توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صدقه (مستحب) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صدقه (مستحب) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صدقه (مستحب) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

صدقه مستحب

دادن مال در راه خدا را «تصدّق» و مال داده شده را «صدقه» می‌نامند.

فهرست مندرجات

۱ – تعریف صدقه
۲ – اقسام صدقه
۳ – فضیلت و اهمیت صدقه
۴ – شرایط صدقه
۴.۱ – شرطیت قصد قربت
۴.۲ – شرط نبودن عقد لفظی و کفایت معاطات
۴.۳ – شرط بودن قبض و اقباض
۵ – شرایط صدقه دهنده
۶ – شرایط گیرنده صدقه مستحبی
۶.۱ – عدم شرطیت سید نبودن
۶.۲ – شرط نبودن فقر، ایمان و اسلام
۷ – احکام صدقه
۷.۱ – پس گرفتن صدقه
۷.۲ – تملک صدقه از فقیر
۷.۳ – صدقه پنهانی
۷.۴ – مساعدت و واسطه شدن در رساندن صدقه
۷.۵ – رد سائل
۷.۶ – سؤال و درخواست کردن
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – تعریف صدقه

صدقه لفظ یا عملی است که متضمن اعطا کردن و مسلط نمودن به‌قصد تملیک مجانی و قربه الی اللَّه باشد.

۲ – اقسام صدقه

صدقه بر دو قسم است: واجب و مستحب.

۳ – فضیلت و اهمیت صدقه

امام خمینی درباره نقش و اهمیت صدقه در ریشه کن نمودن حب مال و منال می‌نویسند:
حبّ دنیا مبدا و منشا تمام مفاسد است، بر انسان عاقل علاقه‌مند به سعادت خود لازم است این درخت را از دل ریشه‌کن کند. و طریق علاج عملی، آن است که معامله به ضدّ کند: پس اگر به مال‌ و منال علاقه دارد، با بسط ید و صدقات واجبه و مستحبّه ریشه آن را از دل بکند. و یکی از نکات صدقات همین کم شدن علاقه به دنیا است، ولهذا مستحبّ است که انسان چیزی را که دوست می‌دارد و مورد علاقه‌اش هست صدقه‌ دهد، چنانچه در کتاب کریم الهی می‌فرماید: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ‌.» و اگر علاقه به فخر و تقدّم و ریاست و استطالت دارد، اعمال ضدّ آن را بکند و دماغ نفس امّاره را به خاک بمالد تا اصلاح شود.

[۱] موسوعه الامام الخمینی، ج۴۸. آداب الصلاه (آداب نماز) ص۶۳.

و نصوص فراوان بر استحباب صدقه و تشویق بر آن مخصوصاً در وقت‌های خاصی مانند جمعه و عرفه و ماه رمضان و بر طوایف مخصوصی مانند همسایه‌ها و ارحام وارد شده است، حتی در حدیث وارد شده است: «صدقه به دیگران روا نیست درحالی‌که خویشاوند محتاج باشد.» و از حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و سلم است که: «به درستی خدایی که غیر از او خدایی نیست، هرآینه با صدقه، بیماری و ورم و آتش‌سوزی و غرق‌شدن و ویرانی و دیوانگی- و هفتاد باب از بدی را شمرد- دفع می‌کند.» و وارد شده است که: «شروع در روز با صدقه، نحوست روز، و شروع شب با آن، نحوست شب را دفع می‌کند.» و «صدقه در شب غضب ربّ را خاموش می‌کند و گناه بزرگ را نابود می‌نماید و حساب را آسان می‌کند. و صدقه در روز، مال و عمر را زیاد می‌کند.» و «بر شیطان چیزی سنگین‌تر از صدقه بر مؤمن نیست و صدقه قبل از آن‌که به دست بنده برسد، به دست خدای متعال می‌رسد.» و از علی بن الحسین (علیهما‌السّلام) است که: «دستش را وقت صدقه می‌بوسید، به او گفته‌ شد برای چه می‌بوسید؟ فرمود: صدقه به دست خدا می‌رسد قبل از آن‌که به دست سائل برسد.» و مانند این حدیث از غیر آن حضرت علیه‌السلام وارد شده است. و از پیغمبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و سلم است: «هر معروفی صدقه است، به غنی یا فقیر؛ پس صدقه بدهید ولو اینکه به یک نیم خرما باشد و از آتش دوری کنید ولو به یک نیمی از خرما، زیرا خداوند آن را برای صاحبش پرورش می‌دهد چنان‌که یکی از شما کره اسب یا گوساله‌اش را پرورش می‌دهد تا او را در قیامت به او برساند و از کوه بزرگ، بزرگ‌تر باشد.» و غیر از این‌ها.

[۲] موسوعه الامام الخمینی، ج۲۳، تحریرالوسیله، ج۲، ص۹۸، القول فی الصدقه.

۴ – شرایط صدقه

۴.۱ – شرطیت قصد قربت

در صدقه قصد قربت معتبر است.

[۳] موسوعه الامام الخمینی، ج۲۳، تحریرالوسیله، ج۲، ص۹۸، القول فی الصدقه، مساله ۱.

۴.۲ – شرط نبودن عقد لفظی و کفایت معاطات

عقد لفظی که مشتمل بر ایجاب و قبول باشد، در آن معتبر نیست و معاطات کافی است، بنابراین صدقه با هر لفظ یا عملی که متضمن اعطا کردن و مسلط نمودن به‌قصد تملیک مجانی و قربه الی اللَّه باشد، تحقق پیدا می‌کند.

[۴] موسوعه الامام الخمینی، ج۲۳، تحریرالوسیله، ج۲،