توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شمول تعزیر بر حبس ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شمول تعزیر بر حبس ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شمول تعزیر بر حبس ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل شمول تعزیر بر حبس ۷۷ اسلاید در PowerPoint

پاورپوینت کامل شمول تعزیر بر حبس ۷۷ اسلاید در PowerPoint از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به حقوق زندانی و در باره این است که آیا تعزیر شامل حبس می‌شود یا نه. جمعی از عالمان شیعه تصریح کرده‌اند که هرجا تعزیر، یا به خصوص تادیب به کار رفته است، شامل حبس هم می‌شود، چنان که رای اکثر عامّه، بلکه هم آن‌ها نیز همین است.
بنابراین می‌توان روایاتی که در باب تعزیر

[۱] نک:حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۵۷۶، ابواب «حدود و تعزیرات».

آمده و آن را به کتک و تازیانه تفسیر کرده، به بیان یکی از مصادیق یا بارزترین مصداق تعزیر حمل کرد نه این‌که منحصر در آن باشد.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – اقوال لغویان در تعزیر
۳ – تعزیر از دیدگاه فقیهان
۴ – فرق میان حد و تعزیر
۵ – آرای فقیهان شیعه
۶ – آرای دیگر مذاهب
۷ – نظر نگارنده
۸ – تعزیر مالی
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

۱ – مقدمه

تعزیر در لغت از الفاظ متضاد است: تعزیر به معنای تعظیم، توقیر، اعانت، نصر، ضرب یا بالاتر از ضرب، تادیب، منع، رد، توقیف در مورد بدهی و سرزنش آمده است و به تادیبی که کمتر از حد باشد، تعزیر گفته می‌شود؛ چون مانع می‌شود مجرم دوباره گناه کند.
تعزیر در شرع عقوبت یا اهانت است و مقدار مشخصی ندارد و بعضی گفته‌اند: در بیشتر موارد مقدار معیّنی ندارد. ولی باید مقدار آن از حد کمتر باشد و کم و زیاد آن با صلاحدید حاکم است. تعزیر تابع مفسده است گرچه معصیت نباشد؛ مانند تعزیر بچه‌ها و غیر مکلّف‌ها.
تعزیر از نظر کم و زیادی مطابق جنایت انجام شده- بزرگ باشد یا کوچک- است بر خلاف حد که اگر آن گناه تحقق یابد، گرچه با انجام دادن مقدار خیلی کم باشد، حد جاری می‌شود و همچنین اگر چند نوع تعزیر باشد یا چند مصداق داشته باشد، تخییر در آن جایز است و اگر در محل‌های مختلف، نوع اهانت‌ها فرق کند، تعزیر هم مطابق آن تغییر می‌کند.
گاهی تعزیر به زدن است و گاهی به حبس

[۲] حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۲۲۱، ح۳.

و گاهی به نفی

[۳] سجستانی، ابوداود، سنن ابوداود، ج۲، ص۵۸۰.

[۴] بیهقی، ابوبکر، سنن الکبری، ج۸، ص۲۲۳.

و گاهی به این است که گناهکار به گناهش اعتراف کند (در آن از علی (علیه‌السلام) روایت شده که فرمود: چه بسیار گناهانی که مقدار عقوبت آن به اعتراف و آگاهانیدن گناهکار بستگی دارد.)

[۵] محمد بن جماعه، عزالدین، غرر و درر، ج۴، ص۷۳، شمار ۵۳۴۲.

و گاهی تعزیر به این است که گناهکار به مردم معرفی شود

[۶] حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۴۵۰، ح۳.

و گاهی به این است که با نجاست خودش ملوّث شود

[۷] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۱۰، ص۴۸، ح۱۷۵.

و گاهی به این است که خانه‌اش خراب شود، چنان که امیر المؤمنین (علیه‌السلام) خان مصقله بن هبیره شیبانی

[۸] ثقفی کوفی، ابراهیم، الغارات، ج۱، ص۳۶۵.

[۹] نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۷، ص۴۰۴، ح۶.

و حنظله بن ربیع

[۱۰] منقری، نصر بن محازم، وقعه صفین، ص۹۷.

