامی در چمن سلطانیه به اردوی شاه رسید که مجمع بزرگ علمای‌ ایران، به زعامت سید محمد طباطبایی و ملا احمد نراقی، تشکیل و مقرر شده بود که فتحعلی شاه باید «با دولت روسیه ترک مصالحه و مدارا کند و لازم است و واجب شرعی که عداوت و منازعت آشکار سازد»

[۲۴] هدایت، رضاقلی بن محمدهادی، ملحقات تاریخ روضه الصفای ناصری، ج۹، ص۶۴۶، در میرخواند، تاریخ روضه الصفا، تهران ۱۳۳۹ ش.

از‌ این‌رو، درخواست منشیکوف مبنی بر فرستادن سفیری از‌ ایران به روسیه برای «تهنیت جلوس امپراتور جدید» و «تعزیت امپراتور متوفی» پذیرفته نشد و علما نیز تقاضای او را برای ملاقات و گفتگو نپذیرفتند و تأکید کردند که مهربانی با کفار بنا بر نص کلام‌ ایزدِ جبّار، حرام است و افزودند که «در صورت ردّ ولایات، باز جهاد با‌ ایشان واجب‌تر از روزه ماه صیام است».

[۲۵] خاوری شیرازی، فضل‌الدین عبدالنبی، تاریخ ذوالقرنین، ج۱، ص۶۱۷.

منشیکوف که تلاش‌هایش برای‌ ایجاد صلح، به رغم تمایل عباس میرزا بی‌نتیجه مانده بود، بسرعت به روسیه رفت و بدین‌ترتیب، دوره دوم جنگ‌های‌ ایران و روسیه در ذیحجّه ۱۲۴۱ آغاز شد.

[۲۶] جهانگیر میرزا، تاریخ نو، ج۱، ص۱۵ـ۱۶.

۱.۶ – سقوط تبریز و تقاضای صلح

با سقوط تبریز (۱۲۴۳) و شهرهای دیگری چون مرند و خلخال و مشکین (مشکین شهر) و سراب و گرمرود تا میانه، تنها برخی مناطق، از جمله اردبیل و ارومیه و ساوجبلاغ و تالش و مغان، تحت حاکمیت قاجار باقی ماند.

[۲۷] هدایت، رضاقلی بن محمدهادی، ملحقات تاریخ روضه الصفای ناصری، ج۹، ص۶۷۸، در میرخواند، تاریخ روضه الصفا، تهران ۱۳۳۹ ش.

بنابراین عباس میرزا برای برقراری صلح تلاش کرد. نخستین اقدام رسمی را برای مذاکره میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی انجام داد و در تبریز درخواست صلح را به پاسکویچ تسلیم کرد.

[۲۸] خاوری شیرازی، فضل‌الدین عبدالنبی، تاریخ ذوالقرنین، ج۲، ص۶۶۱.

دومین اقدام رسمی، پیامی بود که بیژن خان گرجی برای پاسکویچ برد.

[۲۹] خاوری شیرازی، فضل‌الدین عبدالنبی، تاریخ ذوالقرنین، ج۲، ص۶۶۱.

روس‌ها پیشنهاد مذاکره درباره صلح را پذیرفتند و منطقه دهخوارقان (آذرشهر کنونی) در پنج فرسنگی تبریز، را برای برگزاری جلسات گفتگو تعیین کردند.

[۳۰] خاوری شیرازی، فضل‌الدین عبدالنبی، تاریخ ذوالقرنین، ج۲، ص۶۶۱.

جان مک دونالد کینر، سفیر انگلستان، که در طی جنگ به فتحعلی شاه پیوسته بود، به همراه جان مک نی