توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خون خواهی ۸۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خون خواهی ۸۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل خون خواهی ۸۶ اسلاید در PowerPoint :

انتقام

انتقام از ماده”نقم” به معنای انکار یک چیز و عیبگیری از آن است.

[۱] ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، ج۵، ص۴۶۴.

از آن به مناسبت در باب‌های تجارت، نکاح و دیات سخن رفته است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای اصلی نقم
۲ – انتقام در اصطلاح قرآنی
۳ – ابزار انکار
۴ – مراتب انتقام
۵ – اقسام انتقام
۵.۱ – انتقام پسندیده و لازم
۵.۲ – انتقام مجاز
۵.۳ – انتقام مذموم و ناروا
۶ – انتقام از دیدگاه قرآن
۷ – انتقام خداوند از گناهکاران
۷.۱ – خداوند صاحب انتقام
۷.۲ – هدف خداوند از انتقام گرفتن
۷.۳ – زمان انتقام گرفتن خداوند
۷.۳.۱ – انتقام اخروی
۷.۳.۲ – انتقام دنیوی
۷.۴ – علل انتقام گرفتن خداوند
۷.۴.۱ – انکار و تکذیب آیات خداوند
۷.۴.۲ – ظلم
۷.۴.۳ – عصیان در مقابل احکام الهی
۸ – انتقام بشر از بشر
۸.۱ – انتقام اهل کتاب از مسلمانان
۸.۲ – انتقام منافقان از مؤمنان
۸.۳ – انتقام اصحاب اُخدود از مؤمنان
۸.۴ – انتقام گرفتن فرعون از ساحران مؤمن
۹ – برخی از احکام فقهی انتقام
۱۰ – انتقام در آخر الزمان
۱۱ – پانویس
۱۲ – منابع

۱ – معنای اصلی نقم

معنای اصلی “نقم” عقوبت به قصد تشفی دل یا همان سرزنش همراه با تنفّر است به هر نحوی که مناسب حال و مقام باشد.

[۲] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۲۲۸.

پس در معنای اصلی و ریشه ای این لفظ، هرگز معنی عقاب و کیفر نهفته نیست؛ بلکه انکار گاهی با زبان و گاهی با عمل که همان عقاب و کیفر باشد، انجام می‌گیرد و انکار عملی از لوازم معنی انتقام به شمار میرود.

[۳] سبحانی، جعفر، منشور جاوید، ج۲، ص۲۳۷.

۲ – انتقام در اصطلاح قرآنی

انتقام در اصطلاح قرآنی همان انکار است که احیاناً ملازم با کیفر بوده و هرگاه کیفردهنده بشر باشد، همراه با تلافی درآوردن خواهد بود؛ ولی اگر خدای متعال باشد فقط به معنی کیفر بخشیدن است.

[۴] سبحانی، جعفر، منشور جاوید، ج۲، ص۲۳۸.

ماده “نقم” در قرآن چهار بار در مورد انتقام دشمنان از مؤمنان به کار رفته و سیزده بار در رابطه با انتقام خداوند از گناهکاران آمده است.

۳ – ابزار انکار

انکار ممکن است به وسیله زبان و یا عقوبت کردن باشد.

[۵] راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القران، ص۸۲۲.

۴ – مراتب انتقام

انتقام مراتب مختلفی دارد؛ ممکن است به صورت سرزنش و نکوهش، توبیخ کردن، تنبیه نمودن یا مجازات کردن باشد.

۵ – اقسام انتقام

حس انتقام‌جویی یک اصل حیاتی است که خداوند آن را در وجود هم انسان‌ها و حتی برخی حیوانات به ودیعه نهاده است؛ لیکن بهره‌وری از این حس خدادادی به تناسب مورد و کیفیت و مقدار استفاده از آن دارای احکام و وجوه گوناگونی است که می‌توان آن را به انتقام پسندیده، مباح و ناپسند تقسیم کرد.

