توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جرم (دائره‌المعارف‌بزرگ‌اسلامی) ۸۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جرم (دائره‌المعارف‌بزرگ‌اسلامی) ۸۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جرم (دائره‌المعارف‌بزرگ‌اسلامی) ۸۶ اسلاید در PowerPoint :

جرم (دائره‌المعارف‌بزرگ‌اسلامی)

دیگر کاربردها: جرم (ابهام‌زدایی).

‌

مقالات مرتبط: جرم (مقالات مرتبط).

مقالات مشابه: جرم (علوم دیگر).

جُرْم، معادل فارسی آن: بزه و در انگلیسی: offence/ crime، عملی که قانون آن را منع کرده، یا ترک عملی که قانون آن را لازم دانسته است. جرائم در فقه یا مربوط به تمامیت جسمانی است که غالباً تحت عنوان «جنایات» مطرح شده و مستلزم قصاص یا دیه است، و یا جرائمی است که مجازات آنها در شرع مشخص شده است که تحت عنوان «حدود» مطرح می‌شوند و در غیر این موارد، عنوان «تعزیر» خواهند داشت. مفهوم حقوقی جرم در ایران به معنای: هر فعل یا ترک فعلی که در قانون برای آن مجازات تعیین شده باشد، جرم محسوب می‌شود. از نظر جامعه‌شناسان و جرم‌شناسان، جرم عبارت از هر فعل یا ترک فعلی است که مخالف افکار و وجدان عمومی باشد، اعم از اینکه مورد حمایت قانون‌گذار قرار گرفته باشد یا نه. در واقع، جرم در این مفهوم به معنای مطلق انحراف است.

فهرست مندرجات

۱ – ریشه لغوی
۲ – مفهوم قرآنی
۲.۱ – سوء پیشینه
۲.۲ – ذنب
۲.۳ – خطا
۲.۳.۱ – خطای مسئول
۲.۳.۲ – خطای غیرمسئول
۲.۴ – اثم
۳ – تعریف فقهی
۴ – مفهوم اجتماعی و جرم‌شناسی
۵ – مفهوم حقوقی
۶ – ارکان تشکیل‌دهنده
۶.۱ – رکن قانونی
۶.۲ – رکن مادی
۶.۳ – رکن روانی و معنوی
۷ – تقسیم‌بندی جرائم
۷.۱ – جرم طبیعی و جرم قراردادی
۷.۱.۱ – جرم طبیعی یا جرم ذاتی
۷.۱.۲ – جرم قراردادی
۷.۲ – جرائم کیفری و مدنی و انضباطی
۷.۲.۱ – جرم کیفری
۷.۲.۲ – جرم مدنی
۷.۲.۳ – جرم انضباطی
۷.۳ – انواع جرم
۷.۳.۱ – جرم آنی
۷.۳.۲ – جرم مستمر
۷.۳.۳ – جرم استمرار یافته
۷.۳.۴ – جرم جمعی متحدالمقصد
۷.۳.۵ – جرم اعتیادی
۷.۴ – دیگر انواع جرم
۷.۴.۱ – جرم مرکب
۷.۴.۲ – جرم اجتماعی
۷.۴.۳ – جرم امنیتی
۷.۴.۴ – جرم جاسوسی
۷.۴.۵ – جرم تشکیلاتی یا سازمان یافته
۸ – تعریف چند اصطلاح
۸.۱ – جرم انگاری
۸.۲ – جرم‌زدایی
۸.۳ – جرم‌زایی
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – ریشه لغوی

این واژه در اصل به معنای قطع کردن است و از این رو برای این مفهوم به کار رفته که عمل واجب‌الوصل را قطع می‌کند و به معنای ارتکاب زشتی و گناه نیز آمده است

[۱] قرشی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۸.

.
راغب اصفهانی می‌گوید: جرم از جَرم آمده، و اصل معنای آن، بریدن میوه از درخت است و برای هر کسب و کار زشت و مکروه استعاره شده و به معنای وادار کردن بر کاری ناپسند نیز اطلاق شده است

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۹۲.

.

۲ – مفهوم قرآنی

واژ جرم و مشتقات آن (مجرمین، اجرموا، یجرمنکم، تجرمون، اجرمنا…) بیش از ۶۰ بار در قرآن آمده، و اصولاً بر همان مفهوم لغوی جاری است که کسب و کار زشت باشد

[۳] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱۰، ص۳۷۳.

؛ با این حال، قرآن کریم آن را در مصادیق گسترده‌ای به کار برده است که شامل مستکبران، ستمگران و منکران معاد هم می‌شود. در نتیجه، لفظ جرم در قرآن عام است و رفتار مجرمانه و عقاید و اخلاق انحرافی را نیز شامل می‌گردد. لفظ جرم در قرآن شامل هر گناهی نمی‌شود، بلکه گناهان به لحاظ شدت و ضعف و قصد مرتکب و حالات گوناگون او ممکن است تحت یکی از این عناوین قابل طرح باشد

[۴] فیض، علیرضا، مقارنه و تطبیق در حقوق جزای عمومی اسلام، ج۱، ص۶۵-۶۸.

