توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عمل (مفردات‌قرآن) ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عمل (مفردات‌قرآن) ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عمل (مفردات‌قرآن) ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل عمل (مفردات‌قرآن) ۵۰ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: عمل، عناوین کتاب قاموس قرآن (جلد ۵).

عَمَل (به فتح عین و میم) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای کار، اعمّ از آنکه خوب باشد یا بد است.

فهرست مندرجات

۱ – معنا و کاربرد قرآنی
۲ – فرق بین عمل و فعل
۳ – قبول عمل از غیر مسلمان‌
۳.۱ – جاهل قاصر
۳.۲ – اتمام حجت
۴ – تجسم عمل‌
۴.۱ – جزای آخرت
۵ – حبط اعمال‌
۶ – انتقال اعمال‌
۷ – تأثیر اعمال در یکدیگر
۸ – مراعی بودن اعمال‌
۹ – تبدل اعمال‌
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – معنا و کاربرد قرآنی

عَمَل: کار، اعمّ از آنکه خوب باشد یا بد.

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۴۴.

[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۸۷.

[۳] طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۵، ص۴۳۰.

خوب و بد بودن آن‌ بوسیله قرینه معلوم میشود، مثل‌: (قالَ هذا مِنْ‌ عَمَلِ‌ الشَّیْطانِ‌)،

[۴] قصص/سوره۲۸، آیه۱۵.

و مثل‌: (إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَ الْعَمَلُ‌ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ‌)

[۵] فاطر/سوره۳۵، آیه۱۰.

۲ – فرق بین عمل و فعل

راغب گوید: عمل هر فعلى است که از حیوان روى قصد واقع شود،

[۶] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۸۷.

آن از فعل اخصّ است زیرا فعل گاهى بفعل حیوانات که لا عن قصد سر زند اطلاق میشود و بعضا بفعل جمادات نیز گفته میشود ولى عمل خیلى کم بلا قصد و فعل جماد گفته میشود.
در اقرب الموارد گفته: عمل در کارى گفته میشود که از روى عقل و فکر باشد لذا با علم مقرون میشود ولى فعل، اعمّ است.
پس فرق بین عمل و فعل اعمّ و اخصّ است. این فرق را از قرآن مجید نیز میشود استفاده کرد که عمل باعمال و کارهاى ارادى اطلاق شده ولى فعل گاهى در افعال جماد نیز بکار رفته است، مثل‌: (بَلْ فَعَلَهُ کَبِیرُهُمْ هذا).

[۷] انبیاء/سوره۲۱، آیه۶۳.

۳ – قبول عمل از غیر مسلمان‌

در قرآن مجید آیاتى هست که ظهور آنها قبول عمل از مسلمان و غیر مسلمان هر دو است. و عمل صالح بهر دو گروه مفید خواهد بود. اینک ما آنها را نقل و بررسى میکنیم:
۱- (إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هادُوا وَ النَّصارى‌ وَ الصَّابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ‌ صالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ‌)

[۸] بقره/سوره۲، آیه۶۲.

همچنین است آیه ۶۹ از سوره مائده.

[۹] مائده/سوره۵، آیه۶۹.

(مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ‌) خبر انَّ است و چون باید از خبر به مبتدا ضمیر بر گردد، لذا تقدیر چنین میشود: «مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ مِنْهُمْ» و ضمیر جمع راجع است بهمه چهار گروه و اگر (مَنْ آمَنَ‌) مبتدا و (فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ …) خبر آن باشد باز جمله خبر انَّ است و از تقدیر ضمیر ناگزیر هستیم. ظهور آیه در آنست که آن چهار گروه با حفظ اسم مؤمن و یهودی و نصرانی و صائبى اگر ایمان به خدا و قیامت داشته و اعمال خوب‌ انجام بدهند، پیش خدا مأجور و اهل بهشت‌اند و نیز میفهماند که ادیان و پیامبران همه طریق‌اند و آنچه موضوعیّت دارد فقط ایمان و عمل است. و اهل ایمان و نیکوکاران اهل همه ادیان در بهشت‌اند.
۲- (وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّاماً مَعْدُودَهً قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْداً فَلَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ • بَلى‌ مَنْ کَسَبَ سَیِّئَهً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِیها خالِدُونَ • وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّهِ هُمْ فِیها خالِدُونَ‌).

[۱۰] بقره/سوره۲، آیه۸۰-۸۲.

