توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انبادقلس ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انبادقلس ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل انبادقلس ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

امپدکلس

اِمْپِدُکْلِس، یا انباذقلس، پاورپوینت کامل انبادقلس ۹۲ اسلاید در PowerPoint، بندقلس، فیلسوف یونانی از دوره پیش از سقراط می باشد.

فهرست مندرجات

۱ – زندگینامه
۱.۱ – پدر امپدکلس بانفوذترین فرد شهر
۱.۲ – امپدکلس قهرمان آزادی
۱.۳ – تبعات همنشینی با فیثاغورسیان
۱.۴ – بنیانگذار پزشکی در ایتالیا
۲ – جریان درگذشت امپدکلس
۳ – اثر منظومه ای فلسفه
۴ – آثار امپدکلس قربانی هلنیسم
۵ – عقاید امپدکلس در اثر آمونیوس
۶ – آثار امپدکلس در منابع مورخان
۷ – امپدکلس از فیلسوفان بزرگ یونان
۸ – عقیده امپدکلس در مورد هویت ازلی
۸.۱ – خدا علت العلل
۸.۲ – نخستین معلول
۸.۳ – علت های فعال در جهان هستی
۹ – اصول نظریات امپدکلس
۹.۱ – نظریه امپدکلس در مورد صفات خدا
۹.۲ – امپدکلس جامع صفات خدا
۱۰ – جهان شناسی امپدکلس
۱۰.۱ – بسیط بودن جواهر و پیوند آنها
۱۰.۲ – الگوی اصلی جواهر در دیدگاه امپدکلس
۱۰.۳ – نظریه امپدکلس در مورد آسمان وستارگان
۱۰.۴ – جهان شناسی امپدکلس از قول شهرستانی
۱۰.۵ – خصوصیت جزء و کل از منظر امپدکلس
۱۰.۶ – اختلاف در منابع
۱۰.۷ – تفاوت جواهر از حیث برسی با حواس
۱۱ – گرایش عرفانی امپدکلس
۱۱.۱ – گزارشی از جایگاه نفوس و استغفار
۱۱.۲ – جایگاه روان های ناپاک در نظر امپدکلس
۱۲ – فهرست منابع
۱۳ – پانویس
۱۴ – منبع

۱ – زندگینامه

زندگی و سرگذشت این فیلسوف، چنانکه باید، بر ما روشن نیست و آنچه درباره وی می‌دانیم، پراکنده و ناقص است. تنها منبع مهم آگاهی ما درباره وی «زندگی‌ها و عقاید فیلسوفان برجسته»، نوشته دیوگِنِس لائِرتیوس (پایان سده ۲ م) است. پدرش مِتُن نام داشت و نیز پدربزرگش همنام خود وی بود. زادگاه او شهر معروف آکراگاس (جیرجنتی ۲ کنونی) در جزیره سیسیل بوده است.

۱.۱ – پدر امپدکلس بانفوذترین فرد شهر

به گواهی دیودورُس مورخ بزرگ سیسیلی (سده ۱ م) و مؤلف تاریخ معروف « جهان باستان »، پدر امپدکلس در ۴۷۰ ق.م در شورش مردمان شهر آکراگاس برای بیرون راندن ثراسیدایُس فرمانروای خودکامه آن شهر و پایه گذاری حکومتی دموکراتیک سهم مهمی داشته، و پس از آن، یکی از با نفوذترین مردان آن شهر به شمار می‌رفته است.

۱.۲ – امپدکلس قهرمان آزادی

زندگی شخصی و اجتماعی امپدکلس با افسانه های فراوان آمیخته شده است. آنچه می‌توان دور از افسانه از سرگذشت وی به دست آورد، این است که وی یکی از هواداران سرسخت دموکراسی در شهر زادگاه خود بوده است و در حوادثی که پس از مرگ ثِرُن فرمانروای خودکامه آکراگاس در ۴۷۲ ق م روی داده بود، سهم بسیار مهمی داشته است. امپدکلس همچنین یک توطئه حزب آریستو کراتیک «اشرافی»، معروف به توطئه «هزار تن» را با زیرکی و شایستگی هر چه تمام تر افشا نمود و به یاری مردم ریشه کن کرد. از این رو، همشهریانش خواستند که او را به فرمانروایی آکراگاس برگزینند، اما وی نپذیرفت و ترجیح داد که به عنوان شهروندی ساده از ستایش و محبت ایشان برخوردار شود از ارسطو نقل می‌شود که امپدکلس قهرمان آزادی ، و مخالف هرگونه فرمانروایی بوده است.

