توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شبهات احمد بصری درباره علم رجال ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شبهات احمد بصری درباره علم رجال ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شبهات احمد بصری درباره علم رجال ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل شبهات احمد بصری درباره علم رجال ۴۵ اسلاید در PowerPoint

احمد بصری جهت اثبات ادعاهای خود و صحیح نشان دادن حدیث معروف به وصیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که سنگ بنای ادعاهای او درباره مهدیون و معرفی خود به عنوان مهدی اول است و با توجه به اشکالات رجالی که به سلسله سند این روایت وارد است؛ تلاش کرده از سویی، علم رجال را نفی و از سویی، با راه‌هایی ابداعی، سندِ روایت را تصحیح کند. او برای رسیدن به این هدف نظریات «اخباری‌ها» را دستاویز قرار داده است. چرا که اخباریون، احادیث را به دو قسم «صحیح و ضعیف» تقسیم کرده و بیش از آن را قبول ندارند، زیرا در صورت پذیرش سایر اقسام، برخی از روایات از درجه اعتبار ساقط می‌گردد. این دیدگاه در جریان احمد بصری نیز به وضوح مشهود است؛ چنانچه تمامی روایات را صحیح دانسته و برخی از روایاتی را که برخلاف باورشان است، ضعیف معرفی می‌کنند! البته جای بسی تعجب و تامل است که احمد بصری با وجود آیه اِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ اِنَّا لَهُ‌ لَحافِظُونَ‌

[۱] حجر/سوره۱۵، آیه۹.

، قائل به تحریف قرآن کریم است! اما به روایاتی که در ادوار مختلف تاریخی مورد هجوم قرار گرفته، اعتماد بی اساس دارد و همه آنان را بدون بررسی می‌پذیرد!

فهرست مندرجات

۱ – احمد الحسن و علم رجال
۲ – نیاز به علم رجال
۲.۱ – وجود راویان جاعل و کذاب
۲.۲ – وجود راویان اهل سنت
۲.۳ – توصیه به مراجعه به صفات راوی
۳ – پاسخ به ادله مخالفین علم رجال
۳.۱ – عدم امکان اثبات عدالت راوی
۳.۲ – اختلاف در معنای عدالت و فسق
۳.۳ – حرام بودن محتوای علم رجال
۳.۴ – وجود راویان مجهول بی‌شمار
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – احمد الحسن و علم رجال

احمد بصری، از جمله کسانی است که با بهره‌گیری از نظریات اخباری ‌ها، دیدگاه‌ آنان را دستاویزی برای نیل به اغراض خود قرار داده است. اخباریون، احادیث را به دو قسم «صحیح و ضعیف» تقسیم کرده و بیش از آن را قبول ندارند، چراکه در صورت پذیرش سایر اقسام (اصول اربعه)، برخی از روایات از درجه اعتبار ساقط می‌ گردد و حال آنکه اخباریون ردّ روایات منسوب به اهل بیت (علیهم‌السّلام) را نوعی توهین به ایشان تلقی می‌نمایند.
ملا امین استرآبادی گفته است: «اگر بگوییم روایتی ضعیف است، این توهینی است به امام صادق (علیه‌السّلام). مگر می‌شود روایتی از امام صادق (علیه‌السّلام) باشد و ضعیف باشد!».

[۲] مطهری، مجموعه آثار، (اسلام و نیازهای زمان)، ج۲۱، ص۱۰۵.

این دیدگاه در جریان احمد بصری نیز به وضوح مشهود است، چنانچه تمامی روایات را صحیح دانسته و برخی از روایاتی که برخلاف باورشان است را ضعیف معرفی می‌ کنند. البته جای بسی تعجب و تامل است که احمد بصری با وجود آیه اِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ اِنَّا لَهُ‌ لَحافِظُونَ‌

[۳] حجر/سوره۱۵، آیه۹.

قائل به تحریف قرآن کریم است اما درباره روایاتی که در ادوار مختلف تاریخی مورد هجوم قرار گرفته چنین اعتماد بی اساسی داشته و همه آنان را بدون بررسی می‌پذیرد!
تقسیم بندی چهارگانه حدیث که بر اساس رجال سلسله سند حدیث به وجود آمده، حاکی از آن است که تمامی روایات منصوب به معصومین (علیهم‌السّلام) مورد اعتماد نمی‌باشند. لذا برای تشخیص اقسام و انواع روایات، نیاز به علمی داریم تا با استفاده از آن از خطر سود جویان و معاندین در امان باشیم. بر اساس این نیاز، علمای شیعه، با توجه به روایات و دستورات معصومین (علیهم‌السّلام) علم رجال را مدون کرده و در اختیار پژوهشگران قرار دادند.
هرچند که احمد بصری، علم رجال را ساخته و پرداخته علمای معاصر دانسته و آن را یکی از بدعت‌های دینی برشمرده است،

[۴] بصری، احمد الحسن، الوصیه المقدسه، ص۷.

