توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سید حسین حسینی بادکوبه‌ای ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سید حسین حسینی بادکوبه‌ای ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سید حسین حسینی بادکوبه‌ای ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

سید حسین بادکوبه‌ای

سید حسین بن رضا حسینی لاهیجی بادکوبی یا بادکوبه‌ای (۱۲۹۳-۱۳۵۸ق)، از علمای امامیه در قرن چهاردهم هجری قمری و از مدرسان بزرگ کلام، فلسفه و عرفان در نجف بود.
او در تهران و نجف علوم دینی را نزد اساتیدی چون سید ابوالحسن جلوه، میرزا هاشم اشکوری، علامه علی آقا زنوزی، آخوند خراسانی و محمدحسن مامقانی فرا گرفت و در فقه، اصول و فلسفه تبحر یافت و حدود چهار دهه به تدریس سطوح عالیه فقه، اصول، فلسفه، عرفان و کلام پرداخت. سید ابوالقاسم خویی و علامه طباطبایی از شاگردان وی بودند.

فهرست مندرجات

۱ – ولادت و نسب
۲ – تحصیلات
۳ – تدریس
۴ – شاگردان
۵ – ویژگی‌های اخلاقی
۶ – از نگاه اندیشمندان
۶.۱ – آیت الله خویی
۶.۲ – علامه حسن‌زاده آملی
۶.۳ – آقا بزرگ تهرانی
۶.۴ – علامه طباطبایی
۶.۵ – آیت الله سبحانی
۷ – آثار
۸ – رحلت
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – ولادت و نسب

سید حسین بن رضا حسینی لاهیجی بادکوبه‌ای در سال ۱۲۹۳ق (برابر با ۱۲۵۴ هـ.ش و ۱۸۷۶ م.) در روستای زیبای «خوددلان» (خوددلان یکی از روستاهای با صفای نزدیک باکو است.) به دنیا آمد. پدرش سید رضا، فرزند سید موسی حسینی لاهیجی، (لاهج از توابع نزدیک قفقاز است.) از بزرگان و شخصیت‌های مورد احترام بود. او در سلک روحانیت بوده و به مسائل شرعی مردم رسیدگی می‌نمود.

۲ – تحصیلات

سید حسین بادکوبه‌ای از ابتدای نوجوانی به تحصیل دانش اسلامی روی آورد و مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر فرا گرفت. پس از رحلت پدرش جهت فراگیری علوم اسلامی وطن خود را ترک گفت و به تهران رفت و در مدرسه «صدر» ساکن شد. ایشان به مدت هفت سال در تهران اقامت گزید و از محضر علمی نوابغ روزگار مانند: حکیم سید ابوالحسن جلوه (۱۲۳۸-۱۳۱۴ق)

[۱] حسن‌زاده آملی، حسن، در آسمان معرفت، ص۳۵۱ ـ ۳۲۹.

فیلسوف نامی میرزا هاشم اشکوری (متوفای ۱۳۳۲ق)

[۲] سماوی حائری، محمد، بزرگان تنکابن، ص۲۹۲ – ۲۹۱.

و علامه علی آقا زنوزی (۱۲۳۴-۱۳۰۷ق)

[۳] جلالی عزیزیان، حسن، تاریخ مرند، ص۴۰۹ – ۴۰۷.

علوم دینی فرا گرفت و در فقه، اصول و فلسفه تبحر یافت.
ایشان در عنفوان جوانی راهی عراق گردید و در حوزه نجف اشرف مشغول فراگیری علوم اسلامی شد. وی در ابتدای ورود، در حوزه درسی ملا محمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق) حاضر گردید و بهره‌ها برد. در همان زمان در درس فقه آقا شیخ محمدحسن مامقانی (۱۲۳۷-۱۳۲۳ق) حاضر شد و شایستگی علمی خویش را به اثبات رسانید.

[۴] آقا بزرگ تهرانی، نقباء البشر، ج۲، ص۵۸۵ – ۵۸۴.

