توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تراویح (دانشنامه‌جهان‌اسلام) ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تراویح (دانشنامه‌جهان‌اسلام) ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تراویح (دانشنامه‌جهان‌اسلام) ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل تراویح (دانشنامه‌جهان‌اسلام) ۵۵ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: تراویح.

تراویح نوافلی‌اند که اهل سنت در ماه رمضان به جماعت می‌خوانند.

فهرست مندرجات

۱ – تعریف تراویح
۲ – وجه تسمیه این نمازها به تراویح
۳ – مدت استراحت در تراویح
۴ – عدم برپایی تراویح در زمان پیامبر
۵ – پایه گذار تراویح
۶ – مشروعیت تراویح از دیدگاه اهل سنت
۷ – اختلاف در تعداد رکعات تراویح
۸ – تراویح در احادیث
۸.۱ – دیدگاه امام علی
۸.۲ – سنت پیامبر
۹ – تراویح از دیدگاه فقها
۱۰ – بدعت بودن تراویح
۱۱ – اقامه تراویح به جماعت
۱۲ – اختلاف در اقامه تراویح به جماعت
۱۲.۱ – دیدگاه ابو حنیفه
۱۲.۲ – جماعت امری کفایی
۱۲.۳ – دیدگاه شافعی و مالکی
۱۲.۴ – سیره برخی صحابه و تابعین
۱۲.۵ – دیدگاه فقهای شیعه
۱۳ – دیدگاه شیعه در نوافل رمضان
۱۴ – فهرست منابع
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

۱ – تعریف تراویح

در لغت جمع ترویحه به معنای استراحت دادن و راحت گذاردن است، و در اصطلاح به نمازهای مستحبی خاصی که در شبهای ماه رمضان به جماعت برپا می‌شود، اطلاق شده است.

۲ – وجه تسمیه این نمازها به تراویح

وجه تسمیه این نمازها به تراویح آن بوده که امام جماعت پس از هر دو نماز مستحبی، که به صورت دو رکعتی برگزار می‌شده، به مردم فرصت استراحت می‌داده است.

[۱] ابن اثیر، النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، ج۲، ص۲۷۴، چاپ محمود محمد طناحی و طاهر احمد زاوی، بیروت ۱۳۸۳/ ۱۹۶۳، چاپ افست قم ۱۳۶۴ ش، ۱۳۹۰۱.

[۲] ذیل «روح»، ابن فارس، ج۲، ص۴۵۶، معجم مقاییس اللغه، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره ۱۳۶۶ـ ۱۳۷۱.

[۳] محمد بن یعقوب فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج۱، ص۴۵۷، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۱.

[۴] احمد بن محمد قسطلانی، ارشادالساری لشرح صحیح البخاری، ج۳، ص۴۲۴، بیروت: دارء احیاء التراث العربی.

۳ – مدت استراحت در تراویح

این فرصت به اندازه ای بوده که نمازگزار بتواند از مسجد پیامبر صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم تا کوه سَلْع ، در نزدیکی مسجد ، برود.

[۵] علی بن حسام الدین متقی، کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، ج۸، ص۴۰۹، چاپ بکری حیّانی و صفوه السقّا، بیروت ۱۴۰۵/ ۱۹۸۵.

در مکه نیز پس از هر دو نماز، در فرصتی که داده می‌شد، هفت دور بر گرد کعبه طواف می‌کردند.

[۶] محمد بن احمد شمس الائمه سرخسی، کتاب المبسوط، ج۲، ص۱۴۵، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

این روش در مکه مدتها استمرار داشت. ابن جُبَیر که در ۵۷۹ به مکه رفته، این مراسم را گزارش کرده است.

[۷] ابن جبیر، رحله ابن جبیر، ج۱، ص۱۲۲ـ۱۲۳، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.

۴ – عدم برپایی تراویح در زمان پیامبر

در احادیث اسلامی، بر شب زنده داری و اقامه نماز مستحبی در ماه رمضان تأکید شده است، ولی در زمان پیامبر صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم این کار‌ به‌طور فرادی انجام می‌گرفت و تنها دو یا سه شب به جماعت برگزار شد. در این باره بخاری

[۸] محمد بن اسماعیل بخاری جعفی، صحیح البخاری، ج۳، ص۵۸ـ۵۹، چاپ احمد محمد شاکر، بیروت.