اما بایستی جهت اطلاع وی خاطر نشان نمود که این علم از زمان معصومین (علیهم‌السّلام) تاکنون جریان داشته و از آن استفاده می‌شده است. پس از آن، بر اثر شیوع کتب حدیث و رواج اصول و مصنفات این علم، فن رجال نیز رونق گرفت و کتاب‌های نسبتاً زیادی در این فن تدوین و تالیف شد که برخی از آنها تاکنون موجود است.
بعضی از کتاب‌های رجالی تدوین شده در زمان اهل بیت (علیهم‌السّلام) عبارتند از:
۱. کتاب ابو محمد عبدالله بن جبله بن حیان بن ابجر الکنانی، (م۲۱۹هـ) که شیخ طوسی در کتاب رجال، او را از اصحاب امام کاظم (علیه‌السّلام) شمرده و نجاشی کتب متعددی از جمله کتابی در رجال را به او نسبت داده است.
۲. کتاب طبقات الرجال؛ تالیف احمد بن ابی عبدالله برقی (م۲۷۴هـ) که از اصحاب امام جواد و امام‌ هادی (علیه‌السّلام) بوده و صاحب کتاب المحاسن است.
۳. رجال حسن بن علی بن فضال، (م۲۲۴هـ) که از اصحاب خاص امام رضا (علیه‌السّلام) بوده است.
۴. کتاب معرفه رواه الاخبار؛ تالیف حسن بن محبوب، (م۲۲۴هـ) که از اصحاب امام کاظم، امام رضا و امام جواد (علیهما‌السّلام) و یکی از ارکان چهارگانه شیعه در فقه و حدیث است.
۵. کتاب رجال ابراهیم بن محمد سعید ثقفی (م۲۸۳هـ) که از فقهای بزرگ امامیه به حساب می‌آید.
۶. کتاب رجال ابومحمد عبدالرحمن بن یوسف خراش المروزی البغدادی (م۲۸۳هـ).

۲ – نیاز به علم رجال

بر اساس توصیه قرآن کریم، بایستی در خصوص خبری که از جانب فردی فاسق رسیده است، تحقیق شود و به گفته وی بدون تحقیق و تبیین اعتنا نگردد: اِنْ جاءَکُمْ فاسِقٌ بِنَبَاٍ فَتَبَیَّنُوا

[۵] حجرات/سوره۴۹، آیه۶.

این آیه در برگیرنده نکاتی است که در یک تقسیم بندی کلی به آن اشاره می‌شود:
الف). عبارت فاسقٌ در آیه؛ دلالت بر بررسی سندی دارد. چنان چه برخی تبین در آیه را ناظر به حالات فاسق دانسته‌ و برخی آن را ناظر بر متن خبر دانسته ‌اند که البته در هر دو صورت دلالت بر بررسی حالات راوی دارد. بدین معنا که اولین وظیفه هر شخصی در مواجهه با خبر، بررسی حالات راوی است. که از آن با عنوان «رجال الحدیث» یاد می‌شود.
ب). پس از بررسی حالات راوی، نوبت به مرحله بعدی «فَتَبَیَّنُوا» ‌، یعنی بررسی متن خبر رسیده و بدون تبیین حقیقت مُجاز به اعتماد نخواهیم بود. که از آن با عنوان «درایه الحدیث» یاد می‌شود.بر اساس این دسته بندی که بر گرفته از قرآن کریم است، وظیفه ما در مواجهه با روایات و اخبار ائمه معصومین (علیهم‌السّلام) مشخص شده و بدون بررسی حالات راوی و بدون تحقیق درباره گفته راویان، محتوای خبر مورد پذیرش نخواهد بود. جهت تایید برداشت ابتدایی از آیه فوق، به نکاتی اشاره می‌شود که مثبِت نیاز به علم رجال (بررسی حالات راوی) می‌باشند که عبارتند از:

۲.۱ – وجود راویان جاعل و کذاب

باور به صحت همه روایات رسیده از اهل بیت در حالی است که هیچ سندی مبنی بر مصون ماندن روایات معصومین (علیهم‌السّلام) از شرّ تحریفات، دستبردها و فراموشی ‌های برخی از راویان در دست نبوده و اعتماد کورکورانه به تمامی روایات، عقلاً مورد قبول نمی‌باشد. مضاف بر آن، روایاتی در دست است که حاکی از جعل جاعلان حدیث می‌باشد که به دو نمونه اشاره می‌گردد:
«قَالَ اَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) اِنَّا اَهْلُ بَیْتٍ صَادِقُونَ لَا نَخْلُو مِنْ کَذَّابٍ یَکْذِ