توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شور (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شور (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شور (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل شور (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: عناوین کتاب مفردات نهج البلاغه (جلد ۲)، شور (مقالات مرتبط).

شَوْر (به فتح شین و سکون واو) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای بیرون آوردن که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره استبداد در رأی و پاسخ به عبد‌اللّه بن عباس و… از این واژه استفاده نموده است.

فهرست مندرجات

۱ – مفهوم‌شناسی
۲ – کاربردها
۳ – تعداد کاربرد
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – مفهوم‌شناسی

«شَوْر» به معنای بیرون آوردن آمده است.

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۱۹.

[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ط-الحسینی، ج۳، ص۳۵۴.

«شار العسل شورا: استخرجه من الوقبه» یعنی عسل را از شکاف سنگ بیرون کرد.

[۳] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ط-الحسینی، ج۳، ص۳۵۶.

[۴] فیروز آبادی، مجد‌الدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۴۲۰.

[۵] فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۶، ص۲۸۰.

مشوره و مشاوره و تشاور: استخراج رأی با مراجعه برخی به بعضی است. اشاره را از آن اشاره گفته‌اند که در آن یک نوع ایضاح و تبیین هست.

[۶] زمخشری، محمود بن عمر، أساس البلاغه، ج۱، ص۳۴۰.

۲ – کاربردها

• امام (صلوات‌الله‌علیه) در مورد استبداد در رأی در حکمت ۱۶۱ فرموده است: «وَمَنِ اسْتَبَدَّ بِرَأْیِهِ هَلَکَ، وَمَنْ شَاوَرَ الرِّجَالَ شَارَکَهَا فِی عُقُولِهَا؛

[۷] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۸۱۵، حکمت ۱۵۲.

[۸] عبده، محمد، نهج البلاغه – ط مطبعه الإستقامه، ج۳، ص۱۹۲، حکمت ۱۶۱.

[۹] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۰۰، حکمت ۱۶۱.

[۱۰] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۳۸۲.

کسی که استبداد رأی داشته باشد هلاک می‌شود، و هرکس با مردان بزرگ مشورت کند در عقل و دانش آنها شرکت می‌جوید.»

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۷۷، حکمت ۱۶۱.

• امام (صلوات‌الله‌علیه) در پاسخ عبد‌اللّه بن عباس که به آن‌ حضرت توصیه کرد که بصره را به طلحه و کوفه را به زبیر و شام را به معاویه بدهد تا اوضاع آرام شود، فرمود: «لَکَ أَنْ تُشِیرَ عَلَیَّ وأَرَى، فَإِنْ عَصَیْتُکَ فَأَطِعْنِی؛

[۱۲] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۸۵۴، حکمت ۳۱۲.

[۱۳] عبده، محمد، نهج البلاغه – ط مطبعه الإستقامه، ج۳، ص۲۳۰، حکمت ۳۲۱.

[۱۴] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۳۱، حکمت ۳۲۱.

[۱۵] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۲۳.

تو حق داری نظر مشورتی خود را به من بگویی و من روی آن بیندیشم و تصمیم نهایی بگیرم، امّا اگر بر خلاف نظر تو تصمیم گرفتم، باید از من اطاعت کنی!.»

[۱۶] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۱۷، حکمت ۳۲۱.

(اشاره به این که مشاوران تنها حقّ اظهار نظر دارند نه این که نظرات خود را بر رهبرشان تحمیل کنند.)

[۱۷] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۸۵۴، حکمت ۳۱۲.

• امام (صلوات‌الله‌علیه) این اشعار را به ابوبکر که خلافت اسلامی را غصب کرده بود فرموده است: «وَاعَجَبَاهُ! أَتَکُونُ الْخِلاَفَهَ بِالصَّحَابَهِ وَلاَتَکُونُ بِالصَّحَابهِ وَالْقَرَابَهِ؟
فَإِنْ کُنْتَ بِالشُّورَى مَلَکْتَ أُمُورَهُمْ ••• فَکَیْفَ بِهذَا وَالْمُشِیرُونَ غُیَّبُ
وَإِنْ کنْتَ بِالْقُرْبَى حَجَجْتَ خَصِیمَهُمْ ••• فَغَیْرُکَ أَوْلَى بِالنَّبِیِّ وَأَقْرَبُ.»
یعنی: عجبا! آیا خلافت با همنشینی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و خویشاوندی حاصل می‌شود؟
سیّد رضی می‌گوید: از آن حضرت شعری در همین زمینه نقل شده است (خطاب به خلیفه اوّل).
اگر تو از طریق شورا مالک امور مردم شدی. این چه شورایی است که طرف‌های مشورت (امثال من) غایب بودند؟
و اگر از طریق قرابت با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در برابر مخالفانت استدلال کردی دیگران از تو به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نزدیک‌تر و سزاوارترند.

[۱۸] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۸۱۸، حکمت ۱۸۰.

[۱۹] عبده، محمد، نهج البلاغه – ط مطبعه الإستقامه، ج۳، ص۱۹۵، حکمت ۱۹۰.

[۲۰] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۰۲، حکمت ۱۹۰.

[۲۱] ابن ابی الحدید، شرح