:

۲.۱ – سوء پیشینه

با قرار گرفتن لفظ سوء در مقابل گناهان کبیره، از جمله در آی «اِنْ تَجْتَنِبُوا کَبائرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ…»

[۵] نساء/سوره۴، آیه۳۱.

، معلوم می‌شود «سوء» و «سیئه» به مفهوم گناهان صغیره است و شامل گناهان کبیره نمی‌شود و از این رو شامل جرم نمی‌گردد.

۲.۲ – ذنب

ذنب و ذنوب به گناهان کبیره و شریرانه و حالات استکبار اطلاق می‌گردد و از این رو لفظ «ذنب» با «جرم» رابط عموم و خصوص مطلق دارد.

۲.۳ – خطا

واژ خطا (خطأ) به دو مفهوم در قرآن آمده است:

۲.۳.۱ – خطای مسئول

این‌گونه خطا که مشتقات آن در قرآن کریم به صورت خاطئون، خاطئه و خطیئه استعمال شده است، وقتی است که شخص گناه می‌کند و مسئولیت هم دارد. در این حالت، گناه سراسر وجود او را فرا می‌گیرد و بر نفس او چیرگی می‌یابد تا جایی که شخص بی‌اختیار و بدون قصد و اراده مرتکب گناه می‌گردد

[۶] زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱، ص۲۱۳-۲۱۴، ذیل خطیئه.

و از این‌رو حتى «سوء» که تنها شامل گناهان صغیره می‌شود، در صورت تکرار تبدیل به خطیئه و از گناهان کبیره محسوب می‌شود «بَلى مَنْ کَسَبَ سَیِّئَهً وَ اَحاطَتْ بِهِ خَطیئَتُهُ فَاولئکَ اَصْحابُ النّارِ هُمْ فیها خالِدون»

[۷] بقره/سوره۲، آیه۸۱.

.

۲.۳.۲ – خطای غیرمسئول

در این نوع خطا شخص از روی نسیان و بدون تقصیر مرتکب جرم می‌شود که معمولاً به صورت «خطئی» و «اخطأنا» آمده است

[۸] فیض، علیرضا، مقارنه و تطبیق در حقوق جزای عمومی اسلام، ج۱، ص۶۵-۶۸.

.

۲.۴ – اثم

اثم در قرآن کریم به صورتهای گوناگون (اثم، آثم، اثیم، تأثیم) و از جمله در مورد خمر، قمار، شهادت کذب و همچنین عذاب و عقوبت به کار رفته است. دربار معنای این کلمه اختلاف نظر وجود دارد. برخی گفته‌اند: کاری است که انسان را از ثواب باز می‌دارد، مانند لهو، و برخی آن را به معنای «ضرر» گرفته‌اند؛ چنان که در آی ۲۱۹ سور بقره میان اثم و منفعت مقابله به چشم می‌خورد. برخی دیگر گفته‌اند به اعمالِ مطلقِ «حرام» از آن نظر «اثم» گفته می‌شود که ضرر هستند و انسان را از خیر باز می‌دارند. با این توضیح، اثم بر تمام جرائم اطلاق می‌شود

[۹] قرشی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۴.

.

۳ – تعریف فقهی

در فقه بی‌آنکه لفظ جرم به کار رفته باشد، به تعریف اعمالی پرداخته شده که مستوجب تعزیر و مجازات است. مثلاً در برخی عبارات آمده که ارتکاب گناهان کبیره و اصرار بر صغیره موجب تعزیر است

[۱۰] خمینی، روح‌الله، تحریر الوسیله، ج۲، ص۴۷۷.

؛ در عبارتی دیگر چنین آمده: ارتکاب فعل حرام و ترک واجب که در شرع برای آن حد تعیین نشده، مستلزم تعزیر است

[۱۱] خویی، ابوالقاسم، مبانی تکمله المنهاج، ج۱، ص۳۳۷.

. بر این اساس جرائم در فقه یا مربوط به تمامیت جسمانی است که غالباً تحت عنوان «جنایات» مطرح شده و مستلزم قصاص یا دیه است، و یا جرائمی است که مجازات آنها در شرع مشخص شده است که تحت عنوان «حدود» مطرح می‌شوند و در غیر این موارد، عنوان «تعزیر» خواهند داشت

[۱۲] ابوزهره، محمد، الجریمه و العقوبه فی الفقه الاسلامی، ص۵۴۱-۵۴۲.

