توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طایفه بنی اسد بن خزیمه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طایفه بنی اسد بن خزیمه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل طایفه بنی اسد بن خزیمه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

قبیله بنی اسد

مقالات مرتبط: قبیله بنی اسد (مقالات مرتبط).

بنی‌اسد از قبایل عدنانی ساکن نَجد و اثرگذار در حوادث صدر اسلام و از نسل اسد بن خزیمه بن مدرکه بودند. آنها از قبایل جنگجوی عرب به شمار می‌آمدند که در نبردها و غزوات متعددی همراه مسلمانان یا بر ضد آنان شرکت داشتند. بنی‌اسد میان عرب به شورچشمی شهره بودند و از نخستین آهنگران عرب دانسته شده‌اند. در قرآن کریم به شور چشمی، برخی مواضع خصمانه در برابر مسلمانان و اسلام ظاهری آنها اشاراتی شده است. در رخداد عاشورا، بنی‌اسد مواضع یکسان نداشتند؛ برخی همچون حبیب بن مظهر، مسلم بن عوسجه، قیس بن مصهّر صیداوی از یاران امام حسین (علیه‌السّلام) و شهدای کربلا بوده و بسیاری از آنها نیز در لشکر عمر بن سعد حضور داشتند. طبق گزارشات تاریخی، بنی‌اسد ساکن در «غاضریه»، اجساد شهدای کربلا را به خاک سپردند. ایشان بعدها به مذهب شیعه گرایش یافتند و دولتی به نام بنی‌مزید را به مرکزیت حله تاسیس کردند و در گسترش تشیع نقش داشتند. در دوره‌های جاهلی و بعد از اسلام، از میان بنی‌اسد، شاعران، محدثان و بزرگانی برخاستند.

فهرست مندرجات

۱ – نسب‌شناسی
۲ – فرزندان اسد
۳ – محل سکونت
۴ – هم‌پیمانان
۵ – نبردهای بنی‌اسد
۶ – شورچشمی بنی‌اسد
۷ – بنی‌اسد و دولت نبوی
۷.۱ – سال سوم قمری
۷.۲ – سال پنجم قمری
۷.۳ – سال ششم قمری
۷.۴ – سال هفتم قمری
۸ – اسلام آوردن بنی‌اسد
۸.۱ – هجرت به مدینه
۸.۲ – بنی‌اسد و غزوه بدر
۸.۳ – بنی‌اسد و غزوات دیگر
۸.۴ – بنی‌اسد در قرآن
۸.۵ – بنی‌اسد و غزوه تبوک
۸.۶ – کارگزاران بنی‌اسد
۹ – بنی‌اسد پس از پیامبر
۱۰ – بنی‌اسد و خلافت امیرالمومنین
۱۱ – بنی‌اسد و امام حسین
۱۲ – بنی‌اسد و مذهب تشیع
۱۳ – شخصیت‌ها و بزرگان بنی‌اسد
۱۴ – فهرست منابع
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

۱ – نسب‌شناسی

بنی‌اسد قبیله‌ای بزرگ و مشهور از عرب عدنانی (شمالی) از نسل اسد بن خُزیمه

[۱] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۱، ص۱۵۳.

[۲] دینوری، ابن قتیبه، المعارف، ص۶۵.

[۳] ابن حزم، علی بن احمد، جمهره انساب العرب، ص۴۷۹.

[۴] کحاله، عمر، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۱.

بن مدرکه بن الیاس بن مُضر هستند.

[۵] ابن حزم، علی بن احمد، جمهره انساب العرب، ص۴۷۹-۴۸۰.

[۶] کحاله، عمر، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۱.

قبایل و تیره‌هایی دیگر نیز در جزیره العرب با نام بنی‌اسد شناخته می‌شوند که بنی‌اسد بن ‌عبدالعزی

[۷] هروی، ابن سلام، النسب، ص۲۰۵.

از تیره‌های قریش و نیز بنی‌اسد بن شریک بن مالک از تیره‌های طایفه اَزد از عرب جنوبی

[۸] سمعانی، عبد الکریم، الانساب، ج۱، ص۲۱۵.

[۹] کحاله، عمر، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۴.

از آن جمله‌اند؛ متون تاریخی، اسد و پدرش خزیمه، جد چهاردهم پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)

[۱۰] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۱.

