توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چاه اریس (دانشنامه‌حج) ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چاه اریس (دانشنامه‌حج) ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل چاه اریس (دانشنامه‌حج) ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل چاه اریس (دانشنامه‌حج) ۴۳ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: چاه اریس.

چاه اَریس واقع در سه کیلومتری شهر مدینه، یکی از اماکن تاریخی است که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) از آن آب خورده و وضو گرفته‌اند. امروزه در اثر توسعه مسجد قبا این چاه تخریب شده و اثری از آن باقی نمانده است.

فهرست مندرجات

۱ – موقعت جغرافیایی
۲ – وجه نام‌گذاری
۳ – نام‌های دیگر
۴ – وقایع تاریخی
۵ – کیفیت آب
۶ – داستان انگشتر پیامبر
۷ – اندازه چاه
۸ – محل امروزی چاه
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – موقعت جغرافیایی

چاه اَریس، در دو میلی مدینه (بیش از سه کیلومتر)، در بستانی در غرب مسجد قدیم قبا قرار داشته است.

[۱] صالحی، محمد بن یوسف، سبل الهدی، ج۷، ص۲۲۲.

[۲] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۷، ص۱۵۵.

[۳] عیاشی، ابراهیم بن علی، المدینه بین الماضی و الحاضر، ص۲۵۵.

در گزارشی، آورده‌اند که این چاه و زمین‌های اطراف را عثمان خرید.

[۴] عیاشی، ابراهیم بن علی، المدینه بین الماضی و الحاضر، ص۲۵۶-۲۵۷.

از این‌رو از آن به عنوان صدقه عثمان یاد کرده‌اند.

[۵] ابن فرحون، عبدالله بن محمد، تاریخ المدینه، ج۱، ص۱۸۷.

[۶] ابن فرحون، عبدالله بن محمد، تاریخ المدینه، ج۳، ص۱۱۰۶.

[۷] علی، صالح احمد، حجاز در صدر اسلام، ص۳۶۳.

گاه اَریس را احتمالاً به تصحیف، اویس خوانده‌اند.

[۸] ابن ضیاء، محمد، تاریخ مکه المشرفه، ج۲، ص۱۳۸.

۲ – وجه نام‌گذاری

اریس، به معنای کشاورز در کاربرد شامیان، به کشاورزان سواحل دجله و فرات اطلاق می‌شد و به آن‌ها نسبت اریسی می‌دادند.

[۹] ابن ‌منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۶، ص۵.

[۱۰] زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۸، ص۱۸۱، «ارس».

[۱۱] خلیلی، جعفر، موسوعه العتبات المقدسه، ج۳، ص۶۴.

چاه مذکور، به کشاورزی یهودی، به نام اریس، تعلق داشته و به نام او شهرت یافته است.

[۱۲] سمهودی، علی بن عبدالله، وفاء الوفاء، ج۳، ص۱۲۱.

[۱۳] یاسین خیاری، سید احمد، تاریخ معالم المدینه، ص۲۵۱.

بر اساس این دیدگاه لغوی می‌توان گفت که این فرد یهودی، پیش‌تر در سواحل دجله و فرات کشاورزی می‌کرده و سپس به مدینه کوچیده است. برخی واژه اریس را برگرفته از واژه عبری ارّیس به معنای رئیس دانسته‌اند.

[۱۴] زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۸، ص۱۸۱، «ارس».

[۱۵] بستانی، بترس، دائره المعارف بستانی، ج۳، ص۲۷۳.

۳ – نام‌های دیگر

این چاه، به سبب افتادن انگشتر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در آن، به نام بئر النبی و بئر الخاتم

[۱۶] کبریت حسینی، محمد، الجواهر الثمینه، ص۹۱.

[۱۷] یاسین خیاری، سید احمد، تاریخ معالم المدینه، ص۲۵۱.

[۱۸] یاسین خیاری، سید احمد، تاریخ معالم المدینه، ص۲۵۳.

[۱۹] یاسین خیاری، سید احمد، تاریخ معالم المدینه، ص۳۰۲.

نیز شناخته می‌شود. برخی برآنند نام اصلی و درست این چاه، بئر الخاتم است؛ زیرا نام بئر الخاتم، در تلقی امروزین مردم مدینه، کاربرد دارد و این‌که اریس نام منطقه‌ای در نزدیکی قبا دارای چند چاه از جمله بئر الخاتم بوده است.

[۲۰] عیاشی، ابراهیم بن علی، المدینه بین الماضی و الحاضر، ص۲۵۵-۲۵۶.