.
ابویعلی آورده است: «الجرائم محظورات بالشرع، زجرالله تعالى عنها بحدّ او تعزیر: جرائم آن چیزی است که در شرع نهی شده و خداوند به وسیل حد و یا تعزیر از آن باز می‌دارد»

[۱۳] ابویعلى، محمد، الاحکام السلطانیه، ص۲۵۷.

.
در فقه معاصر، جمل قدما را به این شرح تعبیر کرده‌اند: ارتکاب هر عملِ ممنوع جرم است، خواه منع آن از ناحی شارع باشد و خواه از سوی حاکم اسلامی

[۱۴] موسوی اردبیلی، عبدالکریم، فقه الحدود و التعزیرات، ص۷۶.

.
عبدالقادر عوده می‌نویسد: فقها غالباً از جرم به «جنایت» تعبیر می‌کنند. لفظ جنایت در میان فقها، اصطلاحی خاص و عبارت است از جرائم بر ضد تمامیت جسمانی افراد. اما برخی دیگر از فقها از جرائم حدی و مستلزم قصاص به «جنایت» تعبیر می‌کنند. بر این اساس، در اصطلاح فقهی، لفظ جنایت مترادف جرم است و اختصاص به جرائم خاص ندارد و جرم نیز عمل ممنوعی است که ضمانت اجرای کیفری داشته باشد

[۱۵] عوده، عبدالقادر، التشریع الجنائی الاسلامی، ج۱، ص۶۷.

.
در برخی از روایات نیز لفظ جنایت به ارتکاب جرائم حدی و تعزیری، و جانی به مرتکب آن اطلاق شده است

[۱۶] حر عاملی، محمدحسن، وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۳۰۹-۳۱۲.

.
در گزارش کنفرانس حقوق کیفری اسلامی در جدّه، در تعریف جرم چنین آمده است: جرم در اصطلاح شرعی عبارت است از فعل یا ترک فعل (یا قول یا ترک قول) که اسلام انجام یا ترک آن را واجب یا حرام دانسته، و برای آن مجازات دنیوی یا عقوبت اخروی تعیین کرده است. به عبارت دیگر، جرم مخالفت با اوامر و نواهی کتاب و سنت و یا ارتکاب عملی است که به تباهی فرد یا جامعه می‌انجامد

[۱۷] افراسیابی، محمداسماعیل، حقوق جزای عمومی، ج۱، ص۱۶۴.

.

۴ – مفهوم اجتماعی و جرم‌شناسی

از نظر جامعه‌شناسان و جرم‌شناسان، جرم عبارت از هر فعل یا ترک فعلی است که مخالف افکار و وجدان عمومی باشد، اعم از اینکه مورد حمایت قانون‌گذار قرار گرفته باشد یا نه. در واقع، جرم در این مفهوم به معنای مطلق انحراف است. لواسور در تعریف جرم می‌گوید: جرم عبارت است از هر جمله‌ای که به وسیل فرد عضو یک دست اجتماعی بر ضد یک ارزش مشترک این دسته به عمل می‌آید

[۱۸] لواسور، ژرژ و دیگران، حقوق جزای عمومی، ج۱، ص۱۴۵.

.
دورکیم جامعه‌شناس مشهور فرانسوی می‌گوید: ما می‌توانیم وجود یک سلسله از عملیاتی را اثبات کنیم که اجتماع بر ضد آنها واکنشی به صورت مجازات نشان می‌دهد. از این سلسله عملیات، گروهی می‌توان درست کرد و به آن عنوان مشترکی به نام «جرم» داد

[۱۹] فیض، علیرضا، مقارنه و تطبیق در حقوق جزای عمومی اسلام، ج۱، ص۶۵-۶۶.

. کانت جرم را در مفهومی گسترده به کار برده می‌گوید: هر عملی که مخالف اخلاق و عدالت باشد، جرم است

[۲۰] زرق، فؤاد، الاحکام الجزائیه العامه، ص۷.

.
با توجه به تعاریف یاد شده، مفهوم اجتماعی جرم بسیار گسترده‌تر از مفهوم حقوقی آن است و به هرگونه انحراف از ارزشها و هنجارهای اجتماعی اطلاق می‌گردد.

۵ – مفهوم حقوقی

لواسور در تعریف حقوقی جرم می‌گوید: جرم در مفهوم حقوقی عبارت است از عمل یا خودداری از عملی که قابل انتساب به مرتکب آن بوده، در قانون پیش‌بینی یا با یک کیفر جزایی مجازات شود

[۲۱] لواسور، ژرژ و دیگران، حقوق جزای عمومی، ج۱، ص۱۴۵-۱۴۶.

.
ماد ۲ قانون مجازات اسلامی ایران مصوب سال ۱۳۷۰ش جرم را چنین تعریف کرده است: «هر فعل یا ترک فعلی که در قانون برای آن مجازات تعیین شده باشد، جرم محسوب می‌شود».