۱.۳ – تبعات همنشینی با فیثاغورسیان

همچنین گفته می‌شود که وی پایه گذار یک فرقه دینی بوده، و حتی ادعای خدایی می‌کرده است و پیروانش وی را می‌پرستیده اند. البته ریشه این افسانه را باید در این جست وجو کرد که امپدکلس با فیثاغورسیان همنشین بوده، و در میان آنان پیروانی داشته است. از سوی دیگر، نهضت دینی ارفئوسی که در سده های ۶ و ۵ ق م در یونان و به ویژه در سرزمین یونان بزرگ، یعنی بخش ایتالیایی و مستعمرات یونانی نفوذ بسیار یافته بود، بی شک در نظریات دینی و عرفانی امپدکلس، تأثیر ژرف و وسیعی نهاده بود، زیرا به ویژه می‌توان گفت که در زمان این فیلسوف ، آن فرقه در آکراگاس پیروان قابل ملاحظه ای داشته است.

۱.۴ – بنیانگذار پزشکی در ایتالیا

ارسطو امپدکلس را کاشف هنر سخنوری نامیده است گفته می‌شود که گُرگیاس فیلسوف سوفیست مشهور، شاگرد وی بوده است. جالینوس، پزشک نامدار نیز امپدکلس را بنیان گذار مکتب پزشکی ایتالیا می‌شمارد. شاید به علت اشتغال امپدکلس به پژوهش های پزشکی بوده است که در افسانه‌ها وی را مردی جادوگر و معجزه گر معرفی کرده‌اند و گفته‌اند که دختری را که مدتی از مرگش گذشته بود، بار دیگر زنده کرده بوده است فعالیت های وی برای بهداشت مردمان آکراگاس نیز مشهور است و گفته می‌شود که وی مرداب های پیرامون آن شهر را از پشه مالاریا پاک ساخت و از این راه خدمتی ارجمند به بهداشت همشهریان خود کرد.

۲ – جریان درگذشت امپدکلس

درباره چگونگی مرگ امپدکلس نیز افسانه های گوناگون پرداخته شده است. در یکی از آنها گفته می‌شود که وی خود را در یکی از دهانه های آتشفشانی کوه اِتنا افکند تا پیروانش که وی را تا حد پرستش بزرگ می‌داشتند، باور کنند که وی به خدایان پیوسته، و در جهان نیز یکی از آنان بوده است. اما به هر حال، باید گفت که امپدکلس یا پس از دیدار از جشن های المپیاد، به زادگاهش بازنگشت، یا به علت نفوذ روزافزون گروه های اشرافی و آشفتگی زندگی سیاسی، ناخواسته آکراگاس را ترک گفت و به پلوپُنز، ناحیه معروفی در خاک اصلی یونان که اکنون مورئا نامیده می‌شود، مهاجرت کرد و در آنجا پس از چندی درگذشت

۳ – اثر منظومه ای فلسفه

آثار گوناگونی، از جمله ۴۳ تراژدی به امپدکلس نسبت داده می‌شود، اما دو اثر اصیل شعری – یکی به نام «درباره طبیعت» و دیگری به نام «پالایش ها» – از وی باقی‌مانده است. شعر «درباره طبیعت» دو هزار بیت داشته، اما اکنون یک پنجم آن در دست است و از شعر دوم نیز تنها چند قطعه باقی‌مانده است. امپدکلس پس از پارمنیدس، دومین فیلسوف یونانی است که فلسفه خود را در قالب یک شعر آموزشی – حماسی ریخته، و دارای شیوه ای پخته، زبانی پرمجاز، موجز و گاه دشوار است. اکنون همه قطعه های بازمانده از امپدکلس را در کتاب پژوهشگر و زبان شناس مشهور آلمانی هِرمان دیلس، با عنوان «قطعه های پیش از سقراطیان» می توان یافت.