و مسلم

[۹] مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۱، ص۵۲۴، استانبول ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

از عایشه روایت کرده‌اند که پیامبراکرم در شبی از ماه رمضان در مسجد به نافله پرداخت و گروهی به آن حضرت اقتدا کردند. این کار در شب بعد نیز تکرار شد. در شب سوم یا چهارم جمعیت افزونتر شد، ولی پیامبر صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم به مسجد نرفت و هنگام صبح به مردم فرمود که من از اجتماع شما مطلع بودم، اما از آن بیم داشتم که در صورت استمرار این نماز بر شما واجب گردد و از انجام آن ناتوان باشید. به همین سبب، مراسم تراویح در زمان آن حضرت و دوران خلافت ابوبکر و نخستین سال خلافت عمر برگزار نشد.

۵ – پایه گذار تراویح

اما عمر در سال ۱۴ به برپایی تراویح فرمان داد. به گفته عبدالرحمان بن عبدالقادر، کارگزار بیت المال،

[۱۰] احمد بن حسین بیهقی، السنن الکبری، ج۲، ص۴۹۳، حیدرآباد دکن ۱۳۴۴ـ۱۳۵۵، چاپ افست بیروت.

[۱۱] احمد بن محمد قسطلانی، ارشادالساری لشرح صحیح البخاری، ج۳، ص۴۲۵، بیروت: دارء احیاء التراث العربی.

عمر آنگاه که پراکندگی مردم را در نماز مستحبی دیده اُبیّ بن کعب را پیش‌نماز قرار داده و به جماعت خواندن این نماز را معمول کرده است.

[۱۲] محمد بن اسماعیل بخاری جعفی، صحیح البخاری، ج۳، ص۵۸، چاپ احمد محمد شاکر، بیروت.

بر این اساس، خلیفه دوم پایه گذار تراویح در تاریخ اسلام شناخته شده است.

[۱۳] ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۲۸۱، بیروت ۱۳۷۷/۱۹۵۷.

[۱۴] عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، الوسائل الی معرفه الاوائل، ج۱، ص۴۷، چاپ عبدالرحمان جوزو، بیروت ۱۴۰۸/ ۱۹۸۸.

[۱۵] ابن قدامه، المغنی، ج۱، ص۷۹۸، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

این روایت را که ابی بن کعب در زمان پیامبر صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم نیز این نماز را به جماعت برپا می‌داشته، و این امر مورد تأیید آن حضرت بوده،

[۱۶] سلیمان بن اشعث ابوداود، سنن ابی داود، ج۲، ص۵۱، چاپ محمد محیی الدین عبدالحمید.

از جهت سند ضعیف دانسته اند.

[۱۷] ابن قدامه، المغنی، ج۱، ص۷۹۸، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

[۱۸] محمود بن احمد عینی، عمده القاری: شرح صحیح البخاری، ج۱۱، ص۱۲۵، بیروت.

۶ – مشروعیت تراویح از دیدگاه اهل سنت

تمامی فقهای عامه مشروعیت نماز تراویح را پذیرفته و برخی تفاصیل احکام آن را آورده اند،

[۱۹] محمد بن احمد شمس الائمه سرخسی، کتاب المبسوط، ج۲، ص۱۴۴ـ۱۴۹، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

[۲۰] ابن قدامه، المغنی، ج۱، ص۷۹۷ـ۸۰۲، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

ولی در جزئیات آن اختلاف دارند. اکثریت آنان در تراویح جماعت را افضل می‌دانند،

[۲۱] محمد بن احمد شمس الائمه سرخسی، کتاب المبسوط، ج۲، ص۱۴۴، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

طحاوی به جماعت خواندن آن را واجب کفایی دانسته است

[۲۲] محمد بن علی شوکانی، نیل الاوطار من احادیث سیدالاخیار: شرح منتقی الاخبار، ج۲، جزء ۳، ص۵۰، بیروت.

و در برابر، شافعی و مالک و ابویوسف و برخی دیگر نماز فرادی را بهتر دانسته اند؛ گروه دوم به سیره پیامبر و روش برخی از بزرگان صحابه و تابعین استناد کرده‌اند که این نماز را به تنهایی ادا می‌کرده اند، و افزون بر آن، عبداللّه بن عمر حضور در جماعت را نکوهش می‌کرده است.

