توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکم (نام‌های خداوند) ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکم (نام‌های خداوند) ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکم (نام‌های خداوند) ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل حکم (نام‌های خداوند) ۶۷ اسلاید در PowerPoint

حکم به فتح حاء و کاف، از نامهای خدا و به معنای کسی است که در میان مردم داوری می‌کند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی
۲ – معنای اصلی
۳ – فرق بین حَکَم و حاکم
۴ – واژه حَکَم و حاکم در قرآن
۵ – واژه حَکَم در احادیث
۶ – خداوند حکم و داور علی‌الاطلاق
۷ – مواضع استعمال واژه حُکم
۸ – اقسام حکم الهی درقرآن
۹ – اقسام حکم الهی در احادیث
۱۰ – ابعاد حاکمیت الهی در تفاسیر
۱۱ – حاکمیت الهی از دیدگاه علامه طباطبائی
۱۲ – حاکمیت الهی از دیدگاه غزالی
۱۳ – بعد تکوینی حکم از دیدگاه فخر رازی
۱۴ – نحوه اطلاق حکم به خداوند از دیدگاه علامه طباطبائی
۱۵ – مراتب بندگان در قبال حکم الهی از دیدگاه غزالی
۱۶ – الحکم از دیدگاه جوینی
۱۷ – مترادف بودن واژه الحکم و فتاح
۱۸ – فهرست منابع
۱۹ – پانویس
۲۰ – منابع

۱ – معنای لغوی

حَکَم و حاکم در لغت به یک معنا هستند

[۱] ابراهیم‌ بن سری زجاج، تفسیر اسماءاللّه الحسنی، ج۱، ص۴۳، چاپ احمد یوسف دقاق، (قاهره) ۱۳۹۵/۱۹۷۵.

[۲] عبدالکریم‌ بن هوازن قشیری، التحبیر فی ‌التذکیر، ج۱، ص۵۰، چاپ ابراهیم بسیونی، قاهره ۱۹۶۸.

[۳] محمد بن عمر فخررازی، شرح اسماءاللّه الحسنی للرازی، ج۱، ص۲۴۰، و هو الکتاب المسمی لوامع‌البینات شرح اسماءاللّه تعالی و الصفات، چاپ طه عبدالرؤوف سعد، قاهره ۱۳۹۶/۱۹۷۶، چاپ افست تهران ۱۳۶۴ش.

و از مادّه حُکم، به معنای داوری و قضای به عدل، مشتق شده‌اند.

[۴] محمد بن احمد ازهری، تهذیب اللغه، ذیل «حکم»، ج ۴، چاپ عبدالکریم عزباوی، قاهره.

[۵] ابن‌سیده، المحکم و المحیط‌الاعظم، ذیل «حکم»، چاپ عبدالحمید هنداوی، بیروت ۱۴۲۱/۲۰۰۰.

[۶] ابن‌اثیر، النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، ذیل «حکم»، چاپ محمود محمد طناحی و طاهر احمد زاوی، بیروت ۱۳۸۳/۱۹۶۳، چاپ افست قم ۱۳۶۴ش.

[۷] ابن‌منظور، لسان العرب، ذیل «حکم»

۲ – معنای اصلی

معنای اصلی حُکم، منع است

[۸] ابن‌فارس، مقاییس، ذیل «حکم»،

[۹] حسین‌ بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب‌ القرآن، ذیل «حکم»، چاپ محمد سیدکیلانی، بیروت.

[۱۰] عبدالملک‌ بن عبداللّه جوینی، کتاب الارشاد الی قواطع الادله فی اصول الاعتقاد، ج۱، ص۱۴۲، چاپ اسعد تمیم، بیروت ۱۴۱۶/۱۹۹۶.

[۱۱] محمد بن عمر فخررازی، شرح اسماءاللّه الحسنی للرازی، ج۱، ص۲۴۰، و هو الکتاب المسمی لوامع‌البینات شرح اسماءاللّه تعالی و الصفات، چاپ طه عبدالرؤوف سعد، قاهره ۱۳۹۶/۱۹۷۶، چاپ افست تهران ۱۳۶۴ش.

