توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بیعه‌ الحرب ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بیعه‌ الحرب ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بیعه‌ الحرب ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

بیعت عقبه دوم

بیعت عقبه دوم یا بیعه‌ الحرب و عقبه الآخره، ‌دومین پیمان یثربیان با پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که در عقبه نزدیک سرزمین منا در سال ۱۳ بعثت صورت گرفت و موجبات هجرت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و مسلمانان از مکه به مدینه را فرهم آورد.
بعد از بیعت یثربیان با پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در سال دورازدهم بعثت در مکان عقبه که به بیعت عقبه اول نام‌گذاری شد، در سال سیزدهم بعثت نیز گروهی از یثربیان در همان مکان با پیامبر بیعت بستند که به بیعت عقبه دوم مشهور شد. مفاد بیعت عبارتند از: اطاعت از پیامبر در راحتی و سختی؛ انفاق در زمان تنگدستی و ثروت؛ امر به معروف و نهی از منکر؛ گفتار حق و نهراسیدن از سرزنش دیگران؛ به هنگام هجرت حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به یثرب از وی همچون دفاع از خود، زنان و فرزندانشان پشتیبانی و دفاع نمایند که در این صورت پاداش آنان بهشت می‌باشد. از سوی دیگر مسلمانان یثرب نیز یادآور شدند که با این بیعت پیمان‌هایشان با یهود قطع خواهد شد و چنان نباشد که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پس از پیروزی آنها را رها کرده به سوی قوم خود باز گردند. حاضرین در بیعت مردمانی از قبیله اوس و خزرج بودند که دو تن از آنها زنانی از اهل یثرب بودند. مشرکان مکه از اجتماع این گروه آگاهی یافتند ولی ننوانستند کاری از پیش ببرند و تنها سعد بن عباده را دستگیر و شکنجه کردند که او هم توسط دو نفر رهایی یافته به مدینه بازگشت.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمات عقبه دوم
۲ – چگونگی تشکیل بیعت
۳ – مسائل جاری در زمان بعیت
۳.۱ – آمادگی دفاع یثربیان از پیامبر
۳.۲ – هشدارها به پیامدهای بیعت
۳.۳ – مامور بیعت‌ گرفتن
۳.۴ – عباس بن عبدالمطلب در بیعت
۴ – نخستین بیعت کننده
۵ – حاضرین در بیعت
۵.۱ – از قبیله اوس
۵.۲ – از قبیله خزرج
۵.۳ – حاضرین از زنان
۶ – علت نام‌گذاری
۷ – ذکر بیعت کنندگان در آیات قرآن
۸ – عکس‌العمل مشرکان مکه
۹ – مفاد بیعت
۱۰ – دستاوردها
۱۱ – فهرست منابع
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

۱ – مقدمات عقبه دوم

اسلام آوردن تعدادی از یثربیان در موسم حج، تبلیغ اسلام و مسلمان شدن گروهی از مردم یثرب

[۱] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۲۸-۴۲۹، بیروت، دار المعرفه، بی‌تا.

[۲] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۶۹-۱۷۰، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۸، چاپ دوم.

[۳] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۳۶۰، بیروت، دارالتراث، ۱۳۸۷، چاپ دوم.

که منجر به انعقاد پیمان عقبه اول در سال دوازدهم بعثت در مکه شد،

[۴] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۳۱، بیروت، دار المعرفه، بی‌تا.

زمینه را برای فعالیت هرچه بیشتر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در یثرب فراهم ساخت. متعاقب این پیمان، ایشان “مصعب” را به عنوان نماینده خویش برای امر تبلیغ دین به همراه بیعت کنندگان عقبه اول به یثرب اعزام داشتند که اسلام آوردن اکثر مردم یثرب نشان دهنده موفقیت‌آمیز بودن دعوت در این سرزمین می‌باشد.

[۵] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۳۷، بیروت، دار المعرفه، بی‌تا.

۲ – چگونگی تشکیل بیعت

با فرا رسیدن موسم حج در سال سیزدهم بعثت، مصعب به همراه تعدادی از اهل یثرب که گروهی از آن‌را مسلمانان که بزرگان قوم همچون “کعب” و براء بن معرور نیز در بین آنها دیده می‌شدند، رهسپار سرزمین وحی شدند. پس از انجام ملاقات‌هایی با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و انجام مناسک حج، مقرر گردید، مسلمانان یثرب در روز میانی ایام تشریق، (سه روز پس از ایام عید قربان (روزهای یازدهم، دوازدهم و سیزدهم ذی حجه) ایام تشریق گفته می‌شود)

[۶] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۰، ص۱۷۶، قم، نشر ادب الحوزه، ۱۴۰۵ق.