۵.۱ – انتقام پسندیده و لازم

اسلام ، با هرگونه ظلم و تعدی، به فرد یا جامعه مخالف است؛ ازاین‌رو مقابله با ستمگران و گرفتن حق مظلومان را امری ممدوح و گاه واجب می‌شمارد. قرآن کریم در آیات ۱۴ و ۱۵ سوره توبه ، به مسلمانان فرمان می‌دهد با کافران و مشرکان نبرد کنند، تا ضمن رفع شرک و کفر از روی زمین، خشم مؤمنان ستمدیده فرو نشسته و دل‌های آنان تشفی یابد. شاید پسندیده بودن و وجوب انتقام در این موارد بدان سبب باشد که اگر از ستمگران انتقام گرفته نشود. موجب گستاخی آنان و پایمالی حقوق دیگران شده و فساد و ناامنی در جامعه گسترش می‌یابد.

۵.۲ – انتقام مجاز

اگر ستم و تجاوز متوجه شخص انسان شده باشد و انتقام گرفتن او پیامدی برای دیگران نداشته باشد، این کار، جایز و روا خواهد بود؛ بدین معنا که انسان در این‌گونه موارد، بین گرفتن انتقام از ظالم یا عفو او مخیّر است. البته گرفتن انتقام به طور مطلق و در هم موارد روا نیست؛ بلکه در مواردی جایز است که اسلام آن را روا دانسته باشد.

۵.۳ – انتقام مذموم و ناروا

انتقام، اگر برخاسته از تعصب‌های جاهلانه، دشمنی‌های نابجا و همراه تجاوز و تعدی باشد، ناروا و ناپسند است؛ زیرا در این انتقام‌ها نه فقط حقی به دست نیامده و ظلمی برطرف نمی‌گردد، بلکه خود موجب پای‌مالی حقوق دیگران و منشأ ظلم و فساد خواهد گشت. انتقامی که در روایات و کتب اخلاقی از رذایل اخلاقی شمرده شده است و مؤمنان از آن نهی شده‌اند، چنین انتقامی است.

۶ – انتقام از دیدگاه قرآن

انتقام

[۶] ابو طالبی، محمد، دایره المعارف قرآن کریم، مدخل انتقام.

، گاه به انسان نسبت داده می‌شود و گاه به خداوند ، تفاوت این دو در این است که انتقام‌های بشری بیشتر در پی زیانی است که فرد بر اثر ناتوانی از ناحی دشمن دیده و بدین‌وسیله می‌خواهد ناکامی و شکست خود را جبران کند؛ ازاین‌رو گاه ضمن گرفتن انتقام، از حدّ میانه‌روی بیرون رفته، مرتکب کار ناروا و خلاف حق می‌شود؛ اما انتقام الهی بر اثر آسیب دیدن خداوند یا برای تشفی خاطر نیست، زیرا خداوند آسیب‌پذیر نیست و تشفی خاطر در او راه ندارد، بلکه انتقام او به معنای کیفر دادن گناهکاران بر اساس حق و عدالت است.

۷ – انتقام خداوند از گناهکاران

۷.۱ – خداوند صاحب انتقام

خدای متعال در قرآن چهار بار خود را با وصف “ذو انتقام” معرفی نموده است.

[۷] آل عمران/سوره۳، آیه۴.

[۸] مائده/سوره۵، آیه۹۵.

[۹] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۷.

[۱۰] زمر/سوره۳۹، آیه۳۷.

همراه شدن “ذو” که به معنای مالکیت است، با انتقام (ذوانتقام) به این مطلب اشاره دارد که انتقام گرفتن خداوند از روی اختیار بوده و هدفمند است، نه اینکه غیر اختیاری و ناشی از عصبانیت باشد:

[۱۱] ابن عاشور، محمدطاهر، التحریر والتنویر، ج۳، ص۱۵۱.

«…وَ اللَّهُ عَزیزٌ ذُوانْتِقام»«…و خداوند، توانا و صاحب انتقام است.»

[۱۲] آل عمران/سوره۳، آیه۴.

[۱۳] مائده/سوره۵، آیه۹۵.

“ذوانتقام” از اسمای حسنای خداوند است که در همه ی موارد در کنار اسم “عزیز” آمده است.

[۱۴] طباطبائی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۵.

علت همراه بودن این دو اسم در قرآن کریم این است که عزت به معنای چیره شدن و برتری یافتن است و کسی می‌تواند انتقام بگیرد که بر دیگران برتری و تسلط داشته باشد.

[۱۵] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۲۲۹.

