توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صابئ (مفردات‌قرآن) ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صابئ (مفردات‌قرآن) ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صابئ (مفردات‌قرآن) ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل صابئ (مفردات‌قرآن) ۴۴ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: عناوین کتاب قاموس قرآن (جلد ۴)، صابئه.

صابئ به صورت جمع سه بار در قرآن کریم ذکر شده و هر سه درباره صاحبان ادیان یاد شده است. درباره دین و عقاید صابئان اقوال مختلفی وجود دارد؛ برخی آنها را ستاره‌پرست، شماری آنها را قومی از یهود، افرادی آنها را قومی از نصارا، عده‌ای آنها را پیرو شریعت حضرت نوح (علیه‌السلام) و گروهی آنها را از اهل کتاب که پایبند زبور هستند، خوانده‌اند. به نظر نگارنده دین صابئان مانند دین یهود و نصاری، دین توحید بوده و آنها پیغمبری و شریعتی داشته و پس از پیامبرشان به‌تدریج به بت‌پرستی و پرستش کواکب گرائیده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – صابئان در قرآن
۲ – دین و احکام صابئان
۲.۱ – در تفاسیر
۲.۲ – محل زندگی
۲.۳ – دیدگاه نویسندگان معاصر
۳ – نتیجه‌گیری
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – صابئان در قرآن

صابئ: این کلمه به صورت جمع سه بار در قرآن مجید یاد شده و هر سه در ردیف صاحبان ادیان که لازم است هر سه را نقل کرده و درباره آن توضیح دهیم:

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۹۷-۱۰۳.

[۲] فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۱، ص۲۵۹.

[۳] راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۷۵.

[۴] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۶، ص۱۷۱.

۱- (اِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ‌ هادُوا وَ النَّصاری‌ وَ الصَّابِئِینَ‌ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ)

[۵] بقره/سوره۲، آیه۶۲.

۲- (اِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ‌ هادُوا وَ الصَّابِئُونَ‌ وَ النَّصاری‌ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ)

[۶] مائده/سوره۵، آیه۶۹.

۳- (اِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ‌ هادُوا وَ الصَّابِئِینَ‌ وَ النَّصاری‌ وَ الْمَجُوسَ وَ الَّذِینَ اَشْرَکُوا اِنَّ اللَّهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَهِ)

[۷] حج/سوره۲۲، آیه۱۷.

از آیه اول و دوم که مسلمانان و صاحبان دیانت‌های گذشته نقل شده به‌دست می‌آید: صابئان از اهل توحید و در ردیف یهود و نصاری واقع‌اند، ولی جمله‌ «وَ الَّذِینَ اَشْرَکُوا» در آیه سوم این مطلب را تضعیف می‌کند، زیرا ممکن است دسته به‌خصوصی از اهل شرک بوده باشند. اما جمله‌ «مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ…» در دو آیه اول مؤید مطلب اول است و وجود «وَ الَّذِینَ اَشْرَکُوا» در آیه سوم لازم نگرفته که صابئین‌ حتما از آنان باشند چه مانعی دارد که بگوئیم در ردیف (الّذین‌ هادوا و النّصاری و المجوس) ‌هستند.
خلاصه: می‌شود یقین کرد که صابئان در اصل اهل توحید بوده و در ردیف یهود و نصاری‌اند. و نیز در عصر نزول قرآن قومی مشهور و دارای افراد کثیر بوده‌اند وگرنه قرآن اعتنائی به آنها نمی‌کرد و در ردیف یهود و نصاری نمی‌شمرد.
به نظر نگارنده دین صابئان مانند دین یهود و نصاری دین توحید بوده و آنها پیغمبری و شریعتی داشته و پس از پیامبرشان به‌تدریج به بت‌پرستی و پرستش کواکب گرائیده‌اند. پیامبرشان از جمله پیامبرانی است که در قرآن مجید نامی از او به میان نیامده ولی به آنها اشاره شده است‌. (مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنا عَلَیْکَ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ)

[۸] غافر/سوره۴۰، آیه۷۸.

دلیل این نظر عقاید و اعمالی است که از آنها منقول است و نیز اعتنا کردن قرآن بشان آنها و شمردن در ردیف دیانت‌هاست. و مؤیدات دیگری که نقل خواهیم کرد.