۳ – تدریس

سید حسین بادکوبه‌ای در پی سال‌ها تحقیق و پژوهش در محضر فرزانگان مشهور حوزه به چنان درجه‌ای از علم دست یازید که نامش زبانزد فضلا و دانشوران حوزه علمیه نجف گردید. محفل درس او آکنده از حضور مشتاقان علوم اسلامی بود و حدود چهار دهه به تدریس سطوح عالیه فقه، اصول، فلسفه، عرفان و کلام پرداخت. در اثر نبوغ و استعداد ذاتی وی، تدریس فلسفه‌اش شهرت بسزایی یافت و از درس فقه و اصول او پیشی گرفت و در نجف کمتر کسی در علوم عقلی همتراز او بود.

[۵] خرمشاهی، حاج سید جوادی، دایره المعارف تشیع، ج۳، ص۱۸.

بادکوبی به دلیل احاطه بر متون فلسفی و متون عرفانی و قدرت تفهیم و حسن تقریر، بنا به گفته آقا بزرگ طهرانی در نقباء البشر، یکی از دو استاد مسلّم فلسفه نجف به شمار می‌رفت و شاگردان بسیار تربیت کرد، که از آن جمله است سید محمدحسین طباطبائی مؤلفِ تفسیر معروف المیزان (متوفی ۱۳۶۰ ش) که اسفار و مشاعر و تمهید القواعد را نزد او خواند.

۴ – شاگردان

سید حسین بادکوبه‌ای در طول سال‌ها تدریس در حوزه علمیه نجف، عالمان بسیاری پرورش داد. دانشورانی که از استادان بزرگ و عالمان ردیف اول حوزه به شمار می‌رفتند. برخی از شاگردان ممتاز ایشان عبارتند از:
۱. سید ابوالقاسم خویی (۱۳۱۷-۱۴۱۳ق)؛

[۶] موسسه خیریه آیت الله خویی، یادنامه آیت الله العظمی خویی، ص۴۷.

۲. سید محمدحسین طباطبایی (۱۳۲۱-۱۴۰۲ق)؛

[۷] حسن‌زاده آملی، حسن، در آسمان معرفت، ص۹۸ ـ ۱۷.

۳. سید محمدحسن الهی طباطبایی (۱۳۲۵-۱۳۸۸ق)؛

[۸] گروهی از نویسندگان، ستارگان حرم، ماهنامه کوثر، ج۷، ص۲۶ – ۱۱.

۴. سید مرتضی مرعشی نجفی (۱۳۲۵-۱۴۱۶ق)؛

[۹] گروهی از نویسندگان، ستارگان حرم، ماهنامه کوثر، ج۳، ص۲۸۱ ـ ۲۶۶.

۵. سید محمد بادکوبه‌ای (۱۲۸۵-۱۳۸۹ق)؛

[۱۰] . ر.ک: مقاله نگارنده در گلشن ابرار، ج۵.

۶. میرزا علی‌اکبر مرندی (۱۳۱۴-۱۴۱۵ق)؛

[۱۱] عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، مفاخر آذربایجان، ج۱، ص۴۷۱.

۷. شیخ مجتبی لنکرانی (متوفای ۱۴۰۶ق)؛

[۱۲] شریف رازی، محمد، گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۱۰۶.

۸. سید عبدالاعلی سبزواری (۱۳۲۸-۱۴۱۴ق)؛

[۱۳] صحتی سردرودی، محمد، غروی اصفهانی نابغه نجف، ص۸۹.

۹. سید علی‌اصغر خویی (۱۳۱۳-۱۴۰۲ق)؛
۱۰. سید علی‌اکبر طسوجی (متولد ۱۳۱۹ق)؛
۱۱. سید محمد اشکوری (۱۳۲۰-۱۳۹۴ق)؛
۱۲. سید صدرالدین کوه پایی اصفهانی؛
۱۳. میرزا کاظم دینوری (۱۳۲۳-۱۴۱۶ق)؛
۱۴. شیخ غلام حسین جعفری همدا