توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سخنرانی امام سجاد در دربار یزید ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سخنرانی امام سجاد در دربار یزید ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سخنرانی امام سجاد در دربار یزید ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

خطبه امام سجاد در دربار یزید

مقالات مرتبط: اسرای کربلا (مقالات مرتبط).

یکی از مصائب رنج‌آور حادثه عاشورا در جریان اسارت اهل بیت امام حسین (علیه‌السّلام) و در راس آن‌ها امام سجاد (علیه‌السّلام) و حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها)، ورود اسرای کربلا به درباره یزید بن معاویه و بدرفتاری او با اسرا بود. در مجلس یزید، ماموران خطیبی را حاضر کردند؛ او به منبر رفت و از امام علی (علیه‌السّلام) و امام حسین (علیه‌السّلام) به بدی یاد کرد و از معاویه و یزید مدح و ستایش نمود. امام سجاد (علیه‌السّلام) از یزید خواست به منبر رود و خطبه‌ای بخواند، اما یزید اجازه نداد، ولی در نهایت با اصرار مردم مجبور شد اجازه دهد، سپس امام به منبر رفت و خطبه‌ای در معرفی خود و اجدادش، و رسوایی یزید خواند.

فهرست مندرجات

۱ – سخنرانی خطیب یزید
۲ – درخواست امام از یزید برای سخنرانی
۳ – متن خطبه
۴ – ترجمه خطبه
۵ – عکس‌العمل یزید
۶ – پانویس
۷ – منبع

۱ – سخنرانی خطیب یزید

نقل شده که در یکی از مجالسی که یزید در حضور اسرای اهل بیت (علیهم‌السّلام) و سرهای مقدس شهدا، تشکیل داده بود به دستور او، ماموران خطیبی را در مجلس حاضر کردند تا به بدگویی از امام حسین (علیه‌السّلام) و پدر بزرگوارش بپردازد.
خطیب بر منبر رفت و پس از حمد و ثنای الهی از امام علی (علیه‌السّلام) و امام حسین (علیه‌السّلام) به بدی یاد کرد و تا می‌توانست در مدح و ستایش از معاویه و یزید مبالغه کرد.

۲ – درخواست امام از یزید برای سخنرانی

بعد از سخنان خطیبی که از امامان بدگویی کرد، علی بن الحسین (علیه‌السّلام) برخاست و با صدای بلند خطاب به آن مرد گفت: «وای بر تو‌ ای سخنگو؛ خشنودی آفریدگان را با خشم آفریدگار معامله کردی و آتش جهنم را بر خود خریدی.»

[۱] کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ج۵، ص۱۳۲.

[۲] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین (علیه‌السلام)، ج۲، ص۷۶.

[۳] ابن طاوس، علی بن موسی، اللهوف، ص۱۰۹.

آن‌گاه فرمود: «ای یزید اجازه بده تا بر این چوب‌ها بالا بروم و سخنانی بر زبان آورم که هم خشنودی خداوند در آن باشد و هم کسانی که در این‌جا نشسته‌اند، پاداش و ثواب ببرند.»
یزید نپذیرفت. ولی مردم گفتند: «ای امیرمؤمنان اجازه بده تا بالای منبر برود، شاید چیزی از او بشنویم.» یزید نپذیرفت. اما سرانجام با اصرار زیاد مردم اجازه داد تا امام (علیه‌السّلام) به ایراد سخن بپردازد.

