توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سید احمد کربلائی ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سید احمد کربلائی ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سید احمد کربلائی ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

سید احمد کربلایی

سید احمد کربلایی تهرانی (متوفای ۱۳۳۲ق)، عالم، فقیه و از عرفای بزرگ شیعه در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری قمری بود.
او اصالتا اهل تهران ولی در کربلا متولد شده و در نجف اشرف تحصیل کرده و به درجه اجتهاد رسید. وی در فقه و اصول فقه از محضر بزرگانی چون میرزای شیرازی، میرزا حسین خلیلی تهرانی، میرزا حبیب‌الله رشتی، آخوند خراسانی استفاده نموده و در عرفان از ملا حسینقلی همدانی بهره برد. سید علی قاضی، سید محسن امین، محمدتقی بافقی قمی‌ و سید ابوالقاسم لواسانی از شاگردان مشهور او هستند. سیمای عرفانی و معنوی و اخلاقی‌ ایشان بیشتر جلوه‌گر است ولی در میدان فقاهت نیز از جایگاه والایی برخوردار است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تحصیلات
۳ – استادان
۴ – شاگردان
۵ – جایگاه فقهی
۵.۱ – گفتار علما
۵.۲ – نقل یک داستان
۶ – در اوج عرفان
۷ – از منظر بزرگان
۷.۱ – آقا بزرگ تهرانی
۷.۲ – سید محسن امین
۷.۳ – عصار تهرانی
۷.۴ – علامه طباطبایی
۸ – آثار
۹ – وفات
۱۰ – دستورالعمل توحیدی و عرفانی
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

اواسط قرن ۱۳ق. در خانواده‌ای هاشمی‌تبار، به نام سید ابراهیم موسوی تهرانی، در شهر کربلا، کودکی دیده به جهان گشود، که نام احمد را برایش برگزیدند.
خاندان پدری سید احمد اصالتاً اهل تهران بوده‌اند، اما پدرش برای تحصیل معارف دین و بهره‌مندی از محضر بزرگان دانش، از دیار خویش به شهر کربلا، که یکی از مراکز علمی‌ شیعه بود، هجرت نمود، و در جوار مرقد حضرت سیدالشهدا (علیه‌السلام) به فراگیری آموزه‌های دینی پرداخت. به همین علت فرزندش، سید احمد، به سید احمد کربلایی تهرانی شهرت یافت. در پاره‌ای نوشته‌ها، عنوان حائری را به نامش افزوده‌اند. از آن جا که‌ این عالم بزرگوار، در هنگام عبادت و نیایش، بسیار گریه می‌کرد و به «بکاء» هم معروف شده است و گویا یکی از چشمان او، بر اثر بیماری، نابینا شد؛ از‌ این‌رو به «واحد العین» هم نامیده شده است.
با جستجویی که در منابع زندگی‌نامه‌ این عارف فرزانه انجام شد، تاریخ دقیق ولادت او به دست نیامد، ولی از مجموع اخبار گردآوری شده در مورد شرح‌حال او می‌توان حدس زد که پس از نیمه دوم قرن سیزدهم تولد یافته است.

[۱] آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ج۱، ص ۸۷، ناشر، دارالمرتضی، مشهد، چاپ ۱۴۰۴ هـ . ق.

[۲] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۷۲.

[۳] صدوقی‌سها، منوچهر، تاریخ حکما و عرفای متأخرین، ص۱۳۴، چاپ انجمن اسلامی، حکمت فلسفه‌ ایران.

۲ – تحصیلات

از آن‌جا که حوزه نجف از دیربار از اعتبار و شهرت جهانی برخوردار بود و خاستگاه برجسته‌ترین استادان علوم معقول و علوم منقول به شمار می‌رفت، لذا سید احمد برای تکمیل تحصیلاتش به‌ این حوزه هجرت نمود. حوزه‌های درسی نجف از رونق و جاذبه ویژه‌ای برخوردار بود سید احمد به سوی‌ این حوزه شتافت. البته اطلاعی از سال ورود او به حوزه نجف در دست نیست، اما با توجه به سن وی می‌شود گفت: در اواخر سال (۱۳۰۰ق) به نجف هجرت نموده است. بعد از ورود به حوزه نجف، با تلاش روزافزون به تحصیل پرداخت. وی سطوح عالیه و دروس خارج فقه و اصول را از محضر بزرگان آن دیار، فرا گرفت و بهره‌های فراوانی کسب نمود و به درجه اجتهاد رسید.
سید احمد در کنار تحصیل برای جمعی از طلاب به تدریس پرداخت.

[۴] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۷۲.

۳ – استادان

سید احمد، فقه و اصول را از محضر مجتهدان بزرگی چون: میرزا محمد حسن شیرازی، معروف به میرزای بزرگ (صاحب فتوای تحریم تنباکو)، علامه بزرگوار میرزا حسین خلیلی تهرانی، میرزا حبیب‌الله رشتی و آخوند خراسانی بهره برد و در‌ این علوم تبحری تمام و کمال یافت.
سید احمد به آموختن دانش‌های ظاهری و نقلی بسنده نکرد بلکه پس از فراگیری کتاب تشریع، به مطالعه کتاب تکوین به‌ویژه «نفس» پرداخت. وی برای رسیدن به‌ این منزلت، سر بر آستان، ملا حسینقلی همدانی نهاد.‌ این استاد کارآزموده آن‌چنان اخگری بر جان او افکند که شعله وجودش لحظه به لحظه بیشتر و بیشتر شد و به مقامی‌ رسید که، آقا بزرگ تهرانی درباره‌اش می‌گوید: او یگانه دوران بود.

[۵] آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، نقباء البشر، ج۲، ص۶۷۴.