را از کارگزاران کعبه برشمرده‌اند

[۱۱] فاکهی، ابوعبدالله، اخبار مکه، ج۵، ص۱۵۱.

[۱۲] یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۲۹.

[۱۳] فاسی، تقی‌الدین، شفاء الغرام، ج۲، ص۳۶.

؛ ولی به زمان و مدت تولیت او اشاره نکرده‌اند. به گزارش فاسی (م،۸۳۲ق)، ابوخِفاد/حفاد اسدی نیز از سوی مُضر، یکی از دو قبیله بزرگ عرب عدنانی، تولیت خانه خدا را عهده‌دار بود.

[۱۴] فاسی، تقی‌الدین، شفاء الغرام، ج۲، ص۳۶-۳۷.

۲ – فرزندان اسد

اسد از همسرش اودّه دختر زید بن اسلم قُضاعی

[۱۵] ابن کلبی، هشام بن محمد، جمهره النسب، ص۱۶۸.

فرزندانی به نام دودان، کاهل، عمرو، صَعب،

[۱۶] ابن کلبی، هشام بن محمد، جمهره النسب، ص۱۶۸.

[۱۷] ابن درید، محمد بن حسن، الاشتقاق، ص۱۷۹.

[۱۸] ابن حزم، علی بن احمد، جمهره انساب العرب، ص۱۹۱.

حلمه و تَغلِب

[۱۹] یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۳۰.

[۲۰] دینوری، ابن قتیبه، المعارف، ص۶۵.

داشت. آورده‌اند که اسد هنگام مرگ، فرزندان خود را به پیروی از آیین حنیف (آیین ابراهیم) فراخواند.

[۲۱] هبهالله، محمد بن نما، المناقب المزیدیه، ج۱، ص۳۵۹.

نسل اسد بیشتر از طریق دودان تداوم یافت و در گذر زمان، تیره‌های گوناگون از او پدید آمد.

[۲۲] ابن حزم، علی بن احمد، جمهره انساب العرب، ص۱۹۱.

بنوغنم بن دُودان، بنوثعلبه بن دودان، بنووالبه بن حارث،

[۲۳] ابن حزم، علی بن احمد، جمهره انساب العرب، ص۴۶۵-۴۶۶.

[۲۴] کحاله، عمر، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۱.

بنوصیداء بن عمرو، بنونصر بن قعین و بنوفقعس بن طریف، از معروف‌ترین آنها بودند.

[۲۵] دینوری، ابن قتیبه، المعارف، ص۶۵.

[۲۶] ابن درید، محمد بن حسن، الاشتقاق، ص۱۸۰.

۳ – محل سکونت

به گزارش ابن سعد، نسل اسد تا به قدرت رسیدن فِهر بن مالک، جد دهم پیامبر، ملقب به قریش

[۲۷] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۴۶، دار العلمیه.

در مکه ساکن بودند.

[۲۸] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۵۷، دار العلمیه.

سپس جز بنوغنم که هم‌پیمان بنی‌عبدمناف شدند و در مکه ماندند، دیگر اسدیان پس از درگیری با یمنی‌ها، حرم را ترک کردند

[۲۹] ابن عدیم، عمر بن احمد، بغیه الطلب، ج۱، ص۵۳۵.

و در مناطق گوناگون از جزیره العرب و مناطق مجاور آن ساکن شدند. یعقوبی پراکندگی آن‌ها را حد فاصل سرزمین «تهامه» در سواحل دریای سرخ تا پیرامون «حیره» نزدیک کوفه دانسته است.

[۳۰] یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۳۰.

اما بیشترین تمرکز آن‌ها در آستانه ظهور اسلام، در بخش بالایی نَجد، در جنوب بادیه شام و در مجاورت قبیله تمیم، طی و کلب در شمال شرقی مدینه بود.

[۳۱] مونس، حسین، اطلس تاریخ اسلام، ص۶۴، ۱۰۴.

آنان در مناطقی از نجد و پیرامون

[۳۲] بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم ما استعجم، ج۱، ص۳۴۱.

[۳۳] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۱، ص۴۰۸.

[۳۴] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۲، ص۲۵۴.

[۳۵] کحاله، عمر، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۱-۲۲.

آن مانند اجبال،

[۳۶] بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم ما استعجم، ج۱، ص۱۱۲.

بُزاخه،

[۳۷] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۱، ص۴۰۸.

