توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شبهه احمد بصری درباره شناخت حجت های الهی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شبهه احمد بصری درباره شناخت حجت های الهی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شبهه احمد بصری درباره شناخت حجت های الهی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل شبهه احمد بصری درباره شناخت حجت های الهی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

یکی از اسباب سوء استفاده در جریان احمد الحسن بصری برای اثبات وصایت و نیابت مدعایی امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) بسته «قانون شناخت حجت‌های الهی» است. احمد بصری با فراهم نمودن یک بسته معرفتی به عنوان قانون شناخت حجت‌های الهی، سعی در تطبیق محتوای آن با شخصیت خود را دارد تا از این رهگذر شیعیان اثنی عشری را فریب داده و خود را در جایگاه «حجت خدا» قرار دهد! در این مقاله این بسته معرفتی مورد تحلیل و بررسی کلّی قرار می‌گیرد.

فهرست مندرجات

۱ – احمد بصری و قانون معرفت حجت‌های الهی
۲ – تعریف حجّت‌های الهی
۳ – قوانین معرفت انبیاء
۴ – قانون معرفت اوصیاء
۵ – نتیجه‌گیری
۶ – پانویس
۷ – منبع

۱ – احمد بصری و قانون معرفت حجت‌های الهی

یکی از موارد سوء استفاده در جریان احمدالحسن بصری، مساله «قانون شناخت حجت‌های الهی» است. احمد بصری با فراهم نمودن یک بسته معرفتی به عنوان قانون شناخت حجت‌های الهی، سعی در تطبیق محتوای آن با شخصیت خود را دارد تا از این رهگذر شیعیان اثنی عشری را فریب داده و خود را در جایگاه «حجت خدا» قرار دهد!
در این بسته، قانون شناخت «تمامی حجت ‌های الهی» در سه مساله «وصیت، سلاح و پرچم» منحصر شده و برای مطابقت آن با شخصیت خود، ابتدا به حدیث موسوم به «وصیت» در کتاب الغیبه طوسی استناد نموده و سپس با تاویل کردن سلاح رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به علم و تاویل پرچم بر دعوت به حاکمیت الله، سعی در اثبات وصایت و حجیت خود دارد!
به نحو اجمالی در پاسخ به قانون سه گانه احمد بصری گفته می‌شود:اولاً: قانون معرفت انبیاء با قانون شناخت اوصیاء پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تفاوتی آشکاری دارند.
ثانیاً: در هیچ روایتی، قانون معرفت حجت ‌های الهی در این سه مورد منحصر نشده است.
ثالثاً: غیر از مورد اول (وصیت)، هیچ کدام از موارد بعدی (سلاح و پرچم) ارتباطی به شناخت انبیاء الهی نداشته و دو مساله مذکور، از شروط اختصاصی شناخت اوصیاء پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌ باشد.
رابعاً: تاویلات صورت گرفته برای سلاح و پرچم، با روایات متواتر اهل بیت (علهم السلام) مناسبتی ندارند.

۲ – تعریف حجّت‌های الهی

حجّت در لغت، به معنای برهان و بیانی است که با آن حریف را قانع یا دفع کنند.

[۱] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۲، ص۲۲۸.

این برهان و بیان می‌تواند اعم از بیان نقلی و عقلی بوده باشد که از آندو به حجت ظاهری و باطنی تعبیر شده است.

[۲] قزوینی، سیدامیرمحمد، الآلوسی و التشیع، ص۲۷۹.

چنانچه امام کاظم (علیه‌السّلام) نیز حجت‌های الهی را این گونه دسته‌ بندی کرده و فرموده است:«عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَکَمِ قَالَ قَالَ لِی اَبُو الْحَسَنِ مُوسَی بْنُ جَعْفَرٍ (علیه‌السّلام) یَا هِشَام‌ اِنَّ لِلَّهِ عَلَی النَّاسِ حُجَّتَیْنِ حُجَّهً ظَاهِرَهً وَ حُجَّهً بَاطِنَهً فَاَمَّا الظَّاهِرَهُ فَالرُّسُلُ وَ الْاَنْبِیَاءُ وَ الْاَئِمَّهُ (علیه‌السّلام) وَ اَمَّا الْبَاطِنَهُ فَالْعُقُول».امام کاظم (علیه‌السّلام) فرمود: همانا حجت خداوند برای بندگان، دوگونه است: حجت ظاهری و حجت باطنی. اما حجت ظاهری رسولان و انبیاء و ائمه (علیهم‌السّلام) هستند و حجت باطنی عقل‌ها است.