[۶] مجله حوزه، شماره ۱۵، تیر ماه ۱۳۶۵، ص۷۳.

[۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۷۲.

[۸] ماهنامه کیهان اندیشه شماره خرداد و تیرماه سال ۱۳۶۵، از سید جلال‌الدین آشتیانی.

[۹] آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، هدیه الرازی، ص۶۶، چاپ نجف.

[۱۰] ترجمه هدیه الرازی توسط وزارت ارشاد در سال ۱۳۶۱.

۴ – شاگردان

سید احمد کربلایی به دنبال کوشش پی‌گیر و پشتکار فراوان، در ردیف یکی از معروفترین و برجسته ترین استادان نجف، قرار گرفت و در حوزه فقه، اصول، حکمت، اخلاق و عرفان از مرتبه بلندی برخوردار شد.‌ این‌گونه بود که گروهی از دانش‌پژوهان از دانش و تربیت و نصایح عارفانه او بهره‌های فراوانی بردند.
اسامی‌ جمعی از شاگردانش که در منابع ترجمه‌ این عارف فرهیخته آمده، از‌این قرارند:
۱. میرزا علی آقای قاضی.
۲. سید محمدکاظم عصار تهرانی.
۳. سید محسن امین، که از سال (۱۳۰۸ق) تا سال (۱۳۱۱ق) نزد‌ این بزرگوار کسب فیض کرد.
۴. میرزا مهدی غروی اصفهانی.
۵. سید جمال‌الدین گلپایگانی.
۶. شیخ محمدتقی بافقی قمی.
۷. سید ابوالقاسم لواسانی.
۸. کیوان قزوینی، مولف کتاب معروف رساله رازگشا.

[۱۱] حسینی تهرانی، سید محمدحسین، توحید علمی‌ و عینی، ص۲-۳.

[۱۲] حسینی تهرانی، سید محمدحسین، توحید علمی‌ و عینی، ص۹-۱۰.

[۱۳] ماهنامه کیهان اندیشه، سال ۶۵.

[۱۴] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۷۲.

[۱۵] کیوان قزوینی، عباسعلی، رساله رازگشا، ص۵۵، کتابخانه آیه‌الله مرعشی، چاپ قدیم.

[۱۶] رساله محاکمات بین علمین، مقدمه علامه طباطبایی، ص۲۷۱.

[۱۷] شرح مقدمه قیصری از سید جلال آشتیانی، ص۳۷، چاپ دفتر تبلیغات، سال ۱۳۷۲.

۵ – جایگاه فقهی

وقتی نام سید احمد کربلایی را می‌شنویم یا پاره‌ای از منابع و زندگی‌نامه‌های مربوط به او را بررسی کنیم، بیشتر سیمای عرفانی و معنوی و اخلاقی او برای ما جلوه‌گر است و بعد علمی‌ و فقهی او چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد، اما حقیقت‌ این است که‌ ایشان، همان‌طور که در عرصه عرفان و سیر و سلوک و مجاهده با نفس ید بیضایی داشت، در میدان فقاهت نیز از جایگاه والایی برخوردار است، که گروهی از بزرگان تراجم از‌ این نکته غافل نشده‌اند.

۵.۱ – گفتار علما

محق بزرگ آقای محمدحسین اصفهانی مشهور به کمپانی در شأن او گفته است: من احدی را در فقه مثل او ندیده‌ام و یا درباره‌ ایشان گفته‌اند:
کوه علم و تجلی‌گاه دانش، دانشور جلیل و فقیه کبیر، دانشمند فاضل، او از اکابر روزگار بود و احاطه حیرت‌انگیزی در فقه داشت؛ از اعاظم فقهای امامیه و فقیه یگانه بود.

[۱۸] حسینی تهرانی، سید محمدحسین، توحید علمی‌ و عینی، ص۱۵.

[۱۹] ماهنامه کیهان اندیشه، سال ۱۳۶۵.

[۲۰] مجله حوزه، شماره ۱۵، سال ۱۳۶۵.

[۲۱] رساله محاکمات بین علمین، مقدمه علامه طباطبایی.

[۲۲] آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، نقباء البشر.

[۲۳] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۴۷۲.

یکی از دانشمندان معاصر می‌نویسد: در حوزه فقه، همین‌بس که در سن چهل سالگی نامزد مرجعیت شیعه شد، ولی حاضر نشد فتوا دهد، معروف است که: شیخ محمدتقی شیرازی، بزرگترین فقیه عصر خویش، احتیاطات خویش را به سید احمد کربلایی ارجاع می‌داد.

۵.۲ – نقل یک داستان

در‌ این‌جا مناسب است داستانی نقل شود که علاوه بر آموزنده بودن، نشان‌دهنده مرتبه والای پیراستگی و وارستگی سید احمد کربلایی است. علامه سید محمدحسین حسینی تهرانی می‌گوید:
روزی به دیدن‌ آیه‌الله سید علی لواسانی فرزند‌ آیه‌الله سید ابوالقاسم، یکی از شاگردان مکتب عارف مشهور ملا حسینقلی همدانی بود. بعد از رحلت آن بزرگوار در سال ۱۳۱۱ق. در شمار شاگردان‌ آیه‌الله سید احمد کربلایی، وصی آن جناب قرار گرفت. روزی بعد از درسم، که شاگردان رفتند، به من فرمود: آقا سید ابوالقاسم! اگر کاری نداری بنشین! گفتم: کاری ندارم و در اطاق نشستم. سپس فرمود: برای میرزا محمدتقی بنویس! (در‌ این وقت مرحوم‌ آیه‌الله العظمی‌ شیخ محمدتقی شیرازی در کربلا زندگی