توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندانی کردن کارگزار خائن ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندانی کردن کارگزار خائن ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندانی کردن کارگزار خائن ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

حبس کارگزار خائن

حبس کارگزار خائن از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به حقوق زندانی و درباره حکم زندانی کردن کارگزاران خائن بحث می‌کند. در روایات و متون تاریخی آمده است که علی (علیه‌السلام) کارگزار خائن و اختلاس کنند بیت المال را حبس می‌کرد، چنان که در روایتی آمده است که آن حضرت دستور داد کارگزار را زندانی کنند و علاوه بر حبس، او را کیفر دهند، بلکه آن کسی را که به وی روحی مقاومت و امید آزادی می‌دهد نیز کیفر دهند. این روایت گرچه از نظر سند- نزد بعضی- محل تامل است؛ ولی قوّت متن و مضمون آن، مؤیّد بلکه اثبات کنند صدور آن است.

فهرست مندرجات

۱ – روایات
۱.۱ – ماجرای ابن هرمه
۱.۲ – ماجرای منذر بن جارود
۱.۳ – ماجرای یزید بن حجیه
۱.۴ – ماجرای مصقله بن هبیره
۲ – پانویس
۳ – منبع

۱ – روایات

در اینجا به چند تا از روایات مربوط به موضوع بحث اشاره می کنیم:

۱.۱ – ماجرای ابن هرمه

و عن علی علیه السّلام: انّه استدرک علی ابن هرمه خیانه و کان علی سوق الاهواز (سوق الاهواز: اسم شهر اهواز کنونی بود. حموی در معجم البلدان می‌گوید: اهواز منطقه‌ای بین بصره و فارس که سوق الاهواز از شهرهای آن بود. بنابراین، معنای قول علی (علیه‌السلام): «و کان علی سوق الاهواز» این است که کارگزار حضرت در شهر اهواز بود، ولی در کتاب ولایه الفقیه آن را تحت عنوان «امین السوق؛ امین بازار» قرار داده است.

[۱] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۱، ص۲۸۵.

[۲] منتظری، حسینعلی، ولایه الفقیه، ج۲، ص۴۹۹.

) فکتب الی رفاعه: اذا قرات کتابی، فنحّ ابن هرمه عن السوق و اوقفه للناس و اسجنه و ناد علیه و اکتب الی اهل عملک تعلمهم رایی فیه و لا تاخذک فیه غفله و لا تفریط، فتهلک عند اللّه، و اعز لک اخبث عزله، و اعیذک باللّه من ذلک فاذا کان یوم الجمعه فاخرجه من السجن و اضربه خمسه و ثلاثین سوطا و طف به الی الاسواق فمن اتی علیه بشاهد فحلّفه مع شاهده، و ادفع الیه من مکسبه ما شهد به علیه، و مر به الی السجن مهانا مقبوحا منبوحا و احزم رجلیه بحزام و اخرجه وقت الصلاه و لا تحل بینه و بین من یاتیه بمطعم او مشرب او ملبس او مفرش، و لا تدع احدا یدخل الیه ممن یلقّنه اللدد و یرجّیه الخلوص، فان صحّ عندک انّ احدا لقّنه ما یضرّ به مسلما، فاضربه بالدرّه، فاحبسه حتی یتوب، و مر باخراج اهل السجن فی اللیل الی الصحن، فان رایت به طاقه او استطاعه فاضربه بعد ثلاثین یوما خمسه و ثلاثین سوطا بعد الخمسه و الثلاثین الاولی، و اکتب الیّ بما فعلت فی السوق و من اخترت بعد الخائن و اقطع عن الخائن رزقه؛

[۳] مغربی، نعمان، دعائم الاسلام، ج۲، ص۵۳۲، ح۱۸۹۲.

[۴] نوری، حسین، مستدرک الوسائل (به نقل از:دعائم الاسلام)، ج۱۷، ص۴۰۳، ح۵.

[۵] محمودی، محمدباقر، نهج السعاده، ج۴، ص۳۴.