ثعلبیه،

[۳۸] بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم ما استعجم، ج۱، ص۳۴۱.

ذات الحناظل

[۳۹] بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم ما استعجم، ج۲، ص۴۷۰.

و بَعوضه

[۴۰] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۱، ص۴۵۵.

سکنا داشتند و الزوراء آبی متعلق به آن‌ها بود.

[۴۱] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۳، ص۱۵۶.

[۴۲] کحاله، عمر، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۱-۲۲.

برخی نیز پس از اختلاف میان تیره‌های خود یا قبایل همسایه، به ناچار از نجد به یمن مهاجرت کردند.

[۴۳] علی، جواد، المفصل، ج۶، ص۵۵.

سرزمین بنی‌اسد در مسیر حج عراق قرار داشت.

[۴۴] علی، صالح‌احمد، حجاز در صدر اسلام، ص۱۵۹.

۴ – هم‌پیمانان

بنی‌اسد با قبیله طی

[۴۵] کحاله، عمر، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۱.

و یهود خیبر

[۴۶] ثعالبی، ابوزید، تفسیر ثعالبی، ج۴، ص۳۳۸، دار احیاء التراث العربی.

[۴۷] قرطبی، شمس‌الدین، تفسیر قرطبی، ج۱۶، ص۲۸۲، دار احیاء التراث العربی.

هم‌پیمان بودند. بنی‌جحش از تیره بنوغنم بن دودان با بنی‌عبدمناف هم‌پیمان شدند

[۴۸] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۱۹۹-۲۰۰.

[۴۹] ابن حزم، علی بن احمد، جمهره انساب العرب، ص۱۹۱-۱۹۲.

و در مکه سکونت داشتند. با توجه به ازدواج جحش با دختر عبدالمطلب جد پیامبر، فرزندان او از عمه‌زادگان رسول خدا بودند و در تحولات آغاز اسلام نقش داشتند. در یثرب نیز برخی اسدیان همچون عُصیمه اسدی با بنی‌مازن بن نَجار هم‌پیمان بودند.

[۵۰] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۷۰.

۵ – نبردهای بنی‌اسد

بنی‌اسد از قبایل جنگجوی عرب به شمار می‌آمد و از نبردهای گوناگون آن‌ها در روزگار جاهلیت و اسلام یاد شده است.

[۵۱] کحاله، عمر، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۲.

یوم ظَهر الدهناء نبرد اسدیان با قبیله بنی‌طی،

[۵۲] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۱، ص۶۲۶.

یوم ذی علق پیکار با بنی‌عامر بن صعصعه

[۵۳] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۱، ص۶۴۲.

و ذات الحناظل نبرد با بنی‌تمیم

[۵۴] بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم ما استعجم، ج۲، ص۴۷۰.

که از نتایج آن کشته شدن عمرو بن اثیر رئیس بنی‌تمیم بود، از جمله جنگ‌های بنی‌اسد در روزگار جاهلیت بودند. یوم حُجر مشهورترین نبرد بنی‌اسد بود که به کشته شدن حُجر، پدر امرؤ القیس شاعر معروف عرب، که از سوی کِندیان بر بنی‌اسد ریاست داشت، انجامید.

[۵۵] دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، ص۵۲.

[۵۶] ابراهیم، محمدابوالفضل، ایام العرب، ص۹۲-۹۹.

این رویداد سرآغاز درگیری‌های کندیان و برخی دیگر از قبایل یمنی با بنی‌اسد شد که برای کندیان دستاوردی نداشت.

[۵۷] یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۱۷-۲۱۹.

[۵۸] دینوری، ابوحنیفه، الاخبار الطوال، ص۵۲-۵۳.

۶ – شورچشمی بنی‌اسد

بنی‌اسد میان عرب به شورچشمی شهره بودند.

[۵۹] واحدی، علی بن احمد، اسباب النزول، ص۲۹۳-۲۹۴.

[۶۰] قرطبی، شمس‌الدین، تفسیر قرطبی، ج۱۸، ص۲۵۴-۲۵۵، دار احیاء التراث العربی.

قریش کوشیدند از این ویژگی بنی‌اسد در آسیب رساندن به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بهره گیرند.

[۶۱] حموی، بدرالدین، غرر التبیان، ص۵۱۷.

[۶۲] رازی، ابوالفتوح، روض الجنان، ج۱۹، ص۳۷۰.