[۱] خراسانی (شرف) شرف الدین، نخستین فیلسوفان یونان، ج۱، ص۳۴۳- ۳۶۵، تهران، ۱۳۵۰ش.

۴ – آثار امپدکلس قربانی هلنیسم

امپدکلس در منابع عربی ، تقریباً همه آنچه در منابع عربی درباره امپدکلس آمده، مجعول است و با عقاید اصیل فیلسوف یونانی اندک همانندی ندارد. از سوی دیگر می‌دانیم که در دوران فرهنگی هِلِنیسم، به ویژه در آثار فلسفی نوافلاطونی، به انگیزه نیازها و ضرورت های فلسفی آن دوران، گرایشی پدید آمده بود که چهره های برجسته فلسفی یونان باستان را باز سازی کنند و از ایشان سیماهایی بسازند که گاهی حتی کمترین همانندی به چهره های اصیل تاریخی آنان ندارد و نیز عقاید، نظریات و اندیشه‌هایی به ایشان نسبت دهند که هرگز از آن ایشان نبوده است و در میان آثار اصیل بازمانده آنان، کمترین نشانی از آنها نمی‌توان یافت.
در این میان، امپدکلس نیز دچار چنین سرنوشتی شده است. همین منابع نوافلاطونی – یا بهتر بگوییم، نوشته‌هایی که در آن دوران پدید آمدند – غالباً اصلی ‌ترین و مهم ‌ترین منابعی بودند که در نخستین سده های اسلامی به عربی برگردانده شدند و این ترجمه‌ها نیز به نوبه خود، تنها منبع در دسترس برای عقاید نگاران عرب زبان به شمار می‌رفتند.

۵ – عقاید امپدکلس در اثر آمونیوس

در میان اینگونه ترجمه ها، یکی از کهن ‌ترین منابع، رساله ای است با عنوان آراء الفلاسفه باختلاف الاقاویل فی المبادی فی الباری، منسوب به آمونیوس (۵۱۷ یا ۵۲۶م) فیلسوف نوافلاطونی که اکنون تنها دست نوشته آن در مجموعه ای، در کتابخانه ایاصوفیه در ترکیه یافت می‌شود. در این دست نوشته، در برگ ۱۰۹ چپ به بعد و ۱۳۰ راست به بعد، عقاید منسوب به امپدکلس بازگو می‌شود «این رساله در شماره گذاری مستقل ما ۷۵ صفحه را در بر می‌گیرد و ارجاع های این مقاله به این شماره گذاری است».

۶ – آثار امپدکلس در منابع مورخان

آنچه مورخان و عقاید نگاران کهن درباره امپدکلس مجعول و آراء و عقاید وی نوشته اند، در این منابع آمده است،
صوان الحکمه ابوسلیمان منطقی سجستانی (پس از۳۹۱ ق/۱۰۰۰م)، تحقیق ماللهند ابوریحان بیرونی (۴۲۰ق/۱۰۴۸م).
الفِصَل ابن حزم اندلسی (۴۵۶ق/۱۰۶۴م).
طبقات الامم صاعد اندلسی (۴۶۲ق/۱۰۶۹م).
الملل و النحل شهرستانی (۵۴۹ ق /۱۱۵۳ م).
تاریخ الحکماء قفطی (۶۴۶ق/۱۲۴۸م).
عیون الانباء ابن ابی اصیبعه (۶۶۸ق/۱۲۷۰م).
روضه الافراح و نزهه الارواح شهرزوری ( سده ۷ق/۱۳م).
همچنین در غایه الحکیم منسوب به مجریطی نیز به برخی از عقاید امپدکلس مجعول اشاره می‌شود.