علی (علیه‌السلام) مطلع شد که ابن هرمه کارگزار سوق الاهواز مرتکب خیانتی شده است. پس به رفاعه نوشت: وقتی نام من به دست تو رسید، ابن هرمه را از سوق بر کنار و او را برای حفظ منافع مردم بازداشت کن. او را زندانی و [مردم را] برای دادخواهی از او، فراخوان و به هم کارفرمایانت بنویس و نظر مرا دربار او اعلام کن. دربار او غفلت و کوتاهی نکنی که در نزد خدا هلاک خواهی شد و من هم به بدترین وجه تو را برکنار می‌کنم. من تو را به خدا پناه می‌دهم از این پیشامد. وقتی روز جمعه شد او را از زندان بیرون آور و ۳۵ ضرب تازیانه به او بزن و او را دور بازار بگردان. هر کس علیه او شاهدی آورد او و شاهد را سوگند ده و از درآمد شخصی‌اش به او بپرداز و دستور ده او را خوار و زشت و با دشنام‌ ای خائن! ‌ای سرکش! به زندان برند و پاهایش را ببند و موقع نماز باز کن و میان او و کسی که برایش آب و غذا و لباس و زیرانداز می‌آورد، مانع نشو و مگذار کسانی که به او خصومت و لجاجت تلقین می‌کنند و امید آزادی به او می‌دهند، ملاقاتش کنند. اگر برای تو ثابت شد کسی به او حرفی زده که به ضرر مسلمانی تمام می‌شود، با تازیانه او را بزن و به حبسش بینداز تا توبه کند و دستور ده که زندانیان جز ابن هرمه را در شب به محوط باز بیاورند تا تفریح کنند، مگر اینکه خوف مرگ وی را داشته باشی که او را هم با زندانیان در شب بیرون می‌آوری. پس از سی روز اگر دیدی طاقت دارد باز ۳۵ تازیانه به او می‌زنی و برای من دربار سوق بنویس که چه کرده‌ای و چه کسی را جای آن خیانتکار گذاشته‌ای و حقوق آن خائن را قطع کن.
حکومت امانت است هر کس در آن خیانت کند لعنت ابدی خداوند بر او باد و هر کس خائنی را به کار گمارد، حضرت محمد (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآ‌له‌و‌سلّم) در دنیا و آخرت از او بیزار است …
من به بسیاری از مصادر مراجعه کردم؛ ولی شرح حال ابن هرمه را ندیدم و نوع خیانت او را نشناختم و شکی نیست که هر نوع تجاوز به حقوق مردم از طرف کارگزاران و کارمندان، خیانت محسوب می‌شود، چه تجاوز به بیت المال باشد و چه هر نوع ظلم دیگر، که یکی از آن‌ها بدون شک برخورد بد مسئولان ادارات دولتی با مراجعان و امروز و فردا کردن و تاخیر‌انداختن کار آن‌ها بدون علت و جهت شرعی است که باعث جوّ عدم اعتماد به حکومت می‌شود و روحی کینه و دشمنی به حکومت را در دل‌های مردم ایجاد می‌کند. شاید بتوان گفت: این کار از بزرگ‌ترین خیانت‌هاست. از این رو، می‌بینیم که پیشوایان معصوم به ویژه حضرت امیر (علیه‌السلام) بر کارگزاران سخت می‌گرفتند.
چنان که حضرت حجّت (علیه‌السلام) نیز وقتی ظهور می‌کند و حکومت بر حقّ اسلامی را برپا می‌دارد، بر کارگزاران- آن‌طور که در روایات آمده است (از طاووس: نشان مهدی (علیه‌السلام) این است که بر کارگزاران سخت می‌گیرد.)

[۶] مقدسی سلمی، یوسف بن یحیی، عقد الدرر، ص۲۴۲.

[۷] سیوطی، جلال الدین، العرف الوردی فی اخبار المهدی، ج۱، ص۱۴۲.

– سخت می‌گیرد. دربار شدت عمل بر کارگزاران و کیفر و تادیب آنان، روایات مستفیض وارد شده است؛ امّا این روایت مرسل است و فقط قاضی نعمان مصری آن را آورده است و ما به آن در کتابی دیگر دست نیافتیم؛ ولی شکی نیست که لازم است بر امام، کارگزار را متناسب با خیانتش کیفر دهد: تعزیر، حبس، انفصال از خدمت و بنابر قولی تعزیر مالی کند.

۱.۲ – ماجرای منذر بن جارود

کان علی (علیه‌السّلام) ولّی المنذر بن الجارود فارسا (منطقه‌ای گسترده که ابتدای آن از جهت عراق، ارّجان و از جانب کرمان، سیرجان و از جانب ساحل هند، سیراف و از طرف سند، مکران است.

[۸] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۴، ص۲۲۶.

فاحتاز مالا من الخراج. قال: کان المال اربع مائه الف درهم، فحبسه علی (علیه‌السّلام) فشفع فیه صعصعه بن صوحان (از یاران بسیار بزرگ و گرامی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) است. بعضی او را از اصحاب پیامبر برشمرده‌اند. عهدنامه مالک اشتر را روایت کرد. از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است: هیچ کس حقّ علی (علیه‌السلام) را نشناخت مگر صعصعه.

[۹] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۹۸.

الی علی (علیه‌السّلام) و قام بامره و خلصه؛

[۱۰] ثقفی کوفی، ابراهیم، الغارات، ج۲، ص۵۲۲.

[۱۱] عبدالحمید، ابن ابی الحدید معتزلی، شرح ابن ابی الحدید، ج۱۸، ص۵۴.

علی (علیه‌السلام)، منذر بن جارود را والی فارس کرد. او از خراج، مالی را گردآورد که گویند: آن مال چهار صد هزار درهم بود. علی (علیه‌السلام) او را حبس کرد.
صعصعه بن صوحان دربار او نزد حضرت امیر (علیه‌السلام) شفاعت کرد و به کار او پرداخت و آزادش کرد.

۱.۳ – ماجرای یزید بن حجیه

کان یزید بن حجیه قد استعمله علیّ علی الریّ (ری: از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین شهرها که فاصله‌اش با قزوین ۲۷ فرسخ است.

[۱۲] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۳، ص۱۱۶.

[۱۳] نک: کراع نمل، المنجد، قسمت اعلام، ص۲۴۷.

و دستبی (منطقه‌ای بزرگ که بین ری و همدان قرار دارد.

[۱۴] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۲، ص۴۵۴.

فکسر الخراج و احتجن المال لنفسه، فحبسه علی (علیه‌السّلام) و جعل معه مولی یقال له: سعد؛ (در آن «یزید بن حجبه» دارد.

[۱۵] ثقفی کوفی، ابراهیم، الغارات، ج۲، ص۲۵۷.

[۱۶] ابن ابی الحدید معتزلی، عبدالحمید، شرح ابن ابی الحدید، ج۴، ص۸۳.

[۱۷] مغربی، نعمان، شرح الاخبار، ج۲، ص۹۶.