برخی مفسران شان نزول آیات ۵۱تا ۶۸ سوره قلم: «وَ اِنْ یَکادُ الَّذینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِاَبْصارِهِمْ…»

[۶۳] قلم/سوره۶۸، آیه۵۱-۵۲.

را مربوط به این موضوع دانسته‌اند.

[۶۴] واحدی، علی بن احمد، اسباب النزول، ص۴۴۳.

[۶۵] میبدی، رشیدالدین، کشف الاسرار، ج۱۰، ص۱۹۹.

[۶۶] رازی، ابوالفتوح، روض الجنان، ج۱۹، ص۳۶۹.

بنی‌اسد از نخستین آهنگران عرب دانسته شده‌اند. از این رو، به قیون (جمع قین به معنای آهنگر) معروف بودند.

[۶۷] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۱، ص۱۹۶.

۷ – بنی‌اسد و دولت نبوی

به استثنای بنی‌جحش، بیشتر تیره‌های بنی‌اسد تا سال نهم ق مسلمان نبودند و در برابر مسلمانان موضعی خصمانه داشتند. برخی مفسران

[۶۸] قرطبی، شمس‌الدین، تفسیر قرطبی، ج۱۶، ص۱۹۰، دار احیاء التراث العربی.

[۶۹] میبدی، رشیدالدین، کشف‌ الاسرار، ج۹، ص۱۴۷.

نزول آیه: «وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لِلَّذینَ آمَنُوا لَوْ کانَ خَیْراً ما سَبَقُونا اِلَیْهِ…»

[۷۰] احقاف/سوره۴۶، آیه۱۱.

را درباره قبایلی از جمله بنی‌اسد دانسته‌اند که در برابر اسلام آوردن قبایل غِفار و اسلم از عرب عدنانی خرده گرفته، همراه تمسخر، خطاب به آن‌ها می‌گفتند: اگر در دین شما خیری می‌بود، بر ما سبقت نمی‌گرفتید. مکی بودن سوره احقاف و نیز وجود گزارشی که نزول این آیه را درباره قریش می‌داند،

[۷۱] قرطبی، شمس‌الدین، تفسیر قرطبی، ج۱۶، ص۱۹۰، دار احیاء التراث العربی.

همراه رد این گزارش مفسران، حاکی از تطبیق این آیه بر بنی‌اسد در دوره‌های بعد است. در منابع چند مورد از مواضع ستیزآمیز و توطئه‌های اسدیان بر ضد مسلمانان بازتاب یافته است.

۷.۱ – سال سوم قمری

پس از غزوه احد (سوم ق) گروهی از بنی‌اسد که گویا از شکست مسلمانان در این نبرد آگاهی داشتند و توان دفاعی دولت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را ضعیف ارزیابی می‌کردند، در صدد حمله به مدینه برآمدند؛ اما پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پیش از تحقق نقشه آنان، با ترتیب دادن سریه‌ای به فرماندهی ابوسلمه مخزومی و عبدالله بن انیس، خطر آن‌ها را دور کرد.

[۷۲] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۴۲-۳۴۳.

[۷۳] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۳۸-۳۹، دار العلمیه.

۷.۲ – سال پنجم قمری

بنی‌اسد به سال پنجم ق به فرماندهی طُلیحه بن خویلد اسدی، از مدعیان دروغین پیغمبری در سال‌های بعد، با قریش و سپاه احزاب همراه شدند و در نبرد خندق در محاصره مدینه شرکت داشتند.

[۷۴] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۲، ص۴۴۳.

[۷۵] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۵۴، دار العلمیه.

پس از این غزوه، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) سپاهی به فرماندهی ابوعبیده جراح را به سوی او در نجد فرستاد و وی بدون برخورد با آن‌ها بازگشت.

[۷۶] عصفری، خلیفه بن خیاط، تاریخ خلیفه، ص۴۶.

۷.۳ – سال ششم قمری

اسدیان به سال ششم ق در پی آگاهی از حرکت مسلمانان برای عمره، قصد هجوم به مدینه را داشتند. خداوند بیم و وحشت در دل‌هایشان افکند و بدین سان از تصمیم خود بازگشتند. برخی مفسران آیه: «و کَفَّ اَیدِیَ النّاسِ عَنکُم…»

[۷۷] فتح/سوره۴۸، آیه۴۸.

