توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شبهه حرمت تقلید ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شبهه حرمت تقلید ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شبهه حرمت تقلید ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل شبهه حرمت تقلید ۴۸ اسلاید در PowerPoint

یکی از باورهای احمد الحسن بصری، حرمت «تقلید از فقیه» است. البته احمد بصری با اصل تقلید از فقیه مخالفتی ندارد، اما از آنجا که خود را نماینده و فرستاده امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) می‌داند، تقلید را با وجود خود جایز نمی‌داند!
اتباع احمد بصری بر خلاف نظر احمدالحسن، تقلید از فقیه را اساساً باطل دانسته و آن را عملی باطل می‌ پندارند. این در حالی است که بر اساس آیه نفر، تفقه و انذار واجب کفایی است و لازمه این وجوب، تبعیت و حذر عملی عوام مردم از فقهاء است. البته بر اساس روایات، تقلید از هر فقیهی جایز نیست و باید از فقیهی تبعیت کرد که خوددار و حافظ دین و مخالف هوای نفس و مطیع فرمان امام و مولای خود باشد.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – حکم شرعی تقلید در قرآن
۲.۱ – شبهه و پاسخ
۳ – منع از تقلید در قرآن
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – مقدمه

یکی از باورهای احمد الحسن بصری، حرمت تقلید از فقیه است. وی بر اساس این باور، در اول شوال (۱۴۲۴ هـ. ق) اعلام کرد:
«علی کل مسلم ترک التقلید فی الفقه و الاصول و العمل بالاحتیاط فکل مقلد فهو عاصی لامر الامام المهدی (علیه‌السّلام)؛ بر هر مسلمانی ترک تقلید در فقه و اصول و عمل به احتیاط واجب بوده و هر کسی که تقلید کند از امر امام مهدی (علیه‌السّلام) سرپیچی کرده است.»البته احمد بصری با اصل تقلید از فقیه مخالفتی نداشته، اما از آنجا که خود را نماینده و فرستاده امام مهدی (علیه‌السّلام) می‌داند، تقلید را با وجود خود جایز نمی‌داند! چنانچه کتاب التیه می‌ گوید:
«اَذِنَ فَوَاجِبٌ الْمُسْلِمِینَ فِی زَمَنِ الغیبه هِیَ نُصْرَهُ الدِّینِ بِتَمَکُّنِ نَائِبُ الْاِمَامِ الْخَاصِّ الْمُرْسَلِ مِنْهُ اَوْ الْفَقِیهِ الْجَامِعِ لِلشَّرَائِطِ الْعَادِلِ الزَّاهِدُ فِی الدُّنْیَا فِی حَالِ عَدَمِ وُجُودِ نَائِبٌ خَاصٌّ لَهُ مَنْ بَسَطَ یَدَهُ عَلَی الْحُکْمِ مِنْ کُلِّ حَیْثِیَّهٍ وَجَّهْه… وَ مِنْ فُرُوعِ وَلَایَهُ الْاِمَامِ (عَلَیْهِ السَّلَامُ) وِلَایَهُ الْفَقِیهِ الْجَامِعُ لِشَرَائِطِ الْاِفْتَاءِ الملخصه فِی التَّفْسِیرِ الْمَنْسُوبِ الَی الْاِمَامِ الْعَسْکَرِیِّ (عَلَیْهِ السَّلَامُ) بِهَذِهِ الْعِبَارَهِ (فَاَمَّا مَنْ کَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ، حَافِظاً لِدِینِهِ، مُخَالِفاً لِهَوَاهُ، مُطِیعاً لِاَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ اَنْ یُقَلِّدُوه‌؛ یاری دین خدا با پیروی از نائب خاص و فرستاده امام زمان (علیه‌السّلام) بر تمامی مسلمانان واجب است. در صورت نبودن نائب خاص، اطاعت از فقیه جامع شرایط عادل و زاهد در دنیا، در همه حالات بر مسلمانان واجب است… از فروع ولایت امام (علیه‌السّلام) ولایت فقیه جامع شرایط است. چنانچه در تفسیر منسوب به امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) آمده است: هر کدام از فقها که صیانت نفس دارد، از دینش محافظت می‌نماید، با هوای نفس مخالفت می‌کند و امر مولای خود را اطاعت می‌کند، پس بر مردم است که از او تقلید کنند.»

[۱] بصری، احمد الحسن، التیه او الطریق الی الله، ص۲۷.

با این وجود، اتباع احمد بصری بر خلاف نظر احمدالحسن، تقلید از فقیه را اساساً باطل دانسته و آن را عملی باطل می‌ پندارند.

۲ – حکم شرعی تقلید در قرآن

در نگاه اول، قرآن کریم مسلمین را به دو گروه؛ فقیهان انذار دهنده و مؤمنین انذار شونده تقسیم کرده و فرموده است:
وَ مَا کانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنْفِرُوا کَافَّهً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَهٍ مِنْهُمْ طائِفَهٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَ لِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ اِذا رَجَعُوا اِلَیْهِم‌ لَعَلَّهُم یَحذَرُونَ.