[۱۱] ابن‌ابی‌الحدید معتزلی، عبدالحمید بن هبهالله، شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۷۶.

و جریر بن عبداللّه

[۱۲] منقری، نصر بن محازم، وقعه صفین، ص۶۰.

[۱۳] ابن‌ابی‌الحدید معتزلی، عبدالحمید بن هبهالله، شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۱۸.

را خراب کرد.

۲ – اقوال لغویان در تعزیر

۱. ابن فارس گوید: عزر (ع- زاء- راء) دو کلمه است [دو معنا دارد. ]: یکی برای تعظیم و نصر و دیگری نوعی از ضرب است. اوّلی که نصر و توقیر باشد، مانند قول خداوند متعال: … وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ …؛

[۱۴] فتح/سوره۴۸، آیه۹.

… و او را یاری کنید و ارجش نهید … و معنای دیگر همان تعزیر است؛ یعنی زدن کمتر از حد.

[۱۵] احمد بن فارس، قزوینی رازی، معجم مقاییس اللغه، ج۴، ص۳۱۱.

۲. جوهری گوید: تعزیر، یعنی تعظیم و توقیر و نیز به معنای تادیب آمده است و از این جهت زدنی که کمتر از حد باشد، تعزیر نام گرفته است.

[۱۶] جوهری، ابونصر، صحاح اللغه، ج۲، ص۷۴۴.

۳. ابن منظور گوید: عزر، یعنی لوم و سرزنش. «عزره یعزره عزرا؛ یعنی او را منصرف کرد». عزر و تعزیر، زدن کمتر از حدّ است چون خیانتکار را از بازگشت به گناه بازمی‌دارد و گفته شده که زدن بسیار شدید را تعزیر گویند. عزره؛ یعنی او را کمتر از حد زد. عزر به معنای منع می‌آید و نیز به معنای توقیف به جهت بدهی. تعزیر، یعنی توقیف برای انجام دادن واجبات و احکام. اصل تعزیر به معنای تادیب است: از این رو، زدن کمتر از حد، تعزیر نامیده می‌شود، چون مای ادب می‌شود.

[۱۷] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۴، ص۵۶۱.

۴. ابن اثیر گوید: تعزیر، یعنی اعانت، توقیر و نصر پی‌درپی و اصل تعزیر منع و ردّ است پس مثل این است که اگر شما کسی را یاری کردی، دشمنانش را از او بازداشته‌ای و از آزارش منع کرده‌ای و به تادیبی که کمتر از حدّ است، تعزیر گفته شده است؛ چون جنایتکار را از بازگشت به گناه بازمی‌دارد.

[۱۸] ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایه، ج۳، ص۲۲۸.

۵. فیروزآبادی گوید: عزر، یعنی لوم و سرزنش. تعزیر، زدن کمتر از «حد» یا شدیدترین ضرب است.

[۱۹] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۲، ص۸۸.

۶. طریحی گوید: تعزیر، زدن کمتر از «حدّ» است و آن شدیدترین زدن است. «وَ تُعَزِّرُوهُ» یعنی او را بزرگ بدارید. در جای دیگر به معنای او را بازدارید که از «عزر» به معنای منع گرفته شده است …

[۲۰] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۴۰۱.

۷. شیرازی گوید: «عزره عزرا» از باب ضرب به معنای او را ملامت کرد. «عزر فلانا» یعنی او را اعانت و یاری کرد و به معنای او را منع کرد و «عزر زیدا» به معنای او را توقیف کرد تا بدهی‌اش را بپردازد یا احکام و واجباتش را انجام دهد. تعزیر از باب تفعیل به معنای تعظیم و توقیر و تادیب است و از این جهت، زدن کمتر از «حد» تعزیر نامیده شده است که شدیدترین ضرب است.

[۲۱] شیرازی، محمدعلی، معیار اللغه، ج۱، ص۴۶۳.

[۲۲] نک:راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات راغب، ص۳۳۳.

۳ – تعزیر از دیدگاه فقیهان

۱. محقق حلّی: هر کاری که کیفر مشخصی دارد، حد نامیده می‌شود و هر کاری که کیفر معیّنی ندارد تعزیر.