و از آن‌رو به کسی که در میان مردم داوری می‌کند حاکم می‌گویند که ستمگر یا طرفین دعوا را از ستم کردن منع می‌کند.

[۱۲] ابراهیم‌ بن سری زجاج، تفسیر اسماءاللّه الحسنی، ج۱، ص۴۳، چاپ احمد یوسف دقاق، (قاهره) ۱۳۹۵/۱۹۷۵.

[۱۳] محمد بن احمد ازهری، تهذیب اللغه، ذیل «حکم»، ج ۴، چاپ عبدالکریم عزباوی، قاهره.

[۱۴] احمد بن حسین بیهقی، کتاب‌الاسماء و الصفات، ج۱، ص۱۴۲، چاپ عمادالدین احمد حیدر، بیروت ۱۴۲۳/۲۰۰۲.

۳ – فرق بین حَکَم و حاکم

هر دو به معنای قاضی‌اند

[۱۵] عبدالکریم‌ بن هوازن قشیری، الفصول فی الاصول، ج۱، ص۶۷، چاپ ریچارد فرانک، در MIDEO، ش ۱۶ (۱۹۸۳).

[۱۶] ابن‌اثیر، النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، ذیل «حکم»، چاپ محمود محمد طناحی و طاهر احمد زاوی، بیروت ۱۳۸۳/۱۹۶۳، چاپ افست قم ۱۳۶۴ش.

با این تفاوت که حَکَم به کسی اطلاق می‌شود که شایستگی داوری دارد، ولی حاکم ناظر به شخصی است که شأن او داوری است، هر چند این کار را به‌خطا انجام دهد.

[۱۷] حسن‌ بن عبداللّه عسکری، معجم‌الفروق اللغویه، ج۱، ص۱۹۵، الحاوی لکتاب ابی‌هلال العسکری و جزءاً من کتاب السید نورالدین الجزائری، قم ۱۴۱۲.

[۱۸] طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ذیل انعام: ۱۱۴،

از این‌رو حَکَم بلیغ‌تر و ستایش‌آمیز‌تر از حاکم دانسته شده است.
دیگر آن‌که حکم برای مفرد و جمع یکسان به کار می‌رود.

[۱۹] معجم‌الفروق اللغویه، الحاوی لکتاب ابی‌هلال العسکری و جزءاً من کتاب السید نورالدین الجزائری، قم ۱۴۱۲.

[۲۰] حسین‌ بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب‌ القرآن، ذیل «حکم»، چاپ محمد سیدکیلانی، بیروت.

۴ – واژه حَکَم و حاکم در قرآن

واژه حَکَم دوبار در قرآن به کار رفته که یک‌بار، به عنوان یکی از اسماء الهی، بر خدا اطلاق شده است.

[۲۱] انعام/سوره۶، آیه۱۱۴.

حَکَم از حیث صرفی، صفت مشبهه بر وزن فَعَل است که نوعی تداوم را می‌رساند. واژه حاکم به معنای حَکَم، به صورت مفرد در قرآن نیامده، اما به صیغه جمع مذکر سالم و در ترکیب اضافی أحکَمُالحاکمین

[۲۲] هود/سوره۱۱، آیه۴۵.

[۲۳] تین/سوره۹۵، آیه۸.

و خَیرُالحاکمین

[۲۴] اعراف/سوره۷، آیه۸۷.

[۲۵] یونس/سوره۱۰، آیه۱۰۹.

(سوره: یوسف: ۸۰)، برای خدا به کار رفته است

[۲۶] محمدفؤاد عبدالباقی، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن‌الکریم، ذیل مادّه حَکَم، بیروت، داراحیاء التراث العرب.

۵ – واژه حَکَم در احادیث

در احادیث نیز حَکَم یکی از اسماء الهی تلقی شده است.

[۲۷] محمد بن عیسی‌ترمذی، سنن‌الترمذی، ج۵، ص۱۹۲، ج ۵، چاپ عبدالرحمان محمد عثمان، بیروت ۱۴۰۳.

[۲۸] ابونعیم اصفهانی، جزء فیه طرق حدیث «ان‌لله تسعه و تسعین اسماً»، ج۱، ص۱۰۱، چاپ مشهور بن حسن‌ بن سلمان، مدینه (۱۴۱۳).