ملاقاتی جمعی با رسول‌ خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در مکان عقبه کنار جمره عقبه با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برگزار نمایند.

[۷] ابن حبان‌، ابوحاتم‌ محمد، صحیح ابن حبان، ج۱۴، ص۱۷۲، به ترتیب علی بن بلبان الفارسی.

یثربیان مسلمان همراه حدود ۵۰۰ تن از مشرکان، برای شرکت در مراسم حج راهی مکه شدند. مسلمانان که شمار آن‌ها را ۹۰،

[۸] ابن جوزی، ابوالفرج عبدالرحمن، المنتظم، ج۳، ص۳۹-۴۲.

۷۰ یا ۷۵ تن (سه زن و ۷۲ مرد)

[۹] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۵۴.

[۱۰] ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۹۸.

به منظور مخفی ماندن این دیدار از دید مشرکان، افراد به صورت جداگانه و شبانه خود را به میعادگاه رسانیدند.

[۱۱] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۷۱-۱۷۲، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۸، چاپ دوم.

نتیجه این گردهمایی، بیعت یثربیان با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود که با نام بیعت عقبه دوم یا بیعه‌ الحرب (از آن‌رو که مفاد بیعت بر دفاع از جان رسول‌ خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مبتنی بود) مشهور گشت.

[۱۲] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۵۴، بیروت، دار المعرفه، بی‌تا.

برخی مورخان با احتساب دیدار شش نفر از خزرجیان در سال یازدهم بعثت، این پیمان را بیعت عقبه سوم می‌داند.

[۱۳] ابن عبدالبر، الدرر، ج۱، ص۷۰، بی‌جا، بی‌تا.

۳ – مسائل جاری در زمان بعیت

در دیدار مسلمانان با پیامبر، نخست عباس بن عبدالمطلب که مسلمان نبود، از آن‌جا که می‌خواست کار پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را استحکام بخشد، ضمن آگاه ساختن یثربیان از جایگاه رسول خدا میان مردم خویش، به آن‌ها یادآور شد که او قصد هجرت به شهر آن‌ها را دارد. از این‌رو، اگر توان حمایت از او را ندارند، وی را به حال خود رها سازند.

[۱۴] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۴۱.

[۱۵] ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۹۸.

۳.۱ – آمادگی دفاع یثربیان از پیامبر

پس از سخنان عباس، براء بن معرور یثربیان را راستگویان و وفادارانی خواند که جان خود را در راه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فدا می‌کنند. سپس پیامبر با خواندن آیاتی از قرآن، آن‌ها را به خدا و اسلام فراخواند. براء، ایمان و تصدیق انصار را به آگاهی پیامبر رساند و همراه بیعت با وی، سوگند یاد کرد که از جان پیامبر، همانند جان زنان و فرزندان خود دفاع کند.

[۱۶] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۴۲.

[۱۷] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۷۲.

ابوهیثم بن تیهان نیز آمادگی خود را برای دفاع از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اعلام کرد.

[۱۸] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۷۲.

[۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، جوامع الجامع، ج۱، ص۸۹.

او که اسلام آوردن بیعت کنندگان را موجب گسستن پیمانشان با یهودیان می‌دانست، نگرانی خود را از روزی که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به میان قوم خود بازگردد و یثربیان را تنها بگذارد، ابراز کرد.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، جوامع الجامع، ج۱، ص۸۹.

رسول خدا با تاکید بر این پیمان

[۲۱] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۴۲.

خود را در نبرد و صلح یثربیان همراه آن‌ها خواند.

[۲۲] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۴۲.

[۲۳] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۳۶۳.

۳.۲ – هشدارها به پیامدهای بیعت

همچنین اسعد بن زراره خزرجی پیش از انجام بیعت، خطاب به انصار پیامد و دشواری این بیعت، از جمله واکنش عرب و رویارویی با آن‌ها را گوشزد کرد و از آن‌ها خواست اگر از جانشان هراس دارند، از بیعت منصرف شوند. ولی انصار بر بیعت تاکید کردند.

[۲۴] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۴۵۶-۴۵۷.

[۲۵] احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۲۲، ص۳۴۶.

[۲۶] ابن حبان‌، ابوحاتم‌ محمد، صحیح ابن حبان، ج۱۴، ص۱۷۳، به ترتیب علی بن بلبان الفارسی.