[۲۳] محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۴، ص۱۳۶.

۲. شهید ثانی: تعزیر در لغت، تادیب است و در شرع، عقوبت یا اهانتی است که غالبا در اصل شرع مقدار آن معیّن نشده است.

[۲۴] شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۱۴، ص۳۲۵.

[۲۵] نک:حلی، ابن ادریس، السرائر، ج۳، ص۵۳۴.

۳. سیّد علی طباطبائی: … اگر عقوبتی مقدارش معیّن نبود، تعزیر نامیده می‌شود و از نظر لغت به معنای تادیب است.

[۲۶] طباطبایی، سید علی، ریاض المسائل، ج۱۳، ص۴۱۵.

۴. شیخ محمدحسن نجفی: امّا تعزیر، پس اصل در آن مشخص نبودن مقدار آن است و غالبا چنین است، ولی در مورد برخی از مصادیق آن در روایات مقدار آن مشخص شده است …

[۲۷] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۱، ص۲۵۵ .

[۲۸] نک: غزالی، ابوحامد، بدایه الهدایه، ج۲، ص۲۵۵.

۵. ماوردی: تعزیر، تادیب بر گناهانی است که برای آن‌ها «حد» تشریع نشده است و حکم آن با اختلاف موارد گناه و اختلاف حال فاعل گناه، تفاوت پیدا می‌کند …

[۲۹] ماوردی، علی بن محمد، احکام السلطانیه، ص۲۳۶.

[۳۰] نک:فراء، ابو یعلی، احکام السلطانیه، ص۲۷۹.

۶. قرشی: تعزیر اسمی است که امام یا نایب وی آن را انجام می‌دهد و در غیر از موارد حدود است …

[۳۱] قرشی، محمد بن محمد، معالم القربه، ص۱۹۰.

۴ – فرق میان حد و تعزیر

شهید اوّل گوید: حد و تعزیر از ده جهت با هم فرق دارند:
۱. تعزیر حدّاقل مشخصی ندارد، ولی حدّاکثر آن باید به‌انداز حد نرسد، ولی بسیاری از اهل سنّت بیشتر از مقدار حد را هم تجویز کرده‌اند؛ زیرا عمر شخصی را که نامه‌ای از طرف او جعل کرده و مهری مثل مهر او کشیده بود، صد تازیانه زد. عده‌ای واسطه شدند عمر این مثل را ذکر کرد: «ذکّرتنی الطعن و کنت ناسیا؛

[۳۲] میدانی، ابوالفضل، مجمع الامثال، ج۱، ص۲۷۹.

خوب شد یادم آوردید من فراموش کرده بودم.» پس دوباره او را صد تازیانه زد و پس از آن هم صد تازیانه به او زد.
۲. در تعزیر، حرّ و عبد مساوی‌اند.
۳. تعزیر مطابق جنایت است اگر جنایت بزرگ باشد تعزیرش بیشتر است و اگر کوچک باشد کمتر، بر خلاف حد که به مجرد تحقق جرم حد می‌خورد؛ مثلا دست دزد، چه ربع دینار دزدی کند و چه اموال زیادی، قطع می‌شود و بر شراب‌خوار- چه یک قطره خمر بخورد و چه یک کوزه- حد جاری می‌شود در صورتی که مفاسد کم و زیاد معمولا فرق می‌کند.
۴. تعزیر تابع مفسده است گرچه گناه و معصیت نباشد؛ مانند تادیب بچه‌ها و حیوانات و دیوانگان برای اصلاح آنان. البته برخی از اصحاب به این موارد تادیب می‌گویند نه تعزیر. امّا کسی که تابع مذهب حنفی است اگر شراب بخورد و مست هم نشود؛ حد می‌خورد؛ زیرا تقلید او از ابو حنیفه فاسد است. رای حنفیان از دو جهت باطل است: یکی اینکه با ادلّه‌ای که ما داریم منافات دارد؛ مانند هرچه مست‌کننده باشد کم یا زیاد آن حرام است و دیگر اینکه با قیاس جلی، که خود به آن معتقدند، منافات دارد. شهادت آن حنفی که مرتکب این حرام شود پذیرفته نمی‌شود؛ زیرا فاسق است.
۵. اگر معصیت کم باشد تعزیر آن هم کم است و هیچ تاثیری ندارد گفته شده: تعزیر نمی‌شود؛ زیرا فایده‌ای ندارد و بیش از آن هم مجاز نیست.
۶. تعزیر با توبه ساقط می‌شود و در برخی از حدود اختلاف است و ظاهرا در صورتی که توبه قبل از قیام بینه باشد، حد ساقط می‌شود.
۷. اگر چند نوع تعزیر باشد می‌شود یکی را برگزید، ولی در حدود غیر از «محاربه» تخییری در کار نیست.
۸. تعزیر از جهت فاعل، مفعول و جنایت ممکن است تفاوت پیدا کند، ولی در حدود کاری به آن‌ها ندارند [فاعل و مفعول هر که باشد و هر حالی داشته باشد].
۹. اگر در شهرهای مختلف نوع اهانت‌ها فرق کند مطابق رسم آنجا تعزیر صورت می‌گیرد.
۱۰. تعزیر ممکن است به جهت حقّ اللّه باشد، مانند دروغ و ممکن است تنها به جهت حقّ الناس باشد، مثل دشنام و ممکن است هم حقّ اللّه باشد هم حقّ الناس، مثل دشنام به مردگان صالح، ولی امکان ندارد حد یک بار حقّ اللّه باشد و یک بار حقّ الناس، بلکه همه حقّ اللّه است، مگر قذف که اختلافی است.

