توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سر مطهر امام حسین در دارالاماره ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سر مطهر امام حسین در دارالاماره ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سر مطهر امام حسین در دارالاماره ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

سر مقدس امام حسین در دارالاماره

مقالات مرتبط: ماه محرم (مقالات مرتبط).

مقالات مرتبط: امام حسین (مقالات مرتبط).

سر مطهر امام حسین (علیه‌السلام) در دارالاماره و اهانت عُبَیدُاللَّهِ‌ بنُ زِیاد به سر مطهر امام در مقابل برخی از صحابه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یکی از مصائبی است که در جریان واقعه عاشورا روی داده است. طبق نقل برخی از مقاتل، عده‌ای از صحابه که در مجلس عبیدالله حاضر بودند، نسبت به اهانت ابن زیاد ساکت ننشسته و اعتراض کردند. در اینجا به برخی از گزارشات مقاتل و کتب تاریخی اشاره می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – اهانت عبیدالله به سر امام حسین
۲ – اعتراض برخی به اهانت ابن زیاد
۲.۱ – اعتراض زید بن ارقم
۲.۱.۱ – معرفی زید
۲.۱.۲ – گزارش ابومخنف
۲.۱.۳ – گزارش ابن عساکر
۲.۱.۴ – گزارش شیخ صدوق و فتال نیشابوری
۲.۲ – اعتراض انس بن مالک
۲.۳ – واکنش قیس بن عبّاد
۲.۴ – اعتراض جابر
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – اهانت عبیدالله به سر امام حسین

خَولی بن یزید اَصبَحی و حُمَید بن مُسلم اَزْدی عصر عاشورا سر مطهر امام حسین (علیه‌السلام) را به کوفه بردند؛ اما چون شب هنگام به کوفه رسیدند، خولی سر مطهر را در خانه‌اش زیر دیگی نهاد و روز بعد، آن‌را نزد عُبَیدُاللَّهِ‌ بنُ زِیاد برد. ابن زیاد با مشاهده سر بریده امام، هرچه کینه و دشمنی داشت آشکار نمود و از هیچ‌گونه گستاخی در رفتار با آن فروگذار نکرد. از منابع تاریخی بر می‌آید که در آن زمان گروهی از مردم و چند تن از صحابه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و بزرگان شهر در قصر وی حضور داشتند. جسارت‌های ابن زیاد به سر مطهر امام، خشم آنها را برانگیخت. اصحاب پیامبر که هنوز خاطره نوازش‌ها و محبت‌های پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را به امام حسین (علیه‌السلام) از یاد نبرده بودند، وقتی اهانت‌های پسر مرجانه را دیدند، ساکت ننشستند و هریک به گونه‌ای به آن واکنش نشان دادند. در ادامه به گزارش این واکنش‌ها می‌پردازیم.

۲ – اعتراض برخی به اهانت ابن زیاد

چند تن از صحابه پیامبر با دیدن اهانت ابن زیاد نسبت به سر مطهر امام حسین (علیه‌السلام) اعتراض کردند.

۲.۱ – اعتراض زید بن ارقم

زید بن ارقم از جمله افرادی بود که در مجلس ابن زیاد زبان به اعتراض گشود.

۲.۱.۱ – معرفی زید

زَیدُ بنُ اَرقَم خزرجی انصاری، خزانه‌دار عثمان بود، اما به دلیل بخشش‌های بی‌حساب عثمان به بنی امیه، با چشمانی گریان، کلیدهای خزانه را به عثمان تحویل داد. عثمان سبب گریه او را جویا شد. زید گفت: من گمان می‌کنم بخشش‌های تو به خویشانت، عوض آن اموالی است که در زمان حیات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در راه خدا خرج کرده‌ای

[۱] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۱۹۹.

او را از کاتبان وحی به شمار آورده‌اند

[۲] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ص۳۳۸.

زید بن ارقم از کسانی بود که حاضر نشد به ولایت امیرالمؤمنین در روز غدیر شهادت دهد، از این‌رو حضرت او را نفرین کرد و او نابینا شد و از آن پس حدیث غدیر را در حالی‌که نابینا بود برای مردم می‌خواند.

[۳] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۷۴.

[۴] شیخ مفید، الارشاد، ج۱، ص۳۵۲.

۲.۱.۲ – گزارش ابومخنف

ابومخنف از حُمَیدِ بن مسلم نقل کرده است:
عمر سعد مرا به سوی خانواده‌اش فرستاد تا خبر پیروزی و سلامت او را به آنان برسانم. نزد خانواده‌اش رفته، به آنها خبر دادم و سپس آمدم تا نزد ابن زیاد بروم. دیدم که او در قصر برای دیدار با مردم نشسته است. من نیز همراه مردم وارد شدم. دیدم سر حسین در برابر اوست. او با چوبی که در دستش بود، ساعتی بر دندان‌های پیشین او می‌زد. زید بن اَرقَم که دانست (چنان که گفته شد، چون زید بن ارقم در برابر خواست امیرمؤمنان، از شهادت دادن به وصایت و ولایت آن حضرت طفره رفت، حضرت او را نفرین کرد و او نابینا شد. از این‌رو واژ «رَای» در متن عربی گزارش، به معنای «دانستن» است، نه «دیدن».) ابن زیاد از چوب زدن دست نمی‌کشد، گفت: این چوب را از آن دندان‌ها بردار. به خدای یکتا سوگند، لب‌های پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را دیدم که بر این لب‌ها بوسه می‌زند. آن‌گاه گریه‌اش گرفت. ابن زیاد به او گفت: «خدا چشمانت را گریان کند. به خدا اگر پیرمردی خرفت و بی‌عقل نبودی، گردنت را می‌زدم». آن‌گاه زید بن ارقم برخاست و بیرون رفت. شنیدم که مردم می‌گفتند: به خدا اگر ابن زیاد سخن زید بن ارقم را می‌شنید، او را می‌کشت. گفتم: مگر چه گفت؟ گفتند: وقتی از کنار ما می‌گذشت، گفت: برده‌ای، برده‌ای را به حکومت نشانده و او هم مردم را به بردگی گرفته است. شما‌ ای مردم عرب، از این پس همگی برده‌اید. پسر فاطمه را کشتید و پسر مرجانه را به حکومت پذیرفتید. او نیکان شما را می‌کشد و بَدان شما را به بردگی می‌گیرد. شما تن به ذلت دادید، دور باد (از رحمت حق) آن‌که ذلت پذیرد».

[۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۳۴۹.

[۶] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، ج۲، ص۵۱.

منابع دیگر نیز این جریان را به اختصار ذکر کرده‌اند.

[۷] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۰۷.

[۸] دینوری، احمد بن داود، الاخبار الطوال، ص۲۵۹.

[۹] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۱۴.

[۱۰] طبرسی، اعلام الوری باعلام الهدی، ص۴۷۲.

[۱۱] سبط ابن جوزی، تذکره الخواص، ص۲۳۱.

[۱۲] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۳۰۷.

محمد بن سعد نیز

[۱۳] فصلنامه تراثنا، ش ۱۰، ص۱۸۸-۱۸۹، به نقل از ترجمه الحسین و مقتله.

[۱۴] محمد بن سعد، ترجمه الحسین و مقتله، ص۷۹.

این جریان را به اختصار آورده و این شعر را نیز به ابن زیاد نسبت داده است:
نُفَلِّقُ (فلق)‌هاما مِن اُناسٍ اعِزَّهٍ عَلَینا ••• وهُم کانوا اعَقَّ و واشاما (اظلَما)
البته در منابع تاریخی دیگر و نیز خود