[۲] مجریطی مسلمه، غایه الحکیم، ج۱، ص۲۸۵-۲۹۴، به کوشش ریتر، هامبورگ، ۱۹۳۳م.

۷ – امپدکلس از فیلسوفان بزرگ یونان

بیشتر آنچه از عقاید و نظریات امپدکلس مجعول در منابع عربی نقل می‌شود، درباره خداشناسی ، جهان شناسی ، انسان شناسی و گرایش عرفانی اوست، در حالی که به نظریات اصیل وی، در برخی از منابع، تنها به اشاره ای کوتاه بسنده می‌شود.
در این منابع، امپدکلس یکی از ۵ فیلسوف بزرگ یونان به شمار می‌آید که «اساطین حکمت » نامیده می‌شوند، و پس از وی فیثاغورس، سقراط، افلاطون و ارسطو قرار دارند. این منابع او را همزمان با داوود پیامبر می‌دانند و بر آنند که وی حکمت را از لقمان حکیم در شام فراگرفت، سپس به سرزمین یونان رفت و در آنجا درباره آفرینش جهان سخنانی گفت که ظاهر آنها طعن به روز رستاخیز و معاد بود، و همین امر سبب شد که گروهی از مردمان از وی دوری کنند.
گفته می‌شود که وی در این باره نوشته ای هم داشته است که قفطی آن را در بیت المقدس دیده بوده است.

[۳] صاعد اندلسی، طبقات الامم، ج۱، ص۷۲، به کوشش حیات بوعلوان، بیروت، ۱۹۸۵م.

[۴] قفطی علی، تاریخ الحکماء، ج۱، ص۱۵، به کوشش لیپرت، لایپزیگ، ۱۹۰۳م.

[۵] ابن ابی اصیبعه احمد، عیون الانباء، ج۱، ص۳۶، به کوشش آوگوست مولر، قاهره، ۱۲۹۹ ق /۱۸۸۲م.

[۶] شهرستانی محمد، الملل و النحل، ج۲، ص۲۵۷، به کوشش احمد فهمی محمد، قاهره، ۱۳۶۷ ق /۱۹۴۸م.

[۷] شهرزوری محمد، نزهه الارواح، ج۱، ص۵۰ -۵۱، به کوشش خورشید احمد، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ ق/ ۱۹۷۶م.

۸ – عقیده امپدکلس در مورد هویت ازلی

خداشناسی، چنین می‌نماید که نخستین منبع اصلی یا یکی از منابع اصلی عقاید نگاران عرب زبان درباره نظریات خداشناسی امپدکلس مجعول – بی واسطه یا با واسطه – همان آراء الفلاسفه آمونیوس بوده است.
منبع اصلی دیگر درباره برخی از عقاید امپدکلس مجعول رساله نوادر الفلاسفه فی آراء الحکماء الیونانیین است «نسخه خطی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران ، شم ۲۱۰۳». در آراءالفلاسفه گفته می‌شود که به عقیده امپدکلس، تنها هویت ازلی از آن خداست که با ازلیت دهر همراه است، بلکه هر ازلیتی در زیر ازلیت اوست، خدا علم محض ، اراده محض ، جود و عزت محض است، او قدرت ، خیر و عدل است، اما نه بدان معنا که نیروهایی یافت می‌شوند که به آنها خدا گفته می‌شود، بلکه او «هویت» است و همه این هاست. خدا تنها مبدِع است، اما نه مبدع از چیزی، و نه این‌که چیزی با او بوده است. او چیزی بسیط را ابداع کرد که نخستین بسیط معقول، یعنی همان عنصر نخستین است. سپس بسیاری چیزهای مبسوط دیگر را از آن مُبدَع بسیط یگانه اول پدیدار ساخت. پس از آن، چیزهای مرکب را از آن بسائط پدید آورد.