را بر آن‌ها تطبیق کرده‌اند.

[۷۸] حموی، بدرالدین، غرر التبیان، ص۴۸۳.

در همین سال، رسول خدا عکاشه بن محصن اسدی را به «غَمْرَه» (آبگاه بنی‌اسد) فرستاد و او توانست ۲۰۰ شتر از بنی‌اسد غنیمت گیرد و به مدینه آورد.

[۷۹] ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، ج۴، ص۱۰۳۰.

[۸۰] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۲۸۵.

بر پایه گزارش‌های دیگر، ماموریت او دستاورد مادی نداشت.

[۸۱] بغدادی، محمد بن حبیب، المحبر، ص۱۲۲.

۷.۴ – سال هفتم قمری

گروهی از مفسران نزول آیه ۲۴ سوره فتح: «و هُوَ الَّذی کَفَّ اَیدِیَهُم عَنکُم…»

[۸۲] فتح/سوره۴۸، آیه۲۴.

را به تصمیم اسدیان برای یورش به مدینه برای کمک رسانی به یهودیان محاصره شده در حدیبیه به سال هفتم ق پیوند داده‌اند

[۸۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۲۰۵-۲۰۶، مؤسسه اعلمی.

[۸۴] میبدی، رشیدالدین، کشف الاسرار، ج۹، ص۲۲۷.

[۸۵] بغوی، ابومحمد، تفسیر بغوی، ج۴، ص۲۳۵.

؛ اما مشهور نزول آن را در رویداد توطئه قریش بر ضد مسلمانان در صلح حدیبیه می‌دانند.

[۸۶] قرطبی، شمس‌الدین، تفسیر قرطبی، ج۱۶، ص۲۸۲، دار احیاء التراث العربی.

بعید نیست چنین گزارش‌هایی برای رفع اتهام از قریش و به‌سازی تصویر او ساخته شده باشد؛ هم‌پیمانی بنی‌اسد با یهود شمال حجاز، برای آن‌ها سودهایی به همراه داشت. از این رو، آن‌ها به لحاظ روابط دیرینه خود با یهود، مایل نبودند وضعیت هم‌پیمانانشان دچار ضعف و تزلزل گردد. بنی‌اسد تردید داشتند که با جدایی از یهود و پذیرش اسلام، وضعیتی بهتر برایشان فراهم ‌شود. خداوند در آیات ۱۵ سوره حج

[۸۷] حج/سوره۲۲، آیه۱۵.

[۸۸] نک: میبدی، رشیدالدین، کشف الاسرار، ج۶، ص۳۴۰.

[۸۹] ابن جوزی، جمال‌الدین، زاد المسیر، ج۳، ص۲۲۶-۲۲۷، دار الکتاب العربی.

[۹۰] حموی، بدرالدین، غرر التبیان، ص۳۴۸.

و ۲۲ سوره فتح

[۹۱] فتح/سوره۴۸، آیه۲۲.

[۹۲] بغوی، ابومحمد، تفسیر بغوی، ج۴، ص۲۳۵.

[۹۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۲۰۶-۲۰۷.

[۹۴] قرطبی، شمس‌الدین، تفسیر قرطبی، ج۱۶، ص۲۸۰، دار احیاء التراث العربی.

به این پندار نادرست آن‌ها پاسخ داده است. به گزارش ابن سعد، رسول خدا نامه‌ای به بنی‌اسد نوشت و به آن‌ها اخطار کرد که به منابع آب قبیله طی، از همسایگان بنی‌اسد، نزدیک نشوند.

[۹۵] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۰۷، دار العلمیه.

منابع به زمان نگارش این نامه اشاره نکرده‌اند.

۸ – اسلام آوردن بنی‌اسد

از میان بنی‌اسد تا سال نهم ق تنها برخی از بنوغنم بن دودان بن اسد و ثعلبه بن دودان، هم‌پیمانان بنی‌عبدشمس بن عبد مناف

[۹۶] ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، ج۲، ص۵۰۱.

[۹۷] خلیفه بن خیاط، عصفری، الطبقات، ص۶۲۳.

[۹۸] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۶۵، دار العلمیه.

در همان نخستین سال‌های دعوت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مسلمان شدند. جحش بن رئاب

[۹۹] دینوری، ابن قتیبه، المعارف، ص۱۲۸.

[۱۰۰] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۴، ص۱۷۸۱.