[۳۳] شهید اول، قواعد و فوائد، ج۲، ص۱۴۲، قاعد ۲۰۴.

۵ – آرای فقیهان شیعه

۱. شیخ طوسی: اگر انسان کاری کند که مستحقّ تعزیر شود، مثل اینکه زن نامحرمی را ببوسد یا کاری غیر از دخول با او انجام دهد یا با پسر بچه‌ای تفخیذ کند از نظر اهل سنّت، وگرنه تفخیذ پسر بچه از نظر شیعه لواط است، یا انسانی را بی‌جهت بزند یا دشنام دهد، امام حق دارد او را تادیب کند. او را توبیخ و سرزنش یا زندانی می‌کند هرطور که صلاح بداند …

[۳۴] طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۸، ص۶۶.

[۳۵] ابن برّاج طرابلسی، عبدالعزیز، المهذّب، ج۲، ص۵۹۶.

۲. همو: هرکس بدهکاری دارد که وقت آن رسیده و مالی دارد که آن را پنهان می‌کند و مال دیگری جز آن ندارد، حاکم او را مجبور می‌کند بدهی خود را بپردازد. اگر انجام نداد از باب تعزیر زندانی‌اش می‌کند.

[۳۶] طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۴، ص۲۳۱.

۳. علّامه حلّی: حکم کسی که با هشت زن، اسلام آورده است: باید چهار زن را انتخاب کند وگرنه حاکم او را از باب تعزیر در ترک واجب زندانی می‌کند.

[۳۷] علامه حلی، تذکره الفقهاء، ج۲، ص۶۵۶.

۴. همو: در اوّلین جلسه به امر زندانیان می‌پردازد و هر کس را که مظلوم است یا به جهت تعزیر زندانی شده است، آزاد می‌کند.

[۳۸] علامه حلی، قواعد الاحکام، ج۳، ص۴۲۷.

[۳۹] نک:علامه حلی، تحریر الاحکام، ج۲، ص۱۸۲.

۵. همو: در هر جنایتی که «حد» ندارد، تعزیر واجب است … و تعزیر با زدن و زندانی کردن و توبیخ تحقق می‌یابد؛ بدون بریدن و مجروح کردن و گرفتن مال.

[۴۰] علامه حلی، تحریر الاحکام، ج۲، ص۲۳۹.

[۴۱] علامه حلی، تحریر الاحکام، ج۲، ص۲۲۷.

۶. مجلسی اوّل: و این- یعنی زندان- نیز یکی از اقسام تعزیر است.

[۴۲] مجلسی، محمدتقی، روضه المتقین، ج۶، ص۱۶۳.

۷. شیخ محمدحسن نجفی (در مسال کسی که موی سر زنی را از بین