[۲۳] ابن ابی شیبه، المصنَّف فی الاحادیث و الا´ثار، ج۲، ص۲۸۸ـ۲۹۰، چاپ سعید محمد لحّام، بیروت ۱۴۰۹/ ۱۹۸۹.

[۲۴] احمد بن حسین بیهقی، السنن الکبری، ج۲، ص۴۹۴، حیدرآباد دکن ۱۳۴۴ـ۱۳۵۵، چاپ افست بیروت.

[۲۵] ابن عبدالبرّ، الاستذکار، ج۵، ص۱۵۸ـ۱۵۹، چاپ عبدالمعطی امین قلعجی، دمشق ۱۴۱۳/۱۹۹۳.

[۲۶] ابن رشد، بدایه المجتهد و نهایه المقتصد، ج۱، ص۲۰۹ـ۲۱۰، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.

۷ – اختلاف در تعداد رکعات تراویح

در تعداد رکعتهای نماز تراویح نیز اختلاف بسیار است. ابوحنیفه و شافعی و احمد بن حنبل ، با استناد به سنّت رایج در زمان خلیفه دوم، آن را بیست رکعت دانسته‌اند و مالک، با استناد به روش مردم مدینه ، آن را ۳۶ رکعت دانسته است.

[۲۷] ابن حجر عسقلانی، فتح الباری بشرح صحیح البخاری، ج۴، ص۲۰۴ـ ۲۰۵، مصر ۱۳۴۸، چاپ افست بیروت ۱۴۰۵/ ۱۹۸۵.

برپایه نظراتی دیگر، شمارهرکعات تراویح از ۱۱ تا ۴۷ تعیین شده است.

[۲۸] ابن حجر عسقلانی، فتح الباری بشرح صحیح البخاری، ج۴، ص۲۰۴ـ ۲۰۵، مصر ۱۳۴۸، چاپ افست بیروت ۱۴۰۵/ ۱۹۸۵.

[۲۹] محمود بن احمد عینی، عمده القاری: شرح صحیح البخاری، ج۱۱، ص۱۲۶، بیروت.

[۳۰] ابن عبدالبرّ، الاستذکار، ج۵، ص۱۵۸ـ۱۵۹، چاپ عبدالمعطی امین قلعجی، دمشق ۱۴۱۳/۱۹۹۳.

۸ – تراویح در احادیث

هرچند در احادیثی از امامان شیعه علیهم‌السلام بر پا داشتن نمازهای مستحبی در شبهای ماه رمضان مورد تأکید قرار گرفته اما از اقامه آن به جماعت شدیداً نهی شده و نماز تراویح نوعی بدعت به شمار آمده است.

[۳۱] محمد بن حسن طوسی، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۷۰، چاپ حسن موسوی خرسان، تهران ۱۳۹۰، ۱۳۹۰۰.

[۳۲] حرّ عاملی، ج۸، ص۱۷ـ۴۵.

۸.۱ – دیدگاه امام علی

به نظر برخی محدّثان اهل سنّت ، امام علی علیه‌السلام حامی سنّت تراویح بوده و برای این نماز امام جماعت معیّن می‌فرموده است،

[۳۳] ابن ابی شیبه، المصنَّف فی الاحادیث و الا´ثار، ج۲، ص۲۸۷ـ ۲۸۵، چاپ سعید محمد لحّام، بیروت ۱۴۰۹/ ۱۹۸۹.

[۳۴] احمد بن حسین بیهقی، السنن الکبری، ج۲، ص۴۹۴، حیدرآباد دکن ۱۳۴۴ـ۱۳۵۵، چاپ افست بیروت.

[۳۵] علی بن حسام الدین متقی، کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، ج۸، ص۴۰۹ـ۴۱۰، چاپ بکری حیّانی و صفوه السقّا، بیروت ۱۴۰۵/ ۱۹۸۵.

ولی بر پایه روایاتی که از اهل بیت علیهم‌السلام در دست است، حضرت علی علیه‌السلام با تراویح سخت مخالفت می‌ورزیده است. آن حضرت پس از ورود به کوفه به فرزندش حسن علیه‌السلام فرمان داد که ممنوعیت تراویح