[۲۹] احمد بن حسین بیهقی، السنن‌الکبری، ج۱۰، ص۲۷، بیروت: دارالفکر.

بنابر پاره‌ای احادیث، خدا در روز قیامت خود را الحَکَمُ العَدْل معرفی و تأکید می‌کند که در بین مردم به عدل حکم می‌کند. ‌

[۳۰] کلینی، اصول الکافی، ج۸، ص۱۰۵.

[۳۱] کلینی، اصول الکافی، ج۸، ص۱۷۴.

[۳۲] ابن‌بابویه، الامالی، ج۱، ص۳۵۴، قم ۱۴۱۷.

تعبیر احکم‌الحاکمین در ادعیه نیز برای خدا به کار رفته است

[۳۳] الصحیفهالسجادیه، ص۹۳، علی‌ بن حسین (ع)، امام چهارم، الصحیفهالسجادیه، چاپ محمدباقر موحدی ابطحی، قم ۱۴۱۱.

[۳۴] ابن‌بابویه، کتاب مَن لا یحضُرُه‌الفقیه، ج۱، ص۳۳۶، چاپ علی‌اکبر غفاری، قم ۱۴۱۴.

[۳۵] ابن‌بابویه، کتاب مَن لا یحضُرُه‌الفقیه، ج۱، ص۵۶۳، چاپ علی‌اکبر غفاری، قم ۱۴۱۴.

۶ – خداوند حکم و داور علی‌الاطلاق

براساس آیات قرآن کریم، خداوند حَکَم و داور علی‌الاطلاق است،

[۳۶] انعام/سوره۶، آیه۵۷.

[۳۷] انعام/سوره۶، آیه۶۲.

[۳۸] یوسف/سوره۱۲، آیه۴۰.

[۳۹] یوسف/سوره۱۲، آیه۶۷.

[۴۰] قصص/سوره۲۸، آیه۷۰.

[۴۱] قصص/سوره۲۸، آیه۸۸.

[۴۲] غافر/سوره۴۰، آیه۱۲.

در حکمش هیچ شریکی ندارد،

[۴۳] کهف/سوره۱۸، آیه۲۶.

به آنچه بخواهد حکم می‌کند

[۴۴] مائده/سوره۵، آیه۱.

و هیچ چیز نمی‌تواند داوری‌اش را مانع شود،

[۴۵] رعد/سوره۱۳، آیه۴۱.

زیرا خدا بهترین حکم‌کنندگان است

[۴۶] مائده/سوره۵، آیه۵۰.

[۴۷] اعراف/سوره۷، آیه۸۷.

[۴۸] یونس/سوره۱۰، آیه۱۰۹.

[۴۹] یوسف/سوره۱۲، آیه۸۰.

و به همین سبب است که مؤمنان باید تنها خدا را داور قرار دهند،

[۵۰] انعام/سوره۶، آیه۱۱۴.

مطیع حکم الهی باشند

[۵۱] نور/سوره۲۴، آیه۵۱.

و در قبال آن صبر پیشه کنند

[۵۲] طور/سوره۵۲، آیه۴۸.

[۵۳] قلم/سوره۶۸، آیه۴۸.

[۵۴] انسان/سوره۷۶، آیه۲۴.

و بر او توکل نمایند.

[۵۵] یوسف/سوره۱۲، آیه۶۷.

کتابهای آسمانی که بر پیامبران نازل شده است،

[۵۶] رعد/سوره۱۳، آیه۳۷.

[۵۷] مائده/سوره۵، آیه۴۳.

متضمن حکم الهی‌اند و پیامبران و مردم مکلف شده‌اند که براساس آن‌ها داوری کنند

[۵۸] مائده/سوره۵، آیه۴۸.

و هر کس چنین نکند در زمره کافران، ظالمان و فاسقان است.

[۵۹] مائده/سوره۵، آیه۴۴.

[۶۰] مائده/سوره۵، آیه۴۵.

[۶۱] مائده/سوره۵، آیه۴۷.

شأن داوری و حاکمیت خداوند تنها خاص این دنیا نیست، بلکه در قیامت هم خداوند است که میان بندگان خود حکم می‌کند.

[۶۲] بقره/سوره۲، آیه۱۱۳.