۸.۱ – خدا علت العلل

خدا مبدأ نرینه و مادینه عقلی، فکری و وهمی است. خدا همچون مبدِع، صورت‌ها را نه به گونه علم و اراده آفریده است، بلکه به گونه ای که او فقط علت است، چون اگر مبدِع، صورت‌ها را به گونه ای که وی علت آنهاست، ابداع کرده باشد، آنگاه وی هست و دیگر معلولی نیست، وگرنه معلول با علت است، و اگر گفته شود که معلولی همبودِ علت است، آنگاه معلول غیر از علت نیست، بلکه معلول همیشه و همواره معلول است، چون زیر علت است، و اگر علت، علت علت‌ها باشد، پس علت همه معلول های زیر اوست. بدین سان، معلول به هیچ روی با علت نبوده است، وگرنه نام علت و معلول باطل می‌شد.
خدا «او» است و هیچ چیز مرکب یا بسیطی در جهان با او نیست. پس هنگامی که امپدکلس می‌گوید که «او» هست و چیزی دیگر نیست، آنگاه خدا باقی می‌ماند و هر چیز مرکب یا بسیطی را او بدان گونه ابداع کرده است. خدا هر چیزی را ابداع کرده، و خودش فقط علت است.

[۸] آراء الفلاسفه باختلاف الاقاویل، منسوب به آمونیوس، ج۱، ص۵ -۶، نسخه خطی کتابخانه ایاصوفیه ترکیه، شم ۲۴۵۰.

[۹] شهرستانی محمد، الملل و النحل، ج۲، ص۲۵۷- ۲۵۸، به کوشش احمد فهمی محمد، قاهره، ۱۳۶۷ ق /۱۹۴۸م.

۸.۲ – نخستین معلول

سپس گفته می‌شود که معلول نخستین، عنصر است، معلول دوم با میانجی آن، عقل است، معلول سوم با واسطه هر دو آنها، نَفْس است، اینها بسائط و میانجی‌ها هستند، و پس از آنها چیزهای مرکبند. در جای دیگری از همان منبع گفته می‌شود که نخستین مبدَع، عنصر نخستین است که عقل با وساطت آن ابداع شده است. این عنصر از لحاظ ذات عقل، نخستین بسیط است، اما از لحاظ ذات عنصر، مرکب از محبت و غلبه است که از این دو، جوهرهای بسیط روحانی ، بسیط جسمانی و مرکب جرمانی ابداع شده اند.

[۱۰] آراء الفلاسفه باختلاف الاقاویل، منسوب به آمونیوس، ج۱، ص۶، نسخه خطی کتابخانه ایاصوفیه ترکیه، شم ۲۴۵۰.

[۱۱] آراء الفلاسفه باختلاف الاقاویل، منسوب به آمونیوس، ج۱، ص۷، نسخه خطی کتابخانه ایاصوفیه ترکیه، شم ۲۴۵۰.

[۱۲] شهرستانی محمد، الملل و النحل، ج۲، ص۲۵۸-۲۵۹، به کوشش احمد فهمی محمد، قاهره، ۱۳۶۷ ق /۱۹۴۸م.

۸.۳ – علت های فعال در جهان هستی

در اینجا باید اشاره کنیم که دو اصطلاح « محبت » و «غلبه» ترجمه ای از واژه های مهر و ستیز است که امپدکلس اصیل آنها را دو انگیزه و علت فعال در جهان هستی می‌داند.

[۱۳] خراسانی (شرف) شرف الدین، نخستین فیلسوفان یونان، ج۱، ص۳۷۲- ۳۷۵، تهران، ۱۳۵۰ش.

از سوی دیگر، خدا یا مبدع نخستین، متحرک به گونه سکون است، زیرا او مبدِع عقل و عنصر است که آن دو متحرک به گونه سکونند.

[۱۴] آراء الفلاسفه باختلاف الاقاویل، منسوب به آمونیوس، ج۱، ص۱۱، نسخه خطی کتابخانه ایاصوفیه ترکیه، شم ۲۴۵۰.

[۱۵] شهرستانی محمد، الملل و النحل، ج۲، ص۲۶۴، به کوشش احمد فهمی محمد، قاهره، ۱۳۶۷ ق /۱۹۴۸م.

۹ – اصول نظریات امپدکلس

درباره صفات خدا نیز عقاید نگاران ن