توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جعفر بن محمد جمال ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جعفر بن محمد جمال ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جعفر بن محمد جمال ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل جعفر بن محمد جمال ۲۷ اسلاید در PowerPoint

ابوالقاسم جعفر بن ابی‌جعفر محمد از نوادگان امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) معروف به احمر عینه از علما و محدثان و ساکن در مکه بود.
لقبش نظام الدین جمال و فرزندانش به بنی جمال مشهور بودند.

فهرست مندرجات

۱ – القاب
۲ – اوصاف
۳ – محل سکونت
۴ – نقل روایت
۵ – وفات و محل دفن
۶ – اساتید
۷ – فرزندان
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

۱ – القاب

ابوالقاسم جعفر بن ابی‌جعفر محمد بن ابراهیم بن محمد الیمانی بن عبیدالله بن امام موسی کاظم (علیه‌السّلام)، از علما و محدثان ساکن در مکه بود.

[۱] ابن حزم، جمهره الانساب العرب، ص۶۴.

لقبش نظام‌الدین جمال

[۲] رجائی موسوی، سید مهدی، المعقبون من آل ابی‌طالب، ج۲، ص۱۸۷.

و معروف به احمر عینه بود.

[۳] فخر رازی، الشجره المبارکه فی انساب الطالبیه، ص۱۰۵.

[۴] مروزی ازورقانی، الفخری فی انساب الطالبیین، ص۱۷.

گفته شده که به دلیل زیبایی چهره‌اش به جمال شهرت یافته و برخی نیز این لقب را به دلیل شغل جمالی او (شترداری) دانسته‌اند

[۵] بیهقی، علی بن ابی القاسم، لباب الانساب، ج۱، ص۲۴۱.

[۶] ابن طقطقی، محمد بن علی، الاصیلی فی انساب الطالبیین، ص۱۹۰.

و فرزندانش به بنی‌جمال مشهور بوده‌اند. مادرش از فرزندان مالک بن انس بود.

[۷] کمونه حسینی، سید عبدالرزاق، موارد الاتحاف فی نقباء الاشراف، ج۲، ص۱۷۱-۱۷۲.

در برخی منابع از او با عنوان سید جعفر علوی حسینی موسوی یاد شده است

[۸] ابن قولویه، کامل الزیارات، ص۳۱۲.

و در برخی منابع او را با کنیه و شهرت ابوعبدالله الحیری (منسوب به حیره) خوانده‌اند.

[۹] شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۱۹.

[۱۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۵۰.

۲ – اوصاف

ابن طقطقی او را با صفاتی مانند امیر، کریم، شجاع و دارای علم و سیادت ستوده

[۱۱] ابن طقطقی، محمد بن علی، الاصیلی فی انساب الطالبیین، ص۱۹۰.

و محمد بن عثمان، استاد نجاشی، رجال‌شناس مشهور شیعی، که از ابوالقاسم جعفر بن محمد حدیث نقل کرده، از او با عنوان «الشریف الصالح» یاد کرده است.

[۱۲] نجاشی، رجال النجاشی، ص۱۴۷-۱۴۸، ۱۵۹.

[۱۳] نجاشی، رجال النجاشی، ص۱۴۷-۱۴۸، ۱۵۹.

شیخ طوسی او را در ردیف راویانی که مستقیماً از امام معصوم (علیه‌السّلام) روایت نقل ننموده‌اند، ذکر کرده است.

[۱۴] شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۱۹.

[۱۵] نقد الرجال، ج۱، ص۳۴۶.

۳ – محل سکونت

درباره سکونت جعفر بن محمد، در شهرهای مختلف، گزارش‌های متفاوتی به دست رسیده است. بنا بر گزارش منابع انساب، وی نقیب سادات مکه بود

[۱۶] فخر رازی، الشجره المبارکه فی انساب الطالبیه، ص۱۰۵.

[۱۷] مروزی ازورقانی، الفخری فی انساب الطالبیین، ص۱۷.

۴ – نقل روایت

بر اساس روایتی، در سال ۳۱۲ق، جعفر بن محمد بن قولویه قمی و ابوالحسین محمد بن عثمان و ابوالمفضل شیبانی در منزلش، در مکه، از او نقل حدیث می‌کرده‌اند.

[۱۸] رجایی، سید مهدی، المحدثون من آل ابی‌طالب، ج۱، ص۱۸۵.

با وجود این، منابع از او با لقب «مصری» نام برده‌اند. تعلکبری، به سال ۳۴۰ق در مصر، از او حدیث شنیده و اجازه دریافت کرده است

[۱۹] شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۱۹.

۵ – وفات و محل دفن

این نشان می‌دهد که او تا این سال زنده، و مدتی را در مصر ساکن بوده است. چنان‌که گفته شد برخی منابع نیز از او با لقب الحیری یاد کرده، اما درباره علت انتساب او به حیره، سخنی نرانده‌اند. از سوی دیگر می‌دانیم که جعفر در مکه درگذشته و در همین شهر به خاک سپرده شده است.

[۲۰] ابوسعیده موسوی، سیدحسین، تاریخ المشاهد المشرفه، ج۱، ص۱۷۴-۱۷۵.

اگر روایت حضور جعفر در مصر به سال ۳۴۰ق صحیح باشد، زمان وفات او را باید بعد از این سال و پس از بازگشت وی به مکه بدانیم.

۶ – اساتید

از استادان وی در مکه، که ظاهراً از کودکی نزد وی تربیت شده و بیشتر احادیثش را از او نقل کرده است، ابوالعباس عبیدالله بن احمد بن نهیک است که کتاب‌های حدیثی اهل سنت، از جمله کتاب صلاه الکبیر، نوشته حریز بن عبدالله را نزد او خواند و از جمله شاگردانش، قاضی ابوالحسین محمد بن عثمان نصیبی، از مشای