[۶۳] نساء/سوره۴، آیه۱۴۱.

[۶۴] حج/سوره۲۲، آیه۶۹.

همچنین قرآن، برخی پیامبران را نام می‌برد که خدا به آن‌ها «حکم» اعطا کرده است.

[۶۵] یوسف/سوره۱۲، آیه۲۲.

[۶۶] انبیاء/سوره۲۱، آیه۷۴.

[۶۷] انبیاء/سوره۲۱، آیه۷۸.

[۶۸] انبیاء/سوره۲۱، آیه۷۹.

[۶۹] نور/سوره۲۴، آیه۴۸.

[۷۰] شعراء/سوره۲۶، آیه۲۱.

[۷۱] قصص/سوره۲۸، آیه۱۴.

دیگر آن‌که مردم نباید طاغوت را حَکَم قرار دهند

[۷۲] نساء/سوره۴، آیه۶۰.

یا به دنبال داوری (حُکم) جاهلیت باشند

[۷۳] مائده/سوره۵، آیه۵۰.

۷ – مواضع استعمال واژه حُکم

با تأمل در موارد استعمال واژه حُکم و مشتقات اسمی و فعلی آن در قرآن‌کریم، روشن می‌شود که این واژه و مشتقات آن معمولاً در مواضعی به‌کار رفته‌اند که اختلافی در میان بوده است؛ چه در امتهای گذشته

[۷۴] بقره/سوره۲، آیه۲۱۳.

چه در عصر نزول قرآن،

[۷۵] نور/سوره۲۴، آیه۴۸.

[۷۶] نور/سوره۲۴، آیه۵۱.

چه در این دنیا

[۷۷] نساء/سوره۴، آیه۳۵.

چه در آخرت،

[۷۸] بقره/سوره۲، آیه۱۱۳.

[۷۹] نساء/سوره۴، آیه۱۴۱.

[۸۰] نحل/سوره۱۶، آیه۱۲۴.

[۸۱] حج/سوره۲۲، آیه۶۹.

چه در امور تشریعی و اجتماعی

[۸۲] مائده/سوره۵، آیه۹۵.

[۸۳] انبیاء/سوره۲۱، آیه۷۸.

و چه در امور معرفتی.

[۸۴] کهف/سوره۱۸، آیه۲۶.

در همه این موارد، حُکم منحصراً حق خداوند دانسته شده و در مواردی از جانب او به برخی اشخاص، نظیر انبیا علیهم‌السلام، واگذار شده است.

۸ – اقسام حکم الهی درقرآن

از منظری دیگر، حکم الهی سه گونه است: گونه‌ای از آن صبغه تکوینی دارد و به معنای محقَق ساختن مسبَّبات به وسیله اسباب است

[۸۵] یوسف/سوره۱۲، آیه۶۷.

گونه دیگر جنبه تشریعی دارد، نظیر تکالیف دینی ناظر به اعتقاد و عمل

[۸۶] یوسف/سوره۱۲، آیه۴۰.

و گونه سوم، در روز قیامت در بین مردم متحقق می‌شود که عبارت است از اعلام و اظهار حق در آن روز.

[۸۷] بقره/سوره۲، آیه۱۱۳.

[۸۸] طباطبائی، المیزان، ذیل شوری: ۱۰

۹ – اقسام حکم الهی در احادیث

در برخی احادیث

[۸۹] کلینی، اصول الکافی، ج۷، ص۴۰۷.

حُکم و داوری بر دوگونه دانسته شده است: الهی و جاهلی، و کسی که به داوری الهی تن ندهد، در واقع به شیوه جاهلی حکم می‌کند.

۱۰ – ابعاد حاکمیت الهی در تفاسیر

عالمان مسلمان، بنابر آنچه در قرآن کریم درباره شأن حاکمیت الهی آمده است، به توضیح و تفسیر ابعاد و ویژگیهای آن پرداخته‌اند. بر این اساس، حُکم عبارت است از فصل خصومت بین حق و باطل بر مبنای حکمت، و بدون هیچ بیم و هراسی.

[۹۰] طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ذیل آل‌عمران: ۲۳

[۹۱] طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ذیل مائده: ۴۳

[۹۲] طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ذیل یوسف: ۴۰،