۳ – متن خطبه

امام سجاد (علیه‌السّلام) بر فراز منبر رفت و پس از حمد و ثنای الهی فرمود:
«أیُّهَا النّاسُ، اُعطینا سِتّاً، وفُضِّلنا بِسَبعٍ: اُعطینَا العِلمَ، وَالحِلمَ، وَالسَّماحَهَ، وَالفَصاحَهَ، وَالشَّجاعَهَ، وَالمَحَبَّهَ فی قُلوبِ المُؤمِنینَ. وفُضِّلنا بِأَنَّ مِنَّا النَّبِیَّ المُختارَ مُحَمَّداً صلى اللَّه علیه وآله، ومِنَّا الصِّدّیقُ، ومِنَّا الطَّیّارُ، ومِنَّا أسَدُاللَّهِ وأسَدُ الرَّسولِ، ومِنّا سَیِّدَهُ نِساءِ العالَمینَ فاطِمَهُ البَتولُ، ومِنّا سِبطا هذِهِ الاُمَّهِ، وسَیِّدا شَبابِ أهلِ الجَنَّهِ؛ فَمَن عَرَفَنی فَقَد عَرَفَنی، ومَن لَم یَعرِفنی أنبَأتُهُ بِحَسَبی ونَسَبی، أنَا ابنُ مَکَّهَ ومِنىً، أنَا ابنُ زَمزَمَ وَالصَّفا، أنَا ابنُ مَن حَمَلَ الزَّکاهَ بِأَطرافِ الرِّدا، أنَا ابنُ خَیرِ مَنِ ائتَزَرَ وَارتَدى‌، أنَا ابنُ خَیرِ مَنِ انتَعَلَ وَاحتَفى‌، أنَا ابنُ خَیرِ مَن طافَ وَسعى‌، أنَا ابنُ خَیرِ مَن حَجَّ ولَبّى‌، أنَا ابنُ مَن حُمِلَ عَلَى البُراقِ‌ فِی الهَوا، أنَا ابنُ مَن اُسرِیَ بِهِ مِنَ المَسجِدِ الحَرامِ إلَى المَسجِدِ الأَقصى‌، فَسُبحانَ مَن أسرى‌، أنَا ابنُ مَن بَلَغَ بِهِ جَبرائیلُ إلى‌ سِدرَهِ المُنتَهى‌، أنَا ابنُ مَن دَنى‌ فَتَدَلّى‌ فَکانَ مِن رَبِّهِ قابَ قَوسَینِ أو أدنى‌، أنَا ابنُ مَن صَلّى‌ بِمَلائِکَهِ السَّما، أنَا ابنُ مَن أوحى‌ لَهُ الجَلیلُ ما أوحى‌، أنَا ابنُ مُحَمَّدٍ المُصطَفى‌، أنَا ابنُ عَلِیٍّ المُرتَضى‌، أنَا ابنُ مَن ضَرَبَ خَراطیمَ الخَلقِ حَتّى‌ قالوا: لا إلهَ إلَّا اللَّهُ. أنَا ابنُ مَن ضَرَبَ بَینَ یَدَی رَسولِ اللَّهِ بِسَیفَینِ، وطَعَنَ بِرُمحَینِ، وهاجَرَ الهِجرَتَینِ، وبایَعَ البَیعَتَینِ، وصَلَّى القِبلَتَینِ، وقاتَلَ بِبَدرٍ وحُنَینٍ، ولَم یَکفُر بِاللَّهِ طَرفَهَ عَینٍ، أَنا ابنُ صالِحِ المُؤمِنینَ، ووارِثِ النَّبِیّینَ، وقامِعِ المُلحِدینَ، ویَعسوبِ المُسلِمینَ، ونورِ المُجاهِدینَ، وزَینِ العابِدینَ، وتاجِ البَکّائینَ، وأصبَرِ الصّابِرینَ، وأفضَلِ القائِمینَ مِن آلِ یاسینَ، ورَسولِ رَبِّ العالَمینَ. أنَا ابنُ المُؤَیَّدِ بِجَبرائیلَ، المَنصورِ بِمیکائیلَ، أنَا ابنُ المُحامی عَن حَرَمِ المُسلِمینَ، وقاتِلِ النّاکِثینَ وَالقاسِطینَ وَالمارِقینَ، وَالمُجاهِدِ أعداءَهُ النّاصِبینَ، وأفخَرِ مَن مَشى‌ مِن قُرَیشٍ أجمَعینَ، وأَوّلِ مَن أجابَ وَاستَجابَ للَّهِ‌ِ مِنَ المُؤمِنینَ، وأقدَمِ السّابِقینَ، وقاصِمِ المُعتَدینَ، ومُبیرِ المُشرِکینَ، وسَهمٍ مِن مَرامِی اللَّهِ عَلَى المُنافِقینَ، ولِسانِ حِکمَهِ العابِدینَ، ناصِرِ دینِ اللَّهِ، ووَلِیِّ أمرِ اللَّهِ، وبُستانِ حِکمَهِ اللَّهِ، وعَیبَهِ عِلمِ اللَّهِ، سَمِحٌ سَخِیٌّ، بُهلولٌ‌ زَکِیٌّ أبطَحِیٌّ رَضِیٌّ مَرضِیٌّ، مِقدامٌ هُمامٌ، لاصابِرٌ صَوّامٌ، مُهَذَّبٌ قَوّامٌ، شُجاعٌ قَمقامٌ‌، قاطِعُ الأَصلابِ، ومُفَرِّقُ الأَحزابِ، أربَطُهُم جَناناً، وأطبَقُهُم عِناناً، وأجرَأَهُم لِساناً، وأمضاهُم عَزیمَهً، وأشَدُّهُم شَکیمَهً، أسَدٌ باسِلٌ، وغَیثٌ هاطِلٌ، یَطحَنُهُم فِی الحُروبِ – إذَا ازدَلَفَتِ الأَسِنَّهُ، وقَرُبَتِ الأَعِنَّهُ – طَحنَ الرَّحى‌، ویَذرُوهُم ذَروَ الرّیحِ الهَشیمِ، لَیثُ الحِجازِ، وصاحِبُ الإِعجاز، وکَبشُ العِراقِ، الإِمامُ بِالنَّصِّ وَالاستِحقاقِ، مَکِّیٌّ مَدَنِیٌّ، أبطَحِیُّ تِهامِیٌّ، خَیفِیٌّ عَقَبِیٌّ، بَدرِیٌّ اُحُدِیٌّ، شَجَرِیٌّ مُهاجِرِیٌّ، مِنَ العَرَبِ سَیِّدُها، ومِنَ الوَغى‌ لَیثُها، وارِثُ المَشعَرَینِ، وأبُو السِّبطَینِ الحَسَنِ وَالحُسَینِ، مَظهَرُ العَجائِبِ، ومُفَرِّقُ الکَتائِبِ وَالشِّهابُ الثّاقِبُ، وَالنّورُ العاقِبُ، أسَدُ اللَّهِ الغالِبُ، مَطلوبُ کُلِّ طالِبٍ، غالِبُ کُلِّ غالِبٍ؛ ذاکَ جَدّی عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ. أنَا ابنُ فاطِمَهَ الزَّهراءِ، أنَا