می‌توان گفت انتقام الهی در مقابل عقاب کردنِ سریع است و انتقام، شدیدتر از مجازات سریع و زود بوده؛ چرا که وقتی در عذاب انسان گناهکار تعجیل شود، فرصت گناه کردن را چندان پیدا نمی‌کند؛ اما وقتی مهلت داده شود و فرصت نافرمانی بیشتر پیدا کند، مستحق شدیدترین مجازات‌ها خواهد بود.

[۱۶] سبحانی، جعفر، مفاهیم القرآن، ج۶، ص۲۴۵.

۷.۲ – هدف خداوند از انتقام گرفتن

در میان ما انسانها رایج است که وقتی عمل بدِ یک فرد موجب نقص و ضررمان شود، با مجازاتِ وی می‌خواهیم قلب خود را التیام دهیم و در صورت توان ضرر خود را جبران نموده، یا به وسیله انتقام حدأقل عصبانیت خود را خالی کنیم؛ اما خدای عزوجل ساحتش مقدستر از آن است که از اعمال بندگان بدکارش متضرّر شود و یا نقصی بر او وارد آید.

[۱۷] طباطبائی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۰.

انتقام خداوند، انتقام مظلوم از ظالم نیست که جنبه تلافی درآوردن داشته باشد؛ همچنین انتقام قاضی از بزهکار نیست که جنبه تأدیبی و تأمینی داشته باشد؛

[۱۸] جوادی آملی، عبدالله، تفسیر موضوعی قرآن کریم، ج۳، ص۱۶۴.

بلکه انتقام خداوند که مجازات گناهکاران است بنا به مقتضای عدل الهی است؛ خدا زمانی از یک گروه انتقام می‌گیرد که اجرای عدالت و اصلاح امور، مقتضای آن را داشته باشد و بر وفق نظام کامل خلقت، انتقام لازم باشد و این زمانی رخ می‌دهد که برنامه انسان و جریان امور او بر خلاف نظم الهی و در مقابل کتاب، احکام و تکالیف الهی و در مقابل رسولان او باشد؛ در این صورت بر خداوند واجب می‌شود که او را مؤاخذه و عقاب کند تا رسول خدا صلی الله علیه وآله و دین خدا را یاری کند و از سویی کفر و مکر شیاطین و دشمنان را نابود ساخته و نور خود را کامل نماید.

[۱۹] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۲۲۸.

بنابراین هدف خداوند از انتقام، اصلاح زمین از فساد است؛ یعنی مفسدانی را که امید هیچ‌گونه خیری از آنها نیست و همه منافذ نور و هدایت را بر خودشان بسته‌اند، از بین برده و ریشه کن می‌کند.

[۲۰] صادقی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن، ج۱۱، ص۲۶۷.

پس خداوند انتقام گیرنده از ظالمین به خاطر حق مظلومان است که در قرآن می‌فرماید:

[۲۱] صادقی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن، ج۱۶، ص۱۰۲.

«…فَانْتَقَمْنا مِنَ الَّذینَ أَجْرَمُوا وَ کانَ حَقًّا عَلَیْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنینَ» «… ولی (هنگامی که اندرزها سودی نداد) از مجرمان انتقام گرفتیم (و مؤمنان را یاری کردیم) و یاری مؤمنان، همواره حقّی است بر عهده ما.»

[۲۲] روم/سوره۳۰، آیه۴۷.

می‌توان گفت هرکجا در قرآن و سنت، انتقام به خدا نسبت داده شده، به دلیل تضییع حقی از حقوق دین الهی و شریعت آسمانی است.

[۲۳] طباطبائی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۷.

خداوند از گروهی نیز در قیامت انتقام خواهد گرفت که هدف از این انتقام انجام وعده الهی است؛ چرا که خداوند وعده داده است که به زودی در میان بندگانش به حق قضاوت می‌کند و اعمال آنها را جزا می‌دهد؛ اگر خیر است جزای خیر و اگر شر است جزای شر می‌دهد:

[۲۴] طباطبائی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۰.

«لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساواْ بِمَا عَمِلُواْ وَ یجزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُواْ بِالحسْنیَ» «تا بدکاران را به کیفر کارهای بدشان برساند و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش دهد.»

[۲۵] نجم/سوره۵۳، آیه۳۱.