۶ – ارکان تشکیل‌دهنده

اگرچه هر جرم دارای شرایط و ارکان و عناصر اختصاصی است که با جرم دیگر فرق می‌کند، اما تمام جرائم دارای ۳ رکن هستند که اگر هریک از این ۳ رکن منتفی باشد، اساساً عمل یا ترک عمل، واجد وصف مجرمانه نخواهد بود. این ۳ رکن عبارت‌اند از:

۶.۱ – رکن قانونی

هیچ عملی جرم محسوب نمی‌شود، مگر آنکه قبلاً توسط قانون منع شده و برای آن مجازات مقرر شده باشد و البته در صورت وجود تردید و شبهه، اصل برائت و یا اصل حلّیت و اباحه در مورد افعال یا ترک افعال از سوی اشخاص حاکم است.

۶.۲ – رکن مادی

قانون و شرع افراد را به مجرد داشتن نیت سوء و قصد مجرمانه مورد تعقیب قرار نمی‌دهد؛ چراکه اولاً کشف نیت افراد مقدور نیست، مگر با تفتیش عقاید و ثانیاً تا وقتی نیت به مرحل اجرا در نیاید، خطری را متوجه جامعه نمی‌کند، افزون بر آن چه‌بسا افراد، به‌رغم داشتن نیت مجرمانه، از اجرای آن منصرف شوند.

۶.۳ – رکن روانی و معنوی

به موجب این رکن، اولاً شخص باید اهلیت جنایی (آزادی اراده و درک و آگاهی) داشته باشد، ثانیاً قصد و نیت مجرمانه (قصد فعل و در مواردی قصد نتیجه) داشته باشد تا بتوان او را مسئول، و عمل ارتکابی را واجد وصف مجرمانه تلقی کرد

[۲۲] احمد، محمود مطلوب و خالد رشید جمیلی، الفقه الجنائی، ص۷-۸.

.

۷ – تقسیم‌بندی جرائم

در تقسیم‌بندی جرم، جرائم به انواع مختلفی دسته‌بندی می‌شوند، که در ذیل به بیان آنها می‌پردازیم:

۷.۱ – جرم طبیعی و جرم قراردادی

تعاریف مختلفی برای جرم طبیعی و جرم قراردادی بیان شده است:

۷.۱.۱ – جرم طبیعی یا جرم ذاتی

آن است که به خودی خود و قطع نظر از قوانین و مقررات، جرم، و ناپسند است. گاروفالو، دانشمند ایتالیایی، می‌گوید: جرم طبیعی آن است که احساسات عالی بشری را به طور طبیعی و عادی جریحه‌دار می‌کند. به بیان دیگر، هر جامعه در طول تاریخ خود به ارزشهای اخلاقی و اجتماعی فراوانی دست یافته که رعایت آنها برای افراد آن جامعه امر طبیعی است. درج تمدن هر جامعه نیز بستگی به همین احساسات عالیه و ارزشهای اجتماعی و فرهنگی دارد. تعرض به این ارزشها به طور طبیعی مردم را ناراحت و برانگیخته می‌کند. به همین علت هم باید آنها را «جرائم طبیعی» نامید. جرائم بر ضد جسم و جان، جرائم بر ضد شرافت و ناموس، جرائم بر ضد امنیت مملکت، و جرائم بر ضد مالکیت از قبیل جعل و سرقت و کلاهبرداری از این قبیل هستند. بر این اساس جرائم طبیعی اولاً بی‌آنکه نیاز به قانون داشته باشند، جرم تلقی می‌گردند و ثانیاً جرم طبیعی ممکن است جنب فراملّی داشته باشد یا ملّی و یا مربوط به مناطق و خرده‌فرهنگها باشد

[۲۳] محسنی، مرتضى، حقوق جزای عمومی، ج۲، ص۲۵.

.
گابریل تارد در تعریف جرم طبیعی می‌گوید: جرم طبیعی عملی است که به علت مخالفت با شرایط اساسی زندگانی اجتماعی همواره منع شده است

[۲۴] باهری، محمد و علی‌اکبر داور، نگرشی بر حقوق جزای عمومی، ص۱۰۳.

.

۷.۱.۲ – جرم قراردادی

در مقابل جرم طبیعی قرار دارد. هر جامعه برای حفظ حیات خود ناگزیر است مقررات دیگری (غیر از جرم طبیعی) راجع به پرداخت مالیات، جرائم اقتصادی، مقررات مربوط به شکار و صید، راهنمایی و رانندگی وضع کند. تخلف از این مقررات، احساسات عالی مردم را تحریک نمی‌کند. برای مردم عادی میان کسی که مرتکب سرقت شده و کسی که از پرداخت مالی