۲ – دین و احکام صابئان

فرید وجدی در دائره المعارف ذیل کلمه صابئه می‌نویسد: آنها قومی‌ هستند که دینشان عبادت ملائکه است. به عقیده آنها عالم را خالقی است حکیم و منزّه از صفات حادث. می‌گویند ما از وصول به او عاجزیم و به وسیله ملائکه به حضرتش تقرب می‌جوئیم.

[۹] وجدی، فرید، دائره المعارف.

استاد ما عاذیمون و هرمس چنین ارشاد کرده: ما به ملائکه تقرب می‌جوئیم و توکل می‌کنیم. آنها ارباب و معبود و وسیله و شفیعان ما نزد خداوند هستند. خداوند رب الارباب است و معبود معبودان. بر ما فرض است که نفس خویش از چرک شهوات پاک کرده و دارای اخلاق نیکو باشیم. ملائکه اسباب ایجاد و اختراع‌اند. فیض را به موجودات پائین افاضه می‌کنند. بعضی از آنها مدبّر کواکب سبع سیّاره هستند. نسبت روح مدبّر به آنها نسبت روح به جسد است…. می‌گوید: صابئه سه نماز می‌خوانند. غسل جنابت و غسل مسّ میّت می‌کنند، خوردن گوشت خوک و سگ و نیز گوشت کبوتر و هر پرنده چنگال‌دار را حرام می‌دانند، از شرب مسکر و از ختنه کردن نهی شده‌اند. اصنام و هیاکلی به‌نام جواهر روحانی و اشکال کواکب سماوی ساخته‌اند.

۲.۱ – در تفاسیر

در تفسیر المیزان درباره سه نماز صابئه از آثار الباقیه ابوریحان بیرونی نقل کرده: نماز اولی هشت رکعت است وقت طلوع آفتاب.
دوم پنج رکعت وقت ظهر و در هر رکعت سه سجده دارند و یک نماز نافله در ساعت دوم روز و نافله دیگر در ساعت نهم از روز دارند.
سوم: نمازی است که در ساعت سوم شب می‌خوانند.
نماز را با طهارت می‌خوانند و از جنابت غسل می‌کنند، ختنه نمی‌کنند، زیرا به آن مامور نشده‌اند. اکثر احکام آنها در مناکح و حدود مثل مسلمین. و در نجس شدن با مسّ میّت و امثال آن شبیه به تورات است. و نیز از ابوریحان نقل کرده: بانی مذهب آنها یوذاسف است او در زمان طهمورث پادشاه ایران در هند به تبلیغ برخاست و خلق کثیری به‌ وی گرویدند. گاهی هرمس را (که از زعمای آنهاست) همان ادریس دانسته‌اند که در تورات اخنوخ است و به گمان بعضی یوذاسف همان هرمس می‌باشد.

[۱۰] علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۹۵.

و در تفسیر المیزان از آنها نقل کرده: آفتاب، ماه عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل با روح مدبّری که دارند نظام مشهود را تدبیر می‌کنند. میان خدا و این عالم واسطه‌اند، عبادت آنها انسان را به خدا مقرّب می‌کند. باید برای آنها اصنام و مجسمه‌هائی ساخت و با پرستش آن مجسمه‌ها به‌خود آنها مقرّب شد. اهل تاریخ گفته‌اند: آنکه این مذهب را بنیان گذاشت یوذاسف منجّم بود که در هند ظاهر شد و به مذهب صابئه دعوت‌ کرد، مذهبش در اقطار زمین مثل روم، یونان، بابل و غیره شایع شد و خلق کثیری داخل آن شدند. آنها خدا را در الوهیّت یکتا می‌دانند نه در عبودیّت و خدا را با نفی توصیف می‌کنند نه با اثبات. می‌گویند: عاجز نیست، جاهل نیست، مرگ ندارد، ظلم و جور نمی‌کند و اینها را اسماء حسنی به‌طور مجاز می‌دانند که به اسم حقیقی قائل نیستند. از این مطالب می‌شود به صحت نظر نگارنده که در ابتدا گفته شد پی برد.

[۱۱] علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۷۸.

اگر گوئی: در این‌صورت آنها اهل کتاب‌اند و باید مثل اهل کتاب و اهل ذمّه با آنها رفتار کرد، چنانکه حساب مجوس چنین است؟ گوئیم: جواب