۷.۳ – زمان انتقام گرفتن خداوند

انتقام الهی را از حیث زمان می‌توان به اخروی و دنیوی تقسیم کرد.

۷.۳.۱ – انتقام اخروی

در برخی از آیات قرآن، زمان انتقام گرفتن خداوند روز قیامت است:
«یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَهَ الْکُبْری‌ إِنَّا مُنْتَقِمُونَ» «(ما از آنها انتقام می‌گیریم) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت؛ آری ما انتقام گیرنده‌ایم»

[۲۶] دخان/سوره۴۴، آیه۱۶.

در آیه دیگر می‌فرماید:«…یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَ بَرَزُواْ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ»«…در آن روز که این زمین به زمین دیگر، و آسمانها (به آسمانهای دیگری) مبدل می‌شود، و آنان در پیشگاه خداوندواحد قهّار ظاهر می‌گردند.»

[۲۷] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۸.

در حقیقت انتقام الهی در عالم آخرت همان عذابهای گوناگون خداوند است که هر فرد به اندازه‌ای که استحقاق عذاب دارد، گرفتار آن خواهد شد.

[۲۸] سبزواری، محمد، الجدید فی تفسیر القرآن المجید، ج۶، ص۳۸۵.

۷.۳.۲ – انتقام دنیوی

اگر در آیات فوق انتقام خدای تعالی را به روز قیامت اختصاص داده با اینکه خدای تعالی همیشه دارای انتقام است، بدین جهت بوده که انتقام آن روز، عالیترین جلوه‌های انتقام را دارد.

[۲۹] طباطبائی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۸.

لکن خداوند از برخی در دنیا انتقام می‌گیرد؛ مانند عذاب‌هایی که به عنوان انتقام بر قوم فرعون

[۳۰] اعراف/سوره۷ف آیه۱۳۶.

و قوم شعیب

[۳۱] حجر/سوره۱۵، آیه۷۹.

نازل شد یا اینکه برخی اقوام را به انتقام دنیوی تهدید کرده است که خطاب به پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله می‌فرماید:«فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ» «و هر گاه تو را از میان آنها ببریم، حتماً از آنان انتقام خواهیم گرفت.»

[۳۲] زخرف/سوره۴۳، آیه۴۱.

منظور از بردن پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) از میان امتش، رحلت آن بزرگوار است و اشاره به این دارد که اگر مردم به راه خود همچنان ادامه دهند، در غیاب پیامبرشان نیز شدیداً آنها را مجازات می‌کنیم.

[۳۳] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ج۲۱، ص۷۱.

همچنین قرآن کریم یکی دیگر از انتقام‌های دنیوی خداوند را اضلال گناهکاران و گمراهان برشمرده و فرموده است:
«وَ مَن یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ… أَ لَیْسَ اللَّهُ بِعَزِیزٍ ذِی انتِقَام» «و هر کس را خداوند گمراه کند، هیچ هدایت ‌کننده‌ای ندارد… آیا خداوند توانا و دارای مجازات نیست؟»

[۳۴] زمر/سوره۳۹، آیه۳۶.

عزت و صاحب انتقام بودن خداوند اقتضا می‌کند از کسی که حق را انکار کرده و بر کفر خود اصرار ورزیده، انتقام گرفته شود و انتقامش به این صورت است که او را گمراه کند و راهنمایی نباشد که او را هدایت کند. باید توجه داشت که این گمراه کردن توسط خداوند، به عنوان یک مجازات بوده و گرنه خداوند ابتداءً هیچکس را گمراه نمی‌کند؛ بلکه اضلال خداوند ثانوی است.

[۳۵] طباطبائی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۶۲.

۷.۴ – علل انتقام گرفتن خداوند

۷.۴.۱ – انکار و تکذیب آیات خداوند

کسانی که آیات و نشانه های خداوند را انکار کنند با عذاب شدید خداوند و انتقام او روبرو خواهند شد:
«إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا بِآیاتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ وَ اللَّهُ عَزیزٌ ذُوانْتِقامٍ» «کسانی که به آیات خدا کافر شدند، کیفر شدیدی دارند و خداوند (برای کیفرِ بدکاران و کافران لجوج) توانا و صاحب انتقام است.»

[۳۶] آل عمران/سوره۳، آیه۴

مجازات کردن این گروه با قیدهای “شدید” و “ذ