توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بحر (مفردات‌قرآن) ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بحر (مفردات‌قرآن) ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بحر (مفردات‌قرآن) ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل بحر (مفردات‌قرآن) ۴۲ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: عناوین کتاب قاموس قرآن (جلد ۱)، بحر (مقالات مرتبط).

بَحْر (به فتح باء) از واژگان بکار رفته در قرآن کریم به معنای دریا و آب وسیع‌ است. عرب به نهرها هم گاهی بحر می‌گوید و نیز شهرها و دهات را بحار می‌نامد.

فهرست مندرجات

۱ – واژه‌شناسی
۲ – بررسی چند آیه
۲.۱ – ۱۰۳ مائده
۲.۲ – ۴۱ روم
۲.۳ – ۱۹ الرحمن
۲.۴ – ۵۳ فرقان
۲.۵ – ۲۴ الرحمن
۲.۵.۱ – دیدگاه‌مفسران
۲.۵.۲ – دیدگاه مؤلف
۲.۶ – ۳۲ شوری
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – واژه‌شناسی

بَحْر (به فتح باء)

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۶۲.

[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۲۱۴.

[۳] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۰۸.

به معنای دریا و آب وسیع‌ است.(وَ جاوَزْنا بِبَنِی اِسْرائِیلَ‌ الْبَحْرَ)

[۴] اعراف/سوره۷، آیه۱۳۸.

«بنی‌اسرائیل را از دریا عبور دادیم».
در قاموس گوید: «الْبَحْرُ: الْمَاءُ الْکَثِیرُ»

[۵] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۳۶۷.

راغب گوید: آن در اصل هر محل وسیعی است که شامل آب زیاد باشد، و به اعتبار سعه در معانی دیگر نیز بکار رفته است مثلا به اسب تندرو به اعتبار سعه سیرش گویند: فرس بحر، نقل است که حضرت رسول (صلّی‌اللَّه‌علیه‌و‌آله) به اسبی سوار شد و فرمود «وَجَدْتُهُ‌ بَحْراً». و به آنکه معلوماتش وسیع است گویند: بحر و متبحر و به شتری که گوش آن را می‌شکافتند به جهت سعه‌ی شکاف می‌گفتند: بحیره.

[۶] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۰۸.

زمخشری در فائق نقل کرده: سعد بن عباده در باره عبداللّه بن ابی به حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) گفت: «… جَاءَ اللَّهُ بِالْحَقِّ وَ لَقَدِ اصْطَلَحَ اَهْلُ‌ الْبَحْرَهِ عَلَی اَنْ یُعَصِّبِوُهُ بِالْعِصَابَهِ؛ یعنی خدا حقّ را آورد در حالی‌که اهل مدینه توافق کرده بودند عمامه‌ی (تاج) حکومت را به سر او ببندند». در این سخن مراد از بحر، مدینه است.

[۷] زمخشری، جارالله، الفائق فی غریب الحدیث، ج۱، ص۸۰.

در نهایه بجای بحر، بُحَیْرَه آمده است

[۸] ابن اثیر، مجدالدین، النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، ج۱، ص۱۰۰.

و نیز در نهایه گوید: عرب شهرها و دهات را بحار گویند.

[۹] ابن اثیر، مجدالدین، النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، ج۱، ص۱۰۰.

۲ – بررسی چند آیه

لازم است در اینجا چند آیه را بررسی کنیم:

۲.۱ – ۱۰۳ مائده

(ما جَعَلَ اللَّهُ مِنْ‌ بَحِیرَهٍ وَ لا سائِبَهٍ)

[۱۰] مائده/سوره۵، آیه۱۰۳.

مراد از بحیره شتریست که گوش آن را وسیعا می‌شکافتند. در مجمع البیان از زجّاج نقل شده: چون ناقه‌ای پنج بار می‌زائید و بچّه‌ی پنجمی نر می‌بود، گوش آن ناقه را می‌شکافتند دیگر به آن سوار نمی‌شدند و ذبح نمی‌کردند و در چراگاه و آبشخور مزاحم آن نمی‌شدند و اگر درمانده‌ای آن را می‌دید سوار نمی‌شد.

[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۳۸۹.

سائبه شتریست که نذر می‌کردند در صورت آمدن مسافر و شفای مریض آن را بسر خود رها کنند. در تفسیر این دو کلمه، اقوال دیگری نیز هست.

[۱۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۳۸۹.

۲.۲ – ۴۱ روم

(ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ اَیْدِی النَّاسِ)

[۱۳] روم/سوره۳۰، آیه۴۱.

ظاهر آیه، چنان‌که در تبیان و المیزان گفته می‌رساند که مراد از برّ مطلق خشکی و از بحر دریاست و ظهور فساد در آن دو عبارت است از ناامنی‌ها، قحطی‌ها، طوفان‌ها، زلزله‌ها، سیل‌ها و قتل و غارت‌ها و امثال اینها. اعمّ از طبیعی و غیر طبیعی. و از مسلّمیّات قرآن است که همه اینها مربوط به اعمال آدمی است لذا فرموده‌ (بِما کَسَبَتْ اَیْدِی النَّاسِ).

[۱۴] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص۱۹۵.

[۱۵] شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۲۵۶.

ولی بسیاری از مفسّران بحر را در آیه‌ی فوق به معنی شهر یا آبادی‌های کنار دریا گرفته‌اند. گویند: مراد از برّ صحرا و مسکن قبائل و از بحر شهرها یا آبادی‌هائی است که در کنار دریا واقع‌اند.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۸، ص۴۸۰.

به نظر می‌آید: چون تصوّر ظهور فساد در دریا برایشان مشکل بوده بحر را به معنای شهر گرفته‌اند. ولی تصوّر فساد در دریا آسان است مخصوصا در این زمان. گر چه می‌شود بحر را به معنی شهر گرفت ولی از ظهور آیه نمی‌توان صرف نظر نمود.

۲.۳ – ۱۹ الرحمن

(مَرَجَ‌ الْبَحْرَیْنِ‌ یَلْتَقِیانِ بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیانِ)

[۱۷] رحمن/سوره۵۵، آیه۱۹.

مرج فعل، فاعل آن خداست و بحرین مفعول آن است: یعنی «خدا دو دریا را فرستاد مخلوط کرد که پیوسته بهم می‌پیوندند میانشان حایلی است که بهم تجاوز نمی‌کنند». (مرج به معنی ارسال و تخلیط هر دو آمده است) دو دریا کدام‌اند؟ تجاوز نمی‌کنند یعنی چه؟ برزخ چیست؟.
نظیر این آیه، آیه‌ی: ۶۱ از سوره نمل است‌ (وَ جَعَلَ بَیْنَ‌ الْبَحْرَیْنِ‌ حاجِزاً)

[۱۸] نمل/سوره۲۷، آیه۶۱.

«میان دو دریا مانعی قرار داد».
ناگفته نماند: بسیاری از دریاها در محل مخصوصی بهم می‌پیوندند مثل بحر احمر و اقیانوس هند که در باب المندب بهم متصل می‌شوند و مانند اقیانوس اطلس و دریای مدیترانه که به وسیله تنگه‌ی جبل الطارق بهم‌ می‌پیوندند و همچون دریای سرخ و خلیج عقبه، و نیز رنگ آب دریاها مختلف است بعضی لاجوردی، بعضی مایل به سبزی، بعضی سرخ، بعضی سیاه و بعضی زرد، این اختلاف به جهت املاح و مواد شیمیائی است که در آب دریا محلول است.
مثلا ملاحظه می‌شود رنگ یک دریا مایل به سبزی و رنگ دیگری سیاه و در محلّ التقاء هر چند طوفان‌ها و امواج آنها را بهم می‌زند باز می‌بینیم رنگ مخصوص هر دو باقی است و از بین نمی‌رود و این در اثر موادّ شیمیائی مخصوص است که به یکدیگر تجاوز نمی‌کنند و یکی به آن دیگری مبدّل نمی‌شود مثل نفت و آب، که مخلوط نمیشوند.
بنابراین می‌شود گفت: مراد از دو دریا در آیات فوق مثلا اقیانوس هند و بحر احمر است و مراد از برزخ، اختلاف مواد و املاح این دو دریاست که در نتیجه، به یکدیگر تجاوز نمی‌کنند و اثر هم دیگر را از بین نمی‌برند. ولی اصل مطلب در آیه بعدی خواهد آمد. طنطاوی و مراغی در تفسیر خود راجع به آیه‌ی: ۱۹ سوره رحمن، محلّ التقاء رود نیل و مدیترانه را مثل زده و گویند: نه آب تلخ و شور دریا آب شیرین را شور می‌کند و نه بالعکس.

[۱۹] طنطاوی، محمد سید، التفسی