۴ – وقایع تاریخی

در منابع، درباره استفاده پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از آب چاه اریس، به گزارشی بر اساس مشاهدات ابوموسی اشعری استناد شده است. به گفته اشعری، ظاهراً در روزی که او محافظ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بوده، حضرت وارد محوطه ساختمان چاه اریس شده و بر جایگاهی که برای نشستن دو سه نفر کفاف می‌کرده، نشسته و با کنار زدن خاک‌ها، دو پای خود را به سمت چاه دراز کرده، سپس با آب چاه وضو گرفته‌اند. بعد از آن، به ترتیب، ابوبکر و عمر و عثمان، با اجازه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وارد شده و تنها دو نفر نخست کنار ایشان نشسته و وضو گرفته‌اند.

[۲۱] خوارزمی، محمد بن اسحاق، اثاره الترغیب، ج۲، ص۳۶۴-۳۶۶.

گاه این گزارش را درباره چاه‌های دیگری غیر از اریس آورده‌اند.

[۲۲] صالحی، محمد بن یوسف، سبل الهدی، ج۷، ص۲۲۸.

آنچه از مجموع گزارش‌ها بر می‌آید این است که از چاه اریس یا بئر الخاتم، پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) استفاده کرده و از آب آن نوشیده و وضو گرفته است.

[۲۳] مقریزی، احمد بن علی، امتاع الاسماع، ج۱۴، ص۵۶۷.

[۲۴] عیاشی، ابراهیم بن علی، المدینه بین الماضی و الحاضر، ص۲۵۸.

در نقلی، گزارش داده‌اند که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، به عنوان تبرک، در آب چاه اریس دمیده است.

[۲۵] ابن جبیر، محمد، تذکره بالاخبار، ص۱۵۵.

[۲۶] یاسین خیاری، سید احمد، تاریخ معالم المدینه، ص۲۵۴.

اما اصل این نقل، گاه با موافقت و گاه با مخالفت برخی حدیث‌شناسان مواجه شده است.

[۲۷] ورثیلانی، حسین بن محمد، الرحله الورثیلانیه، ج۲، ص۱۲۰.

۵ – کیفیت آب

برخی سفرنامه‌نویسان ظاهراً به اقتباس از فرهنگ عمومی آورده‌اند که آب چاه اریس در آغاز تلخ بوده و با متبرک کردن آن از سوی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، شیرین شده است.

[۲۸] ابن جبیر، محمد، تذکره بالاخبار، ص۱۵۵-۱۵۶.

نیز گاه به پیشنهاد برخی از صحابه، مبنی بر استفاده از آب این چاه در غسل بدن پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، اشاره شده است.

[۲۹] مقریزی، احمد بن علی، امتاع الاسماع، ج۱۴، ص۵۶۷.

آب چاه اریس گوارا توصیف شده و

[۳۰] مرجانی، عبدالله، بهجه النفوس، ج۱، ص۳۰۶.

[۳۱] ابن نجار، محمد بن محمود، الدره الثمینه، ص۵۹.

در اطراف آن، بستان‌های سرسبز و قلعه‌های برجسته برقرار بوده است.

[۳۲] کبریت حسینی، محمد، الجواهر الثمینه، ص۹۱.

[۳۳] قره چانلو، حسین، جغرافیای تاریخی کشورهای اسلامی، ج۱، ص۱۶۴.

در عین حال، گاه خبر از کمی آب چاه اریس هم داده‌اند

[۳۴] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۷، ص۱۵۵.

[۳۵] حمیری، محمد بن عبدالمنعم، الروض المعطار، ص۲۲.

۶ – داستان انگشتر پیامبر

و گفته شده انگشتر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که به عثمان رسیده بود، در این چاه افتاد.

[۳۶] ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۱، ص۳۲۶.

داستان انگشتر را این‌گونه آورده‌اند که این انگشتر نبوی به عنوان مُهر حکومتی از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به خلفای بعد از او رسیده، نزد خلفای اول تا سوم نگهدای می‌شد.

[۳۷] مسعودی، علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص۲۵۴.

[۳۸] ابن اثیر، اسد الغابه، ج۴، ص۴۶۵.

[۳۹] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۵، ص۳۵۶.

اما در سال سی‌ام هجری،

[۴۰] ازدی، یزید بن محمد، تاریخ الموصل، ج۱، ص۶۱.

هنگامی که عثمان سر چاه اریس، با آن بازی می‌کرد یا به کارگران فرمان می‌راند، در چاه افتاد.