در این آیات پس از ردّ قول یهود که بیهوده بخود مزیّت قائل شده میگفتند عذاب جز اندکى بما نخواهد رسید، بطور مطلق میفرماید هر که گناهکار و غرق در گناه باشد اهل عذاب و هر که اهل ایمان و عمل باشد اهل بهشت است و «سیِّئه» ظاهرا براى نوعیّت است و کلمه‌ (أَحاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ‌) آنرا تفسیر میکند یعنى سَیِّئِه‌ایکه او را احاطه کند و او در آن غرق شود و دیگر محلى براى ورود ایمان نماند.
پس ملاک بهشت ایمان و عمل و ملاک دوزخ سیئه آنچنانى است.
۳- (وَ قالُوا لَنْ یَدْخُلَ الْجَنَّهَ إِلَّا مَنْ کانَ هُوداً أَوْ نَصارى‌ تِلْکَ أَمانِیُّهُمْ قُلْ هاتُوا بُرْهانَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ • بَلى‌ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ‌).

[۱۱] بقره/سوره۲، آیه۱۱۱-۱۱۲.

این دو آیه نیز مانند آیات قبل است ابتدا ادعاى یهود و نصارى را که هر یک مدّعى اهل بهشت بودن است ردّ میکند و میگوید: این صرف آرزوى بى‌جاست و اگر دلیلى دارید بیاورید، آنوقت بطور عموم میفرماید: بلى هر که توجّه خویش را بخدا تسلیم کند و رو بخدا آورد و نیکوکار باشد پاداش او پیش خداست و چنین مردم نه ترسى بر آنها هست و نه محزون میشوند عمومیّت آیه و شمول آن محتاج ببیان نیست.
۴- (لَیْسَ بِأَمانِیِّکُمْ وَ لا أَمانِیِّ أَهْلِ الْکِتابِ مَنْ‌ یَعْمَلْ‌ سُوءاً یُجْزَ بِهِ وَ لا یَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیًّا وَ لا نَصِیراً • وَ مَنْ‌ یَعْمَلْ‌ مِنَ الصَّالِحاتِ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثى‌ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّهَ وَ لا یُظْلَمُونَ نَقِیراً).

[۱۲] نساء/سوره۴، آیه۱۲۳-۱۲۴.

در اینجا روى سخن با مسلمین است و فرموده: نه با آرزوهاى شما کارى ساخته است نه با آرزوهاى اهل کتاب. حقّ واقع این است که هر که کار بدى انجام دهد با آن مجازات بیند و جز خدا براى خویش ولیّى و ناصرى نمییابد و هر که کارهاى نیکو انجام دهد مرد باشد یا زن بشرط ایمان، آنها اهل بهشت‌اند ظهور این آیات چنانکه گفته شد قبول اعمال مسلمان و غیر مسلمان است.

۳.۱ – جاهل قاصر

ناگفته: نماند چنانکه در «ضعف» تحت عنوان مستضعفین مشروحا گذشت، باید این آیات علاوه از مسلمین شامل حال آنعده از غیر مسلمین باشند که مستضعف‌اند و یا قاصراند و حجت بر آنها تمام نشده است.

۳.۲ – اتمام حجت

بعبارت دیگر: خداوند همیشه پس از اتمام حجّت بنده را مسؤل میدارد (وَ ما کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا)،

[۱۳] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۵.

آنعده از اهل کتاب که قاصراند و دین بآنها تبلیغ نشده و یا در وضعى قرار گرفته‌اند که متوجه آن نشده‌اند چنین اشخاص اگر در دین خود معتقد بخدا و آخرت باشند و نیکوکارى کنند بمضمون آیات، پیش خدا مأجوراند.
اتفاقا چنین کسان از روى جهل غیر مسلمان‌اند ولى واقعا مسلمان میباشند که اینان با حق و حقیقت عناد ندارند و اگر حق را بدانند قبول میکنند النهایه حق را ندانسته‌اند، میان آنکه در اثر نداشتن مسلمان نشده با آنکه از عناد و لجاجت اسلام را قبول نمیکند از زمین تا آسمان فرق هست. (رجوع شود به «ضعف- مستضعفین»)
اگر گویند ممکن است مراد از آیات آنان باشند که پیش از اسلام در دین خویش مؤمن و اهل عمل بوده‌اند، گوئیم: ظهور آیات بقدرى بر خلاف این سخن است که هیچ دانشمندى نمیتواند بآن صحّه گذارد.
اگر گویند: چه مانعى دارد که آیات شامل همه باشند اعم از قاصر و مقصّر، و یک نفر غیر مسلمان با دانستن اسلام و تمام شدن حجّت میتواند در دین خویش باقى بماند و عمل کند. بعبارت دیگر مردم در قبول هر یک از ادیان آسمانى مختارند فقط باید ایمان و عمل داشته باشند آنهم مطابق هر دین که باشد مانعى ندارد، گوئیم: این سخن بى‌شک باطل است آنانکه تبلیغ شده‌اند پیش خدا معذور نیستند و باید از اسلام پیروى کنند، خداوند فرموده: (إِنَّ الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یُرِیدُونَ أَنْ یُفَرِّقُوا بَیْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَک