توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توبه (مفردات‌قرآن) ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توبه (مفردات‌قرآن) ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل توبه (مفردات‌قرآن) ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل توبه (مفردات‌قرآن) ۵۹ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: توبه (مقالات مرتبط).

تَوْبَه از اصطلاحات به کار رفته در قرآن کریم به معنای رجوع و برگشتن است. این کلمه هم درباره خداوند به کار رفته و هم درباره بنده خدا بنابرین معنای مطلق رجوع صحیح است. با توجه به آیات قرآن کریم گناهکار تا زمانی که مرگ را معاینه نکرده از هر گناهی توبه کند، خداوند او را می‌بخشد.

فهرست مندرجات

۱ – واژه‌شناسی
۲ – بررسی چند آیه
۲.۱ – آیه ۷۰ سوره فرقان
۲.۲ – آیه ۱۱۷ سوره توبه
۲.۳ – آیه ۱۷ سوره نساء
۲.۳.۱ – معنای جهالت در آیه
۲.۳.۲ – توبه هنگام یقین به مرگ
۲.۳.۲.۱ – عدم قبول توبه در حال مرگ
۲.۳.۲.۲ – عدم وقوع تسلیم واقعی
۲.۳.۳ – احتمال شفاعت گناهکار
۲.۳.۴ – منظور از توبه در آیه
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – واژه‌شناسی

در قاموس و صحاح و اقرب الموارد، قید معصیت را اضافه کرده و گفته‌اند: رجوع از معصیت

[۱] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۴۰.

[۲] جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح تاج اللغه، ج۱، ص۹۱.

ولی رجوع مطلق صحیح است زیرا این کلمه درباره خدای تعالی نیز بکار رفته و در او رجوع از معصیت معنی ندارد مثل‌ «لَقَدْ تابَ‌ اللَّهُ عَلَی النَّبِیِّ وَ الْمُهاجِرِینَ وَ الْاَنْصارِ».

[۳] توبه/سوره۹، آیه۱۱۷.

در مجمع البیان ذیل آیه ۳۷ بقره فرموده: اصل توبه رجوع از عمل گذشته است. گویا مجمع نیز توبه عبد را در نظر داشته است.

[۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۲۰۰.

در المیزان در جاهای متعدد آن را مطلق رجوع فرموده و این کاملا صحیح و به استعمال قرآن اوفق است.

[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۲۴۱.

معنای توبه همانطور که گفته شد رجوع است، توبه خدا با توبه عبد فرقش آنست که توبه عبد برگشتن بسوی خداست با ترک معصیت و تصمیم عدم ارتکاب به آن، و توبه خدا باز گشت به بنده است با رحمت و مغفرت و با موفّق کردن به توبه.
باید دانست: بازگشت خدای مهربان بسوی بنده از بازگشت بنده بیشتر است لذا صیغه مبالغه توّاب همه جای قرآن صفت خداوند آمده است‌ «هُوَ التَّوَّابُ‌ الرَّحِیمُ‌» بقره آیات ۳۲- ۵۴- ۱۲۸- ۱۶۰ و آیات دیگر، ولی درباره بندگان اسم فاعل آمده است نظیر «التَّائِبُونَ‌ الْعابِدُونَ….»

[۶] توبه/سوره۹، آیه۱۱۲.

فقط در یک محل آمده‌ «اِنَّ اللَّهَ یُحِبُ‌ التَّوَّابِینَ‌ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ‌»

[۷] بقره/سوره۲، آیه۲۲۲.

۲ – بررسی چند آیه

[در اینجا لازم است در باره چند آیه سخن گوئیم.]:

۲.۱ – آیه ۷۰ سوره فرقان

۱- «اِلَّا مَنْ‌ تابَ‌ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَاُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ…؛

[۸] فرقان/سوره۲۵، آیه۷۰.

مگر آنکه توبه کند و ایمان آورد و عمل‌ صالح انجام دهد، پس خدا سیّئات آنها را به حسنات مبدّل می‌کند».
ظاهر آیه آنست که ایمان و عمل و توبه سبب تبدیل سیّئات به حسنات‌اند. مثلا آنکه شرک ورزیده و قتل نفس کرده و زنا نموه در صورت توبه و ایمان و عمل صالح روز قیامت خواهد دید که شرک مبدّل به توحید و قتل نفس مبدّل به احیاء نفس و زنا مبدّل به یک عمل خوب و مفید شده است، او خار کشته بود ولی گل می‌چیند.
مثل روشن آن همان کثافات و زباله‌هاست که پس از تحوّلات بسیار در مزرعه‌ها به صورت کود ریخته می‌شوند و به میوه‌های شیرین و حبوبات لذیذ مبدّل می‌گردند، عجبا وقت تنقیه مستراح همه ناراحت و مشمئز هستیم ولی تصوّر نمی‌کنیم که این همه قازورات تنفّرآور، روزی مبدّل به میوه‌های شیرین گشته و تحویل ما خواهد شد!!!.
مثل دیگر آنست: در بعضی جاها ریشه خار را شکافته و تخم هندوانه را داخل آن می‌کنند و روی آن را با خاک می‌پوشند، تخم در آنجا روئیده و از ریشه خار آب گرفته میوه بس عالی و شیرین می‌دهد، تصور کنید سیّئه چطور به حسنه مبدّل شده است، ریشه خار ولی میوه هندوانه است، این است معنای‌ «یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ‌».
از ظاهر آیه نمی‌توان دست برداشت. خوشا به حال آنان که از بدی‌ها توبه کرده و در ایمان و عمل استقامت می‌ورزند که زهرها از برای آنها مبدّل به شهدها خواهد شد.
ساعتی چند که با لهو و لعب گذرانده‌اند خواهند دید که خدا آن را به نماز و تلاوت قرآن مبدّل کرده است.
در تفسیر برهان ذیل آیه شریفه ۱۲ حدیث در این زمینه نقل شده است.

[۹] بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۱۴۹.

۲.۲ – آیه ۱۱۷ سوره توبه

۲- «ثُمَ‌ تابَ‌ عَلَیْهِمْ اِنَّهُ بِهِمْ رَؤُفٌ رَحِیمٌ. وَ عَلَی الثَّلاثَهِ الَّذِینَ خُلِّفُوا حَتَّی اِذا ضاقَتْ عَلَیْهِمُ الْاَرْضُ‌ بِما رَحُبَتْ وَ ضاقَتْ عَلَیْهِمْ اَنْفُسُهُمْ وَ ظَنُّوا اَنْ لا مَلْجَاَ مِنَ اللَّهِ اِلَّا اِلَیْهِ ثُمَ‌ تابَ‌ عَلَیْهِمْ‌ لِیَتُوبُوا اِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ‌ الرَّحِیمُ‌»

[۱۰] توبه/سوره۹، آیه۱۱۷- ۱۱۸.

آیه شریفه کاملا صریح و روشن است:
که توبه بنده میان دو توبه خداوند است: یعنی اوّل خدا به بنده می‌گردد و به او توفیق توبه می‌دهد، سپس بنده توبه می‌کند آنگاه خدا توبه کرده و آن را می‌پذیرد و بنده را مورد بخشودگی و مرحمت قرار می‌دهد ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ‌ لِیَتُوبُوا پس توبه بنده محفوف به دو توبه خداست. معنی آیه چنین است: پس به آنها بازگشت که خدا به آنها مهربان و رحیم است و نیز بر آن سه تن بازگشت که مانده بودند تا وقتی که زمین با همه وسعت بر آنها تنگ شد و از خویش به تنگ آمدند و بدانستند که از خدا جز به سوی او پناهی نیست پس به آنها بازگشت تا آنها باز گردند (و توبه کنند) که اوست توّاب و مهربان.

۲.۳ – آیه ۱۷ سوره نساء

۳-«اِنَّمَا التَّوْبَهُ عَلَی اللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَهٍ ثُمَ‌ یَتُوبُونَ‌ مِنْ قَرِیبٍ فَاُولئِکَ‌ یَتُوبُ‌ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ کانَ اللَّهُ عَلِیماً حَکِیماً. وَ لَیْسَتِ‌ التَّوْبَهُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ حَتَّی اِذا حَضَرَ اَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ اِنِّی‌ تُبْتُ‌ الْآنَ وَ لَا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَ هُمْ کُفَّارٌ اُولئِکَ اَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً اَلِیماً».

[۱۱] نساء/سوره۴، آیه۱۷- ۱۸.

این دو آیه از چند جهت جای دقت‌اند:

۲.۳.۱ – معنای جهالت در آیه

اوّل اینکه مراد از جهالت آنست که کسی ندانسته گناهی بکند سپس بداند که آنکار گناه و حرام است و یا کسی که گناه بودن کاری را می‌دانسته، ولی روی هوی و هوس و غلبه مشتهیات نفسانی که خود یک نوع جهالت است انکار را بکند.
چنین کسی بعد از به خود آمدن و دانستن معصیت باید فورا توبه کند «ثُمَ‌ یَتُوبُونَ‌ مِنْ قَرِیبٍ» عیّاشی در تفسیر خود از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل می‌کند: هر گناهی که بنده می‌کند هر چند عالم باشد آنگاه که قصد معصیت کند جاهل است، خدا در حکایت قول یوسف به برادرانش فرموده‌ «هَلْ عَلِمْتُمْ ما فَعَلْتُمْ بِیُوسُفَ وَ اَخِیهِ‌ اِذْ اَنْتُمْ جاهِلُونَ‌» به آنها نسبت جهل داده چون قصد عصیان کرده بودند.

[۱۲] عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر عیّاشی، ج۱، ص۲۲۸.

۲.۳.۲ – توبه هنگام یقین به مرگ

دوّم آنکه: بعد از یقین به مرگ توبه قبول نیست و نیز برای آنان که کافرند و در آن حال که می‌میرند اگر توبه کنند، توبه نیست. ظاهر این است که اگر مسلمان پیوسته مرتکب گناه بشود و هنگام یقین به مرگ توبه کند و یا کافری مادام العمر کافر باشد و چون وقت مرگش رسید و به آن یقین کرد، ایمان آورد و به سوی خدا برگردد از هیچ یک توبه و ایمان قبول نیست‌ (مراد از توبه در هر دو محلّ توبه خداست یعنی قبول توبه بنده که بالملازمه توبه بنده را نیز می‌رساند. ولی پیش از یقین به مرگ اگر کسی توبه کند توبه او قبول است و لو مجال عمل هم نداشته باشد.
چنانکه در روایت کافی از امام صادق (علیه‌السّلام) از حضرت رسول (صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) نقل است که فرمود: هر که یکسال پیش از مرگش توبه کند خدا می‌پذیرد. بعد فرمود یکسال زیاد است هر که یک ماه قبل از مرگ خود توبه کند، خدا قبول می‌کند، بعد فرمود یک ماه زیاد است هر که یک هفته پیش از مرگش توبه نماید حق تعالی می‌پذیرد. سپس فرمود یک هفته زیاد است هر که یک روز قبل از مرگ توبه کند خدا توبه او را قبول می‌کند، بعد فرمود یک روز زیاد است هر که پیش از معاینه مرگ توبه کند خدا می‌پذیرد.

[۱۳] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی ج۲ ص۴۴۰.

این روایت به چند وجه در کافی نقل شده و در المیزان نظیر آن را از فقیه نقل کرده

[۱۴] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۲۵۱.

[۱۵] صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۱۳۳.

و در کتب اهل سنّت نیز منقول است و در تفسیر ابن کثیر چند حدیث در این زمینه آمده است.
این مطلب از دو آیه ذیل نیز روشن می‌شود «حَتَّی اِذا اَدْرَکَهُ الْغَرَقُ قالَ آمَنْتُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلَّا الَّذِی آمَنَتْ بِهِ بَنُوا اِسْرائِیلَ وَ اَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ. آلْآنَ وَ قَدْ عَصَیْتَ قَبْلُ وَ کُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ‌»

[۱۶] یونس/سوره۱۰، آیه۹۰- ۹۱.

می‌بی