[۲] توبه/سوره۹، آیه۱۲۲.

بر اساس این تقسیم بندی، جامعه مسلمین به لحاظ معرفتی به دو دسته تقسیم شده‌اند که بایستی عده‌ای به فهم و فقه رسیده و عده‌ای دیگر از فهم و فقه آنان استفاده کنند. لذا به التزام عقلی، تبعیت غیر فقیه از فقیه واجب است چرا که در غیر این صورت، این تقسیم بندی و دستور به تفقه و انذار بیهوده خواهد بود.
تفقه در دین به معنای فهمیدن تاویل دین است که می‌تواند مرحله ‌ای فراتر از علم به دین و شناخت مسائل و مبانی آن باشد. چنانکه در روایت آمده است:
«دعا النبی، صلی الله علیه و سلم، لابن عباس فقال: اللَّهُمَّ عَلِّمْهُ الدِّینَ وَ فَقِّهْهُ فی التَّاْوِیل‌ و معناه.»

[۳] ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۸، ص۲۹۶.

[۴] مقریزی، احمد بن علی، امتاع الاسماع، ج۱۲، ص۱۵.

[۵] ابن جوزی، علی بن محمد، المنتظم، ج۶، ص۷۲.

[۶] غزالی، ابوحمد، الأربعین فی اصول الدین، ص۷.

لذا قرآن کریم و روایات معصومین (علیه‌السّلام) حکم به وجوب کفایی و لزوم دستیابی به تفقه در دین را صادر کرده‌ و بر لزوم تبعیت عملی از فقهاء تاکیده فرموده ‌اند.
آنچه از آیه نَفر مبنی بر وجوب تفقه و تقلید بر می‌آید این است که:
اولاً؛ با استفاده از لولای تحضیضیه در فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَهٍ مِنْهُمْ طائِفَهٌ، وجوب نفر برای تفقه استفاده شده است.
ثانیاً؛ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ به عنوان غایت نفر است که با توجه به وجوب نفر، وجوب تفقه نیز استفاده می‌ شود تا هر کدام از نافرین؛ بر اساس استعداد خود به فهم و فقه دین دست یافته و بر اساس فقه خود مردم را انذار نمایند. طبیعی است که میزان و صحت فهم هر کدام با دیگری در یک سطح نخواهد بود اما با این حال خداوند متعال، انذار هر کدام از فقهاء را حجت دانسته به تبعیت از آنها دستور داده است. البته این سخن ناظر به هرمنوتیک نبوده و با دریافت و فهم شخصی متفاوت است زیرا در تفقه دینی، آنچه ضابطه استنباط می‌باشد، قواعد حاکم بر آن بوده و از هر گونه تاویل، تفسیر و برداشت شخصی مبرّی است. قابل توجه اینکه؛ روایات معصومین (علیه‌السّلام) نیز بر وجوب تفقه در دین تاکید کرده و فرموده ‌اند:
«عَلَیْکُمْ بِالتَّفَقُّهِ‌ فِی دِینِ اللَّهِ، وَ لَا تَکُونُوا اَعْرَاباً؛ فَاِنَّهُ مَنْ لَمْ یَتَفَقَّهْ فِی دِینِ اللَّهِ، لَمْ یَنْظُرِ اللَّهُ‌ اِلَیْهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ، وَ لَمْ یُزَکِّ لَهُ عَمَلًا.»تفقه در دین خدا بر شما واجب است و همانند بادیه نشینان نباشید. همانا کسی که در دین خدا تفقه نکند، خداوند در روز قیامت به او توجهی نمی‌کند و عملش را تزکیه نمی‌ نماید.

[۷] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۳۱.

ثالثاً؛ وَ لِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ غایت نفر و تفقه است که بر این اساس، انذار قوم نیز به تبع آنان واجب خواهد شد. (المُنْذِر: المعلِم الذی یُعْرّف القومَ بما یکون قد دهَمَهم من عَدُوّ اَو غیره و اَصل الاِنذار الاِعلام.)

[۸] ابن منظور، محمد بن ‌مکرم، لسان العرب، ج۵، ص۲۰۲ .

رابعاً؛ حذر در لَعَلَّهُم یَحذَرُونَ غایت نفر و تفقه و انذار است، لذا به استناد دلالت آیه، وجوب حذر نیز از انذار فقیه استنباط می‌ گردد. البته توجه شود که منظور از حذر، حذر عملی است لذا توقع و مطلوب خداوند این است که مردم بعد از آنکه احکام الهی برای آنها بیان شد، عملاً متحذر شوند و این حذر و پرهیز جز با عمل به فتوای فقیه تحقق پیدا نمی‌کند. چرا که مراد از حذر عملی؛ حجیت فتوای مجتهد و لزوم قبول قول مجتهد به صورت عملی بوده و صرف التزام قلبی ملاک نمی‌باشد.گاهی انذار کردن از باب دلالت مطابقه و گاهی از جهت دلالت تضمّن و گاهی از طریق دلالت التزام است.
همان گونه که بیان شد، آیه شریفه صراحت در وجوب انذار برای ف