[۱۰۱] ابن اثیر، عزالدین، اسد الغابه، ج۳، ص۹۰، دار الفکر.

و فرزندانش

[۱۰۲] ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۲۱۵.

عبدالله، عبیدالله، و زینب از امیمه دختر عبدالمطلب

[۱۰۳] دینوری، ابن قتیبه، المعارف، ص۱۳۵-۱۳۶.

[۱۰۴] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۴، ص۱۷۸۱.

[۱۰۵] ابن اثیر، عزالدین، اسد الغابه، ج۳، ص۹۰، دار الفکر.

از جمله این افراد بودند که پیش از ورود پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به خانه ارقم مسلمان شدند. برخی اسدیان همچون عبیدالله بن جحش با همسرش‌ ام حبیبه دختر ابوسفیان در هجرت به حبشه شرکت داشتند.

[۱۰۶] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۶۵، دار العلمیه.

[۱۰۷] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ دمشق، ج۲۹، ص۳۵۹.

[۱۰۸] مقریزی، تقی‌الدین، امتاع الاسماع، ج۶، ص۶۵.

۸.۱ – هجرت به مدینه

بنی‌اسد که در مکه سکونت داشتند، با هجرت پیامبر به مدینه به آن شهر مهاجرت کردند. افزون بر بنی‌جحش، سعید بن رُقیش،

[۱۰۹] ابن اثیر، عزالدین، اسد الغابه، ج۲، ص۲۳۴، دار الفکر.

زبیر، تمام و شجره فرزندان عبیده از تیره بنوغنم از مهاجران بودند.

[۱۱۰] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۲، ص۵۱۰.

۸.۲ – بنی‌اسد و غزوه بدر

به گزارش ابن حبیب بغدادی، در غزوه بدر بسیاری از مهاجران اسدی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را همراهی کردند.

[۱۱۱] بغدادی، محمد بن حبیب، المحبر، ص۸۷.

ابن اسحق شمار آن‌ها را دوازده تن برشمرده است.

[۱۱۲] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۲، ص۴۸۹.

ابوسنان و فرزندش سنان، شجاع بن وهب سفیر پیامبر به سال ششم ق نزد حارث بن ابی‌شمر حاکم غسّان،

[۱۱۳] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۰۰، دار العلمیه.

[۱۱۴] عصفری، خلیفه بن خیاط، تاریخ خلیفه، ص۴۷-۶۲.

[۱۱۵] ابن اثیر، عزالدین، اسد الغابه، ج۲، ص۳۵۳، دار الفکر.

و ربیعه بن اکثم از بدریون هستند.

[۱۱۶] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۱۵۴.

[۱۱۷] ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، ج۲، ص۵۰۱-۵۰۲.

در این نبرد، ابوسنان و فرزندش سنان به شهادت رسیدند.

[۱۱۸] ابن اثیر، عزالدین، اسد الغابه، ج۲، ص۳۰۸، دار الفکر.

برخی از اسدیان نیز در غزوه احد شرکت داشتند. عبدالله بن جحش از جمله حاضران در این نبرد بود که به شهادت رسید و بر پایه گزارشی، کنار دایی خود حمزه در یک قبر به خاک سپرده شد.

[۱۱۹] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۲۹۱-۲۹۲.

[۱۲۰] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۶۷، دار العلمیه.

[۱۲۱] طبری، ابن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۴۱۰.

خواهر وی، حمنه، در این نبرد به مداوای مجروحان و آب‌رسانی به رزمندگان پرداخت.

[۱۲۲] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۲۴۹.

[۱۲۳] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۲۹۱-۲۹۲.

[۱۲۴] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۲، ص۱۶۳.

[۱۲۵] ابن اثیر، عزالدین، اسد الغابه، ج۴، ص۴۳۷، دار الفکر.

۸.۳ – بنی‌اسد و غزوات دیگر

آورده‌اند که عبدالله بن جحش اسدی نخستین غنیمت را در سریه‌ای به سال دوم ق برای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آورد.

[۱۲۶] ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، ج۲، ص۴۳۷.

[۱۲۷] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۱، ص۱۹۰، دار الفکر.

[۱۲۸] بغدادی، محمد بن حبیب، المحبر، ص۸۶.

عکاشه بن محصن نیز کسی بود که چون شمشیرش در نبرد با دشمنان شکست، رسول خد