به گزارش از عاصم بن عمرو بن قتاده و عبدالله بن ابی‌بکر، عباس بن عباده خزرجی نیز خطاب به خزرجیان پیامدهای بیعت با پیامبر را که ممکن بود به کشته شدن بزرگان قوم و از دست رفتن اموالشان بینجامد، گوشزد کرد و از آن‌ها خواست تا اگر تحمل این سختی‌ها را ندارند، از بیعت خودداری کنند تا بر اثر پیمان‌شکنی، رسوایی دنیا و آخرت گریبانشان را نگیرد.

[۲۷] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۴۶.

[۲۸] ابن حبان‌، ابوحاتم‌ محمد، الثقات، ج۱، ص۱۱۰.

[۲۹] ابن اثیر، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۳، ص۵۹.

اما یثربیان آنگاه که در سؤال از رسول خدا دانستند در برابر همه سختی‌ها بهشت نصیب آن‌ها خواهد شد، همراه اعلام وفاداری، با او بیعت کردند. عباس بن عباده نیز پس از بیعت، برای درگیری با کافران اعلام آمادگی کرد که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را منع نمود.

[۳۰] احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۲۵، ص۸۹.

۳.۳ – مامور بیعت‌ گرفتن

ابن قتیبه، عباس

[۳۱] ابن قتبیه، عبدالله بن مسلم، المعارف، ص۱۲۱.

را و ابن شهر آشوب، امام علی (علیه‌السّلام)

[۳۲] ابن شهرآشوب، المناقب، ج۲، ص۳۱.

را مامور گرفتن بیعت از یثربیان دانسته‌اند. پیامبر نه تن از خزرجیان و سه تن از اوسیان را به عنوان نقیب خود میان قبایل یثرب برگزید و اسعد بن زراره را «نقیب نقیبان» خواند.

[۳۳] ابن ابی‌شیبه، المصنف، ج۸، ص۵۸۷.

[۳۴] ابن ‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، فتح الباری، ج۷، ص۲۲۱.

۳.۴ – عباس بن عبدالمطلب در بیعت

برخی سخنان موحدانه در این بیعت را به عباس بن عبدالمطلب عموی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نسبت داده‌اند که علامه جعفر مرتضی، انتساب این گفته‌های موحدانه به عباس بن عبدالمطلب که در آن زمان مشرک بوده را زیر سوال برده است و گوینده این سخنان را به علت تشابه اسمی و نیز تشابه سخنان، همان “عباس بن عباده” دانسته‌اند.

[۳۵] عاملی، جعفر مرتضی، الصحیح من سیره النبی الاعظم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، ج۴، ص۱۳۶.

به گزارش ابونعیم، هنگامی که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مشغول گفت‌وگو با نقبای انصار بود، عباس بن عبدالمطلب صدای آن‌ها را شنید و به سوی آن‌ها رفت و با اوس و خزرج به گونه‌ای سخن گفت که موجب ناخرسندی آن‌ها شد. اسعد از رسول خدا اجازه خواست و پاسخ او را بدون تعرض داد تا روشن شود که دعوت آن‌ها از سر صدق است و بر آن وفادار خواهند بود. اسعد در سخنان خود، بر اطاعت از فرمان‌های پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تاکید کرد.

[۳۶] ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، معرفه الصحابه، ج۱، ص۲۸۰.

۴ – نخستین بیعت کننده

در تعیین نخستین شخص بیعت کننده با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در عقبه دوم اختلاف است.

[۳۷] ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۱۰۰.

از ابوهیثم بن تیهان،

[۳۸] ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۱۰۰.

اسعد بن زراره، و براء بن معرور

[۳۹] ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۳۴۸.

[۴۰] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۵، ص۳۷۰.

در این میان یاد شده است. به نظر می‌رسد رقابت‌های قبیله‌ای گزارشگران، منشا اختلاف گزارش‌ها باشد.

[۴۱] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ج۱، ص۴۴۷.

۵ – حاضرین در بیعت

اجتماع عقبه دوم بنابر مشهور با حضور هفتاد و سه نفر مرد از تیره‌های مختلف دو قبیله اوس و خزرج که یازده تن آنان از اوس و شصت و دو نفر از خزرج و دو زن از اهل یثرب تشکیل گردید.

[۴۲] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، بیروت، دار المعرفه، بی‌تا، ج۱، ص۴۶۶-۴۵۴.

[۴۳] بلاذری