[۳] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۱۶.

بنابراین، در بین تمامی انسان ‌ها، تنها رسولان و انبیاء و ائمه معصومین (علیهم‌السّلام) حجت ظاهری خداوند بوده و افرادی که دارای چنین شاخصه‌ای نباشند، به عنوان حجج الهی شناخته نخواهند شد. البته در این میان، حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) استثناء شده و با وجود اینکه پیامبر یا امام نیست، امّا به عنوان حجت الهی بر تمامی خلق معرفی شده‌ است. چنانچه در روایات آمده است:
«قَالَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اَنَا وَ عَلِیٌ‌ وَ فَاطِمَهُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ تِسْعَهٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ حُجَجُ‌ اللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ اَعْدَاؤُنَا اَعْدَاءُ اللَّهِ وَ اَوْلِیَاؤُنَا اَوْلِیَاءُ اللَّهِ‌».پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: من و علی، فاطمه، حسن، حسین و نُه فرزند حسین (علیهم‌السّلام) حجت‌های خدا بر خلق او هستیم. دشمنان ما دشمنان خدا و دوستان ما دوستان خدا هستند.

[۴] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج‌۳۶، ص۲۲۸.

بدیهی است که برای شناخت هر کدام از انبیاء و رسولان و همچنین برای شناخت امامان معصوم (علیهم‌السّلام) به عنوان اوصیاء پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) قانون و شاخصه‌هایی برای شناخت آنان وجود دارد که مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

۳ – قوانین معرفت انبیاء

همان گونه که گفته شد؛ قانون معرفت انبیاء و رسولان (علیهم‌السّلام)، ممکن است به اقتضای شرایط و زمان، تغییر یافته و از قانون مشترکی تبعیت ننمایند. چنانچه در روایتی از امام صادق (علیه‌السّلام) آمده است:«الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ السَّیَّارِیِّ، عَنْ اَبِی یَعْقُوبَ الْبَغْدَادِیِّ، قَالَ‌: قَالَ ابْنُ السِّکِّیتِ لِاَبِی الْحَسَنِ (علیه‌السّلام) ‌: لِمَاذَا بَعَثَ‌ اللَّهُ‌ مُوسَی‌ بْنَ‌ عِمْرَانَ‌ (علیه‌السّلام) بِالْعَصَا وَ یَدِهِ‌ الْبَیْضَاءِ وَ آلَهِ السِّحْرِ، وَ بَعَثَ عِیسی‌ (علیه‌السّلام) بِآلَهِ الطِّبِّ، وَ بَعَثَ مُحَمَّداً (صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) وَ عَلی‌ جَمِیعِ الْاَنْبِیَاءِ‌ (علیهم‌السّلام) بِالْکَلَامِ وَ الْخُطَبِ؟ فَقَالَ اَبُو الْحَسَنِ (علیه‌السّلام): اِنَّ اللَّهَ لَمَّا بَعَثَ مُوسی‌ (علیه‌السّلام) کَانَ الْغَالِبُ عَلی‌ اَهْلِ‌ عَصْرِهِ السِّحْرَ، فَاَتَاهُمْ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ بِمَا لَمْ یَکُنْ فِی وُسْعِهِمْ مِثْلُهُ‌، وَ مَا اَبْطَلَ‌ بِهِ سِحْرَهُمْ، وَ اَثْبَتَ بِهِ الْحُجَّهَ عَلَیْهِمْ.وَ اِنَّ اللَّهَ بَعَثَ عِیسی‌ (علیه‌السّلام) فِی وَقْتٍ قَدْ ظَهَرَتْ‌ فِیهِ الزَّمَانَاتُ‌، وَ احْتَاجَ النَّاسُ اِلَی الطِّبِّ، فَاَتَاهُمْ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ تَعَالی‌ بِمَا لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُمْ مِثْلُهُ، وَ بِمَا اَحْیَا لَهُمُ الْمَوْتی‌ وَ اَبْرَاَ الْاَکْمَهَ‌ وَ الْاَبْرَصَ بِاِذْنِ اللَّهِ تَعَالی‌، وَ اَثْبَتَ بِهِ الْحُجَّهَ عَلَیْهِمْ وَ اِنَّ اللَّهَ تَعَالی‌ بَعَثَ مُحَمَّداً (صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِه